Czarek Płatak

Dziękuję serdecznie. Odpozdrawiam

Może je wyczuwasz szóstym zmysłem :)) bo pierwotnie było w pierwszej zwrotce - ze słońca błysku w okno :) Dziękuję i cieszę się, że czytałaś z podobaniem. Pozdrowienia

Cieszę się, że dotyka, i że zwróciłeś uwagę na drugą strofę. Jak i, że czytałeś i zostawiasz ślad swojej bytności. Pozdrowienia

Cieszę się. A zatem smacznego Waldku :)

Z wzajemnością ;)

Tekst i historia płyną wręcz słodko. Czytałem z podobaniem, choć nagromadzenie rymów rzeczownikowych, czasownikowych i przymiotnikowych jest dla mnie mnie dużym minusem. Mam nadzieję bez urazy :)

No i zdaża się też z radości, ale mnie osobiście te mniej porywają. Pozdrawiam

Ktoś tam może coś dla siebie znajdzie. Zdaża mi się czasem napisać coś co zahacza najogólniej o politykę, choć nazwałbym to bardziej strefą społeczną nie polityczną wykorzystywaną jedynie przez tych brudnych politykierów w swoich gierkach. Tacy muszą kogoś kreować na wroga. Wcześniej byli Żydzi, emigranci, teraz padło na środowisko Lgbt. Najgorzej, że tłuszcza to łyka.. A wiersz powyższy, tak, taka trochę odskocznia od ostrego cienia we mnie. Dzięki, że wpadasz do mnie z wizytą. Pozdrawiam

Pomimo, że wszysko powiedziano miłości w poezji nie grozi zapomnienie. Uwielbiam Daleko od szosy. Dzięki za przypomnienie :))

Pestki Ze wspomnień pocałunków, ze światła smug przez okno,, z marzeń, co tak po ludzku, znów w siódme niebo niosą. Z bólu niezabliźnionych ran i z łez, z tych gorących, a skoro o tym to i z niespełnionych miłości. I z postrzępionych myśli, i z nocy nieprzespanych, i z tego co się przyśni, też zdarzy się czasami. Z niczego i ze śmierci, bo coś nas w niej pociąga, z pytań w typie — co jeśli nie ma żadnego Boga? I z życia, z życia, z życia! z życia chyba najlepiej, nic tylko brać i pisać, a urodzą się wiersze.

Tych słów brakuje na codzień. Przydałaby się lekcja dobrych manier :)

Znam uczucie. Umiejętnie je zobrazowaleś. Rzeka zapomnienia kiedyś i tak poniesie wszystkich i wszystko. Pozdrawiam

Oj, jak lubię. Zakochany żal. Tak fajnie potrafią unosić się nad chodnikami ;)

Lubię. Cześć Deo :))

Tzn. miłość to raj. Zgadzam się :)

Ja swojego miałem tylko z nazwy, a to też jedynie do 17tego roku życia. Tak troszkę zazdro. Wiersz chwyta za serce i sprawia, że się ma ochotę tę małą dziewczynkę przytulić. Tulas :)

Dobre. Tata mojego kolegi przechwalał się, że alkoholu wypił kilka basenów olimpijskich. Czy jest sień czym przechwalać to już insza inszość.

Gdybym tak mógł spotkać siebie z dziecięcych lat. Porwał bym się gdzieś daleko. Ale wtedy pewnien nie byłbym tym kim jestem.

Wiersz ważny, potrzebny. Szczególnie na naszym rodzimym, rasistowskim podwórku. Dziękuję

To już trochę utopia, ale wolność i równość względem orientacji seksualnej, religii, pochodzenia jak najbardziej. To podstawy cywilizowanego świata. @Silver, @Lirykdzięki za odwiedziny :)

:) Niestety. Trafnie to ująłeś. Jacyś my mają wolność, jacyś inni my nie mogą być sobą we własnej ojczyźnie.

margines wyrwany z kontekstu człowieczeństwa kocham człowieka w człowieku w jego oczach słońca tożsamość wyparta na margines krzyczy to jest także nasz kraj żyj i daj żyć innym miłość dla idei byłaby obłudą reżim będzie mierzić wszystkich ludzi równość

Hehe, proszę jak się co poniektórzy potrafią ustawić :)

Dokładnie, choć cierpiący ma dla cierpienia chyba szerszy margines zrozumienia.

Dziękuję. Cieszę się, że myszkujesz w moich starociach :))