duszka

czy to liść, czy ptak zerwał sie do lotu - czy to wiatr czy skrzydła

@andrew Życzysz jej kolorów i tego, by sie nimi z innymi dzieliła... To piękne :) Pozdrawiam!

@Dared Tak, każdy dzień każda chwila jest końcem poprzedniego / porzedniej i początkiem nowego / nowej... Ale gdy się na to godzimy, powstaje ciągłość i "roz/wój"... Oszczędnie ujęte piękne przesłanie. Pozdrawiam :)

Własnie z tym mam problem, Michale - z tym, że je wyolbrzymia i tym samym oddala od prawdy. Dlatego napisałam "za pieknie". Ja w ciszy już czuję wystarczająco i spotykam się chyba najbardziej z prawdą. Dziekuję Ci za refleksję i pozdrawiam! :) Slodki i trochę gorzki, Waldemarze, przynajmniej taki miałam zamiar. Dziekuję Ci za miłe slowa i również pozdrawiam! :)

nakłuwają i wdziera się w gląb tęsknota i nuci o tobie za pięknie ale w ciszy na pewno cię spotkam

@Leszczym @Jacek_K Dziekuję Wam i pozdrawiam! :)

Ciekawy pomysł! Tak, na pewno ma w tym swój udział, a więc robimy to razem. Uświadomiłas mi to. :) Dziękuję!

@Konrad Koper Dziękuję, Konrad :)

oślepia gdy nie mieści się w oczach otwieram serce

Tak! I jaka piękna! :)

Ale może o to "namieszanie" chodziło.., może ono było jej najbardziej potrzebne - takie pierwsze drgnięcie miłości w niej :) Pozdrawiam Cię!

Ja też :) Bo chyba własnie on najszybciej czy najcelniej wskazuje nam drogę do pokoju... Ciekawy treścią i piękny słowem wiersz, Grzegorzu :) Pozdrawiam!

@Waldemar_Talar_Talar Tak, nie do każdej prawdy można "się przytulić".., ale spróbować każdą pokochać - za to, że nie oszukuje :) Pozdrawiam, Waldemarze!

Ciesze się, Konradzie :) I pozdrawiam!

dają mi kształt i dotyk same się otwierają - tam kocham i rosnę

@iwonaroma "rwą", bo może (pozbawione "myśli przewodniej") ciągną w różne strony... A te "odstępy" to chyba "pustka rozerwania" - dezorientacji..? Twój wiersz daje do myslenia i pobudza wyobraźnię. Ja też zdecydowanie wolę falowanie :) Pozdrawiam!

@Dawid Rzeszutek Niełatwo jest pisać o takiej prawdzie.., o jej czerni. Wymaga to odwagi, bo zadaje się też sobie przy tym ból - "ból bliskości rozpoznania". Nie zaprzeczam tej prawdzie i temu, że trzeba o niej mówić - jako wezwanie do walki przeciwko niej i też walki o "lepszą", "jasniejącą" cząstkę prawdy, jej odnowienie i wmocnienie. Bo ona też (jeszcze) istnieje. Doświadczam jej i jestem za nią wdzięczna. Pozdrawiam Cię, Dawidzie :)

@M_arianna_ Powtórzenia chyba nigdy nie są pełne.., wiec to raczej podobieństwa - podobnie jak zwrotki Twojego wiersza :) Z przyjemnościa przeczytałam :) Pozdrawiam!

@sisy89 Jetst w tym jakis dystans.., jakaś lekkość - pomimo powagi tematu. Dlatego mnie zatrzymuje :) Serdecznie Cie pozdrawiam!

@Jacek_K @JWF @[email protected] @Gosława Dziękuję Wam za pozytywne przyjęcie miniaturki i jej wypowiedzi! Cieszy mnie to :) Pozdrawiam! @Łukasz Jasiński Dziękuję! :)

jest piękny gdy nie wie, że się uśmiecha nie wie, do kogo

@MłodyJumper Niezwykle wyrazisty, emocjonalny wiersz.., dramatyczny i wspaniały. Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam :)

@Leszczym Fajny tytuł i temat, który mnie też głęboko porusza... Boję się, że zostawiam czasem ślady raniące "tkankę świata", zakłócające jej równowagę. Dlatego tak bardzo staram się ją/go kochać i z pozycji miłości te ślady zostawiać. Myśle, że ślady miłości są najtrwalsze, chociaż najczęściej (z jej natury) - "bez podpisu". Pozdrawiam Cię, Leszczymie! :)

Ten obraz jest piękny! Trafia do serca - zachwyciłam się nim :)

@JWF Z poezją często (albo zawsze?) miesza się proza... Ale się nie wykluczają. Z przyjemnościa przeczytałam i spojrzałam na jeża :) Pozdrawiam!