Ranking

miliony nie wszystkie poruszą serce wystarczy jeden by pokochać tę panią tę poezję

"Kaszel, charkot, rozmyty obraz, charkot, charkot, noc, charkot, noc, noc." Marek Krajewski "Śmierć w Breslau" rzućcie się, przechodnie, wykopcie spod jego żeber wszystkie kolorowe piłki, z których wytoczy się zmięty w kulkę biały, mąkpodobny papier. wydrzyjcie też coś z niego. tak na szydził-trafił. jest pełen dychotomii, yin mu nacieka w yang, aż z brody skapuje, więc i mała sakralność się znajdzie, i garbiący się przy drodze w pozie tribhanga, szmaciarz na wróble. a ty, przed którą klękał w myślach, aby być uniżony i uległy, pozwól mu pisać książki, a zobaczysz, co się stanie. jedna dziennie będzie wychodzić spod rozzygzakowanego pióra: raz Mesjasz krzyżowany w Smoleńsku, raz Stomia premiera. Powieść patriotyczna. daj mu na moment zgubić się na wewnętrznych rozstajach. by wracał w kamiennej skórze pożyczonej od napotkanego po drodze pomnika, w okularach z polaryzacją, przez które będzie widzieć lepiej niż bez nich, gołym okiem. niech zrywa tektury, którymi zabite są okna jego domu, robi z nich transparenty, by wznieść jedno, najświetlistsze hasło. przekaz cały w jaśminach.

Nie_wiersz no nareszcie zima z nudów zabłądziła na południu klucz na północ wezmą ptaki nieboraki w głębiach jezior się rozbudzą razem z wiosną kumkać gwarnie zaczną żabki mogę pomóc głos mam przecież krukowaty w domu śpiewam wtedy kiedy nikt nie słucha a że kątki przy otwartych wiecznie oknach lecą słowa wprost na zagon do sąsiada a tam cisza czasem w deszczu jakiś królik coś zagada styczeń, 2025

sypnęłam cukrem jabłka zarumienione zrzuciły skórkę upojony nutami cynamonu chciałbyś zanurzyć zęby uszczknąć kawalątek nie patrz tak na mnie bo skończymy utytłani w maśle z mąką we włosach subtelnie lepcy rozgrzani do stu osiemdziesięciu stopni bez termoobiegu w słodkim przesyceniu tylko okruchy

tam gdzie mroki nieśmiałe wszystko zaczyna się od tajemnicy słowo jak drzwi do podsienia życia które z roziskrzeń we wszechświecie wytwarza intensywność i obecność w baśni z tysiąca i jednej nocy odmienia najgłębsze uczucia przez ludzkie przypadki i jak powój oplata trzy filary nieba szumem jesiennego deszczu i ciepłym wspomnieniem aż dusze w ciszy wrócą do domu

W pocałunku się zatapiam, Dryfuje i się zastanawiam - To co mnie spotkać nie miało Na moich oczach i ze mną się stało. Czuję się zgaszony twoim ideałem, I się boję, bo ideału nigdy nie poznałem. Kiedyś wiersze tylko w smutku pisać chciałem, Ten ze szczęściem, miłością i obawami napisałem. I tak bardzo się boję, Po raz pierwszy tak blisko szczęścia stoję, To szczęście lepsze, ładniejsze, mądrzejsze - A mnie lubi, dla mnie marnuje powietrze. Niech ta chwila trwa, proszę.

Z tomiku: Stonoga co wołali na nią Miłość (30 z prawej) Miłość poszła na zakupy I kupiła trochę czułości Odrobinę szczerości Z dodatkiem uśmiechu Na litość już jej zabrakło pieniędzy Było z tego trochę stresu Trochę załamania rąk Bo co to za miłość bez litości Ktoś się ocknął I dodał jej trochę złości Miłość ze złością Nigdy się nie pogodzi Miłość od złości Się wyswobodzi Miłość odkryła Co jest ważne I pozostała przy tym Co poważne Wyszła ze sklepu Z tym co miała Że tyle udało się jej kupić Aż zaklaskała Że o tyle będzie lepsza O tyle mądrzejsza Ile nowego dostała Ile stała się piękniejsza. //Marcin z Frysztaka wilusz.org Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org W sklepach pojawiła się właśnie moja czwarta książka: Marcin z Frysztaka, Historia bez domu Zapraszam do zakupu. Jest w sklepach internetowych Dostępne są też trzy moje wcześniejsze książki Ciągle w sprzedaży Miłego - najlepszego! M.

