Ranking

ciii podejdź bliżej staję naga przed tobą nie odwracaj oczu dawno zgubiłam wstyd poliż wzrokiem ciii świetliki układają litery w wersy gasną dreszczem na skórze obnażona wierszem na wierzch nakładam siebie dla ciebie na stos na stos popiół rozbłyśnie jak brokat

Odmieniam życie przez przypadki i szukam w nich głębszego sensu. Zanim zawoła ten ostatni, że już dobiega swego kresu. Spróbuję znaleźć własne ślady, na ścieżce dawno zapomnianej. Za dużo rzeczy zagubiłam, albo ukryłam między snami. Przygarnę wszystkie pytajniki, szerzej uśmiechnę się do losu. Choć wiem, że nie da się przekupić, ani przechytrzyć go nie sposób.

waha się wahadło gdyby tego nie robiło pewnie by upadło kwestia sumienia a jednak tak wielu chętnych do pierwszego rzutu kamieniem

Z tomiku: Stonoga co wołali na nią Miłość (30 z prawej) Miłość poszła na zakupy I kupiła trochę czułości Odrobinę szczerości Z dodatkiem uśmiechu Na litość już jej zabrakło pieniędzy Było z tego trochę stresu Trochę załamania rąk Bo co to za miłość bez litości Ktoś się ocknął I dodał jej trochę złości Miłość ze złością Nigdy się nie pogodzi Miłość od złości Się wyswobodzi Miłość odkryła Co jest ważne I pozostała przy tym Co poważne Wyszła ze sklepu Z tym co miała Że tyle udało się jej kupić Aż zaklaskała Że o tyle będzie lepsza O tyle mądrzejsza Ile nowego dostała Ile stała się piękniejsza. //Marcin z Frysztaka wilusz.org Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org W sklepach pojawiła się właśnie moja czwarta książka: Marcin z Frysztaka, Historia bez domu Zapraszam do zakupu. Jest w sklepach internetowych Dostępne są też trzy moje wcześniejsze książki Ciągle w sprzedaży Miłego - najlepszego! M.

Barter atawistyczny ponad miarę, ma uzasadnienie w miłości! Bez wyjątków i bez zasad, rozciąga się niczym niewidzialność Nasza wiedza skryta w 'Deenaalee'; to elektrownia pod powłoką ze skał, emitująca światło z milionów gwiazd! Przez Koronę Ziemi dla energii... Została Atabaskom przekazana Od centrum nawigacją Ursa Minor, wciąż płynie do Meksyku informacją, pomimo, że spalony klucz francuski Tworząc zator żyłom pierwszy pierścień; obwodu nie zamknie po odbudowie Choć nić między Grenlandią a Egiptem strukturą chowa wam prądy telluryczne Druga w pionie, nieoderwanym plastrem, podziemne rurociągi chroni całość!! (...) Jeszcze; — Cały miód tkwi w szczegółach!

w mróz przytulny dom z rustykalnym napojem błękitnym niebem i słońcem zima końcem i początkiem czekolada z różą pasują jak ciepły uścisk do rondelka dodaję kakao płatki róż syrop klonowy wanilię owsiane mleko sól doprowadzam do wrzenia pokochasz tak samo ja

dotykam stęsknionych płatków prymulki którym brakuje wody podlałam teraz mogę się zachwycać a ona jest naprawdę zadowolona :)

W Górach Kaczawskich, w lasach okolicznych Piękne rosną dęby Wiatr je odwiedza i leci dalej Tam gdzie rosną jodły. W park wleciał i się rozgościł Ale po chwili wspiął się do góry Silny jak jastrząb, przyjemny, miły Przegonił od nas burzowe chmury. Wesoło spojrzał w krzewy i trawy Chwilę posłuchał śpiewu świerszczy Poleciał dalej i z zadowoleniem Zniknął nagle w myśliborskim wąwozie. (Dariusz Paweł Trybuła, Wiadrów, 2 stycznia 2025 r.) Fot. Własne (Dariusz Paweł Trybuła) #wierszwłasny #poezjawłasna #wierszwspółczesny #poezjanadziś #wierszlokalny #wiersz #poezja #Kaczawskiwiatr #kaczawskie #wąwózmyśliborski #poezjanowoczesna #poezjapolska #górykaczawskie #las #park #życie #wiatr #drzewa #dąb #jodła #myśliisłowa #chmury #słowawwierszu #ojczyzna #jastrząb #ludzkiepragnienia #świerszcze #trawyikrzewy #poezjaDarka

