Ranking

Dawno temu za górami i lasami Żyło dziewczę co walczyło z potworami, Potwór smutku, samotności, niekochania Potwór lęku co bez przerwy za nią ganiał Chociaż dziewczę nic nikomu nie szkodziło Było ciche, jakby wcale go nie było Nie znalazło ani kszty porozumienia Życie stale zdawało jej cierpienia. Dziewczę Boga wciąż prosiło niczym brata By je zabrał i uwolnił z tego świata Lecz Bóg został niewzruszony gdyż miał plany Z czasem w małej nastąpiły pewne zmiany Uzbrojona w piękny uśmiech, mocne słowa Szła przez życie i na wszystko już gotowa Tam by doszła gdzie by tylko iść zechciała Lecz upadła bo się wszystka wyczerpała. I usiadła i płakała znów ta sama Bo kamuflaż to nie była żadna zmiana I obrazy tak żałosne przed oczami Patrzy w siebie, świat zewnętrzny już nie mami I przejrzała się dziewczynka w swojej duszy W oczach ludzi wie, że więcej już nie musi Niczym fiołek zakwitnęła gdzieś na boku I od siebie nie odwróci więcej wzroku. Chociaż bajka ta dobiega właśnie końca Fiołek kwitnie odwrócony wciąż do słońca Nie obchodzą go magnolie ani róże I niestraszne mu wichury ani burze. Zachwycony swym fioletem i wolnością Na świat patrzy ze spokojem i miłością.

który Jesteś niepodobny do obrazów który kochasz nie czyhając na potknięcie który płaczesz razem ze mną w środku ciszy który będziesz na ostatnim mym zakręcie

Ze mną to raczej tańczy się rzadko, Bardziej - próbuje na nogach ustać, I żaden spokój nie jest na własność, A każda szklanka - w połowie pusta. Raczej się ze mną nie kradnie koni, Lecz kopce sypie na ich padlinie, Morduje płatki śniegu na dłoni Z ochotą większą niż czeka zimy. A jutro ze mną - to raczej teraz, Więc gdy cię czasem samą zostawię, By pobyć w ciszy i poumierać, Czekaj cierpliwie. Wrócę niebawem.

dni absurdalnej wojny bezsensownie krwi przelanej

stań o dwu nogach istoto z błota i piasku kim jesteś? rzeźbą na podobieństwo nieba którego czar i błysk dzierżę w oczodołach najdoskonalszą węglową maszyną której doświadczono poruszenia serca nie jesteś jak liść choć w wietrze się kąpię nie jesteś jak trzcina choć w wodzie brodzę po pas wezwano cię nie bez powodu nawet jeśli to ja mam go dopiero zapisać dłutem żelaznym ciężkim acz trwałym Prometeusz nie dał ci ognia nie dał mi coś więcej zapał przemożny i żądzę znaczenia oto twoje powołanie i nie ma innych ponad to co jest i będzie przed tobą zerwę ten owoc zerwij i śnij życiem poddanych mi przyszłych dni a nagrodą twoją będzie śmierć słuszna na wskroś pełna i ludzka 11 IV 2024

z dziejowego rocznikarstwa wynika ciągły obraz zdarzeń Grecy wcześniej niż Rzymianie prześledzili ich historię mechaniczne skupienie jednostek związanych jednym prawem plemię społeczeństwo naród historie granic między nimi to pomnik twórczości ludzkiej w polu mowie i legendzie bogactwo od zawsze aspiruje do znakomitszego pochodzenia spinki klamry pierścienie konsekwencja osiągnięcia celu przesuwa granice podbój grabież zabór gloryfikacja odmawia historykom rzeczywistości tworzy mit

Zjawisko to możesz ujrzeć w życiu tylko raz, Łap więc tę chwilę dopóki chce trwać, Niby kobieta to jest... niby kwiat, Nieziemska, a jednak realna tak, Mirażem wspomnień przemyka jej cień I świtem znika, gdy budzi się dzień.

@poezja.tanczy Dziękuję Marcin ❣ @Rolek tak, już poprawiam. Dzięki za uważność w czytaniu 🙂 @Marek.zak1 dziękuję za odwiedziny i uwagi. Pozdrowienia. @Jacek_Suchowicz bardzo ładnie o dojrzewaniu ❣ @Sylwester_Lasota smutna i miałam nadzieję kogoś wzruszyć. Dziękuję za wyczucie 🙂 @agfka dokładnie bajka/niebajka. Nie czytałam ale chętnie przeczytam jesli polecasz 🙂 @Wędrowiec.1984 zakończenia zdecydowanie nie powinny być smutne. A poszukiwania siebie są chyba najcenniejsze. @beta_b świetnie to ujęłaś 🌸 Dziekuje, pozdrowienia.

