azk

nie z kimś, tylko z mgr filologii polskiej, która zawsze jak potrzebuję to powstawia mi przecinki gdzie trzeba Wydaje mi się, że można sprzeczać się o sens, znaczenie, ale jeśli ktoś kwestionuje jakieś narzędzie, to tutaj już nie ma sporu, ale jest podważanie jego poczucia smaku, poprawności. Więc na pewno spór ze wszystkimi, ale już nie o wszystko. Pisząc swoje wiersze staram się brać odpowiedzialność za każde słowo i za każdy środek wyrazu jakiego użyję. Mam świadomość, że nie dotrę swoim językiem do wszystkich, tak jak rap nie poruszy miłośnika muzyki klasycznej. A mój komentarz pod moim wierszem, może był zbyt optymistyczny? Poczucie o wspólnocie refleksji mogło być zbyt optymistyczne. Pozdrawiam

No to już na zieleniaku nawet piszą, ze TVN kłamie. Tutaj na swój użytek przeprawiam sobie na : utknęli w tłumie, co ciżbił się strasznie WItaj, Sylwestrze, miło wpaść na Ciebie po tylu latach :)

No cóż, dla mnie brzmi to tak żle, że nie dociekam intencji autora. Niemniej jeśli mogę zacytować Oxyvię, z którą właśnie konsultowałem tę frazę : "Dobrze, że ona o tym wie, że inwersja coś podkreśla. Ale brzmi to jakoś kostropato" Nie spieraj się nigdy ze swoim czytelnikiem o pędzel, którego użyłaś. Ja w swoim życiu przeczytałem tysiące wierszy i dla mnie inwersja, szczególnie niewymuszona brzmi źle. Jest to pędzel, który się wytarł i użycie jego świadczy tylko albo o desperacji autora albo o jego odbiegającym od mojego poczuciu smaku. To samo tyczy pary las-czas. To jak napisałem jest tak wyeksploatowany duet, że owocuje banałem. Ale oczywiście jest to moje subiektywne odczucie i tysiącom ludzi może takie zestawienie nie przeszkadzać. Pozdrawiam

Nie ma powodu aby tutaj istniała ta inwersja. Po co. Niektórym wydaje się, ze tak jest bardziej poetycko. Natomiast inwersja jest archaizmem i niepotrzebnie usztucznia język, zawężając grono tych, do których możemy przemówić. W wierszach rymowanych jako akt desperacji ratujący rytm czy rym - tak, ale tutaj nie spełnia żadnej roli Faktyczny tytuł kojarzy mi się z numerem stacjonarnym w Suwałkach (?) .Dwie rymowane wstawki nabierają charakteru dygresji. Bardzo lubię taką narrację, ale druga zwieńczona rymem las-czas jest nie do przyjęcia ze względu na niewyszukaność pary. Tyle o warsztacie, choć może jeszcze dodam, że w przeciwieństwie do pierwszej Twojej publikacji czytanej przeze mnie tutaj, widzę wiersz. Natomiast jeśli chodzi o przekaz - nie do końca nadążam za metaforami - opowiadam sobie, że jest to wiersz z gatunku nazywania świata. Każdy poeta poprzez wiersze opisuje sobie otaczającą go rzeczywistość i artykułuje swój stosunek do niej. Pozdrawiam

no i przebrała się miarka zamkną w niedzielę M1 w Markach bo to dzień święty drodzy rodacy jest dla kościoła wrzutkę do tacy

Zastanawiam się, czy nie lepiej założyć sobie bloga zamiast publikować tutaj. Niektórym wydaje się, że ten portal jest piedestałem wzniesionym do wyeksponowania ich własnej wielkości i głębi. Nie mają świadomości, że ludzkość od początku swojego istnienia jest grą zespołową. Tego masz prawo nie pamiętać, ale największy i najsprytniejszy nawet heros nie był w stanie zapędzić mamuta nad przepaść i tak go wystraszyć, że rzucał się w nią. Oni istnieli tylko w mitach. Trzonkiem miotły porządkowali stajnię Augiasza. Dlatego kierując zespołami ludzkimi zawsze stawiałem na umiejętność działania w grupie, ponad nieprzeciętne indywidualne talenty. Na blogu nie będzie wątpliwości kto tu jest największym poetą. I dlatego nie powiem Tobie, co myślę o tym Twoim napisaniu tutaj, bo Ciebie nie interesuje to, co widzą i malują inni. I nie zapraszam Ciebie, wbrew pozorom, do czytania choćby mnie, bo żyjemy w dwóch bardzo różnych światach, nie mających wspólnych zbiorów.