nie każdy dorosły to udźwignie a co dopiero dziecko

zjawiłeś się bym odkryła poezję ona jest tuż obok mnie zagląda przez okno wpuszczam rozsiada się na kanapie mówi: napisz wiersz więc biorę litery w palce głaszczę próbuję zamienić w złoto ale to tylko brąz twoich oczu -Raphael- litery zielenieją z zazdrości układam je jak puzzle w strofy i ten krzyk: napisz wiersz! a ja jedynie o tobie potrafię za włosy trzymasz moją poezję puść proszę

…i co z tego że stwardnienie rozsiane nie kilka nie kilkanaście lecz prawie pięćdziesiąt lat z primary progressive a mimo to zadziwiałaś spokój w zawiłościach przygaszony uśmiech pogoda w jasnożółtej aurze obok na stoliku wazon z kwiatami ssak medyczny i kompresy z włókniny dzięki tobie uwierzyłem w moc rozwianych słów i wymownych spojrzeń w dni pochmurne co rodzą przeczucie że zrządzeń boskich nie da się zrozumieć * mija siódmy rok gdy skrawek milczącej połaci uzyskał status ziemi świętej niewiele się zmieniło a najważniejsze wciąż trwa 16.09.2024

wczoraj ostatni raz płakałem więcej to się nie powtórzy będę twardy jak głaz a gdy trafi mi się smutek uśmiechem go ozdobię nie będę sie go bał myślę że rade temu dam będę patrzył tylko na to co cieszy wczoraj ostatni raz płakałem więcej nie pozwolę by mą twarz kaleczyły łzy trzymajcie więc mocno kciuki by los mi pomógł bym radę dał

Chorąży Pan Andrzej spod Orszy To zawadiaka był nie zgorszy Patronów portrety Porąbał niestety Po grzeszkach przeprosić był skorszy

Raz szklanka w połowie pusta, raz szklanka w połowie pełna. Znowu przestajesz rozumieć, kiedy droga zaczyna być kręta. Pragnienie przezwycięża strach. Szklanka czeka z ciekawością. Oczy wciąż wypełnia piach. Decyzję podejmiesz ze słusznością? Obawy, pytania bez odpowiedzi. Trzęsącą się ręką sięgasz po szklankę. Zastanawiasz się co dzisiaj w niej siedzi. Los bawi się z myślami w hulankę. Finał zbliża się wielkimi krokami. Zerkasz co dziś Cię spotka - pusty smutek czy pełne szczęście? Wiesz Ty i dłużące się Twe życie... Niczym rozwijająca się w rogu trzykrotka.

czy szklanka w połowie pusta czy może pełna w połowie co wybrać czy według gustu czy może ktoś coś podpowie czy większa bywa połowa czy także może być mniejsza połowa to zawsze połowa umysłu już nie wytężaj czy szczęście swe dzisiaj spotkasz gdy kot przebiegnie ci drogę czy może jest gorzej dla kota nikt nie wie i nie odpowie :))

między kuchnią a łóżkiem mgła wydaje się rzadsza coraz częściej testuje mój jeszcze dobry wzrok dzwony przestały bić codziennie nad ranem jednak wciąż parzysz herbatę o dziewiątej kiedyś na pewno uprzedzę słowa zanim wyblakną nie wybaczaj mi zimnych poranków po przespanej nocy zagubionych rąk przed kolacją codziennie wyższej inflacji i za dużego mieszkania spod mokrej poduszki mówisz dobranoc jutro po odgrzanym obiedzie znów nie wyjdę z psem zbyt wiele mam słońc pod dachem by zobaczyć twój uśmiech albo go sobie przypomnieć

Przegiął Pan - nigdzie nie napisałem że piszą dzieci o pedofilii Pozdrawiam doskonale czuję klimat wypowiedzi - u naszego szanownego interlokutora kompletny brak poczucia humoru jestem Jacek Pozdrawiam :)))