w mróz przytulny dom z rustykalnym napojem błękitnym niebem i słońcem zima końcem i początkiem czekolada z różą pasują jak ciepły uścisk do rondelka dodaję kakao płatki róż syrop klonowy wanilię owsiane mleko sól doprowadzam do wrzenia pokochasz tak samo ja

Słabi wobec czasu to chyba nasza największa słabość albo definicja Serce w jedną stronę rozum w innym kierunku pozostaje głupi uśmiech do auto-szpagatu Wyższa szkoła poprawy wpadek w której sam sobie wystawiam ocenę Słońce, deszcz albo wiatr żadna to niespodzianka Zorza, tęcza albo gejzer to by było coś dla oka i te okulary co ratują rozdzielczość a jeżeli napisałem za mało.. to dopisz coś w komentarzu

Jak mówisz Kochana o świecie, przemijaniu i dostrzeganiu piękna, o dniach ulotnych, pragnieniach i nadziei, gdzie wszystko zamknięto w sekundach szczęścia. Lecz przyjdzie chwila, co zamknie nam oczy, sami sobie wypowiemy " żegnaj ", całkowicie bezradni, całkowicie bez mocy, ze śmiercią w ramionach przyjdzie nam się jednać. Otuli nas cicho, jak namiętny kochanek, lub w delikatnej pościeli, niczym krucza dama, co w rozpuszczonych włosach nocą lub nad ranem, dopełni rozkoszy rzeźbiąc ludzki posag, namiętnym pocałunkiem, domykając oczy. I spełni się proroctwo. które oznajmiono, gdy pierwszy raz otworzono usta, gdy pierwszy raz płuca przeszył oddech. Tak pierwszy raz przyjdzie nam tu usnąć, z nadzieją, że sen ten nie igra z wiecznością.

Kłamstwo ubrane W ładne słowa (To jednak zawsze będzie kłamstwo) A prawda choćby Bolesna i szczera (Zawsze będzie prawdą) Która trafia Prosto do serca

@Ewelina ... tak Ewelino, czasami jedno oko.. przymrużam... ;) Miło, że zaszłaś do mnie, dzięki. @Czarek Płatak ... dziękuję za czytanie. @Leszczym ... dziękuję. @Starzec ... dziękuję.

@Hiala z pewnością. Może z wyjątkiem produkcji tych 'twórców', którzy piszą dla wygłupu - a tacy w necie się zdarzają. Na szczęście są nieliczni :). Dzięki, również się kłaniam @Jacek_Suchowicz :) a wiesz Jacku, że w pierwotnej wersji miałam właśnie 'jeden'? :) Wracam więc do źródła:) Dzięki 🍀 @andreas dla odbiorców - z pewnością. Nie wszystko nas chwyta. Czasem trzeba się mocno przekopać, przez to zatrzęsienie:) by znaleźć coś dla siebie. Z drugiej strony to szansa, bo onegdaj poeta musiał stanąć pod pręgierzem krytyków, a oni ... wiadomo, mają swój gust, niekoniecznie zbieżny z gustem czytelniczym. Dzięki @m13m1 @Ewelina @sisy89 Dziękuję :)

