Poezja to życie

Przemija miłość w nas Tak jak ten przeklęty czas I zostawia wspomnienia Bo nic już nie ma znaczenia I wszystko rozpadło się Jak w tym koszmarnym śnie I już nie ma cię I już nie ma mnie...

Rozkwitasz tak pięknie Uśmiechasz się tak słonecznie Jak wiosenny mak I kocham Cię mocno tak Bo jesteś moim światłem A ja twoim cieniem I rozświetlasz mój mrok To gdy słyszę każdy Twój krok I pamiętam każde Twoje słowo A wieczorami rozmyślam je na nowo

Chcę chwytać z Tobą Blask dnia codziennego I budzić się poranka zimowego Chcę żyć z Tobą Blask dnia codziennego I nie kłócić się o nic złego Chcę pocałunków z Tobą Blask dnia codziennego I czuć bicie serca Twojego Chcę miłości z Tobą Blask dnia codziennego I nie chcę już niczego innego

Wojna gwałtowna Katastrofa dosłowna Uderzyła strachem w ich serca Bo wojna uśmierca Hukiem błyskawicy Obudziła ludzi w śpiącej stolicy I zostawiła bolesne wspomnienia A ludzie mieli tylko skromne marzenia O dobrym życiu Bez huku spadających bomb...

@Asia Rukmini Tak żądza porywa i trudno się wyrwać z jej objęć:) Również pozdrawiam

Z ulotnych chwil wspomnień Nasze twarze były takie wesołe. Jak szybko mija ten czas Sentymentu blask siedzi wciąż w nas Z trudem zamykam ten album wspomnień Bo tak brakuje mi nas Przyjacielu...

@Leszczym Dzięki i cieszę się:)

@Leszczym Dzięki:)

@violetta Dziękuje:)

Szukałem cię Na dalekim brzegu Ale zobaczyłem tylko Ślady bosych stóp na śniegu Bo zniknęłaś tak wcześnie I został mi tylko twój obraz we śnie Jak wiosenny motyl pachnący A ja nie mogłem powstrzymać swojej żądzy W zdobyciu cię...

I To co powiem Będzie udane II To co powiem Będzie zapamiętane III Tak jak płynąca Z twoich ust rosa IV I chyba już Nie utrę ci nosa V Bo nikt nie zaprzeczy Że jest coś na rzeczy VI Że prawda nie umarła Między nami VII Wraz z wypowiedzianymi słowami...

Tworzę idealny świat Razem z Tobą Na olejnym płótnie zapisany Bo nasze życie jest Jak te cudowne obrazy Piękne, czyste i bez skazy I nie prowadzi nas Na żadne manowce Bo nie jesteśmy jak te w tłumie Zagubione owce Miłość nas przybliża do szczęścia...

Jedno ciche westchnienie I jedno tylko marzenie O zdobyciu Ciebie Tak bez końca W promieniach zimowego słońca Jedno ciche poruszenie I jedno tylko marzenie O zdobyciu Twoich ust A ktoś inny pociąga za spust I tak to życie toczy się Piękna historia i osoby dwie Taki ciąg szalonych zdarzeń Zwiędła róża szukająca nowych wrażeń...

Chwile zwątpienia Są chwilami zatracenia A twoją twarz pokryły Smutne wspomnienia I czekasz na mój dotyk Który jest zimny jak lód Chyba nie liczysz na żaden cud?

Co mi czas przyniesie? Twoją uśmiechniętą twarz Zapisaną we wspomnieniach i marzeniach Czy tylko piękne sny? I twoje z radości łzy Czy to tylko my W tym chaosie bawimy się Już nie usłyszysz ode mnie: ''Kocham Cię'' Więc teraz moja piękna Pożegnajmy się...

Miłość to piękna rzecz Unosi Cię wysoko Do samych gwiazd Aż chcesz ujrzeć jej blask I nie czekać na ''tak'' albo ''nie'' Chcesz usłyszeć tylko dwa piękne słowa: ''Kocham Cię'' Wypowiedziane prosto Z głębokiego serca...

Stoję całkiem sam U Twoich bram A Ty odeszłaś Gdzieś tam w siną dal I widziałem Cię w niewyraźnym tle Rozpłynęłaś się jak we mgle Bo powrotów nie było już I rozsypał się bukiet czerwonych róż Zniknęłaś jak ostatnie słowo A ja nie tęsknię bo nie było między nami różowo. Już nie czekam za Tobą...

Twoje usta pachną różą Więc pocałuj mnie Nawet w moim śnie I niech się nie zakończy miłość Jak w pięknej bajce Jak królewna z księciem Więc proszę pocałuj mnie Bądź moją walentynką A nie kochanką..

@Tectosmith Dziękuję i również pozdrawiam.

Pocałunki i pożegnania A Ty odeszłaś W ostatniej godzinie Zostawiając mi Wszystkie smutki świata A ból i rozdarte serce To zawsze okrutna strata Już nie tęsknię za Tobą...

@kwintesencja Dziękuję bardzo i cieszę się, że się wiersz podoba:) Również pozdrawiam:)

Ja z głową w chmurach Marzyciel zmęczony I gdy myślę o Tobie Jestem taki niespełniony Bo pragnę odkryć Twego ciała magiczne części A gdy się złoszczę To wtedy mocniej zaciskam pięści I odpływam daleko Na falach wielkiego Dunaju Bo muszę się znaleźć Z Tobą w upragnionym raju Gdzie czas nie istnieje I tylko ciepły wiatr wieje I już wiem, że nie będę Spisany na straty Gdy będę podziwiać Cię całą Przystrojoną w letnie kwiaty...

Kim jesteś? Gdy szukam Cię Pewnego zimowego dnia Przez odbicie swego cienia Nie mogąc znaleźć odpowiedzi Gdy coś mi tam w głowie siedzi Bo jesteś jak marzenie senne Takie niezmienne Gdzie jesteś? Czy na falach błękitnego oceanu A ja nie mogę pozbyć się Zakochania stanu Gdy razem z Tobą odkrywam sny I zmarznięte z bólu łzy I tylko wiatru słychać podmuchy...

Przez piękne błękity życia Myśli poezji prowadzą mnie I czuję je tak głęboko W swoim śnie Bo to wszystko Wpędza mnie W głębokie stany uniesienia Piękna poezja jest istotą Mojej weny i natchnienia Panta rhei...

Przytul mnie Do serca I zachowaj w swojej pamięci Bo wiedz, że coś się święci! Tak jak ciało przez ciało Jest zdobyte A to co na wierzchu Całkiem odkryte Odarte z intymności Bo czy możemy pozwolić sobie Jeszcze na odrobinę czułości?