duszka

Odchodzimy z nieskończoną ilością (oniemiałych) pytań, na które nie znaleźliśmy odpowiedzi. Tak to przeczuwam :) Ja też :) To tylko jedna z możliwości.

Może to sposób myślenia "wyłapujący" objawienia prawdy :) Dla mnie to forma braku myślenia - tego który "wymyśla" rzeczywistość i prawdę, który nas przez to w sobie więzi. Dziękuję Ci :) Wiem, że niekiedy udaje nam się o myśleniu zapomnieć, ale (według mnie) zawsze wraca do świadomości - nie proszone. Dziekuję Ci za szczere i miłe odniesienie się do tekstu :)

Wciąż myśleć musi aż do śmierci do ulgi człowiek odpływa wśród ławic oniemiałych znaków zapytania

@Waldemar_Talar_Talar Tak, czasem "wczoraj" nie znajduje przejścia i kontynuacji w "dzisiaj".., tak jakby sie odcinało swoją wyjatkowoscią od reszty życia. Dla mnie to trudne i dlatego szukam głębiej ich powiązania. Ciekawy temat. Pozdrawiam :)

@lovej "Było życie..." To sformułowanie podoba mi się i działa na mnie, szczególnie w bezpośrednim zestwieniu z ostatnim stwierdzeniem: "(a teraz) dziwne czasy nastały". Daje to dużo przestrzeni na własne odczuwanie i przemyślenia. Pozdrawiam :)

@Leszczym Dałeś mi do myślenia :) Z którego powstał wniosek: Lepiej pisać (lepiej piszemy) z miłości do czytelnika / świata niż ze strachu przed nim... Pozdrawiam :)

@tramwaj63 "Pzez łzy zobaczyć Chrystusa.." Tak, to chyba możliwe... i cudowne. Dziękuję :)

Warunkiem jest, żeby nie dać siebie niczym przepełnić i nie przepełnić sobą kogoś... A to może być trudne. Mnie tylko czasem się udaje, ale cieszę się, że znam ten stan :) Dziękuję Ci!

@tramwaj63 ...i czy byłoby możliwe? A ulga, to cudowny stan - cichy i czysty, pełen prawdy. Dziękuję Ci za to cenne spostrzeżenie :) @iwonaroma@Leszczym Dziękuję Wam i pozdrawiam :)

@Konrad Koper Bardzo mocna, trafna i niezwykła metafora... Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam :)

Ostatni wers, zawarta w nim puenta odsłania subtelną tajemnicę tej ekstazy i - porusza mnie :) Pozdrawiam

@Waldemar_Talar_Talar Pięknie, budująco :) Tylko ten "brak smutku i łez" mnie zastanawia... Mi pasowałby lepiej np.: "pośród smutku i łez", bo nie są one dla mnie czymś złym. Pozdrawiam.

@Jacek_Suchowicz Na końcu dodaję jeszcze wdzięczność za ten "czysty dar". Z nią szczęście jest pełne :) Pozdrawiam.

Tak! Właśnie taki ból. Dziękuję Ci za tą myśl :) @Echo Dziękuję! :)

@EchoDziękuję Ci :)

Świadomie ten zwrot powtórzyłam, żeby wzmocnić znaczenie bólu w wypowiedzi, więc wolę przy tym pozostać. Ale dziękuję za tę uwagę (przemyslałam ją) i miłe słowo :) Pozdrawiam. Dal mnie to szczególny, "dobry" ból, dlatego nie próbuję się przed nim bronić. Dziekuję Ci za refleksję i pozdrawiam :) @Rafael Marius@violettaMiło Was widzieć :) Dziękuję!

Boli mnie śnieg co nie zabielił się zimą uśmiech dziecka, którego nie ma boli mnie mówi miłość i z bólu przybiera

@Stary_Kredens A ja myślę, że opowiadając zagłębiamy się - przyciagani przez sens. Też nasze pytania (również te w Twoim wierszu) to robią. Tak odczuwam :) Pozdrawiam.

@Natuskaa Tęsknota, ta "czysta", prowadzi do prawdy... I chyba zawsze jest częścią miłości. Nie bójmy się więc tęsknić. Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Takie kłanianie się nie odbiera godności, a nawet jej dodaje.. Piękna metafora :)

@Marcin Sztelak Niestety bywa tak. Wtedy może powinniśmy ich szukać i je znajdywać w sobie... Nasz świat wewnętrzny jest też realny, możemy go budować i kształtować. Jest nasz :)

@Tyrs Dziekuję Ci i pozdrawiam :)

@Marcin Sztelak Może łatwiej iść łagodnymi dolinami... Wtedy nawet bez butów bywa przyjemniej i ziemia bywa "dobrą matką". Zainspirował mnie Twój wiersz :)

@Marek.zak1 Zręcznie wpleciony w lekkosć trudny (ciężki) temat. Przemówił do mnie :) Pozdrawiam.

@bazyl_prost Słowo "zachować" trafia do mnie - w sensie: "wymyślamy, jak "zachować" czy "uratować" dalszy ciag świata... Oczywiście i niestety nie wszyscy, ale mam wrażenie (nadzieję), że coraz więcej z nas :) Pozdrawiam