Ranking

Fizycznie A jednak ekscytacja wciąż się nie poddaje; Och, skarbie, jeszcze troszkę. Pozwól jej prowadzić, Niech wzdycha coraz głośniej. Tyle przecież razy Kontrolę przejmowała nad spragnionym ciałem. Wystarczy… Lubię z tobą droczyć się, kochanie; Czy mogę w niepewności dzisiaj cię zostawić? Bo widzisz, prawdę mówiąc, życzę sobie, abyś Niepewność przemieniała w ciągłe pożądanie. Spojrzenie… Jakże błaga żeby nie przerywać; Czy długo według ciebie już się naczekało? Jak można tak perfidnie rozkosz powstrzymywać, Gdy oczy niepokorne znów się domagają? Uwielbiam ten cudowny i nieznośny grymas; Spokojnie, noc zapewne przegrymasisz całą. ---

nie czuję, gdy odchodzisz jestem kamieniem i jak kamień milczę bezdroża i drogi donikąd mnie prowadzą jak larwa i jak motyl jestem i nie wiesz i nie wiesz nie masz szansy zgadnąć - czy dziś poznać mnie będzie ci łatwo

Nieboskłon swe rozchylił usta Rozszerzył mocno swoje wargi I połknął cię w obliczu bóstwa Ten raz tak pierwszy i ostatni. W żarliwym tonie przy konsumpcji Opadłaś na dno swoich marzeń Żałuję mamo, że w tym czasie Nie było dane być nam razem.

róża czy słowo 'róża'? jeśli patrzę na różę i mówię 'róża' nie obarczam jej aby jakimś ciężarem? nie zasłaniam? nie przybrudzam? a może otulam i chronię przed wścibskimi i złoczyńcami co chcą różę połamać i zniszczyć... bo zanim to zrobią zatrzyma ich słowo - jak tarcza ochronna zaczną rozważać to czy tamto jaki kolor jakie płatki po co kolce po co liście jaki rodzaj jaka forma a co róża ma w środku... i kiedy tak plątać się będą w słowach i znaczeniach poszukiwaniach sensu stwierdzeniach bezsensu słowo 'róża' zetnie ich niepostrzeżenie jak miecz. dziękujemy słowu. a teraz róża patrzy na mnie i filuternie przymyka płatek i ja patrzę na różę i się śmieję róża i ja ja i róża i ani słowa więcej.

W małym mieście Sekretowie nikt niczego się nie dowie... Na śniadanie - zapytania na kolacje - zgadywania i na obiad... niewiadome tu kalorie nieświadome Są ulice bez imienia obietnice do kupienia słowa puste w bibliotece nawet karaluchy w rzece co w zawodach lubią pływać gdy im ludzie każą spływać Nikt się z nikim nie spotyka nic z niczego nie wynika wszystko w mieście jest zagadką nawet kto jest czyją matką a tym bardziej kto jest ojcem kto dla kogo katem, wzorcem nie wie nawet ksiądz w kościele jak odprawiać mszę w niedzielę Samochody są tu puste bo nie mają żadnych luster nic nie widać... jak się jedzie no musztarda po obiedzie Biedne dzieci się pytają czemu imion wciąż nie mają czemu w małym, ładnym mieście wciąż jest pytań tysiąc dwieście...

a karawana nie pojedzie – bo jedzie coś z karawany

-Mistrzu, powiedz, czy stara miłość nie rdzewieje? -Życiem rozczarowany taką ma nadzieję, ale to się nie sprawdza, bo co raz utonie, nawet, jak wyjmiesz z wody, ogniem nie zapłonie.

zawsze będziesz po którejś stronie chociaż zgubisz swój cień zaprzęgasz biliony bitów a piąty wymiar - abstrakcją zacierasz granicę dobra i zła wmawiasz że nikt nie zmartwychwstał

Myślałem że jak Ikar syn Dedala ćwiczę skrzydła by wznieść się najwyżej i upaść najniżej co przewidywałem (artystycznym ta idea ładnie przyświeca) Okazuje się jednak los przewrotny bo może ćwiczę skrzydła najmocniej by odlecieć za morze za oceanów toń (skrzydła pomogą nie utonąć?) Za dużo piszę, za mocne pięści się już nie wezmę mam barki opuszczone za nisko rezygnacją prawy lewy sierpowy to już nie moja „stylistyka” (może wypada tego troszkę żałować) (bo ja wiem w świecie nic nie wiem?) I być może nie odlecę do ciepłych krajów albowiem tu i tam robi się za gorąco (termometry szaleją od plus pięciu stopni) Skrzydła mogłyby by się też przydać do lodu... ot ochłodzić głowę i całą resztę ... dać żart dać spokój wręczyć nadzieję (jestem jak wy – rozdaję tylko niepokój ://) Warszawa – Stegny, 12.11.2024r. Inspiracja - Viola Arvensis (poezja.org).

