Czarek Płatak

Jeżeli na zewnątrz nie da się tego odnaleźć to może spojrzeć do wewnątrz? Spróbować odszukać to w sobie. Pozdrawiam

A mówią, że nie da się kochać dwóch osób na raz. Jestem przekonany, że jednak się da. Fajny, oszczędny, ale bardzo subiektywny tekst. Pozdrawiam

Jakkolwiek peelowi nie było zapewne do śmiechu jego przygody mnie rozbawiły. 'puchnie jak Jowisz' - kapitalne porównanie. Pozdrawiam

Cieszę się, że pobrzmiewa w nim ten uniwersalizm. Też odbieram zjawisko wojny jako stan, który na najniższym poziomie może dotyczyć jedynie jednostek. Pozdrowienia

Gdy się kuśkę urżnie, mus opatrzeć, azaliż po co ręce brudzić? ranę możesz wypalić.

No, chyba, że ropuch.

Cały świat w ramionach tulić. Największe szczęście.

Ja? Zawsze. Ale nie jest mi dane. Pozdrawiam

To jest nas dwóch.

@Marcin Krzysica, @siedem życzeń, @Lily Hamon, @Jakub Adamczyk, @samm, @a...a, @Radosław, @Johny serdecznie dziękuję. Przepraszam, że tak późno.. Pozdrowienia

Słusznie prawisz. Życie to ciągła walka, umieranie i rodzenie się. Choćby właśnie zacząwszy od poziomu komórki. Dlatego jestem zdania, że wojna w różnych wymiarach rozgrywa się wokół nas, przy naszym większym, czy mniejszym udziale. Pozdrowienia i przepraszam, że dopiero. Wylogowało mnie życie nieco. Dziękuję i pozdrawiam. Dzięki, dzięki. Szczególnie za te 'okropne rymy'. Kiedyś natknąłem się na artykuł, w którym przeczytałem fragment wywodu jakiegoś krytyka na temat poezji Wojaczka, w którym nazywał jego rymy karygodnymi. To mi się tak miło zrobiło czytając 'niektóre wręcz okropne'. Z pozdrowieniem

Dziękuję ? Cieszę się, że potrafiłeś doszukać się tutaj drogiego dna. Dziękuję i pozdrawiam Hej! Nic na siłę - większy młotek. Jasne. Odpozdrówka Dobrze odbierasz, a aspekty jakie wyszczególniłaś są niezwykle trafne. To właśnie one były przyczynkiem do powstania tekstu. Niestety nie wyolbrzymione. Co cieszy to fakt, że są tak czytelne dla czytających. Dziękuję

A jak smakosz?

Takie trochę przetrącone. Jak autor. Dziękuję i również pozdrawiam. Bez. Dziękuję Dziękuję. Pozdrawiam

Wojnie A między nami znowu wojna. Armie butami ryją ziemię naszej pieśni i błękit nieba drapią dymów czarne słupy. Pobocza toną w trupach rzeźnych kwiatów nadziei — w tej walce nie bierze się jeńców i nie ma zwycięzców. Tylko stygmaty starcia przez bólem brzemienne serca jak miasta w gruzach malowidło na pulsującym krwią płótnie. A kiedy kolejnej bitwy pył opadnie i my z nim upadniemy na kolana, żeby wzajemnie swoje wygłodniałe blizny lizać, wtopić się jedno w drugie ciało, w całość, we flagę tak jak czaszka białą.

Dziękuję za te słowa. Dodają energii i chęci szukać.

Eee tam, chyba misiem poezji. A kalendarz, mam jakieś wewnętrzne opory z wydawaniem samego siebie. Może spróbuję to wysłać w kilka miejsc, ale szczerze powątpiewam , że ktoś się może tym w formie kalendarza zainteresować. Może jakby wstawić gołe.

Czarno-białe jak najbardziej. Szczególnie polskie, ale nieme dla mnie są no, no. Boję się głuchoty.

Kiedyś zaprzyjaźniony dzieciak zapytany przez rodziców dlaczego nieładnie się zachował wobec rówieśnika wygłosił zdanie, które na zawsze utkwiło w mojej pamięci - bo łatwiej jest być niedobrym. Pozdrawiam

A czy można aniołka oskubać i w niedzielę z niego rosól?

Ta półgębkiem gra półsłówek. Cut-mniut

Świetne i te 'cię, mnie, się' Ostatnio coś bazgrałem z takimi. Każdy z nas ma swoje Licho. Moje systematycznie mnie nagryza i przerzuwa. Pozdrowienia

A czepię sie, bo czemu nie - właściwie to jedynie zwrócę uwagę, by uważać i nie przedabrzać z rymami opartymi o te same części mowy, a już niech ręka boska broni w tym samym przypadku. Pozdrowiony

Jest git! Że tak oszczędnie się wyrażę

Normalnie Marek z Czarnolasu.