Poezja to życie

Zachowane w pamięci wspomnienia Nie rozpływają się (Niczym pyłki na wietrze) A ja wracam w twoje ramiona Który to już raz? Sam nie wiem (A chciałbym to wiedzieć!) Gdy noc chłodna odciska Na nas swoje piętno Wtedy czujemy i rozumiemy wszystko A piękna kołysanka utula nas do snu

Rozpływam się Jak we mgle I nie ma mnie Tylko noc chłodna Odciska piętno Na mojej skórze Gdy samotnie tkwię Na krawędzi świata Myśląc o tym Co przyniesie jutro I czy wyjdzie w końcu słońce Zza deszczowych chmur?

@Nata_Kruk Dzięki:) Trochę poprawiłem. Może teraz będzie lepiej:)

Przez horyzont wspomnień Dusza traci na znaczeniu I jesteś tylko ty Tam po drugiej stronie lustra Czekając na to co Przyniesie jutro Może tą prawdę Która leży w gwiazdach? Zobaczysz ją gdy swe oczy Skierujesz ku niebu (Spójrz w górę!)

@Tectosmith Dowolna interpretacja

@sowa To nie konkurs poetycki

@Tectosmith Jest możliwa dowolną interpretacja wiersza. Również pozdrawiam

Kochaj mnie W świetle dnia codziennego I spójrz na mnie Z otwartym sercem Bo gdy uniosę wzrok Tam wysoko ku niebu (Ty będziesz u góry) I w błękitnych obłokach Zobaczę twoje ślady Tak blisko miłosnego uniesienia (Bo jesteś tylko ty) I moje słodkie pragnienia (Tylko dlaczego czas niszczy wszystko?)

Do zamku (pójdę tam) Po twoich śladach Zostawionych na śniegu Aby ukoić ból Twojej smutnej duszy I tylko jedno miejsce I tylko jeden czas Sprawi że będę gdzie indziej A twoja twarz przyozdobiona brokatem Będzie miała inne znaczenie (Tak bardzo z dala od upadku moralnych obyczajów)

@andrew Dzięki zmieniłem. Również pozdrawiam

Po bożych śladach Odnajdę cię (Nawet w dziurze zabitej dechami) A niebo będzie mienić się Szarymi barwami Gdy pokażę ci Całe piękno istnienia Ubrane w myśli i słowa Przyszłych dni i nocy

Ból serca Ból duszy (Uderza kawałek po kawałku) Wywracając wszystko Tak do góry nogami (A ja nie wiem co się stało z nami) Czy byliśmy jak wzburzone Fale na oceanie? A ty mówiłaś do mnie: "Zostań przy mnie kochanie!" I zacznij wszystko od nowa (Byłaś tylko ty i piękne o miłości słowa)

Niech ciało uleczy ból A ja wrócę do ciebie I spotkamy się tam (Pod kwitnącą jabłonią) A moja dłoń złączy się Z twoją dłonią Gdy będziemy jednością (Ciał i dusz) Na tym pięknym świecie Zakrytym wspomnieniami

Jesteś istnieniem zbudowanym z nadziei A ja przeszkodą na twojej drodze Ale odnajdziesz mnie w końcu (W błękitnych obłokach i na szczytach gór) Bo bez ciebie nic nie znaczę (I uderzam kolejny raz głową w mur)

Niebo płonie Krwawymi kolorami A ciebie nie ma Przy moim boku Wtedy ja wracam W wielkiej śnieżycy (Tam na stare śmieci) I karmię się bólem Bo ciebie brakuje A czas nie stoi w miejscu I zadaje rany (Uciekam przed tym wszystkim) Może w końcu wyjdzie słońce?

Poezja jak woda Płynie strumieniami To jest jak piękna zagadka Która żyje między nami I uderza w chłodne serca Pali je swoim ciałem A pytasz co ja zrobię Z twoim ciałem? Czy tego właśnie chciałem? Pięknej kobiety podobnej Do skrzydlatego anioła? Czy mnie pokochać zdoła? Sam nie wiem (i wśród leśnych gęstwin) Szukam wciąż odpowiedzi Co to za mroczna tajemnica W mojej głowie nadal siedzi?

Kochaj życie Marzycielu z głową w chmurach I nadaj sens istnieniu (W tych ostatnich modlitwach) Która ukoi twoje serce I całą twoją duszę I zaprowadzi pokój tam gdzie trzeba (Spójrz na mnie o wielkie nieba!) Jestem tutaj dla ciebie spełniony (W deszczu stoję i wołam imię twoje!) Przyjdź!

Świat to okrutne miejsce Gdzie jestem ja i ty (I nasze wymęczone łzy) Topią się w oceanie zapomnienia A my w tym wszystkim (Jesteśmy tacy zagubieni) Jesteśmy tacy zaskoczeni że Nasze modły poszły na marne O takim lepszym losie O losie! (Na śniegu zostały tylko ślady naszych bosych stóp) I nie było nic więcej Poza mrokiem wiekuistym

Moje usta dotykają twoich (Jesteś najpiękniejsza) I najdroższa memu sercu Więc poprowadzę cię Przez błękitne doliny I będą tak w rozkoszy Mijać nam kolejne godziny (A czas nie będzie istnieć choć przez chwilę) Bo gdy ty będziesz przy mnie To wszystko będzie fantazją (I słodką tajemnicą) A ty ujrzysz mnie pewnego dnia Gdy będę spacerować deszczową ulicą (I będę czekać aż do zmierzchu) Na twoje radosne powroty Bo w sercu mam jeszcze trochę tęsknoty

Jutro nie nadejdzie (Bo bez ciebie nie ma to sensu) A nadzieje uciekają Nadzieje znikają (Gdzieś tam w szarej mgle) I tylko smutek panuje W tej dolinie łez (Zakwitł ten ostatni bez) Ale w końcu wyjdzie słońce (I odnajdę cię wreszcie) I minie wielka tęsknota (A w sercu najdzie mnie na miłość ochota!)

@sowa A ty dalej swoje! Człowieku co z tobą nie tak? Każdy pisze wiersze jak umie! Jak można mieć w sobie tyle złości i jadu? Ja nie jestem taki żeby kogoś krytykować i potępiać! Wręcz go wespre a na pewno nie będę pisał takich przykrych komentarzy jak ty!

Kochaj życie i miej do góry Uniesione dłonie Modląc się o urodzajny maj (Nagie kobiece ciało i boski raj) I nic więcej (tylko dwa słowa) Pragnę cię (nawet w letni deszcz) Bo gdy jesteś tak blisko mnie Me ciało przeszywa dreszcz I tylko błagam znowu By mieć cię w swoich ramionach Bo gdy jesteś daleko (Niespokojne fale na oceanie zmieniają swój bieg)

Czas kradnie wspomnienia Zapisane po drugiej stronie lustra A marzenia i sny (odchodzą w siną dal) I krew się we mnie gotuje (Była kiedyś zimniejsza niż stal) A ty odchodzisz tak daleko od brzegu I pytasz się mnie kolejny raz Czy świat jest iluzją?

W dolinie smutku Umiera ta ostatnia łza A potem wstaje Radosne i gorące słońce I budzi się do życia nowy dzień (Wyłania się z odmętów nocy) Który daje sercu tą piękną radość Bo dalej trwa to ludzkie istnienie A każdy chce tylko kochać Nie prosząc o przebaczenie

Twoje panowanie To moje istnienie Opisane w strugach Jesiennego deszczu A poza tym nie ma nic (Nawet pięknego nieba) A ty mówisz: ''żyć trzeba" Nawet z przeklętym bólem (Dnia wczorajszego)