Ranking

Tkwię na przystanku w deszczu, mijają mnie tramwaje, a ja tak siedzę i moknę, i wciąż mi się wydaje….. Że jeszcze będzie pięknie, wiosennie i oczywiście, że jeszcze złapię słońce swym sercem, mocno, przejrzyście. Moknę i depczę kałużę, odbicie moje się krzywi. Czekam, aż przejdą chmury, niebo się blaskiem ożywi. Jeszcze chłód kropel na twarzy, jeszcze wiatru wahanie. Nagle nadjeżdża mój tramwaj, dobrze wiem, co się stanie. Zostawię chłód i niepewność, usiądę jak kot na ganku, złapię słońce zza szyby, dojadę do przystanku… Gdzie cisza na mnie czeka, gdzie ciepło wnika w me dłonie, w drzwiach światło znajome, jasne Wracam. Serce nie tonie.

Wolę gdy świeci słońce, mam taką bladą skórę, pogoda drwi, że poprzewracało mi się w głowie, próbuję tłumaczyć, może zrobi wyjątek, a ona z wiatrem zmówiła się rankiem. W deszczową pogodę tracę fryzurę, i w butach woda chlupocze, mówię jej, że tak się nie robi, katar i przeziębienie, a ja sama w domu. Odpowiedź przyszła, gdy kupowałam słoik dżemu. Tutejsze maliny skąpane w słońcu. Jem go palcem, wracając do rozmów. A jednak świeci tu słońce.

Leje się woda na głowy, leje się z prawa i z lewa. Chlapią po oczach e-krany, obraz utopia zalewa. Miękkie umysły, jak gąbki, chłoną bezmiary wilgoci. Prawdy bezsprzeczne już wsiąkły, znów hydraulik coś sknocił. Ciurkiem się sączy nienawiść, wielu niezbędna do życia. Przeciw niejeden niej prawi, gdy jednocześnie podsyca. W rurach coś dzwoni i rzęzi, jakby się miały rozlecieć, albo demony uwięził w nich ten, co rządzi na świecie. Strumieniem woda obmywa łby coraz bardziej ponure, lecz może taka przyjść chwila, że ktoś zakręci im kurek.

A może by tak spróbować jeszcze raz Zbudować przezroczysty świat Wziąć kilka tabletek do ust I zamknąć barykady słów I wzlecieć w betonowy sen I roznieść szarobury gest A może zebrać nadzieję w zimną dłoń I przenieść na góry pusty ląd *** Pusty ląd

Jak wiele w nas mieści się zawiści pomyśleć tylko ile cierpienia ile w zdaniach słów nienawiści ile nas kolców w język uwiera Człowiek od wieków człowiekowi wilkiem a wilk tymczasem nauczył się śpiewać i wyć z zachwytu lecz gdy trzeba milknie człowiek nie milczy woli żal rozsiewać I usiadł w końcu chłopiec obok wilka w takiej sytuacji nic już go nie czeka zamienili razem może ze słów kilka Oswoił chłopiec wilka a wilk człowieka

chociaż jedna zmienić może cały świat otworzyć sezam zamknąć wrota czasu chociaż jedną jest każdy ma swoją na własność otwiera ramiona zaciska pięść pąsowieje chociaż jedna jest każdy ma swoją na własność

Jaga* I wtedy zszedł anioł: zagubiona dusza na ten padół ziemski, straciła raz na zawsze: niebiańskie - o zapachu różanych fiołków pióropusze, czasami: przychodzą - głębokie sny jak otwarte serce - to: krwawo krwawiące kolce - ludzi nie rozumiem już... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (marzec 2025)

usłowić usta, poskładać je do uczuć, a potem obsypać cię pocałunkami... wszystko co chce ci powiedzieć masz na policzkach, dłoniach, włosach. kształty miłości, zaufania, tęsknoty, szczęścia i strachu odcisnęła w tobie. jest ci w niej do twarzy, w każdej z barw, w nasyceniach, transparentności. nie masz nic pewniejszego ponad jej czułość, roztartą poza kontury.