Tak dużo łez wokół nas jest od lat nic się nie zmienia wciąż matki płaczą gdy giną dzieci przeklęta nasza ziemia pokorny chór napełnia wór splamionych krwią pieniędzy fortuny królom wybrańcom losu gdy większość żyje w nędzy nasz chory świat nic nie jest wart bogaci się bogacą a biedni za to płacą

dwa tygodnie się starałem dwa tygodnie się męczyłem barwne słowa dobierałem ręce i umysł dręczyłem dziś krzyknąłem o rety skończyłem wiersz pisać w końcu doszedłem do mety którą inni będą czytać wiersz o kwiatach i łąkach o ludzkim życiu i śmierci o spotkaniach i rozłąkach który łzę w oku kręci wiersz o snach i marzeniach który sam się broni o ludzkich korzeniach o życzliwej dłoni wiersz o sercu i miłości który prawdą piszę cieszy mało kiedy złości sobą smutne rany leczy

mówię do ciebie mówię wierszem o łące o echu który plotkę niesie zaczepiam cię poezją która pachnie miłym jest ciepła jest kolęda próbuje to fakt ale czy ty masz tyle sił by się do tego przytulić mówię do ciebie mając nadzieje że to mówienie zaiskrzy

Nie śpieszę się nigdzie bo nie ma po co. Terminarz spalił wszystkie wizyty. Ty już zamknęłaś ten dzień na zawsze. Wyrwałaś serca co nie zastygły... Powtórzę Twój zamysł, ale nie teraz. Jeszcze nie koniec Tej właśnie chwili. Zbyt wiele bólu, zbyt wiele żalu, Zamknęłyby drogę od teraz do nigdy... Chyba niedobrze, niedobrze zrobiłem, Że nie przerwałem czasu wspomnienia. Przecież wiedziałem, że wszystko na nic, Że nie ma tutaj mojego miejsca... Przecież to czułem aż w szpiku kości! Naprawdę wiedziałem, że tak to będzie. Tak wiele zaschło łez słonych na twarzy, Tak wiele pustych... modlitw żałosnych... Idę do Ciebie... Pewnie nie czekasz. Tak wiele barwnych dróg jest przed Tobą. Ja mam swą własną, błotnistą i mroźną, Pójdę jednak dalej... z pochyloną głową. Samotnie tak jak Ty. Wiersz oprócz tego, że mówi o autorze, dotyczy także osoby, która przed wcześnie zakończyła swoje życie. Moim zdaniem miała rację.

Wstał i stał (prosto) więc stąd (z Francji) wiem, że postawił się z przytupem aż usiadłem z wrażenia. A może w ten oto sposób on upadł na głowę? Zresztą każdy bez wyjątku tutaj plan potrafi się przewrócić z pomocą (najczęściej) lub bez niej... Seranon, 10.04.2024r.

nie patrz na mnie bez słów wzrokiem bo oślepnę winowajca tej przyczyny miłość czasu nie wybiera ciemność zniosę a przyczyna jest bez winy słowa milczą uwięzione lecz przemycę choć spóźniony racji nie ma

@poezja.tanczy dziękuję i pozdrawiam:)@agfka słuszna uwaga, dziękuję i pozdrawiam:)

@violetta @violetta Owszem rządzicie, tylko robicie to z bocznego miejsca i chcecie żeby to było bardziej zniuansowane i zawaluowane i żeby ciągle mówić w matriarchacie o patriarchacie. Zresztą faceci lubią niekiedy uchodzić za przywódców więc subtelnie oddajecie im stery, ale to kobiety pociągają za zdecydowaną większość sznurków. Ja się zresztą tutaj nie buntuję tylko stwierdzam odwieczne fakty ;)

@jan_komułzykant E, nie, miło mi, wiersz bardzo interesujący, ale inna liga ;) Ale dziękuję, bo warto go było przeczytać i coś niezwykle interesującego... Również pozdrawiam. @violetta Tak, możliwe, że wiek już nie ten :// Ale i kobiety są bardzo wymagające i świadome że one tu rządzą bo tak naprawdę dobrze wiedzą, że jeat matriarchat...

Irena Falska (to o niej ta piosenka ;)

@Corleone 11 Już się uwinęłam z poprawkami 😊, dziękuję 😗😗😘

Jestem tutaj Na dachu świata Sam sobie sterem Żeglarzem i okrętem I wędrując po bezkresie czasu (Nie wiem co przyniesie mi przyszłość) Czy blaski czy cienie (Bo jutro jest jak nieodkryta karta)

Taka totalna alienacja. jesteś całym moim światem Ostatnio coś pisali o akcji sprzątania dachu świata, trzeba pozbierać co nieco. Pzdr

Proszę bardzo - leci - Gwiazda jaśniejsza Od tysiąca gwiazd Nam znanych. Taka przelatując obok huk na Ziemi robi i jak rzadkiego ptaka Okazywanie ludzi głowy Ku górze unosi. Takie gwiazdy - prawie wcale - latają do Ziemi, Większość taką raz W życiu całym zobaczy. Ja więc darem obdarzony Widzę piękność tę codziennie. Gdybyś tylko wiedział Ile dla mnie znaczysz...