czyści szczotką sztuczną szczękę, co ma gęste włosy * zwiewa przed cukiernikiem, z pianą na ustach * liże lizaka językiem, przedziurawionym patyczkiem * lękliwy dzik ucieka przed zajączkiem z wystającymi szablami * tatuś pomaga wykręcić śrubkę mamie, z popsutym gwintem * siedzi przyklejony na ławce z dziewczyną, na której wisi kartka→świeżo malowana * wyciera chusteczką głowę teściowej, z postrzępionymi rogami * gra na flecie śwince morskiej, z pękniętym ustnikiem * babcia zakłada dziadkowi bandaż, a później go rozetnie * Zuzia daje potrzymać szczura braciszkowi, z białym futerkiem, wąsami i ostrym zgryzem * jedzie na hulajnodze z górki, która ma hamulec * tatuś przyniósł nutrię mamusi i obdziera ją ze skóry * wali czajnikiem w męża, co jest do cna okopcony, zakamieniały i z felernym gwizdkiem * do trumny wkładane są zwłoki, z otwieranym na zawiasach, wierzchem. * siedzi suczka w budzie, która głośno szczeka * pieści dłońmi jej piersi, z nieobciętymi paznokciami * nie chce dać jabłka kochankowi, z urwanym ogonkiem * Itd...

dotykam stęsknionych płatków prymulki którym brakuje wody podlałam teraz mogę się zachwycać a ona jest naprawdę zadowolona :)

Odmieniam życie przez przypadki i szukam w nich głębszego sensu. Zanim zawoła ten ostatni, że już dobiega swego kresu. Spróbuję znaleźć własne ślady, na ścieżce dawno zapomnianej. Za dużo rzeczy zagubiłam, albo ukryłam między snami. Przygarnę wszystkie pytajniki, szerzej uśmiechnę się do losu. Choć wiem, że nie da się przekupić, ani przechytrzyć go nie sposób.

wspomnienia dobre i złe złe ad kosz do utylizacji dobre do skarbca i wiecznej admiracji

Ja nie korzystam zbyt dużo z tego, mało przydatne i głupsze ode mnie póki co. A po co miałbym to robić? Nie mam na tyle fantazji. Generalnie to nic nie zmyślam mogę jedynie poprawić kolory tego co jest naprawdę.

@Rafael Marius mówię o dodatku do renty 2520 zł https://www.zus.pl/-/dodatek-dopełniający-do-renty-socjalnej-dodatkowe-wsparcie-dostępne-od-1-stycznia-2025-r.?redirect=%2F

@violetta Wskaźnik waloryzacji nie jest jeszcze ogłoszony, ale pewnie będzie około 5%.

@Rafael Marius Analiza stanu rzeczy - lubię to. Dzięki za odzew i serducho :-)

Obydwa tak samo dobrze tylko w innych aspektach złożonej rzeczywistości.

@Radosław Dziękuję za przychylność i zainteresowanie.

I jedno i drugie jakby nie patrzeć.

Raczej tylko rewaloryzacja wskaźnikiem rent i emerytur jak co roku, czyli nic po uwzględnieniu inflacji.

@iwonaroma Oj, ojoj, z cieniem trzeba też być za pan brat :)

Żurawki nie, coś nie tak - żarówki - że oszczędne.?. ale długie i wystają z żyrandola, jakby chciały podejrzeć, co ołówek bazgrze sobie w kajecie. Kiedyś bazgrał i nie sobie, a dla mnie, ale teraz... zwiórowała go czarna myszka i kręci się od czasu do... w międzyczasie duża czarna, bo tak łatwiej czarnej aurze zwichrzyć (s)pokój i wersy wędrujące po ścianach. styczeń, 2025

@andreas ... urocza.. oda, ale... śnieguliczka... toś sobie wymyślił... :) Sprawnie podane rymy, przyjemny wiersz. Pozdrawiam.

Te pospełnieńcze okruchy będą piękne.

prawda często boli gdy mijamy ją w zachwycie nad sobą jest zawsze blisko niechętnie przyznajemy się do niej błądzi więc nie znajdując spoczynku szuka wytchnienia może znajdzie we mnie może 5.2023 andrew

@Łukasz Jasiński no to szkoda... miłego dnia

@iwonaroma każdy jest piękny i ważny dla tego co pisał-ukłony

@BITTERSUITE tak trzymać - pozdrawiam

Słowa o smaku straconych pocałunków spłynęły po oszronionym brzegu szklanki namiętnie i bez pośpiechu szeptały do pełna do pełna ale nie słuchałem czy to jest naprawdę mój wybór ten szum rozmyty ciemnym światłem

Gdy zamek solidny i wieża sięga wysoko… nie zważaj na „kruszec”.

