Wędrowiec.1984

Tja... najpierw umiera litość, później miłość, a później rodzi się człowiek współczesny.

Super, szczególnie trzecia zwrotka.

Nigdy, bo tam wciąż inne osoby przychodzą po radę. Musiałby się ktoś na stałe zrobić padawanem. :-)

Jednego wędrowca właśnie odnalazłeś.

Super tytuł, wiersz o marzeniach...

@Marek.zak1 no proszę. Świat jednak jest mały, nawet w poczuciu czasu, okazuje się.

To kto nastepny? Drucki-Lubecki? A może pojedziesz bardziej styczniowo i np. Wielopolski? ;-) Wpadłem jeszcze raz, bo wiersz fajny i porusza tematykę mojej ulubionej epoki.

Jak widzę, że sonet to od razu muszę przeczytać. :-)

@Marek.zak1 To prawda, FB jest dzisiaj wszędobylski i na to nic nie poradzimy ale ma to swoje jasne strony.

@Marek.zak1 No dokładnie, plusów takiego wydawnictwa jest bardzo dużo.

@Artbook Bardzo Ci dziękuję za tak miłe słowa. Doprawdy, nie spodziewałem się aż takiego zachwytu, no bo to w sumie mały sonecik. Co do wydania, jeszcze troszkę wody musi w rzece upłynąć. Tak czuję więc nurtu wyprzedzać na razie nie będę. Ale... kiedyś w końcu nurt przegonię. :-)

Ja tam lubię swoje mocno introwertyczne wnętrze. Lubię introwertyczne rzeczy.

@Marek.zak1 Hehe, Marku, Ty mnie tak bardzo nie wychwalaj tylko wydawaj raz dwa swojego Mistrza. Już, już! :-)

@Artbook Bardzo dziękuję. Nie, jeszcze niczego nie wydałem; może kiedyś. Nie ukrywam, że jest to jakimś tam moim skrywanym w sercu marzeniem. ;-)

Jeśli można, dołączam się do pytania. To bardzo ciekawa kwestia.

Hmm, może Pionieer kiedyś spotka na swojej drodze jakąś czarną dziurę, przekroczy horyzont zdarzeń i... (najciekawsze zostanie już na zawsze horyzontem przykryte)

Bardzo ładne, jednakże już na początku czytelnik styka się z nieprawdą. Jezus nie był człowiekiem pokojowym pod każdym względem. Był kimś mocno stąpającym po ziemi, potrafiącym powiedzieć całą prawdę kiedy było trzeba: https://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=253#P16

Uff, mam wreszcie chwilę czasu żeby tutaj odpisać. Dziękuję wszystkim za komentarze i serduszka. Co do rymów, wolę te niedokładne.

Wspomnienia Prześcignę jeszcze kiedyś rozpędzone światło, By wyrwać krótką chwilę spod władania czasu I zajrzeć do galerii starych już obrazów, Nim żywe ich kolory całkiem znów wyblakną. Gdy znikną uniesienia oddam się poprawkom, By wpleść do malowideł trochę stylu, ładu; Błękitu gdzieś dołożę, kroplę dam szkarłatu I będę swej przeszłości po raz wtóry sprawcą. A jeśli w malowaniu całkiem się zatracę I woli mi zabraknie by niezwłocznie wrócić To niechaj teraźniejszość za mną już nie płacze Lecz farby porządniejsze wreszcie niech zakupi. Zostanę swego wczoraj jeszcze raz malarzem, By dziś nie zapomniało wziąć ze sobą duszy. ---

Konstanty miał u nas swoje poletko i względną autonomię, z której zresztą korzystał. Mikołaj był przecież daleko. O eksperymencie też czytałem. Bardzo ciekawa teoria. Koncepcja powstała ponoć jeszcze za czasów Aleksandra I, po pokonaniu Napoleona. Zresztą, mieliśmy przecież "konia trojańskiego" na rosyjskim dworze w postaci księcia Czartoryskiego, ministra spraw zagranicznych za czasów właśnie Aleksandra I. Car i książę darzyli się zresztą przyjaźnią. Jeśli chodzi o nasze sprawy w tamtym czasie to pamietam, że jeden z historyków powiedział kiedyś, że mieliśmy dwie opcje: zachodnią w osobie księcia Poniatowskiego i rosyjską w osobie księcia Czartoryskiego. W sumie zgadzam się z tym. Kurczę, bardzo ciekawe czasy, które uwielbiam.

@Marek.zak1 Krążą plotki, że się za babę przebrał. :-) Czytałem też, że schował się do damskiej sypialni gdzie był pewien, że na pewno nie zajrzą powstańcy, bo im honor nie pozwoli na to. :-) W ogóle bardzo ciekawa postać, którą w jakiś tam sposób nawet lubię, chociaż pewnie miałbym inne zdanie gdybym musiał pod nim służyć w wojsku. Jestem zaszczycony inspiracją, Marku. :-)

Jaki proroczy ten Twój wielki książę. Widmo Wielkiej wojny...

Chmurom :)

Oryginalne, bardzo fajne, a jakże! :)

Jak zobaczyłem tytuł to wiedziałem, że muszę przeczytać. Jestem takim samym wielbicielem współczesności jak autorka.