Poezja to życie

Jedyne co mam To życie bez ciebie I oczy spuchnięte Od miliona łez I nawet dnia nie ma Jest tylko wieczna noc I miłość pogrzebana w smutku

Drogi prowadzą Zawsze gdzieś I ktoś czeka Na ich końcu By przywitać mnie Z otwartymi ramionami Czy może pogrozić Nabitą bronią?

Otwórz oczy I sięgnij głębiej (Do cna) Aby ujrzeć światło Które pokona mrok A na twojej ścieżce Nie będzie już śladów Po których cię szukałem Bo to takie proste Odejść któryś raz I już nie wrócić

Dotknij tego czego nie możesz dotknąć (Dotknij duszy) I zatop się w smutku Ten ostatni raz W tym niedoskonałym świecie Pełnym strachu i obaw (Płonę tak samo jak ty)

To że ja To że ty To że my (Płyną sny) To nie istotne Gdy w śnie pogrążam się Wiem tylko że kocham cię I odnajduję cię wciąż na nowo Bo takie cenne jest każde twoje słowo Wypowiedziane z krwistoczerwonych ust

Słychać wycie? Znakomicie! Życie opisane Milionem barw i słów Życie jak ze snów

Słońce umarło Tak jak my A na wschodzie Wiatr wieje bez zmian I ciemność przykryła wszystko Nawet lodowate serca Czy wróciliśmy do żywych Ten ostatni raz?

Gdzie my jesteśmy? Czy w punkcie martwym? Goniąc za oddechem A nie nadszedł jeszcze kres naszych dni I Bóg nie zapukał do drzwi Gubiąc bilet powrotny do raju

Nie zapomnij o mnie Tak jak o płatkach róży Które spadały Na twoje nagie ciało A twój ciepły dotyk Był tylko snem Z którego obudziłem się Wczesnym rankiem I nic nie było takie samo (Bez ciebie)

Hokus pokus! Czary mary! Znów jestem sam I bez pary A uczucie pustki Sprawia że jestem W punkcie zwrotnym A zwykła cielesność Jest tylko lękiem pierwotnym

Nic nie jest takie samo Gdy otwieram oczy rano Przeżywając kolejną noc nieprzespaną

Jedno westchnienie I twój oddech On ginie w tłumie I zostałem tylko ja sam Na placu boju A twoje piersi i doskonałe ciało Zostały tylko wspomnieniem Zapisanym w moim pamiętniku I nawet deszcz nie odsłonił prawdy I nigdy tego nie zrobi

Nie jestem taki sam Gdy patrzysz na mnie Takim zimnym wzrokiem A blizny na twarzy Wydają się być obce I twój kawałek nieba Jest tak bardzo odległy Od mojego

Jesteś światem odległym I nie ma nic więcej Poza zmysłem smaku i dotyku Gdy wciąż wracam do twoich ramion To nic nie cieszy tak bardzo Jak twój uśmiech anioła

@duszka Dziękuje i cieszę się, że Ci się podoba mój wiersz. A te dwa słowa w przedostatnim wersie pasowały mi do całości po prostu. Również pozdrawiam:)

Kochaj Twórz I buduj Bądź doskonałą istotą W niedoskonałym świecie Żyj Śmiej się I bądź cierpliwy Bo ci co długo czekają Dostaną swoją nagrodę w niebie I choćby czas się zatrzymał To i tak wszystko płynie Tylko innym tempem Panta rhei

Noc to imię tęsknoty Bo uderza z podwójną siłą I nie ma już nic Poza ruchem sztywnych warg I cichym wiatrem Który unosi się pośród leśnych łąk Tak że nawet śpiewu ptaków nie słychać Wczesnym świtem

@Nata_Kruk Tak napisałem że by do rymu było. Można to też interpretować jako znanego i bogatego poetę, który pisze wiersze tylko dla mamony udając że jest szczęśliwy a tak naprawdę w środku jest słaby i zagubiony. Pozdrawiam również

Podaj mi dłoń I utoń w moich ramionach Niech dobro będzie prawdą A miłość ofiarą Która drze się wniebogłosy Czy to już szaleństwo? Albo tylko jedna droga która ma ścieżek wiele

Coś umarło w nas Pękło jak bańka mydlana A jedyne co poznałem To był smak samotności z rana I ciebie już nie było przy mnie Przepadłaś jak kamfora I już chyba jedno wiem To była za wczesna na odejście pora

Myśl uśpiona A poezja natchniona Prowadzi mnie Tam gdzie pieniądze I chociaż jestem szczęśliwy To wciąż błądzę Szukając sensu istnienia (Wczoraj byłaś a dzisiaj cię nie ma)

@Bożena De-Tre Dzięki poprawiłem:)

Kiedy znajdziesz mnie Na tej ostatniej drodze A rany się zagoją Bo czas je uleczy I przyjdzie światło Które przegoni mrok Będziemy w końcu jednością Tutaj na tej ziemi Bo przecież świat To takie małe miejsce W ogromnej skali wszechświata

Jedno serce Jedno światło Jedno przytulenie Jeden czas To wszystko co mam dla ciebie I pocałunki utkane z wilgotnej rosy Więc niech ten czas spędzony z tobą trwa I nie zakłócą go mroki ani chłody mroźnej nocy

Prawda jak na dłoni Umazana krwią I od nowa to samo Serce zimne jak lód A na ciele rana I od nowa to samo Ciało jak dusza Tak młode a tak stare I od nowa to samo