@Nata_Kruk zastanowiłam się i napisałam:) tak fajnie:)

Witam - dokładnie tak jak w komentarzu - Pzdr.serdecznie.

odmieniasz życie przez przypadki czarujesz dzisiaj przeuroczo tylko narzędnik doznał łaski reszta przepadła tylko po co ale to temat jest potężny na wiersz następny innym razem a może Ty swym słowem pięknym rozwiniesz - chyba w strefie marzeń?

Myśli są niebezpieczne Obarczone ryzykiem Że coś zrobisz inaczej I zmienisz swoje życie

Złym człowiekiem jestem Skóra z grapefruita w ciele blatu kuchennego Kości z kurczaka trzymające w kupie nieopróżniony pojemnik na bio .. to moje imiona Nikt nie miał pretensji do puszki po piwie Gdy w wizytę przyjechał braciszek czy ciocia zza Bałtyku Lecz ja jestem abstynentem, którego nie możesz upoić swoimi ideałami. Ideałami o wykładzinie, którą dziś widziałaś na wystawie pięknych myśli .. koloru zielonego, na korytarzu do mojej jaskini koloru czarnego, gdzie dominuje jakaś głupia biel. Ideałami o skończonym rozwinięciu liczby pi, którego podstawą jest szereg niepojętych cnot z twojego nazwiska, w końcu z dziada-pradziada kultywujecie doskonałość odrębności kwadratowych systemów zaspokajania swojej wyjątkowości i niepowtarzalności Więc smutna chodzisz niczym naczelny kopciuszek, zostawiwszy dziś na noc - ze smutku - patelnie i talerz z makaronem w zlewie spraw niedowiedzionych. Krzyczą o weryfikację, o weryfikację ośmioma godzinami snu.. jak wiadomo, wieczność gdzieś się zaczyna - ja krzyczeć nie będę - niech się kopciuszek brudzi. A ta deska klozetowa, która stoi - to nie na twój widok, z resztą zawsze ją opuszczasz, kiedy wchodzisz do toalety, w złości szepcząc do siebie, że taki wysiłek - to już nie na twoje lata Wiem już że ta czystość, której pragniesz i doskonałość, którą osiągnęłaś to perfekcja powtarzania codziennie tych samych ruchów ust, rąk i oczu - - niczym na taśmie produkcyjnej wytwarzasz atmosferę życia w kajdanach twojego .. wyuzdania, - sprzedając na zewnątrz historię prześladowania brudną szklanką po wodzie, gdy przychodzę z frajerowni, by zapłacić za dziwki męskich pasji podejmujących ryzyko porzucenia cię ku nowemu samotnemu życiu. Jednak jesteś ode mnie wyższa, bo podle, niczym żmija wspinająca się ku górze berła Eskulapa, stajesz na wysokości zadania rozszerzając swoje filakterie na cały świat - jakże mały, a przecież każdy wie. I wyobraź sobie, że anonimowo tęsknię by dorosnąć, bo być może urodziłem się kilka dni za wcześnie, Gdybym wyszedł z łona 4 dni wcześniej, być może, skoro do 3 razy sztuka, a za 4. razem zawsze wychodzi.. - nie tak jak za 4. razem, gdy zdałem prawko by wozić cię do mamusi - może byłbym zdatny do recyklingu twoich żalów, gdy tęsknisz za Bradem Pittem czy Antonio Banderasem; choć teraz jest moda na gąski. .. może mogłabyś być moją matką? Lecz ja droga femino zasnę dziś snem wiecznym ust moich, by budzić cię chrapaniem mojego chłodu. Z początku może ogrzeje twoją satysfakcję, lecz wróci lód wraz z kroplą na lustrze po porannym goleniu

wszyscy chcą przysiąść na umowną chwilę noc nie zmrużyła oczu mruczy kot w nadmiarze myśli głaszczę każde niewypowiedziane słowo psy szczekają na spóźniony pociąg

co innego mówisz co innego słyszę dopuśćmy do głosu pauzę na ciszę nic tak jak ona nie otula słowa

