Poezja to życie

Wyrwij mi słowa Z poukładanego wiersza I niech będę pierwsza W kolejce do twojego serca

@Waldemar_Talar_Talar Dzięki bardzo i również pozdrawiam

Wiosna, jesień Jesień, wiosna Przyszła miłość Do serca radosna Pokazała prawdę O ludzkim istnieniu I słowo stało się ciałem W sennym marzeniu

Znajdę Cię w moich snach Całą przyozdobioną brokatem I będziesz czuła powiew Chłodnej wiosny na nagiej skórze A dwa ciała nie złączą się W pocałunku ani miłosnym uścisku Będą z dala od fleszy błysku

Jesteśmy tylko Strumieniem światła Przenikającym do twoich drzwi Szukającym ukojenia W ramionach absurdu A czas wciąż do przodu gna Zostawiając blizny Na pięknej twarzy I piekło zamarzło znów Który to już raz?

@corival Zmieniłem. Rzeczywiście nie pasowało. Dziękuję za serduszko i pozdrawiam:)

Znajdę Twoje sny Zapisane na bilecie powrotnym Do wymarzonego raju Twoje oczy będą jak kolory tęczy W upalnym maju I odnajdę Cię w końcu Taką zakochaną, taką zatroskaną Twoje ciało będzie w magicznej ekstazie I zostanie jedno uniesienie W ostatniej księżyca fazie

Narodziliśmy się Z ziaren piasku I obudziliśmy O wczesnym brzasku Unosiliśmy się jak Płatki róży na wietrze Łapiąc mocno powietrze Szukając swojego miejsca W chłodnej dolinie cieni W czasoprzestrzeni

@marekg Piękny wiersz: )

Niech słowa o miłości Trafią na podatny grunt I pokażą nam prawdę O lepszym świecie Objawioną gdzieś tam W niebie między aniołami Młodzi kochankowie Jeszcze mocniej przywarli Do siebie swoimi udami

Sekrety Wielkiej Nocy Wprowadziły nas W radość ze Zmartwychwstania Pańskiego A ciało Chrystusa Stało się ciałem życia Które prowadzi nas Przez troski codzienności Bo kochamy Boga W jego wiecznej świętości (My tacy grzeszni)

Zapomniane łzy Zatonęły w oceanie wspomnień Gdzie silny wiatr Uderzał w lodowate serca

@corival No tak. Różnie to bywa. Również pozdrawiam:)

Życie to brama do nieba Żyć i kochać trzeba Życie to raj I gdy przychodzisz Boże Jest taki ciepły maj Więc trochę wesołych i ciekawych Chwil nam daj Które uniosą nas Wysoko w błękitne obłoki A z tego łez padołu Znikną nasze kroki I będziemy jednością Będziemy światłością W szmaragdowym niebie Tak bardzo kocham Ciebie

Jesteśmy światłem świata I szukamy objęcia W ramionach absolutu

@violetta Ja akurat pamięć mam dobrą:)

W odmętach czasu Zgubiliśmy się Nie pamiętając Imion i dat

W końcu zdobędę Mroki duszy i ciała Zapisane krwawymi łzami anioła Na ołtarzu życia

Nasze byty są nieświadome Nadejścia chłodnej nocy Uderzającej w serca i dusze Wiekuistym mrokiem

Jesteśmy śladami wspomnień Na rozbitym szkle Jesteśmy śladami wspomnień W niewyraźnym tle I nie mamy nic I nic nie ma znaczenia A życie to piekło istnienia Które nie prowadzi Na jasną drogę A wszystkie nasze wybory Zostały przekreślone

W tłumie ludzi Wciąż szukam Cię A nocami tylko O Tobie śnię I nie wiem dokąd Ta obsesja zaprowadzi mnie Czy prosto W Twe ramiona? I czy gdy odejdę Będziesz zaspokojona? Sam tego nie wiem Nie jestem pewien Czy dasz mi w końcu Ten wymarzony eden?

Twoją delikatną skórę całuje I myślę więc czuję Zapisuje wrażenia Na aksamitnym papierze I kocham Cię więc wierzę Że połączymy się Choć na odmiennych biegunach To marzenia o byciu razem Nie rozpłyną się W błękitnych chmurach

Błądzę po omacku Szukam cię wszędzie Na leśnych ścieżkach I w bujnej gęstwinie Czy spotkamy się tam W naszej ostatniej godzinie? I czy znajdziemy odpowiedzi Na nurtujące nas pytania? Czy przyjdzie w końcu czas Na gorzkie wyznania?

Patrzę na piękne niebo I na skrzydła anioła Czy mnie ktoś pokochać zdoła? Czy zginę w szarym tłumie I nikt mojego bólu nie zrozumie? Tyle pytań A odpowiedzi wciąż brak Czy ukryły się tam W leśnych gęstwinach? Czy umarły wraz ze słowami W ciemnych dolinach?

Jesteśmy Kruchymi bytami istnienia Na mapie wspomnień