Marek.zak1

Zatrzymujący wiersz, A dla mnie w tym temacie najbardziej przemawia film "Pianista".

@Annna2 Taka prawda, a te odgłosy spod wagonu sprzed kilku lat zostaną ze mną do końca życia.

Pociąg hamuje, odgłos łamanych kości dezintegracja Z autopsji niestety na trasie Poznań - Warszawa

Ciekawe, a przypomniałem sobie, jak mama mówiła, że przed wojną takie były i to niemało, nazywano je śledziarami, bo jednak śledź był królem tych zakątków. Pozdrawiam.

@Berenika97 Tak, pragmatyzm, a może cynizm z determinacją przeżycia. Mój tata, jak mawiali, był współtwórcą naukowej i nowoczesnej galwanotechniki w Polsce, autorem wielu patentów i wdrożeń w polskim przemyśle. Dziadek z kolei, miał aptekę w Kijowie i ewakuował się z wojskami polskimi w 1920. Co do farmacji, kończyłem chemię ze specjalnością związków biologicznie czynnych i potem praca w / dla przemysłu farmaceutycznego w Polsce i poza. Serdecznie pozdrawiam.

Tytuł mnie zatrzymał, musze to przemyśleć. Pozdrowienia.

@Robert Witold Gorzkowski To trudny, osobisty, egzystencjalny wiersz, a jednak uważam, że czasami warto taki napisać. Po ataku na Ukrainę napisałem, że każdy z nas powinien napisać choć jeden wiersz na ten temat. Jak ktoś chce, może oczywiście więcej, ale jeden wystarczy. Pozdrawiam Robercie.

@Berenika97 @Berenika97 Cieszę się. W bonusie jest cała historia rozwoju sulfonamidów(później antybiotyków). Wnuk profesora Domagka, ich twórcy, mieszkał w Polsce i też nawiązałem z nim kontakt, ale go uciął. Bywa. Wyślij mi na priv adres, wyślę ci sequel z dedykacją. Pozdrawiam @Nata_Kruk Dzięki. Pozdrawiam @Annna2 Dzięki, bywa trudno o rozstanie bo dzieci, dom itp. Pozdrawiam

Powiem dzisiaj tylko tyle, gdy wylecą już motyle, wtedy ciągle jest nie w sosie i ma tylko muchy w nosie.

Dobrze, że napisałaś "dzieci", bo czternastoletnia dziewczyna czy chłopak już nimi być przestają i nie potrafią odpowiedzieć na pytania z dorosłego życia. Wtedy, niestety, zagubione, zestresowane, maja dosyć. Pozdrawiam.

Zostać z gruszkami na wierzbach, to częsty efekt zwycięstwa wiary, może naiwności, nad rozsądkiem, w miłości i nie tylko. Dobry wiersz. Pozdrawiam

@Annna2 To odwieczne pytanie, czy klasyka czy okno na dzisiejsze problemy. Ze zrozumiałych względów J. Englert zakończył kadencje i jest nowy dyrektor. Po owocach ich poznacie, niemniej jednak największym wrogiem jest pusta widownia i konkurencja innych ofert. Jasne, ze można grać Szekspira, a w repertuarze na wrzesień tak jest, ale czy nie warto poszukać czegoś, co odpowie na współczesne problemy.

@beta_b Na marginesie, wybór rozumem oczywiście nie jest wyborem, bo rozum nie kreuje ani miłości, ani pożądania, ale jego ostrzeżenia warto brać pod uwagę. Poza tym, dla mnie wiersz/e/ to zawsze o peelach i jako "case study" do dyskusji. Pozdrowionka.

@Jacek_Suchowicz W punkt, ale jak mówią, cóż po rozumie, jak serce nie rozumie.

-Mistrzu, czy krytykować po piórze kolegów? -Można, ale ci nigdy nie zapomną tego. Pozdrawiam i udanego popołudnia.

@Alicja_Wysocka Super, ale Twojej peelce nielekko:).

Bardzo smutne, a jak przeczytałem drugi raz, to jeszcze smutniejsze. Pozdrowionka

Bardzo kobiece, ja w całym życiu z facetami nie rozmawiałem na te tematy i oczywiście żaden nie zobaczył, co mam w szafie. Pozdrawiam

-Mistrzu, mówią, że serce to jedynie pompa. -Inni mówią że anus to po prostu trąba*. *Pierwszy chwyt erystyczny wg. A. Schopenhauera

Jestem za, a szkoda, że nie wszyscy rozumieją, jaka jest stawka tej wojny. Pozdrawiam

To czekamy na raport po spotkaniu:). Pozdrawiam

Dobry wiersz, a właściwie jego obie wersje. To, że peelce tak się zdarzyło, to nihil novi, bo wszyscy są równi, ale tych interesujących facetów nie jest wielu i stąd właśnie oni staja się obiektem uczuć niejednej babki, a że przeważnie są zajęci, to tak wychodzi, jak w wierszu. Takie zdanie wyczytałem niedawno w dyskusji o Tinderze, ale myślę, że tak było zawsze i jest nadal. Pozdrawiam ze znanego Ci miejsca.

Smutny wiersz o rozbieżności oczekiwań z rzeczywistością. Szczęścia chwile to niemało, mogło ich nie być, i warto za nie dziękować. Pozdrawiam serdecznie

Podoba mi się surrealistyczny klimat. Swoją drogą Japonii bliżej do twojego opisu. Pozdrawiam.

No tak, jak strach, to w piach:). Pozdrawiam