białe marcowe słowa przychodzą znienacka gdy mówisz wierszem o miłości do mnie to wiosna przynosi szczyptę odwagi by posmakować chwile posypane szczęściem dotykasz serca dłońmi muskasz niczym skrzydłami motyla to nie sen choć płyniemy delikatnie jak jedwab do serc zielonymi ścieżkami

gdzie szukać wspomnień w sercu za sobą czy gdzie zapomnienie które spokojnie śpi bo nie pytam jak mu po latach a może to tylko chwila która mną steruje nie pomaga bo to co było zbyt piękne a jego twarz boi się dzisiejszego sam już nie wiem czy grzebać w byłym czy odpuścić

II. Drzewo, przy którym jestem. W tym samym momencie — kobietą, dzieckiem. Starcem, nieważne jak długo jeszcze. Wciąż małym dzieckiem, które wiatr głaszcze. Ziemia tak ciężka, już rozmrożona. Wilgocią zwarta. Z wilgoci cena. Po drugiej stronie małego świata ktoś patrzy na dąb. Dębi się data. Ławka i trumna. Stół kredens koncha. Dębowa szafa trzydrzwiowa — ołtarz. Na dębach gniazda. Oliwny żołądź. — Wszystko jest z dębu? — Co tylko pragniesz. Co ukrzyżować. Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. Mt, 25,1

dziś milczę głośniej niż zwykle skończy się bo kiedyś się skończy widzisz? nie jeszcze nie widzisz a dworzec z nieubłagalnością właściwą zjawisku oddala się i coraz mniej na nim ludzi słońce jednak miarowo jak stukot kół pociągu zasłaniają kontury pary dzieci na huśtawce i topnieją w złocie zostały esencje rozrzucone na wietrze twojego oddechu bo nie ma nie ma nie istnieje dobrze znane odpycha wiecznie zaskakuje przecież wsiadając nie wiesz że kierunek jest jeden a to czeka tam zawsze z mordą rozwartą szeroko jak tunel

zawsze cofam się gdy gaśnie światło wolę czekać aż wyciągniesz rękę śledzisz chciwie roześmiane usta i próbujesz mi dotrzymać kroku ale twoje pociemniałe oczy nie potrafią ukryć smutku nocy wiesz kochanie zima jest za nami wiosna trzyma koniec długiej nitki a nad głową kolorowe latawce ze smokami z Krainy Magii letnie noce pełne rozmów o niczym zakończone symfonią zmysłów dotyk dłoni lekki jak ważka gdy odgarniasz kosmyk przy uchu zanim s z e p n i e s z /ten szept ciągle słyszę/

ranny ptak zapiał wersy pachną morską solą szronią ciszę jak co dzień chmury rozczapierzone triadą kolorów na horyzoncie w paradzie aureoli wszyscy święci aż Bóg zagrzmi i skarci ostrym słońcem ludzie nie bądźcie nachalni wszyscy i wszystko jesteśmy jedno anielska słodycz z czarcim dziegciem na tafli źródlanej wody do końca czasu nikt nie ujawni tajemnicy wielkiego wybuchu

Jeszcze ostatnią kroplą nadziei upiją się marzyciele i bieg łez zefir zatrzyma aż zesztywnieją Jeszcze niewinność karków Słońce opromieni a na pola konie wylegną jak strzały białe i proste Jeszcze myśli oddzielimy niby ziarna od plew i myśli złe wypłyną nam uszami jak utopiony kret Jeszcze upiory nasze przywiążemy do studni by wody strzegły czarnej i gorzkiej a w piersi świata wtuli się mocniej nieopierzone pisklę Jeszcze uśmiechać się zaczniemy a uśmiech nasz będzie podobny do pękniętej blizny i w ciepłym cieniu modrzewi połamiemy się sobą jak chlebem

z jaką częstotliwością bije twoje serce w tempie czterech papierosów na godzinę kłamiesz osiem razy więcej więc jesteś szczególnie dotknięta przez los rozpisujesz list na strofy mieszasz cukier w herbacie płynę jak wosk po linie wkrótce stanę się świecą w chromowanym kandelabrze w cieniu księżyca przepadasz na wieki wieków pijesz do sosny kochasz się w brzozie nie masz innych przede mną - po mnie zbyt wiele się spodziewasz historycznie ty jesteś ziemią pylonem mostu nad którym tylko pozornie leżą przęsła - jak niebo

dziś nie myśli mocno jest już zmęczony odpuścił lecz nie wie czy to fair wobec tego co go czeka przecież starość to nie żart - to coś nieuniknionego może więc warto o niej pomyśleć nie bać się jej ludzie mówią że czasem od tęczy piękniejsza