Latem 2025 rozmarzona dziewczyna w błękitnej sukience z włosami splecionymi w warkocz... kopnęła więziennym drewniakiem strażnika. "Przepraszam" powiedziała i uśmiechnęła się...

widać salonów ci się zachciało w swojej przekorze nie pragniesz strzech elity dawno już zburaczały słoma prymityw i tani gest faktem że dzisiaj strzech nie uświadczysz eternit także już z dachów znikł lecz gama blach wyciętych w kształty i ocieplone są także drzwi na tej rubieży odnajdziesz ludzi dla których życie ma głębszy sens rozmowa z nimi wiarę przywróci zainspiruje przepiękny wiersz :)))

Niektórzy z Owoców Poznania; robią kompot dla przyszłych pokoleń.

jadę na pamięć dzień w dzień od dechy do dechy

Dla jednego jest nią znieczulenie dla drugiego to, że zawsze odczuwa.

Jeleń celowo zgubił jeden róg i przypomina…

Dziewczynie stojącej w szarych spodniach przy telefonie spadł przy rozmowie ze stopy... więzienny drewniak. Stuk było słychać sto kilometrów dalej.

W bezchmurną letnią północ, Promienie Księżyca świeciły Przez otwarte okno w salonie I od rosy pienne róże lśniły. Usiadłam w cichym zachwycie; Wiatr miękko rozwiał mi włosy; Powiedział jak pięknie śpi ziemia, I jak są wspaniałe niebiosy. Nie trzeba mi jego oddechu By wzbudzić te myśli we mnie; Lecz nadal szeptał cicho, - Jakież te lasy są ciemne! - Gęste liście w mym szmerze Szeleszczą jak we śnie, A głosów ich miriady Jednym w duchu zdają się. - Rzekłam, - Idź, śpiewaku miły, Twój zalotny głos jest ładny, Lecz nie myśl, że swą muzyką Mych myśli dotknąć władny. - - Baw się pachnącym kwieciem, Gałęzi giętkich kołysaniem I zostaw me ludzkie uczucia W ich naturalnym stanie. - Wędrowiec na to nie zważał: Całował mnie teraz powoli: - Och, chodźże! - westchnął słodko; - Będziesz moja wbrew swej woli. - - Czyż nie od dziecka się znamy? Czy długo nie kochałem cię? Tak długo jak ty, tę smutną noc, W której ciszy ma pieśń budzi się. - - A gdy twe serce spocznie Pod kościelnej nawy kamieniem, Ja będę miał czas na żałobę, A ty na osamotnienie. - Pomyślałem, że czas przetłumaczyć kobiecy wiersz, bo ileż można tych Williamów. Coś takiego lekkiego, o różach, księżycu, wietrze. No, to trafiłem... Ale cóż, Emily napisała "Wichrowe Wzgórza" i odeszła w tę smutną noc w wieku 30 lat - na gruźlicę. I Emily (1846): In summer’s mellow midnight, A cloudless moon shone through Our open parlour window, And rose-trees wet with dew. I sat in silent musing; The soft wind waved my hair; It told me heaven was glorious, And sleeping earth was fair. I needed not its breathing To bring such thoughts to me; But still it whispered lowly, ‘How dark the woods would be! ’The thick leaves in my murmur Are rustling like a dream, And all their myriad voices Instinct with spirit seem.' I said, ‘Go, gentle singer, Thy wooing voice is kind: But do not think its music Has power to reach my mind. ’Play with the scented flower, The young tree’s supple bough, And leave my human feelings In their own course to flow.' The wanderer would not heed me: Its kiss grew warmer still: ‘Oh Come!’ it sighed so sweetly; 'I’ll win thee ‘gainst thy will. ’Were we not friends from childhood? Have I not loved thee long? As long as thou, the solemn night, Whose silence wakes my song. ‘And when thy heart is resting Beneath the church—aisle stone, I shall have time for mourning, And thou for being alone.’