Czarek Płatak

Nie należy się zbyt nachylać nad gromnicą, coby się nie przypalić. Swoją drogą to przypomniał mi jak moja taka od chrzścin była przy okazji kolejnych awarii prądu sukcesywnie wypalana. Miłego!

@Deonix_ Dziękuję Deo! Wcale się nie dziwię. Osobiście, gdyby miał kategoryzować to przedwiośnie należy chyba do najbardziej znielubianych przeze mnie pór roku. Cóż, w Anglii jako takie nie istnieje więc mi nie dokucza tak jak tutejsza nijaka zima. Odściskuję :)

@le_mal Bywa, ta była i taka i piękna. W każdym wypadku na pewno nie żałuję ni chwili. Pozdrawiam @MaksMara Wybaczy, wybaczy ;)

@Alicja_Wysocka Bardzo dziękuję Ala :) @Waldemar_Talar_Talar Dziękuję. Cieszę się. Z pozdrowieniem!

Nie dopisałem - dziękuję za uwagę. Cieszę się, że przypadł do gustu :)

Niestety tak wyszło, zły los i źli ludzie rozszarpali to kochanie wbrew wkraczającym w temat sygnatariuszom. Ale zbudowało nas to wszytko na resztę drogi. Dużo dało i wiele nauczyło. O sobie i o miłości.

Ano szeleściły skubane. Dziękuję. Pozdrawiam.

Dzięki Marcin. Wiesz, za każdym razem tak samo to by nudno było i banalnie ;)

Księżycowej Przyjaciółce. Dwie Jesienie Mówią: „ech! zakochać się na wiosnę”, lecz powiedz — czy nie trąci banałem? Ja wiem, tu rośnie kwiatek, tam słońce, ja wiem, rysuje światłem, tak ładnie wyplata z żonkili wianek. I myśmy pletli, lecz takie z rudawych liści. Wiosną to prosto, wiosną to rozkosz, świat boso gna przez zieleń pijany. Amory, choć coś fruwają skośno, to jednak w cel bez pudła ślą strzały w szumie motylim. Nam szeleściły w mgłach suche trawy i skrzydła Lilith. Klucz dzikich gęsi firmament kreślił, a nam się rozlał marzeń ocean, i w jego fale na łeb spadł księżyc, a kiedy leciał, to dla nas śpiewał pieśń Afrodyty. Wtedy byliśmy dwa w jedno serce odlane byty. Jesień złączyła nas, i rozdarła, po drodze była też jedna wiosna. Choć ni ja chciałem ani ty chciałaś, a jednak trzeba było się rozstać w poranek mżysty, nierzeczywisty, dałaś mi pukiel włosów swych i łzy.

Tak, być Tatą to wyzwanie. Kto wie, czy nie największe, bo jedno z największych na pewno.

Jakby nihilizm i ewryłeryzm w jednym. Podoba się. Bez zastrzeżeń ;)

Mój cień bardzo mnie jako dziecko fascynował. Obudziłaś sentymencik. Pzdr!

Oj tam, oj tam :) Wiersz prawdziwek. Obrazowy jak scena z filmu.

Oczywiście! Sam sięgam nieustannie, odkopuję, odświeżam sobie utwory spośród, których wiele liczy sobie więcej niż minimalnie kilka dekad.

Bardzo dziękuję i przepraszam, że dopiero, ale jakimś trafem ominęło mnie kilka komentarzy, które dopiero dziś odkryłem :) Z pozdrowieniem!

Witam serdecznie i przepraszam, że dopiero. Najwidoczniej nie do końca obejmuję umysłem to forum, bo dziwnym trafem dopiero dziś odkryłem/dopatrzyłem się komentarzy, o których istnieniu nie miałem pojęcia... Ja ze swojej strony oczywiście zupełnie pod powyższym się podpisuję. Dodam, że udało mi się może uniknąć wspomnianej pułapki, bo bardzo cenię sobie i sam ku takiej się skłaniam poezję w bardziej klasycznym wydaniu. Co do popytu na poezję to cieszy mnie, że w ogóle jest takowy, a pisząc utwór nieco dłuższy zdaję sobie niejako odgórnie sprawę z tego, że długość w oczach wielu będzie jego podstawową wadą. Na szczęście wciąż znajdują się i tacy, którzy w tym właśnie upatrują jedną z zalet. Pod warunkiem oczywiście, że utwór jest napisany dobrze. Serdecznie pozdrawiam!

Zupełnie nie wiem jak mogłem przeoczyć wasze komentarze, za co przepraszam najmocniej... @Ithiel Dziękuję za wizytę. Zdążyłem prawie zapomnieć o tym wierszu. Podejrzewam, że nie możesz się dopatrzeć dominanty, bo i sam pl wciąż jeszcze walczy, właściwie już uległ, może nawet trochę wbrew własnej naturze stąd tli się jeszcze ogień wewnętrznej walki. Pozdrawiam i dziękuję za ożywienie w mojej pamięci tego utworu. @MaksMara To ja przekornie zostawię 'twe' żeby tak wszystko jasnym nie było ;)

o, o, o powiało mi mi leciutko Edgarem Alanem. Pewnie przez kruka i Kostuchę. Dojmujący obraz.

A dlaczegóż to?

Hmm, dziwne rzeczy, niby to ja czytałem, ale jakby wiersz Twój wyśpiewała mi w głowie Pani Irena Kwiatkowska.

Przez chwilę krótką jak dziewięć wersów mknąłem w noc na złamanie karku w pociągu do Śmierci. Bardzo, bardzo Pozdrawiam

Haha, wypisz wymaluj. Nie jedno nastoletnie dziewczę mogłoby się w tych słowach przejżeć jak w zwierciadle :D

@MaksMara Niezmiernie mi miło, że pomimo odmiennych zapatrywań na ten dla wielu nad wyraz drażliwy temat nie zrażasz się do mojego czasami trącącego siarką pisania :) @beta_b Doceniam, dziękuję, pozdrawiam.

To ja dziękuję. Do miłego :)

@MaksMara Ale nie znikaj na zawsze. Mam nadzieję, że nie odstraszyłem Cię moimi przemyśleniami na temat Absolutu ;)