@Jacek_Suchowicz Do mnie proszę śmiało na 'ty'. I nie jest to żadna propozycja intymna z mojej strony. (taki żarcik w celu rozładowania napięcia)

@Łukasz Jasiński dla mnie, to nie ma nic wspólnego z przekraczaniem granicy intymnej, ale szanuję Pana zdanie

nie myśl o tym czy jutro nastąpi żyj chwilą nie ma pewności że drzwi otworzy oj nie ma więc tańcz pij kochaj hulaj ale z głową nie depcząc tego co było - bądź tylko sobą

@Jacek_Suchowicz Dziękuję za opinię. Wiersz powinien się sam obronić, jeśli tak nie było, przyjmuję to na klatę. To jeden z pierwszych, które napisałam. Wtedy właśnie tak mi w duszy zagrało. Tylko tyle i aż tyle... Każdy kiedyś zaczynał

@Laura Alszer im bardziej wchodzę w treść tym bardziej przeszkadza mi ten 2 x "na stos" i gdyby nie to zostawiłbym serducho Proszę przekonać mnie do swoich racji jeśli się mylę, albo zostawić w niedosycie @Łukasz Jasiński obrażanie jest bez sensu autor pisze tak jak umie czytelnik tak jak umie interpretuje - każdy po swojemu w skrajnych przypadkach autor dowie się od czytelnika o czym napisał - mógł nie wiedzieć Kochani na tym polega urok tego portalu - pełny luzik Serdecznie pozdrawiam

ten czytelnik długo dumał i ma prawo swoje wiedzieć za to diabeł tkwi w szczegółach "kto tu na kim i jak siedzi" :))))

a ta konewka nie ma dna bo bezmiar czuć ją napełnił i w słowach gestach stale trwa bo pilnujemy ją wzajemnie chociaż czasami to się zatnie tylko na dwie lub trzy godziny wyleje puści kilka łez obmyje oczy i świat inny :))) lecz kiedy kochasz swą roślinę doglądasz stale pielęgnujesz ona czy życie chce umilić marzenia twoje wciąż zgaduje chyba że jakaś rosiczka :))

Myśli są niebezpieczne Obarczone ryzykiem Że coś zrobisz inaczej I zmienisz swoje życie

szukam w naturze minionych kształtów, melodii pieśni słowiczej, dźwięków: sopranów i altów - w tobie i w sobie na przemian

Przychodzi znienacka, czasem gwałtownie, Albo spokojnie otwiera warownie, Ludzie dla niej wiele czasu stracili, Lecz ona przychodzi w najlepszej chwili. I z dnia na dzień tak zmienia się człowiek, I nawet zmęczony ma spędzony sen z powiek, I nawet jak zechce to się skupić nie umie, Całymi dniami tak chodzi w zadumie. Myśli tak ciągle, Lub myśleć nie zdoła, Jak coś robi to wątle, Jakby zgrywał matoła. Tak mija mu czas a czasem się dłuży, I zdaje sobie sprawę, że się zadurzył, Już myśl każda jest przeniesiona, By czym prędzej być w kochanych ramionach. Głowę się traci i wszystko inne, Co było przed tym już jest dziecinne, I już idea każda za ciasna, Bo on już wie, że pok onała go miłość własna.

Nie mam zdania powiedział wyraz i skurczył się do rozmiaru sylaby

Wiadome Ości Już jakiś czas temu głowa mi głupiała, gdy włączałam telewizję. Przyjemniej było patrzeć na sam czarny ekran, nie raził oczu i... co ważne, dbał o ciszę w moim domu. Zresztą nadal dba, gorzej z gramofonem. Kiedyś mi po rurach dzwonili, że niby nie to, co chcą.?.. przecież wszystkiego słucham. Dostrajam piętra i... krzeszę iskry z siebie, by po chwili wrzucać je do starego kominka. Gdy zabraknie ciepła, będą na rozpałkę. styczeń, 2025

W pocałunku się zatapiam, Dryfuje i się zastanawiam - To co mnie spotkać nie miało Na moich oczach i ze mną się stało. Czuję się zgaszony twoim ideałem, I się boję, bo ideału nigdy nie poznałem. Kiedyś wiersze tylko w smutku pisać chciałem, Ten ze szczęściem, miłością i obawami napisałem. I tak bardzo się boję, Po raz pierwszy tak blisko szczęścia stoję, To szczęście lepsze, ładniejsze, mądrzejsze - A mnie lubi, dla mnie marnuje powietrze. Niech ta chwila trwa, proszę.

