Czarek Płatak

Dokładnie zawiść, zaborczość oraz obłuda. Tak w skrócie. Cieszę się niezmiernie z magntezyzmu wiersza.

Czarny humor mi się załączył. Po tych wszystkich buntach lat nam przybywa tak, że po tym to już naprawdę z górki. W stronę .... dołka. No, ale po drodze może wnuki, etcetery :)

Niektórzy, a ja na pewno jeszcze po prostu lubią takie jak burza żywioły. Oczywiście kiedy nie zagrażają obserwatorowi :) Udanej soboty!

@Justyna Adamczewska Dziękuję jeszcze raz J. Cieszę się, że wiersz zdaje się mieć moc przyciągania, skoro jak piszesz już po raz kolejny doń powracasz :) Tak Lilith to rzeczywiście bardzo tajemnicza postać. Wolałbym pozostawić trochę niedopowiedzeń, uchylę jednak rąbka tajemnicy dodając, że wszelkie twarze Lilith niemal idealnie pasują do opisywanych wypadków z przeszłości z tą uwagą, że nie odzwierciedlają cech, czy zachowań adresatki wiersza, a osób trzecich i niejako otoczki, która towarzyszyła wszystkiemu co zaszło pomiędzy jedną, a drugą jesienią. A Afrodyta, wiadomo ;)

Na marginesie, strzeliłem autokorekcyjnego babola, tzn. wkleiło mi się 'nie' w czwartej strofie - 'ani ty nie chciałaś' zaburzając liczbę sylab, z których równej liczby ten bazgrocik jest zbudowany. Nie wiem, czy ktoś z was dostrzegł ten dysonans. Jeśli tak to był on wynikiem błędu, a nie celowym zabiegiem. Z pozdrowieniem. AutoR ;)

Podziękował i macha łapą z pozdrowieniem serdeczniastym :)

Uwielbiam ludyczność. Dziękuję, bo tego nie znałem. Działało? ?

@MaksMara @le_mal Cieszę się, że moje pisanie działa pobudzająco na rymotworzenie :D

Nie należy się zbyt nachylać nad gromnicą, coby się nie przypalić. Swoją drogą to przypomniał mi jak moja taka od chrzścin była przy okazji kolejnych awarii prądu sukcesywnie wypalana. Miłego!

@Deonix_ Dziękuję Deo! Wcale się nie dziwię. Osobiście, gdyby miał kategoryzować to przedwiośnie należy chyba do najbardziej znielubianych przeze mnie pór roku. Cóż, w Anglii jako takie nie istnieje więc mi nie dokucza tak jak tutejsza nijaka zima. Odściskuję :)

@le_mal Bywa, ta była i taka i piękna. W każdym wypadku na pewno nie żałuję ni chwili. Pozdrawiam @MaksMara Wybaczy, wybaczy ;)

@Alicja_Wysocka Bardzo dziękuję Ala :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję. Cieszę się. Z pozdrowieniem!

Nie dopisałem - dziękuję za uwagę. Cieszę się, że przypadł do gustu :)

Niestety tak wyszło, zły los i źli ludzie rozszarpali to kochanie wbrew wkraczającym w temat sygnatariuszom. Ale zbudowało nas to wszytko na resztę drogi. Dużo dało i wiele nauczyło. O sobie i o miłości.

Ano szeleściły skubane. Dziękuję. Pozdrawiam.

Dzięki Marcin. Wiesz, za każdym razem tak samo to by nudno było i banalnie ;)

Księżycowej Przyjaciółce. Dwie Jesienie Mówią: „ech! zakochać się na wiosnę”, lecz powiedz — czy nie trąci banałem? Ja wiem, tu rośnie kwiatek, tam słońce, ja wiem, rysuje światłem, tak ładnie wyplata z żonkili wianek. I myśmy pletli, lecz takie z rudawych liści. Wiosną to prosto, wiosną to rozkosz, świat boso gna przez zieleń pijany. Amory, choć coś fruwają skośno, to jednak w cel bez pudła ślą strzały w szumie motylim. Nam szeleściły w mgłach suche trawy i skrzydła Lilith. Klucz dzikich gęsi firmament kreślił, a nam się rozlał marzeń ocean, i w jego fale na łeb spadł księżyc, a kiedy leciał, to dla nas śpiewał pieśń Afrodyty. Wtedy byliśmy dwa w jedno serce odlane byty. Jesień złączyła nas, i rozdarła, po drodze była też jedna wiosna. Choć ni ja chciałem ani ty chciałaś, a jednak trzeba było się rozstać w poranek mżysty, nierzeczywisty, dałaś mi pukiel włosów swych i łzy.

Tak, być Tatą to wyzwanie. Kto wie, czy nie największe, bo jedno z największych na pewno.

Jakby nihilizm i ewryłeryzm w jednym. Podoba się. Bez zastrzeżeń ;)

Mój cień bardzo mnie jako dziecko fascynował. Obudziłaś sentymencik. Pzdr!

Oj tam, oj tam :) Wiersz prawdziwek. Obrazowy jak scena z filmu.

Oczywiście! Sam sięgam nieustannie, odkopuję, odświeżam sobie utwory spośród, których wiele liczy sobie więcej niż minimalnie kilka dekad.

Bardzo dziękuję i przepraszam, że dopiero, ale jakimś trafem ominęło mnie kilka komentarzy, które dopiero dziś odkryłem :) Z pozdrowieniem!

Witam serdecznie i przepraszam, że dopiero. Najwidoczniej nie do końca obejmuję umysłem to forum, bo dziwnym trafem dopiero dziś odkryłem/dopatrzyłem się komentarzy, o których istnieniu nie miałem pojęcia... Ja ze swojej strony oczywiście zupełnie pod powyższym się podpisuję. Dodam, że udało mi się może uniknąć wspomnianej pułapki, bo bardzo cenię sobie i sam ku takiej się skłaniam poezję w bardziej klasycznym wydaniu. Co do popytu na poezję to cieszy mnie, że w ogóle jest takowy, a pisząc utwór nieco dłuższy zdaję sobie niejako odgórnie sprawę z tego, że długość w oczach wielu będzie jego podstawową wadą. Na szczęście wciąż znajdują się i tacy, którzy w tym właśnie upatrują jedną z zalet. Pod warunkiem oczywiście, że utwór jest napisany dobrze. Serdecznie pozdrawiam!

Zupełnie nie wiem jak mogłem przeoczyć wasze komentarze, za co przepraszam najmocniej... @Ithiel Dziękuję za wizytę. Zdążyłem prawie zapomnieć o tym wierszu. Podejrzewam, że nie możesz się dopatrzeć dominanty, bo i sam pl wciąż jeszcze walczy, właściwie już uległ, może nawet trochę wbrew własnej naturze stąd tli się jeszcze ogień wewnętrznej walki. Pozdrawiam i dziękuję za ożywienie w mojej pamięci tego utworu. @MaksMara To ja przekornie zostawię 'twe' żeby tak wszystko jasnym nie było ;)