Klaudia Gasztold

Mleczne obłoki niechaj płyną po niebie Drewniane łódki niech od nas oddalą Cały gwiazdozbiór W naszych imionach Mieniący się nocą Pod okiem księżyca Drewniane łódki Niechaj płyną Niech płyną Daleko ode mnie Daleko od Ciebie Niech błądzą za tęczowym mostem W każdym kolorze Niech napiszą wiersze Na mlecznych obłokach Za cieniem słońca A Ty żyj spokojnie Przy mnie śnij Tylko mnie skryj W swoich skrzydłach A ja będę spokojnie Spoglądać w niebo Przeglądać ziarnka piasku Budując z nich zamek Aż po mleczne obłoki Porozrzucane przez wiatr Klaudia Gasztold

Przyszedł do mnie W horrendalnym śnie Tej feralnej nocy Wzrokiem otworzył pandemonium Pochłaniając sieć kosmosu Wraz z mleczną drogą Płonęła cała neszama Nie mogąc wypowiedzieć myśli Dziecinnie naiwnej Zachłysnęłam się Podnosząc powieki Jednak opadłam na pościel Bezwładnie Obserwując biernie Jak się oddala Czarnymi oczami Zamknął ciemność Wypuszczając z dłoni Moje serce Klaudia Gasztold

Roztapia się Masło na rozgrzanym mleku Rozpływa się Na wszystkie strony Nadając powierzchni Aksamitnego zapachu Jestem tu Jeszcze Dodaję łyżki miodu Abyś mógł się delektować smakiem poezji Nie tylko tej na ekranie Nie tylko tej na pożółkłych kartkach Wiem że się rozczulasz Pod miękkim kocem Także kocham ten stan euforii Rozpływam się Rozczulam się Nie tylko w przytulnej kuchni Nie tylko w pełnej uczuć sypialni Tylko gdy jesteś blisko Klaudia Gasztold

@Waldemar_Talar_Talar dziekuje

Zdumiewająca jest ta chwila Kiedy wracamy z długich wypraw po lesie Aby móc odpocząć w domowym zaciszu Blasku świec Przytulnym kominku Turkusowym grzebieniem Rozczesujesz moje długie włosy Powracam wtedy nostalgicznie Do czasów dzieciństwa Nie ma już różowej toaletki w sypialni Za to pozostało poczucie bezpieczeństwa Splątujesz blond kosmyki w warkocz Czule na mnie patrząc W zamian za te błogie doznania Przed wspólnym snem Masuję Twoje silne ramiona Wsłuchując się w rytm oddechu Mierząc puls otwartego nieba Zachwycające rytuały których nie uczą Na żadnych uniwersytetach Dlatego tak ciężko jest dobrać Odpowiedni wazon do świeżo zerwanych kwiatów Partnera do wspólnego życia Wspólnej nieuniknionej śmierci Klaudia Gasztold

Rozepnij moje lęki Które uciskają neszamę Zdejmij biżuterię łez Zbyt dużo jej na każdej części ciała Zostaw ubrania Resztki sił zbierz z podłogi Podaj mi je proszę Na swojej silnej dłoni Tak silnej Jaką jeszcze nie byłam Może kiedyś kochany Mnie nauczysz być szczęśliwą Kiedy dzień kładzie się spać Noc potrząsa głową Mieszając myśli ze snami Przykryj mnie nadzieją Wtul się proszę w nią wraz ze mną Bo czym ona może być Bez Ciebie? Wyspy mają złote piaski Obmywane wyczesanymi przez wiatr falami A moje włosy nadal proste Jedyne one są proste W moim życiu Klaudia Gasztold

BORDERLINE Długo rozmyślałam nad tym co mi powiedział Znałam go jak rodzonego brata którego nie miałam Poddałam analizie każde jego słowo Zachowanie podczas wypowiadania się Ułożenie dłoni stóp a nawet kierunek wzroku Z trudem przychodziło do mnie znaczenie wyznania Jakby niepojęte przeze mnie chciało na przymus Opowiedzieć mi moje własne pochodzenie Po dłuższym milczeniu tylko westchnęłam w przekonaniu Że będę kochać go już zawsze nie ważne że jest Borderline To ma tez swoje plusy jak zresztą wszystko co wokół Dzień pełen nieprzewidzianych doświadczeń jak i ciemna noc Głośna burza obfity deszcz gorąca susza wszystko ma zalety Nawet tak niedawno krytykowane moje odbicie Które teraz widzę dokładnie w jego pełnych emocji oczach Klaudia Gasztold

Przyszedłeś do mnie Jakbyś wiedział czego pragnę Kiedyś to ja Pukałam do drzwi Często ze łzami w oczach Pamiętam jak mnie wtedy przytulałeś A wcale nie musiałeś Być tak dobry Parzyłeś herbatę I z powagą słuchałeś Wodospadu moich zmagań Dzisiaj przyszedłeś Nawet kwiaty pustyni nie są w stanie pojąć Mojej radości Kilka godzin rozsypało się w powietrzu Nie zważając na lata I nasze pustynne marzenia Zostanę tu jeszcze Tak długo aż zobaczę Twój uśmiech Tak długo, jak będziemy oboje potrzebowali Wzajemnej troski i bycia spełnionym Ściany bez ozdób A serce pełne diamentów Jestem tu Zostanę Aby móc zaparzyć herbatę I z powagą słuchać szumu wodospadu Klaudia Gasztold

@Waldemar_Talar_Talar chodzi o milosc ktora jest sprzedana na aukcji zazwyczaj w postaci niespełnionych obietnic

