duszka

... albo kim byli na początku. To bardzo trafne według mnie rozpoznanie.., a nawet coś w rodzaju możliwości pokonania tego zła w nas. Ja bardzo często "cofam się" myślami do tego "punktu niewinności", do mojego poczatku, mojej pierwotnej postaci lub chociażby do wczesnego dzieciństwa. Trudny, ale bardzo inspirujący wiersz. Pozdrawiam :)

Jest w nim trochę lęku wynikajacego z pragnienia wydania owoców, Waldemarze... Ale staram się zaufać, że i Bóg tego pragnie. Dziekuję Ci za miłą reakcję :) Nie jestem zbyt silna, więc chce je wydawać z umiarem i może byłoby dobrze, gdyby korzystano z nich z umiarem. Wtedy każdy owoc ma najlepszy, czyli najprawdziwszy smak :) Pozdrawiam Cię również! Dziekuję Ci za dobrą radę, czy może za przypomnienie czegoś ważnego i za "podobanie" również :) Pozdrawiam! @Ponad Myślami Miło mi :) Dziekuję!

Każdy musi chyba znaleźć własną drogę, żeby tą (i jakąkolwiek) dobrą radę spełnić... Sama ta rada nie wystarczy. Tak to rozumiejąc zgadzam się z Tobą, Leszczymie :)

i rosnę w różne strony i każda nowa gałązka jest bliżej słońca kwiecie nosi i liście Boże czy zdążę obrodzić

@Leszczym ...a więc zajmij się prawdziwie tym, co masz i tym, co jest... Dobrą radę i wsparcie duchowe znajduje w Twoim wierszu :) Pozdrawiam!

wisi - biały na spłowiałym błękicie ale jaskółki!

A może już to zrobił i ciagle na nowo robi, Waldemarze..? Ja w każdym razie tak to coraz częściej odczuwam i zauważam. Ale też proszę Go o pomoc w tym. Nie przestawaj :) Serdecznie Cię pozdrawiam!

Delikatnie, wręcz łagodnie odkrywasz tym wierszem tajemnice poezji.., i może jej przeznaczenie. Ja od siebie dodalabym, że nie tylko szukam (i znajduję) w poezji, ale szukam (i znajduję) też poezją - pisząc ją sama. Pozdrawiam, Wędrowcu. :)

Świetna, zgrabnie, z humorem ujęta i wiele mówiąca metafora! Pozdrawiam Cię :)

@nocnypitupitu Na tej "krawędzi" możemy się strącić w ciemność lub wzbić sie ku światłu - ku cudownej wartości i pieknu danego nam istnienia i istnienia wokół nas. W tym momencie decydujemy o tym my sami - tak bardzo, jak nigdy dotąd. Przeżyłam to i przeżywam to nadal. Pozdrawiam :)

W każdym z nas jest coś, co potrzebuje wybaczenia (też naszego własnego) i uzdrowienia. Życie daje nam na to czas i okazje. Na pewno :) Piękny ten trójwiersz powyżej, bardzo mnie poruszył. Serdecznie pozdrawiam!

...i jednocześnie ku NIemu :) Dziękuję, Dag, i pozdrawiam!

Witam Cie również, Waldemarze i dziękuję! :) @iwonaroma Cieszę się, że zajrzałaś - dziękuję! :)

@miauczenie owies Dziękuję Ci za serce! I pozdrawiam :)

Niezwykle cieszy mnie Twój odbiór, Jacku - dziękuję! :) I Tobie dziękuję, Konradzie! :)

iść powoli, biec tylko życiu na pomoc upaść przed Tobą

Może być i tak, Jacku :) Ale "mi" na początku jest dla mnie ważne, bo sygnalizuje osobistość całej nastepującej wypowiedzi. Dziękuję Ci za poświęconą uwagę i pozdrawiam! Zapamiętuję nie tylko te lepsze, bo i te trudniejsze są żywe. Tu chyba decydująca jest miłość :) Dziękuję Ci za przemyślenia i pozdrawiam! Ale pieknie ująłes Twoje wrażenia, Radosławie! Bardzo się cieszę :) I pozdrawiam!

niż rozlatujące się wspomnienia zostają mi po was ślady i obrazy waszych twarzy i brzmienia żywe bez rozstań

@Waldemar_Talar_Talar Boże dzieła są zawsze wspanialsze od naszych .., są niedoścignione. Tak to dla siebie rozumiem. Trafny, piękny przekaz, Waldemarze. Pozdrawiam :)

Bardzo miłe, wrażliwe i serdeczne słowa - dziekję Ci, Dawid! I serdeczności dla Ciebie ode mnie :)

...i ładne życzenia od Ciebie :) Dziękuję i odwzajemniam je!

Jest tylko odrobine tak, jak odczuwasz, na tyle odrobinę, że sobie z tym radzę, Dawid :) Ja chcę dopuszczać do siebie też ciemne strony rzeczywistości - jej pełnię, ale tak jak pisałam w moim ostatnim wierszu - czasem potrzebuje troche "cienia", żeby zbyt ostre "światło prawdy" nie rozpaliło gojących się we mnie ran. Twoje wiersze są dla mnie godne czytania. :) Pozdrawiam!

@Leszczym Miło mi :) Pozdrawiam!

@Moondog Dziękuję :)

Jesli mój wiersz choć na krótko to spowodował, to ciesze się :) Dziękuję i również Cię serdecznie pozdrawiam!