@Corleone 11 Dziś miałam naradę przez 5 godzin musiałam jakoś przekierować myśli 😅😅😅

@jan_komułzykant Mam jeszcze jeden fajny na ten temat. Rowerowe nadzieje miłośnik chłopców bas z Gwatemali zaprosił ślicznych trzech do La Scali zachwycony nimi szczerze dał każdemu po rowerze może się który wreszcie spedali Pozdrowionka

Zadawało chyba. Super bajka.

Nysy syn Raż jemy. Wenery Ren, Ewy mej żar.

Dobra próba zmierzenia się z tymi potworami. Czy skuteczna, myślę, ze może taka być. Mam 2 drobne uwagi chyba lepiej jest: w niczym nikomu nie szkodziło krzty Pozdrawiam.

dojrzewanie czasem bywa bardzo trudne łez jest ogrom bardzo rzadko jakiś uśmiech nim człek pojmie po co żyje znajdzie miejsce otoczenie złośliwością go przydepcze a fiołek w swoim czasie w słońce spojrzy sam przetrawi wszystkie smutki w barwy zorzy i do świata przemieniony oko puści szczęście znajdzie wytęsknione gdzieś wśród ludzi :)

@viola arvensis Piękne poszukiwania. Coś o nich wiem, a bajka wcale nie jest smutna, ponieważ Fiołek dowiedział się czegoś o sobie i zapewne nie musi już udawać innych kwiatków. :)

Klasyka. Metafora wychodzenia z traumy, separacja i kontakt ze sobą. Zdjęty ciężar strachu i zależności. Oby więcej takich wolnych kwiatków było. To nie szklarnia i produkcja. Inna jakość. Pozdrawiam, bb

Krew nigdy nie jest bezsensowna. Może: bezsensownie przelanej krwi. Czy różnimy się w jakiś sposób od tych, którzy strzelają?

To są takie bajki-nie-bajki, może lepiej, by nie napisane. Baśnie takie są, ani jednej wesołej, oddają smutek naszego życia. Może czytałaś Topolę Tarasa Szewczenko? Pzdr.

Droga Pani

Pomimo pozornego happy endu, to bardzo smutna bajka. Pozdrawiam.

być gotowym na wszystko pokochać co warte tego zapomnieć o tym co uwiera nie lękać się nowego czekać w otwartych drzwiach na posłańca w milczeniu cierpliwie wysłuchać zamknąć za sobą drzwi o nic więcej nie pytać

@IDTMO Dla tej gwiazdy, zostawiony Przez tę gwiazdę, pobudzony Pięknie napisane Jest co publikować! Pozdrawiam miło, M.

@viola arvensis Lubię takie odniesienia Cała bajka mnie urzekła Brawa! Pozdrawiam miło, M.

@Starzec Kto na wojnie, darmo strzela Tego mają za frajera Tak, szkoda ludzkiego życia Pozdrawiam miło, M.

Ani cała reszta łat; z sera łacina.

@Starzec Właśnie przeczytał mój Ojciec, że Tyrmand miał kolegę, który wierzył tylko w pory roku ;) Całą resztę miał za jedną wielką niewiadomą ;) Ale co ja tam wiem.. pozdro m.

Dostałam premię... muszę się trochę ucieszyć... 185 w obcasach, pewnie przesadziłam... 183 będzie 😊

@andreas Moje typy do podium: Au - Strauss Ag - Mańka Cu - Kloss Pozdrawiam.

@andreas Są też plusy. Znasz jakiegoś ateistę, który z tego powodu zamordował kogoś za jego wiarę? Odwrotnie niestety się zdarza :)

Tak tak, Pan Petru jest tu matką chrzestną ;) Dzięki za świetny 'nabiałowy'. Na marynarza pod Radomiem, zapuszczał gej żurawia - skromnie. Tamten zaś, gdy się upił z gestem przepiękne, głupi, puścił mu pawie trzy, wnet po mnie.

@[email protected] @poezja.tanczy @Sylwester_Lasota @Jacek_Suchowicz dziękuję Panom za słówko pod tekstem, cenne są tak bezinteresowne reakcje, bo przecież nie płacę, nie mam władzy, ani zależności. A mimo to daliście mi coś: uwagę, wpis, głaska. Ściskam ciepło, bb

Te Twoje komentarze... Miło, że zatrzymuje :) Również pozdrawiam.

@poezja.tanczy dzięki serdeczne, wenie mojej pomagasz często Ty 🙂

@Jacek_Suchowicz "Świadectwo" i "Słowo Pouczenia" A. Lenczewskiej,to książki, do których po prostu nie da się nie wracać. I rzeczywiście ta autorka, jakby była obok i prowadziła. @poezja.tanczy dzięki Marcin ❣ Oby inni zechcieli się też dzięki temu pisaniu stroić.... Ukłony.

dzień rozkwita z zachwytu moknie znieczulony czytam strona po stronie godzina po godzinie wbijam się między gwoździe ostrych słów na końcu zdania dzwoni telefon nawet nie wiesz jak często nie potrafię go odebrać

As, a mu leży. Ryż, Elu, masa.