Wielu mężczyzn wokół mnie Tylko jeden właśnie on Nie pierwszy a najmocniej Chwycił moje serce w pół Ruszył ziemią Wstrzymał oddech Zapamiętał każdy włos Głosem swym potrafił łamać W całość scalić moje sny Wielu mężczyzn wokół mnie Przechodzili coś mówili Zatrzymali się na moment Lub zostali biernie gdzieś w pobliżu Tylko on jedyny za mną W rozzłoszczone fale skoczył Swym spojrzeniem rozpalił zmysły Zamroził wszelkie smutku drogi Wielu śmiałków w mym królestwie Lecz tylko jeden jest w nim król Klaudia Gasztold

@Waldemar_Talar_Talardziekuje, pozdrawiam serdecznie

Niewypowiedziane morze słów Wygładzone blaskiem księżyca Milczą gwiazdy Jak dziurawe sito Pozbawione cenzury A jednak pełne tajemnic Miejscowych legend Naszych wspólnych opowieści Szlifowanych na drewnianym tarasie Przylegającym do obszernej sypialni Dziś już wyprzedanej na aukcji Jak pozłacany szafir Będący ozdobą naszyjnika Perskich księżniczek Klaudia Gasztold

Odwiedzając kiedyś tłoczny brzeg Zauważyłam że nie jestem sama Sylwetki dwoje osób odbijały się nastrojowo W błękitnym wpadający w lekki granat lustrze rzeki Oboje przytuleni rozkoszowali się narastającą chwilą Jakby to była ich ostatnia wspólna sekunda Nie wiedząc czemu Następnej nocy towarzyszył mi tylko księżyc Tak samo jak w tedy Oboje obejmowaliśmy tchnienia wiatru Teraz każdy z nas przychodzi z osobna Aby rozmawiać z wiecznie niemymi gwiazdami Klaudia Gasztold

szmaragdowe łódki wystrugane z kory wypłynęły w świat pokornie by zebrać pojedyncze dusze z niepokalanej drogi życia szmaragdowa łódka popychana lekkimi falami chmur zatrzymywana blaskiem słońca obserwuję niebo purpurowe i ciche zbyt milczące aby myśleć co jutro zobaczę w lustrze Klaudia Gasztold

Dwie noce Jeden dzień Tyle mi wystarczyło By się otworzyć Na nowo pokochać Albo właśnie ten pierwszy prawdziwy raz Tyle nam wystarczyło Aby się pokochać Rozkochać Namiętnie objąć życie Klaudia Gasztold

zachowaj w pamięci niby ulotnej na wspak tę uroczą chwilę słoneczną sekundę gdzie słychać delikatny szum topoli po brzegu fontanny przechadza się gęsiego wesoła rodzina kaczek zatrzymaj proszę moje giętkie jak wata dłonie które chcą chmury porozrzucać po niebie zatrzymaj je na swojej głowie pełnej znakomitych obrazów których nie pojmą nawet moje uchylone na świat myśli Klaudia Gasztold

Błękitne niebo Między aniołami Odsłaniam twarz Klaudia Gasztold

Już rok minął Bardzo szybko A jakby to było wczoraj Chmury gładko przylegają Do spokojnego nieba Nie zważając na mnie Minęło tyle dni A ja nadal siedzę w tym samym miejscu Gdzie piasek chwieje się na wietrze Przecież czas się zatrzymał Niby tylko dla Ciebie Jednak nie potrafię iść dalej Tyle nowych wysp Mam do zwiedzenia I co z tego ? Gdy nie ma z kim dzielić chwili Lubiłeś gdy rozniecał się ogień Więc zapalam świecę Rzucam ją sobie do stóp Płoną moje dłonie i włosy Wzniosę się z dymem wysoko Aby nie stracić kolejnej sekundy W samotności Już rok minął Zbyt długo Za późno Aby sięgnąć szklanego zenitu Klaudia Gasztold

Pierwszego dnia Owinąłeś się Wokół mojego serca Zadurzając mnie w sobie Na zawsze Ostatniego ranka Trzymałeś mnie na rękach Bezwładną Nadal patrząc mi w oczy Klaudia Gasztold

Opadając w próżnię Głową ku dołu Zamykam oczy Odbijam się Od rogu czasoprzestrzeni Muszę umysł wyczyścić Zgubiłam chwilę Na oddech W gąszczu uczuć Prawdziwych i czystych Klaudia Gasztold

między zamglonymi dniami błąkam się wypatrując smukłych wierzb nad brzegiem stawu obłąkana przeganiam chmury jakby z premedytacją atakowały mój umysł szczypiąc każdy nerw opuszczona łąka w świecie równoległym gdzie chodzę wokół nadal przed siebie mijając kolejne zamglone godziny które spadają z rynny szybciej niźli deszcz o jesiennej barwie Klaudia Gasztold

Zaginiona dziewczyna Na górskim szlaku Gubi kartki pamiętnika Nikt nie idzie ich śladami Klaudia Gasztold

@Waldemar_Talar_Talar dziękuje i pozdrawiam

Okna przysłonięte prześcieradłem Różowego koloru Opuszczony dom Gdzieś w lesie za górami Siedem jasnych wzniesień widziałam Przejeżdżając w białej furgonetce Skneblowane myśli Ręce jak wata Tylko bardziej opalone Cztery ściany Cztery oczy A życie tylko jedno Uciec ale przed kim ? 418,49 Dokąd? Gdy nikt nie widzi Nie słucha fal radiowych Muzyka głęboko w tle Słowa opisują miłość Której tu nie ma A może jest urojeniem sprawcy Serce też bije Czasami nawet mocniej Rozdzierane szaty Opadają na posadzkę Chowając w sobie resztki łez Pojedyncze promienie zimnego księżyca Nocą śpiewają mi tekst Tej feralnej piosenki Klaudia Gasztold

@Michał_78 dziękuje również pozdrawiam