Utwór literacki nawiązujący do obrazu nazywamy ekfrazą.

Oba ustrojstwa odmierzają przemijanie naszego życia. Czas, jego upływ jest fatum wiszącym na naszym rodzajem. Obsesją ludzkości. Rozdzielamy sekundę na 9 162 770 000 kawałków. Bo tyle razy w ciągu niej drgnie atom cezu w zegarze atomowym. Pozdrawiam

Narracja w moim ulubionym stylu i piękna puenta. pozdrawiam i bon voyage

Nie widzę tutaj cech wiersza. Dla mnie jest to proza, można ją ozdobić epitetem poetyckiej, ale jednak w moim subiektywnym, co pragnę podkreślić, odbiorze jest to króciutkie opowiadanko. Sorry i pozdrawiam

Fajna puenta, Anno. a wiersz można edytować i poprawić to co nie tak. Pozdrawiam :)

Można i tak o zegarze, a przecież on tymi rękoma stworzony na obraz i podobieństwo strumienia, który z gór spływa. Pozdrawiam, Waldemarze :)

I nie mów mi won kiedy bije dzwon . :))))))))))))))))))))) Pozdrawiam :)

Dwie wieże bezwzględnie kojarzą mi się z tym co już tutaj, Marcinie, zostało przywołane w komentarzach - WTC oraz Lord of the rings. Google podsuwają mi jesze film o tytule The Walk. Dla tego odniesienia wiersz jest wporzo. Pozdrawiam

Ooo... A ja myślałem, że TV TRWAM. :) Żartuję, oczywiście. Da się powiązać te sznurki, oczywiście jeśli się ma odrobinę wiedzy z fizyki. Dziękuję za wyróżnienie właśnie mnie odpowiedzią spośród wszystkich, którzy podarowali Tobie odrobinkę swojego czasu i zostawili ślad po swojej bytności.

Oj, a ja także dotarłem w moim pliku z wierszami do opublikowania do literki "J", a więc jesień. Ale cóż, nie czas żałować róż i pisać o Bożym Narodzeniu. :) A wiersz jest OK, lekki i opisowy. Zresztą, jesień jest bardzo barwnym i wdzięcznym podmiotem lirycznym. Pozdrawiam :)

Zupełnie nie potrafię sobie opowiedzieć co Autorka miała na myśli kreśląc tę frazę.I tyle dziegciu z mojej strony. Reszta daje mi wrażenie dotykania bardzo głębokich warstw kobiecości. Mam wrażenie jakbym dotykał odczuć i nerwów podmiotu wiersza. Jest o dla mnie wiersz zdecydowanie na "tak". Pozdrawiam

Dobra historia i widzę postęp jeśli chodzi o rymy, ale jeszcze jest tych jednozgłoskowych nieco za dużo. W każdym bądź razie widać zmianę na lepsze. Pozdrawiam :)

Dzisiaj paczam na ten wiersz poprzez nasz kawałek Mazur, i obrazy są jeszcze żywsze. Jesteś mistrzynią neologizmów, niesamowicie uplastyczniających przekaz :)

:)

Ja niestety również nie zrobiłem kariery brydżysty :) Pozdrawiam

Myślę, że zobaczyłem to, co chciałaś opowiedzieć. A podpowiedzi mam tylko do warsztatu. Oczywiście są bardzo subiektywne, bo dotyczące mojego sposobu budowania wypowiedzi. Po co stosować inwersję, która usztucznia język, jeśli nic nas do tego nie przymusza? Pozdrawiam

Smutny wiersz. Nawet jeśli nie pogodzimy się z taką koleją rzeczy, to czas i tak zrobi swoje. może jutro jeśli będzie los pokaże ci swój uśmiech w nowy dzień jak w strumień wejdziesz słońce lekko twą twarz muśnie jeszcze z nurtem zachcesz płynąć i zamarzysz coś tam jeszcze gdy godziny smutku miną dzień przywitasz jasnym wierszem do jutra :)

Super, po prostu. Odpuść sobie tutaj inwersję. z krzykiem firanek Nie opowiem Tobie baśni jest powiedziane w sposób bardziej elegancki. Ale tu już wkraczamy w mój sposób używania języka. jeśli nie muszę ci i mi to wolę tobie i mnie. Baaardzo się Tobie (Ci) udał ten wiersz :). Pozdrawiam :)

Bardzo do mnie mocno dociera metafora książki, którą my raptem przestajemy czytać, pomimo, że jeszcze w niej tyle barwnych stron... Pozdrawiam