Wędrowiec.1984

Iluzję tworzę sobie sam gdy zamykam oczy. To jest mój świat i tylko ja mam go na własność. :)

@WarszawiAnka A tam proza. Poezja nadaje tej historii siłę!! :D

@WarszawiAnka To była dla mnie prawdziwa przyjemność! :).

To było kapitalne! Rymy o starym marynarzu Coleridge'a w wersji Si-Fi! Podobny klimat, czułem podczas czytania również bardzo podobny rytm. Kończąc czytać miałem ochotę powiedzieć "zabiłem albatrosa" ;) Jeśli nie czytałaś, polecam. Świetny poemat. Podobny klimat, mimo, że zupełnie inne czasy.

@Leszczym Marzeń nigdy nikt nam nie zabierze. :-)

Zawżdy pobruszasz, ja zawżdy poczywam. :)

Ajuści!

@Franek K A niech już zostanie, tak bardziej mi się podoba. Klasyka być musi, choć romantyzm dawno już przeminął ale... czy na pewno? Jeśli nie, to bardzo dobrze.

O Ty zbereźniku Ty. ;-)

Wciąż pamiętasz utwór o Titanicu. Dziękuję za bardzo miłe słowa. :) Pozdrawiam

Nie zwróciłem uwagi na dział, a podczas czytania wyobraziłem sobie, że śpiewa to Bridget Jones, więc zadziałało prawidłowo. Pozdrawiam :)

Klasycznie Posiądę teraźniejszość jeszcze dziś na własność; Tę chwilę, co nie umie swej przyszłości dotrwać. Gdy chwyci mnie za rękę nigdy jej nie oddam, By wewnątrz jednej dłoni druga mogła zasnąć. Przystroję twe pragnienia swoją wyobraźnią I zmienię nagie płótno w ukwiecony obraz Byś pełnią świadomości snów dotykać mogła; Jak kwiatów, których płatki nigdy nie wyblakną. Znajdziemy małą wyspę na krawędzi czasu, Szczęśliwi rozbitkowie, zmysłów cichy szelest; Spotkają się spojrzenia obu naszych światów By kwitnąć nieskończenie już na jednym ciele. A teraz zamknij oczy, nie mów nic od razu, Lecz zanim je otworzysz, pozwól mieć nadzieję. ---

@Marek.zak1 Uwielbiam takie wiersze, choć należą do kategorii smutnych. Uwielbiam i sam takowe piszę. Pamiętam, ktoś kiedyś powiedział, że gdzie zaczyna się smutek, gorycz i cierpienie tam rodzi się poezja. Gdy czytam takie wiersze, przekonuje się, że to prawda i bardzo dobrze. Poezja stanowi dla emocji ujście, pozwala ubrać je w złoty laur. Kto nie zna poezji, niech żałuje.

Cudeńko. Malutkie cudeńko. Jak ja uwielbiam takie wiersze. Uwielbiam, bo marzeń nigdy, przenigdy nikt mi nie zabierze.

Dokładnie. To zdanie sobie zabiorę. Gdy czytam wiersze, lubię wyłuskować z nich coś co może opisywać mnie samego. Wtedy identyfikuję się z peelem albo z utworem w ogóle. Tutaj czymś takim jest to zdanie. Jestem człowiekiem słabym, szukającym schronienia od rzeczywistości nader często. Takiej właśnie skorupy.

Przyszło mi na myśl teraz Morze spokoju na Księżycu, gdzie czas nauczyłby się wyciszać (czyli odwrotnie niż wcześniej mówiłem i zgodnie z Twoją koncepcją). Myślę sobie jednak, że to zły pomysł. Wiersz jest gotowy i taki jak chciała jego autorka. Krótko mówiąc, wydziwiałem za bardzo.

Jeszcze Waldku musisz umieć odpowiednio wysoko podnieść nogę, by dobrze kopnąć.

@GrumpyElf Miał być w założeniu trochę dłuższy ale chyba bym przesadził. :)

@GrumpyElf No niesamowite, doprawdy. Napiszę jeszcze raz: wiesz ile ten wiersz przeleżał niedokończony? Nie miałem kompletnie żadnego pomysłu na końcówkę i tak go zostawiłem na lepsze czasy. Jak widać lepsze czasy dla tego utworu właśnie nadeszły. :) Dziękuję i niezmiernie mi miło.

Nie Wy jedne. Też omijam zamiast celowo rozdeptać na drodzę, bo niby po co? Niech sobie żyje.

Ja w zasadzie także. Czemu nigdy nie ciągnęło mnie do cwaniakowania i ropychania się wszędzie ramionami? Nie wiem, być może to kwestia wychowania. Bywam w życiu bardzo często zbyt ostrożnym człowiekiem, przez co wiele okazji tracę ale... Jestem przynajmniej sobą.

W zasadzie nie powinienem był dać serduszka, bo nie pochwalam zachowania w stylu hulaj dusza, piekła nie ma, ale niech mi będzie. Znam już trochę Twoje wiersze, i te tutaj i te z "archiwum". Domyślam się, że nie o to chodzi, a jeśli o to, to znaczy, że jednak nie znam. :-)

Druid.

Ale chcesz się wymienić na mieszkanie czy singielkę? ;)

Jedyne co jest pewne w życiu to przeszłość.