duszka

To piękny stan, pełen ulgi i sokojnego szczęścia... Myslę, że może niezbyt często, ale jednak przeżywamy takie chwile też na jawie. Zbierajmy je w pamięci :)

@poezja.tanczy Dziękuję Ci za plusiki - ucieszyły mnie, a więc tyle wystarczy :) @Starzec Dziękuję! :)

@corival W Twoim wierszu spełnia sanktuarium swoje przeznaczenie - daje szukającemu człowiekowi odpowiedź i uspokojenie... Przybliżasz ten przedziwny proces i zachęcasz do poddania się jemu. Tak to odbieram :)

@Leszczym A mnie się wydaje, że my - piszący poezję próbujemy słowami zrobic trochę w naszym świecie porządku.., nadać mu trochę więcej przejrzystości. Ty w Twoim wierszu (według mojego odczucia) też tego szukasz i co-nieco znajdujesz :)

Tak, i chyba tylko świadomść tej sklonności może nam pomóc się jej oprzeć... Dziękuję Ci za refleksję i miłe słowa :) @Nata_Kruk Dziękuję Ci! Wezmę to pod uwagę :) Ciesze się! :))

@Waldemar_Talar_Talar To wzruszająca, odważna otwartość na "dalszy ciąg" :) Pozdrawiam.

Twój lakonicznie ujęty tekst wzbudził we mnie pewne odczucie i myśl: Większość z nas ("tłum"), w odróżnieniu do podmiotu lirycznego, boi się bardziej śmierci niż życia i możliwe, że stąd to "niezrozumienie"... Oczywiście nie mam pewności, czy go właściwie odebralam. I może jedna uwaga: Parzysty rym jest dla mnie zbyt dominujacy w odniesieniu do złożoności i głębi tematu. Pozwolę sobie dla przykładu ując ten tekst w inna, wolną od nich formę: Żyję tak jakby jutra miało nie być Czy tak trzeba? - być zagubionym w tłumie śpiewającym z wiatrem pieśni radosne? To bardzo zredukowana forma potrzebująca może niewielkiego rozwinięcia czy pogłębienia. Ale mnie się już podoba :) Pozdrawiam.

Miejsce naszego zakorzenienia jest to samo.., ale myślę, że wiekszość z nas musi wykonać pewna drogę, żeby je odnaleźć. Do takiej mysli zainspirował mnie Twój komentarz :) Dziękuję! @iwonaroma One nas mylą, lub uwodzą i chyba nie obejdzie się bez tego, żeby się o tym przekonać. Dziękuję Ci za współodczuwanie :) To chyba najkrótsze słowo pochwały, ale cieszy mnie :) @JWF@Dragaz@RolekDziękuję Wam! :)

i gdybym tylko jemu dała się prowadzić delikatnie krok po kroku bez zasłaniania oczu krępowania rąk i popychania byłabym dalej

@Rolek Ta realność i jednoczesnie nietrwałość szczęścia pozwala nam chyba je prawdziwie cenić... Pięknie :)

@Konrad Koper Poezji nie da się zmierzyć... Nawet sam autor tego nie potrafi, nawet jemu się "wymyka". Pozdrawiam.

@tomass77 Wzruszająca i piękna pierwsza część wiersza.., którą odbieram jako wspomnienie początku życia dziecka i własngo rodzicielstwa... A potem zwrot - w kieruku osiagniętej przez niego dorosłości i dojrzłości i zwiazaniej z nimi naturalnej konieczności "oddania" go wszechświatowi. Tak jesteśmy jego dziećmi i tylko przejściowo "nalezymy" do naszych rodziców. Tak przemawia do mnie Twój wiersz - głęboką miłością ojca. Pozdrawiam :)

@tetu Miłość nie boi się i nie unika czerni, ciemności i cienia, i chyba tylko ona... Odnajduję w Twoim wierszu ich pochwałę. Delikatną i tajemniczą. Pozdrawiam :)

@tetu @Leszczym Cieszą mnie Wasze komentarze - każdy na swój sposób :) Dziękuję! @Nata_Kruk Wyczuwasz, Nato, że mam zawsze pewien problem z formą wiersza, dlatego dziękuję Ci za podpowiedzi, które biorę pod uwagę :) Zauważam jednak, że lubię też w samej formie przestrzeń, to rozstrzelenie wersów i słów... Może znajdę na to jakiś kompromis :) Pozdrawiam.

@Waldemar_Talar_Talar Może dlatego takie są, bo znajdują swój dom w Twojej poezji :)

@Astralka "Jasność umysłów w tym świecie nie zgaśnie ..." Ja też w to wierzę. Piękna wizja :)

Przypuszczam, że zachowuje się ona i powstaje porównywalnie z wolnościa indywidualną - podobieństwo do innych "zbiorowisk społecznych" jest sprzężone z ich innościa (wolnością) kuturową, gegoraficzną i historyczną... Przy tym może uznanie istniejącego podobieństwa też "uwalnia" (otwiera), bo przyjmuje zawarta w nim prawdę... Pozdrawiam :)

@Waldemar_Talar_Talar Dziękując odwzajemniam :) @Tectosmith Dziękuję! :)

@Waldemar_Talar_Talar Nie powodujmy tego, czego nie lubi nasze serce... Rzuciłeś jasne światło na to, co tym jest. Pozdrawiam :)

@Ewelina Piękne to przeczuwanie i rozpoznawanie... Wiersz pisany sercem :)

@Kasia Koziorowska Dostrzec szept sumienia, pozwolić na skruszone i potulne myśli, na łzę... To wszystko pochodzi z duszy, pokonującej lęk duszy - przed światem... Lubię wędrować po Twoich wierszach. Każdy krok jest ciekawy :)

@poezja.tanczy Ja bym może powiedziała, że to, czego nie przyjelismy w wolności, moze znajdować się w nas, ale pozostaje nam obce... A w obcości jest cos w rodzaju "braku", czy nicości. Tak. Dziękuję Ci za inspirującą refleksję :) @Sylwester_Lasota@Asia Rukmini @Ewelina@snežinka Dziękuję Wam!

@poezja.tanczy Podoba mi się to spojrzenie :) Dziękuję!

@iwonaroma Jest w tym poczucie własnej wartości.., z jednoczesnym nie-odbieraniem wartości poezji i róży... Miłość do wszystkiego, bez pomijania siebie. :)

jestem dużym podobieństwem z odrobiną inności po tym mnie poznajesz jednocząc się zawsze trochę odstaję to moja cała wolność