Czarek Płatak

Gdybym stał się moim kotem Gdybym stał się moim kotem — zawsze o tym marzę z rana, miękki leżałbym na sofie, zamiast miotać się jak wariat. Zamiast z trzaskiem oczy senne w bólach skoro świt rozklejać, ja z wygiętym bym w łuk grzbietem miejsce drzemki właśnie zmieniał. Mrużąc ślepia, ziewał słodko, wąsy stroszył obojętnie na tę krzątaninę wkoło — a niech gonią, mnie się nie chce. Pracę, płace czy rachunki miałbym w kocim poważaniu, byle mój brzuch nie był pusty, i pan sprawdzał się w głaskaniu. A w dzień dżdżysty na parapet wskakiwałbym rozmarzony, patrzeć jak deszcz z nieba kapie i mruczące snuć androny.

Marysia w nowej odsłonie :)

Zgadzam się Waldku :)

@Wojciech Bieluń -Targosz Dziękując za wizytę kłaniam się uprzejmie :)

A dziękuję serdecznie i pozdrawiam czarująco :))

Tak, tylko według mnie podmiotem jest tu zbiorowość, która a. jest odpowiedzialna za posyłanie żołnierzy na śmierć, b. chowa się w bunkrach przed skutkami wojny, takie więc zamknięcie wypowiedzi tej zbiorowości nie pasuje po prostu.

Zdecydowanie w mojej bajce :))

Nie wydałem @Parasol :) Pani Marysiu też się na zeszyt do zeszytu zapisywałem. P. S. - dziękuję za wiarę w moje zdrowie :)))

o,o,o a propos, co ze mną? :P

Podoba mi się zabawa ze zmianami ilości sylab ;) Nie znajduję jednak logiki w ostatniej strofie: Jeżeli się okopiemy i nie będziemy myśleć czemu, tzn. zwisa nam jak kilo kitu to nie podkreślimy tego tak dosadnie. Słowa 'czemu żołnierz umiera...urwa?!' pasują do wypowiedzi kogoś kto sprzeciwiając się temu stanowi rzeczy wykrzykuje niemal to pytanie, ale nie do kogoś kto się od tego odgradza i chowa w bunkrze nie myśląc o tym, czyli nie zawracając sobie tym kontrafałdy :) Czyli '..urwa' jest dodana do wypowiedzi podmiotu lirycznego od autora, niejako ...sorłka - z sufitu. Mam nadzieję, że nie odbierzesz tego jako jakiś atak, czy szpilę, bo nie jest to ni jedno ni drugie. Piszesz dobrze, a to jedynie uwaga kolegi po piórze. Z pozdrowieniami :)

Musimy jednak nauczyć się żyć spoglądając więcej w przyszłość niźli za siebie. Nie zapominając oczywiście o własnej historii, a jeszcze piękniej - ucząc się na własnych błędach ;) :))) Ja się zawsze zastanawiam a propos moherów mi się skojarzyło - co taka antysemicka młodzież wyklęta oflagowana Bogiem, Honorem i Ojczyzną na to, że Jezus był Żydem, hmmm

Gdzież jest ta szczelina? Szukam i szukam :) Z pozdrowieniem

Bardzo dobry wiersz. A drugiej strofki jestem najfanem :)

Małżeństwa z 'ustawki' to wcale nie zadawniony temat. Wciąż są najzupełniej powszechne w Chinach, czy Indiach, a także wielu krajach kręgu islamskiego, choć nie dotyczą już koronowanych głów :) Jednak i w naszym kręgu kulturowym, między nami są przecież księżniczki i książęta z bajki ;)

Zgrabnie, płynnie i lirycznie. Z podobaniem i życzeniami, żeby może jednak udało się wcześniej ;)

Fajnie mieć takiego przyjaciela/przyjaciółkę, co wierszem nas opisze. To musi być prawdziwa miłość :))

Podoba mi się. Nie wiem, może głównie dlatego, że jakbym o sobie i swojej sytuacji sprzed en lat czytał. I to spierpapier na końcu :D Jak kopniak na zadek. Życiówkeczka. Dobre. Pozdrawiam

Co to spaca? Twój nick mnie zniszczył. Pozytywnie :)

Zdecydowanie jest coś w tym. Napisałem na podobny temat piosenkę. Zresztą z jedną z naszych forumowiczek ;) Pozdrawiam Waldku

Otóż to. Mi się widzi, że pierwsze skrzypce są w samym biegu, ale drugie, trzecie i całą reszta orkiestry paradoksalnie są z nim niemal równie istotne :)

Jeden z najlepszych polskich poetów mawiał podobno, że trzeba pisać o wszystkim. I ja się z tym Sroczko zgadzam ;)

A, no bo ona jest wszędzie wokoło. Tylko trzeba umieć czerpać ze źródła mocy ;)

Czaru-Mary haha!

Interpretację zawsze pozostawiam czytelnikom ;)

:P