złociste drzewa chryzantemowe ogrody pajęcze sieci

tęsknota nocą się owinęła wokół mnie jak wąż Boa o zielonych oczach wyciskając z oczu ostatnie łzy ściskałam w myślach Twoje imię pokój zbyt cichy zbyt pusty choć wiem gdzie jesteś to zbyt daleko każdy dzień miesiąca przewracam w pamięci jakbym chciała wszyć w ściany każdy obraz każde wspólne wspomnienie spacer ciszę adrenalinę i podwyższony puls to wszystko cięższe niż dotychczas być może mnie nie pamiętasz ja nadal odwracam się odruchowo by wzrokiem jeszcze raz Cię przywitać to wszystko jest cięższe gęstrze niepojęte dla zwykłego zjadacza chleba nieobecne dla kogoś kto żyje bez kogoś dla zabicia czasu i wypełnienia żołądka jakby nic innego się nie liczyło mnie życie postawiło do potęgi przed nawias Klaudia Gasztold

nie ma szczęścia bez miłości i bez kogoś bliskiego Droga Mleczna spięta strunami kosmicznymi jest jak wachlarz gejszy obiecująca..... Logarytmy. Kwadryki. Całki. muśnięcie twoich ust to koniunkcja Marsa i Ziemi dwa olbrzymy podtrzymują planetę a ja... wiem że nic nie wiem w kwarkowych iskrach ramiona galaktyki obejmują Atlasa i Zeusa boskie jest Buenos Aires i boska wiosna radosna Radiostacja. Prawiczek. I żelazna gwiazda... maj nadciąga jak zielony arras !

w noce marcowe drży listowie drży Pascala trzcina szumi zmurszały świerk świszczy myśląca bylina w słocie, na pustym peronie wybrzmiewa ostatni pisk i pustką wybrzmiewa katharsis i zniknął ostatni błysk odjechał ostatni z pociągów jadących w szczęśliwe kraje jedziesz, w bagażu masz serce w luster weneckich przedziale ja trzymam w plastikowej siatce kwiaty, chociaż plastikowe wszystko co kochałaś kiedyś świece, choć umarł w nich ogień pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce ja i nasze chryzantemy a kiedy deszcz na czoło mi spadnie będę się mokrzyć w nadziei że to łzy twoje nadal nachalnie ciągnie ku łomżyńskiej ziemi złapany nagłym letnim deszczem nie będę już szukał ratunku by ostatni raz jeszcze w ciepłym trwać z tobą pocałunku uścisnę kościstą dłoń wiatru gdy grudniowy porywa puch na niebie w zerwanym mi śniegu ducha objawi nasz ból pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce ja i nasze chryzantemy ================================= w noce marcowe drży listowie, drży Pascala trzcina szumi zmurszały świerk, świszczy myśląca bylina w słocie, na pustym peronie wybrzmiewa ostatni pisk i pustką wybrzmiewa katharsis, i zniknął ostatni błysk odjechał ostatni z pociągów jadących w szczęśliwe kraje jedziesz, w bagażu masz serce, w luster weneckich przedziale ja trzymam w plastikowej siatce - kwiaty, chociaż plastikowe wszystko co kochałaś kiedyś - świece, choć umarł w nich ogień pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy a kiedy deszcz na czoło mi spadnie, będę się mokrzyć w nadziei że to łzy twoje nadal nachalnie ciągnie ku łomżyńskiej ziemi złapany nagłym letnim deszczem nie będę już szukał ratunku by ostatni raz jeszcze w ciepłym trwać z tobą pocałunku uścisnę kościstą dłoń wiatru, gdy grudniowy porywa puch na niebie w zerwanym mi śniegu, ducha objawi nasz ból pisze przedwiosenna mżawka na szybach dworcowych treny stoimy, zgaszone ostańce - ja i nasze chryzantemy ================ który zapis przyjemniej się czyta?

