Czarek Płatak

Gdy leżę sobie blady Gdy leżę sobie blady, tak nieruchomy i brzydki, wygajerzony, luks sztyfcik, mdławy, zwarto-rozlazły. Gdy leżę sobie oschły, antypatyczny, nieczuły, a wzrok mam w siebie i w chmury, ja wciąż, a już ktoś obcy. Gdy leżę sobie ścierpły, żaru języki mnie skubią, wreszcie udało się schudnąć, brzuch kołysankę skwierczy. Gdy już w proch się przemienię, ty przez łzy sobie tak pomyśl: choć boli ta życia gorycz, was boli, lecz już nie mnie.

Jam nie lękliwy, bo na rozkazy gdy skreślę znaki, coś wymamroczę z cieni wyłażą duchy i gady, cmentarne baby, czarty, utopce. Mam mandragorę, łkała jak dziecko, kiedy ją z ziemi wyrwałem nagle, czarną jagodę mam, no i blekot, z których magiczne likwory warze. Księżyca światło, hukanie sowy, leśne ostępy i oczerety, niech cię prowadzą do mej chudoby, jeśli mnie kiedyś zachcesz odwiedzić.

A, bo i w pełni na te pieszczoty zasługujesz :) Wzlatuj jak najwyżej. Tylko zabierz w te podróże ogryzek ołówka i kawałek kartki ;)

Wiersz piękny, ale obok pochwał wypada chyba także złożyć kondolencje, co niniejszym czynię, a jednocześnie życzę, by ta niedziela mimo wszystko była dniem choć trochę słonecznym nie tylko jeśli chodzi o warunki atmosferyczne. Z pozdrowieniem zza morza.

Właśnie. Moim skromnym zdaniem trzeba też umieć docenić, wyciągnąć jak najwięcej dobrego z każdej nieomal sytuacji. Tęsknoty, radości, żalu, uniesienia, etc. Inna rzecz, że decydując się na emigrację nie zaprzestałem bycia Polakiem, a że jestem równocześnie zwierzęciem sercowym, sentymentalnym, a do nostalgii skorym, to i wyłażą później takie Tęsknice. Swoją drogą to jestem o tym przekonany, że gdybym przeprowadził się z Anglii gdzieś jeszcze indziej na pewno powstały by jakieś Tęsknice ver. UK.

Popłynął mnie ten utwór w lato :) a lato kocham najwięcej.

W sumie utwór ma pozytywny wydźwięk. Osobiście miewam kłopoty z moją zerojedynkowością, ale od czasu do czasu dobrze jest się chyba narodzić na nowo. Podobasię :) No i wypada chyba życzyć zachorowania ;)

Dziękuję serdecznie Tomasz! Tęsknię, bo serce we mnie gorące, tkliwe i miłości pełne. A tak serio, to jest o tyle dobrze, że raz, a często dwa razy w roku jesteśmy w kraju. Człowiek jednak czuje się jakiś taki, gdzieś, pomiędzy. Choć i w Polsce raczej nie czułem się nigdy 'u siebie'.

To dobze, niech skacą po trotuaze ;)

Smacznie, przyjemnie lekko, humorem. Pozdrawiam.

I znów - szacuny i serducho za (strasne) zaby ;)

Szacuny za podjęcie się tak karkołomnego zadania jak podobna zabawa :)

Dziękuję :) Wiesz, ja zawsze uwielbiałem las i naturę, jak i polską wieś, gdzie jako dzieciak spędzałem każde lato. Za pijakami może nie specjalnie, ale oni (niestety) też mi się z naszą piękną ojczyzną kojarzą. Zatem nie do końca jest tak, że trzeba coś stracić żeby móc to docenić, ale by tęsknić rzeczywiście, i owszem. Co do tego wyboru, to cóż. Nikt nie ścigał mnie listem gończym, nie uciekałem przed represjami reżimu, ale wybór miałem taki: albo ciągła napinka i od pierwszego do pierwszego w atmosferze kumoterstwa w miejscu pracy, albo w miarę spokojne i w miarę bezstresowe życie na obczyźnie, gdzie często obcokrajowiec może czuć się traktowany lepiej niż we własnym kraju. Pomijając zupełnie sprawę tego, że w chwili podejmowania decyzji o emigracji mieliśmy nieomal przysłowiowy nóż na gardle, a do tegoż przelała się czara rozczarowań. No i na koniec, emigracja przysparza okazji do pisania o tęsknocie do kraju, co przecież było udziałem wielu wielkich polskich literatów już wcześniej :) Z serdecznym pozdrowieniem!

Serdecznie Jacku dziękuję. Z całym szacunkiem, ale już nie będę w nim mieszał. Osobiście satysfakcjonuje mnie powyższa wersja i na tą chwilę dam jej spokój :)

Dziękuję, dziękuję, dziękuję :D

Widzę, że wiersz o lesie - pędzę ku niemu jak dziki lejeń w matecznik. Bo las mi to taki matecznik właśnie. Piękne obrazy, piękny las. Wiersz trzy razy tak. Chciałoby się mieszkać w takim, w którym obok mieszkały by wszystkie te zwierzaki. Z pozdrowieniem, miłej soboty i darz bór!

Deo, jest mi przeprzyjemnie to czytać. Tym bardziej, że słowa te padają z'ust' (klawiatury) niesłychanie utalentowanej poetki (serio, serio). Są więc dla mne wartościowe w dwójnasób. Odkłaniam się zamiatając czapką ;)

Kurcze Luule... NIe wolno wygubić w sobie wiary w człowieka, bo ludzie to... sama wiesz ;)

Dziękuję i odpozdrawiam z Albionu ;)

Ano, jak to mówią: No pain, no gain ;) Kłaniam się. Miłego dnia ;)

No właśnie. Są rzeczy, za którymi zdecydowanie nie tęsknię, ale są takie, jedyne, niezastąpione, za którymi serduszko skamle... Pozdrawiam BB!

Zgadzam się w całej rozciągłości. Mam to szczęście na szczęście, że średnio raz w roku odwiedzam kraj i mogę podładować bateryjki widokami i klimatem. Niestety nie zimowym, bo zimą nie bywam. Udanej soboty :)

Tak. Siadając do pisania tego wiersza zrobiłem sobie listę rzeczy/zjawisk, za których widokiem, doświadczaniem mi się cni i wyszło, że 'wyliczanka' będzie najlepszym sposobem na ich wymienienie. Jak zresztą wyliczyć te wszystkie aspekty nie wymieniając ich jeden po drugim? Może i da się, ale chciałem żeby utwór był prosty jak nieskompliowane są moje tęsknice. A, że można w nieskończoność...Tęskni mi się za kilkoma (niektóre można uznać za dość szerokie) przejawami życia w ojczyźnie, ale zdecydowanie daleko tej liczbie do nieskończoności. Z pozdrowieniem.

Oj, żebyś wiedziała, jak tęskni mi się za taką sielankowością i dziewczętami o złotych jak zboża kłosy warkoczach też ;)

Prawda. Kiedyś zdażało mi się raczyć tym trunkiem ;)