Lahaj

„myślę, jednak świat myśli we mnie” naom chomsky wymyśliłeś mnie jak ja wymyśliłem ciebie a może na odwrót? to nie ma znaczenia jeśli jestem algorytmem można mnie przeprogramować dowolnie, nie tracąc nic z ekskluzywnej świadomości

@Pan Ropuch po pierwsze nie stawaj na drodze po drugie możesz być kim chcesz z naciskiem na chcesz. Pozdro

Słuchaj :-), chyba nie czytałaś moich przedostatnich wypocin ;-), ale poważnie, to jest tak jak mówisz. Nie ma się co ciskać. Ciśnienie i tak mam za wysokie. Pozdro. @dach dzięki, cieszę się ze przypadł Ci do gustu.

nic nie jest takie jakim się wydaje wszyscy mówią że kończy się świat który to już raz rzeczywistość goni projekcję? a dla mnie świat dopiero się zaczyna 5:15 jak codzień otwieram się jak jadłodajnia dla najuboższych serwuję konkretne niewyszukane rozwiązania kanapka z jajkiem herbata odrobina cukru usuwam przeszkody wewnętrzne sprzeczności bazując na intuicji w zgodzie z wewnętrznym obserwatorem uśmiechem przecieram drogę wpuszczam z podporządkowanej nie unikam sporów a nawet kłótni daje wybrzmieć emocjom przyglądam się z uwagą jestem a świat jest we mnie

@dach nie tracę czasu na małostkowość i resentymenty ;) pozdro

@dach Ten wiersz jest lepszy od mojego o tym czym poezja jest w osobistej perspektywie bo pokora Twoja jest na dużo dużo głębszej pozycji. I ten niemy zachwyt nad światem na koniec. Podziwiam.

@Rafał Hille Lubię czytać Twoje wiersze, ale w tym przypadku uważam, że trochę zmarnowałeś szansę na coś więcej niż tylko dobry wiersz. Zaczyn jest super. To kręcenie się po spirali, to ramię (wolne - bezwolne?) które wydobywa z trzasków muzykę można było to pociągnąć szerzej, głębiej. To jest moje zdanie, a ja coraz częściej dochodzę do wniosku, ze gówno wiem. Niemniej jednak masz we mnie czytelnika. Pozdro.

@corival czytasz mi w myślach :)

@error_erros tak, wkurw musi mieć ujście. To ja dziękuję, ze przyjąłeś;)

Świadomość kosmosu ten fetysz — weź se w pozycji lotosu latami na matach tatami z zamkniętymi oczami siedziałaś. W wyobrażonym niebie nie znalazłaś siebie mnie, tym bardziej. Dziś cała drżysz, gdy na sygnale przez Twoje bramki przejeżdżam. Jeden spazm drugi spazm skurcz tu tam, to orgazm — nie miłość. Dłonie i usta w interludium. Kawior się marnuje. Nawet wiersz zły zły wiersz zrobi mi lepiej niż Ty — podziękuję. Czytasz Hatalską — wow! że odbiór może kształtować nadawcę. Odpowiem — nie w tym przypadku. To mnie uwalnia od poczucia winy za życie obok Ciebie. Naszą córkę też weź se bez niej nie dasz rady.

@Pan Ropuch i ja tak myślę, jeśli podróż trwa wystarczająco długo wszystko jest możliwe. Ja mam pragnienie celu, drogę widzę wyraźniej błądzenie dla błądzenia postrzegam jako stratę czasu. Jak wiesz pisanie u mnie jest rodzajem autopsychoanalizy. Duzo się zmieniło od czasów Agenta Smitha ale jest mi bardzo miło, ze pamiętasz. Pozdrawiam serdecznie. ps. Pisząc o błądzeniu mam na myśli włóczenie się, coś jak bohaterowie książki „Włóczędzy dharmy” J.Kerouac’a, ale „W drodze” tez jest o tym samym. Po prostu pewne przekonania czasem zamieniamy na inne. Lub tez nie :)

@tetu Dziękuje bardzo za tak miłe słowa, jako autor tylko do nich aspiruję. Niemniej jednak chyba nie zasłużyłem. Wielkie dzięki, potraktuję Twoje słowa jako dobry omen. @jaguar dziękuję za lekturę @dach dziękuję, masz rację. Sam nic nie mogę. Jeszcze raz dziękuję i przepraszam za wyniesione wrażenia z lektury. Pozdrawiam

@valeria nie zmarznij, ja właśnie napaliłem w piecu i wchodzę do sauny. Nago jak zwykle.

@valeria seksownie… i tak sama w tym kimonie… z tych filizaneczek… do snu… nago?

@Anna_Sendor Hmm ciekawy wiersz jest w nim beztroska nieświadomego dzieciństwa i zapowiedź nieuchronnego mroku wieku męskiego klęskiego. Ale tez widzę cień szansy jeśli tylko peel wykaże sie sprytem i zmysłem obserwacji być może pokona trudności. Pozdro

@[email protected] kto gra w karty ten ma łeb obdarty;)

@Lidia Maria Concertina

Marcjannie mógłbym nawijać o urazach żalach mógłbym gniew spuścić ze smyczy mógłbym poczuć schadenfreude albo weltschmerz ulec nałogom — to łatwe ale wolę poezję tu nie ma ograniczeń wszystko dozwolone również napisać zły wiersz mógłbym nie czuć nic i niczego nie pragnąć oddając się medytacji czy innej sztuczce przebóstwiać swój umysł w jednej chwili być głupcem i mędrcem ale wolę poezję w niej widzę punkt zwrotny w moim życiu jasną stronę — szczerość mógłbym szukać potwierdzenia własnej wartości wszak nigdy dość pewności siebie dominować poniżać sprzedawać kupować dbać o to co nietrwałe przedkładać seks nad miłość wygodę nad poświęcenie ale odpuszczam nie szukam mam znalazłem to na czym naprawdę skupić się warto to droga do domu

@Dag tak, prawdziwa wolność nie ma ceny. Warta jest najbardziej zaawansowanych poświęceń łącznie z utratą życia. Pozdrawiam Dag

sobą zachwycony zbyt często będąc — upadam i pełznąc w brudzie do prawdy od poniedziałku do piątku doświadczam poniżenia by w sobotę u wrót Twoich wstać z kolan zajrzeć w oczy Twoje w niedzielę lecz stojąc prosto znów łatwo pomylić hoc est corpus z hokus pokus

Wyszło zabawnie, pułapki kulturowe są tragikomiczne. Coś jak w filmach Alexandra Payne’a.

@Justyna Adamczewska ratownicy i fizjoterapeuci są bardzo bardzo potrzebni jeśli coś ma sens to tylko to pozdro

@Justyna Adamczewska długa historia

@beta_b spoko kabaretowy potencjał

@valeria To wszystko jest kwestią priorytetów. Kukuczka miał dzieci. Ciekawi mnie czy Jezus mógł mieć, miał? …gospodarowania czasem. Oczywiście, ze dziecko poczeka ale czy powinno? Moim zdaniem nie. Całe szczęście, ze nie ja przesuwam koła historii;)