@andreas ja już nie mam rozdałam 😉 @Rafael Marius uuu mnie też wiatrem po oczach

@aff @mariusz ziółkowski @andreas @Monia @kollektiv @akowalczyk @Rafael Marius @Nata_Kruk @Domysły Monika dziękuje :))

@Domysły Monika Według mnie na tą nadzieję czeka się nieco dłużej to i dłonie do tego czasu zmarzną 😁 Dziękuję za miłe słowo Moniko ☺️ Pozdrowienia! @andreas A to porównanie z kolei kojarzy mi się z Holandią i wielkimi oknami. Dziękuję, pozdrowienia ☺️ @Rafael Marius ☺️ w takim razie gratuluję ☺️

dziadkowie podarowali mi radio, abym mógł słuchać mojej płyty wyjąłem je z torebki i stanąłem jak wryty, jest zupełnie takie jak oni, eleganckie, stare, ale w dobrej kondycji, pomyślałem, że to początek nowej tradycji. naciskam włącznik i zalewa mnie fala spokoju, radio przez chwilę trzeszczy, coś w środku skrzypi i klika po chwili jednak rumor ten zanika, melodia się rozpoczyna, a mnie już nie ma w pokoju. *Wybiła 8:00, zapraszamy na zbiór wiadomości ze świata* jedziemy samochodem do Naszego domu poza miastem, są wakacje, a wokół pachnie świeżym ciastem, z głośników leci „Pan Twardowski”, w tle coś przygrywa a my śmiejemy się, bo „Ta karczma Rzym się nazywa” *kolejny raz na pierwszym miejscu listy przebojów* stoję przy blacie i biorę kubek do ręki, z radia sączą się ostatnie dźwięki nie pamiętam już jaka to była piosenka może to śpiewał pan, a może panienka siadamy do stołu i zaczynamy Naszą grę mijają godziny, ale nie poddajemy się to oni mnie nauczyli jak nazywać wszystkie kolory a ja, tak samo jak lata temu, nadal kocham te wieczory *dzień będzie słoneczny, a temperatura nie spadnie poniżej 15 stopni* wita nas drewniana brama i silny zapach sosen, kolejny raz tu jesteśmy, kolejna z pięknych wiosen, To nasze miejsce, nasz park i nasza zagroda i żarty dziadka, których taka długa broda *zbliża się 20:00 pora na fakty sportowe* minęło wiele lat i wiele się zmieniło, Twardowskiemu na księżycu już całkiem się znudziło, Nasze gry stały się rzadsze, Nasz park już przekwita a nasza brama, no cóż, już nas nie wita I mimo że czasami jest mi trochę przykro, to wiem że to wszystko wcale Nam nie znikło, zwyczajnie z biegiem czasu to co Nasze się zmieniło, ale najważniejsze, że tam jest i zawsze było *żegnam się z Państwem i zapraszam na jutrzejszy program* jestem znów w pokoju i patrzę przed siebie. gdzie byłem, nie wiem? ale przez te wspomnienia ucieszony bardzo, wstałem, odłożyłem długopis i wyłączyłem radio

ta woda zmywa po drodze wartości słuszne i trwałe a muł który z sobą niesie oblepia każdy kawałek zamula dosłownie wszystko najbardziej ludzkie umysły by zapał nieujarzmiony do końca zgasł i wystygł oddziela ludzi od siebie warstwą śmierdzącą i gęstą każdy wie że samotnymi steruje się bardzo lekko dawno Ciebie nie czytałem a napisałeś dobrze z pazurem

Witam - ucieszył mnie twój komentarz - dziękuje - Pzdr zadowoleniem. @Natuskaa - @Wiesław J.K. - @Rafael Marius - @Domysły Monika - dziękuje -

@Łukasz Jasiński Czytasz tak jak ja nie umiem pisać 😉 ..."A u mnie niebo jest błękitne i świeci słońce..." No tu to ona raczej moknie - dżem jednak uświadomił jej że coś tu nie tak @Bożena De-Tre wracam do życia - krótko jednakże z sensem 😉 @m1234 Mam coś w sobie z - dziecka, nastolatka, córki, siostry, matki, żony, przyjaciółki itp. itd. I w końcu jest Ja mój głos to - wolę gdy świeci słońce, a słońce co... Stoję i mokne. Dżem - motywuje do szukania w deszczu siebie 😉

@Łukasz Jasiński ''Non capisco piu''............non e vero. Vedo che capisi @Bożena De-Tre Podoba mi się..............saluti Łukaszu @violetta ....pozdrowienia

Zawoalowany człowiek:)

@Domysły Monika ...tutejsze maliny skąpane w słońcu jem garściami....wiem że wrócą piękne chwile. @Bożena De-Tre Wracam do życia. @Łukasz Jasiński Ładnie poprowadziłeś litery.Pozdrawiam