To dobrze Ci się powodzi.

Co jeśli jednak nie wyjdzie Nie przekroczę złotych bram Co jeśli gdzieś indziej pójdę Nie tam gdzie mój los mnie chciał Czas jeszcze przyniesie spokój Nie bój się bo będzie tak Czas jeszcze mnie wyswobodzi Uwolni z kajdan zła Ale teraz jestem tutaj I sam już nie zrobię nic Mogę tylko cicho patrzeć Oczekiwać lepszych dni

@violetta Wnusi smakuje?

Cerowanie Zerkasz i zerkasz w moim kierunku, oczy same zamieniają się w uśmiech. Nie zwlekaj - no dalej - krok do przodu, już pąsowieje cera - moja i twoja - wystarczy myśl o... przylgnięciu obu. Całowanie Dziury wielkie jak niedomówienia. Zamęczysz moje oczy, a one już nie takie. Niegdyś głowa chciała więcej i ciało chciało, gdy fruwało w chmurach - ale dzisiaj... skarpetki w dłoniach, igła i nici pod kolor. grudzień, 2024

Już to 'postowałam'.. i nie ma 'mnie' pod... chyba zmieniłeś dział, ale trzy czasowniki nadal w pierwszej... : \ Tel 'lot', hmm.. osobiście wolałabym.. rzut,.. kamieniem, ale ponownie pochwalę pomysł i za to, plusik.

@violetta A proszę bardzo Łukasz Jasiński

@Łukasz Jasiński Proszę się nie gniewać, nie obraziłam Pana, nie miałam złych intencji. Po prostu nie rozumiałam pańskich. Nie wygodniej na 'ty'?

@Łukasz Jasiński Widzę, że przyjemnie Panu pod moim wierszem... Szkoda, że błędnie zinterpretowany

@Konrad Koper dla mnie odwrotnie. Zło jest pokrętne. Często gęsto udaje dobro. A twarz? To zależy, co się pod nią kryje :);)

teraz już wiem czego bym nie zrobił jest tylko pyłem w warkoczu komety

@egzegeta Kawał dobrego pisania I właściwe podejście Pozdrawiam z uznaniem, M.

@Ewelina Bo co krzyczeć, się przetwarza To element, kalendarza Świetnie to uchwyciłaś! M.

@Yavanna Bo niedotyku, sprawy i wzory Jak pora kliku, w aktów pozory Znowu zatrzymujesz M.

Twarze odziane W tusze i farbę Twarze widoczne Białe jak papier Co tam ukrywasz Pod tą maskarą Co chcesz zasłonić ? Tą ciemną barwą Dziwne odcienie różu i bieli Mają przekonać Nas do twych celi Powiedz mi proszę Po co się starać ? Zasłaniać siebie Ciągle udawać

@poezja.tanczy dziękuję. Staram się 🙂 @Stracony dziękuję. To prawda. Dolny Śląsk jest piękny 🙂

w salonie unosi się zapach nieszczerze danych kwiatów dotykają blatu stołu a to dopiero kilka godzin do rana opadną wszystkie płatki symbol tego co nieuniknione nie dla nas nadzieja wśród pachnących zdarzeń

@violetta ...i już ciepło mi się zrobiło, taki klimat to ja lubię, choć nie bardziej od kawy. ... z przyjemnością. Pozdrawiam serdecznie.

... w istocie, to wymiar.. 'pozaliryczny'...

@Nata_Kruk Wiersze Sary na pierwszy rzut oka wydają się dziwnie proste, ale - jak dla mnie - na poziomie emocji i uczuć bywają niesamowite.

czemu tutaj - dawaj piętro wyżej!!!