@Łukasz Jasiński To zapewne wina Jagi, ale wybaczam jej. Powiem Ci tak Łukaszu, żarty to dobra rzecz, podtrzymują umysł w równowadze psychicznej. Branie wszystkiego na serio to powolne kopanie dołków pod sobą. Wiesz co ja robię, gdy mam chandrę - oglądam śmieszne, komediowe filmiki, albo czytam coś śmiesznego i zapewniam Cię, że to pomaga. 😎

Czytam tak: Wolę jak świeci słońce, mam taką bladą skórę - ciało, a pogoda drwi - zawróciła mi, tłumaczę - może zrobi wyjątek, ona tymczasem spiskuje razem z wiatrem - porankiem... A u mnie niebo jest błękitne i świeci słońce... Łukasz Jasiński

181 cm wzrostu Około 125 kg wagi Włosy na plecach Żaden atleta Żaden przystojniak Ani obojnak (sic!) Zamieszkały na odludziu Człek Shrek Woli towarzystwo Fauny i flory Ewentualnie tych którzy Mówią że fajny Do pomocy skory Zrobiono z niego wariata Sam również nie jest bez winy Przeraża go własna chata I zastrzyk adrenaliny Lecz tu kończy się owa Jakby tragikomedia Fionie nie zbrzydła głowa A ogr to w końcu jest bestia

Wiersz genialny w swojej prostocie!

@Wiesław J.K. i to jest piękne :)

Się wie 😎 Pejoratywność niech w szklance zostanie, prawie jak osad nie do wyczyszczenia. ☺️

G_dyby_ś Gdybym była ptaszkiem niewielkim, wleciałabym w każdą dziurkę, tam nawet, gdzie debaty niepoważne, na arcypoważne tematy. Podziobałam łby zakute, niech... resztki - szarej - z nich spłyną, może wody źródlane wypłuczą, to, co od lat nie w nas się warstwiło. Wszak dobro rodzi się w mózgu, a im krew do boju aż kipi w ramionach, ze zdumienia wiośnie przedwczesnej - zzielenieniją - nie zazielenią się pola. Gdybym niewielkim ptaszkiem była, ano jestem - krukiem - mądrym na opak, i nijak mi w tych czasach palących, gdzie król na człeka jak na śmiecie, spogląda. marzec, 2025

Nie widzę powodu dla którego teksty miałyby być publikowane w Warsztacie. Jeśli nie darzy się sympatią innego użytkownika - polecam użycie opcji "Ignorowania", wszelkie notatki w utworach czy komentarze tego typu będą karane ostrzeżeniami. Zbędna dyskusja została usunięta.

Ja należę do tych bardziej przezroczystych to bym pasował.

@Łukasz Jasiński Zadowolony? Myślę, że teraz patrząc w lustro bijesz sobie brawo...😎 Wielki wybuch to teoria dotycząca powstania wszechświata - coś fascynującego! No cóż! Ignorancja to nie satyra. Brak humoru i sarkazm często idą w parze, nie polecam.

Mam jeszcze kilka słoików z ubiegłorocznych zbiorów i z własnych krzewów. A w każdym słońce. Pozdrawiam.

@Wiesław J.K. Kłaniam się :)

@Bożena De-Tre A proszę bardzo Łukasz Jasiński

ból z czasem przemija, pozostaje wspomnienie

No dobrze, zatem bez pośpiechu, w wolnym dla siebie czasie, Łukaszu! Podobnie jak Ty, tłumaczyłem Ballaty z języka włoskiego, żeby poznać ich strukturę, tak samo z języka germańskiego inne formy poetyczne, jak na przykład: Rondel ( trudniejsza forma od Villanelli) oraz formę Virelai ( etap poznawania struktury) Każde wiersze posiadają duszę, ale nie każde znajdują się w tej samej przestrzeni. Pozdrawiam cię serdecznie

w każdym sercu jest płomyk wystarczy go rozpalić ciemności już skończone a nam trzeba iść dalej :)

Na Dzień Kobiet - Sztaudynger Dniem czcić kobiety - po co? Ja czczę kobiety - nocą!

@Czarek Płatak Hej, dzięki ;)

@poezja.tanczy ... czaaasem się nieco poszerzą.. :) Dziękuję za bycie. @Wiesław J.K.... @Czarek Płatak ... dziękuję.