Andrzej, lekarz, mieszkający w Lesznie, chciał się od żony dowiedzieć wreszcie, czy go naprawdę kocha. Spytał – kochasz mnie Zocha? Usłyszał zaraz – no przecież jestem.

przejść o jeden krok dalej jedną ulicę potem rozkopać całe miasto szukać siebie cienia fragmentu chmury kałuży w której skrył się wczorajszy deszcz tym którym jest zapisane utonąć każda kropla dnia może okazać się śmiertelna

Zanim mrok mnie znuży snem Muszę ci powiedzieć coś Nim zapomnę tamte dnie Wszystkie zdjęcia, jasny wzrok Wiesz, tak chciałam móc dać znać Że gdy kryłeś swoje łzy Przez te lata, tyle lat Też kochałam, co tu kryć Dziś, przepraszam bardzo cię Że nie mogłam zrobić nic Dać ci szczęścia, nawet śmiech On też nie wychodził mi Wiesz, życzenie jedno mam Żebyś znalazł w drodze swej Szczęścia chociaż mały gram Jedną żonę, może dwie Cóż, czasami tęsknię znów Los nas rzucił nie wiem gdzie Piszę list ten, chociaż kurz Zniszczy go w szuflady dnie

Pewien gęsiarz, znad Popradu, schwytał... gęś, i... gadu gadu. Gąska za pazuchą gęga mu na ucho; wszak są grubsze do obiadu...

chcę w twoich objęciach być zniewalającą mgłą o świcie z migoczącymi listkami prunosa płonąc i otwierać się zimą białą wiśnią miękką koronką

wolna sobota listek na wycieraczce bez adresata

Reputacja cieszy się i łka. Rośnie i maleje. Tyje i odchudza się. Starzeje się i młodnieje. Tupie nóżkami i zbija piony. Przypomina sobie i wiecznie o czymś zapomina. Mnóstwo i nic w pustej, pełnej i pojemnej. Bo jest ludzka. Nasza taka. Warszawa – Stegny, 12.11.2024r.

@jan_komułzykant :) jasne, że 'ich' - poprawiłam, dzięki:) Trafne Twoje poezjowanie :) @agfka piękny wiersz zacytowałaś... Ja z przekory dość często o róży, bo ktoś mi kiedyś napisał, że temat wyświechtany. A ja uważam, że nie ma tematów wyświechtanych, każdy z nas jest indywidualnością i jeśli pisze o róży szczerze, po swojemu - to to nigdy nie będzie kopia. Dziękuję:) @Ewelina @Kamil Olszówka Podziękowania:)

Oczywiście wiele można w temacie róż Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ

czy ta w szeregu to nadal ja chcesz to szukaj odpowiedzi poczwarka zmieniła się w motyla lecącego wysoko nikt go nie dosięgnie odpowiedni kamuflaż gramy sobie w berka

@FaLcorN no proszę jak zabawnie wyszło. Lekko się czyta. Świetne 🙂

@viola arvensis Tekst wziął się od naszej wymiany komentów :) Ot co. Trzym się, dodam inspirę :) Pozdrawiam również, ale ciężko tutaj pozdrowić...

@Leszczym trzeba przeczytać ze trzy razy, zeby dotarło jak trzeba. Wyczuwam głęboko czarne tło tekstu a może myśli autora... Na pewno zatrzymujesz. Pozdrawiam.

Najmu raz runo Romanowi, a Iwona moro nurza. Rum, Jan.

@Leszczym Czasem się zaszarga w niesprzyjających warunkach atmosferycznych.

@Rafael Marius Ot i przewrotność losu, powstrzymywać się od rozkoszy, by przyjemność trwała dłużej - dokładnie tak.

@jan_komułzykant można i tak :)

@Rafael Marius Po mieście krąży plotka, że Muzą mu została Pisać już nie umiał, więc była malowana.

rycząc ze stadem powielamy stare przeterminowane slogany nowe daty nie ubiorą je w modne ciuchy wyorać z czarnej ziemi z kości przodków myśli którymi burzyli złą rzeczywistość tłum tego nie potrafi nieliczni budzą się w swoim rozumie wygodniej wylegiwać się w posłaniu przygotowanym przez utopijnych wodzów pilnujacych stanu swojego konta to ich sztandar powiewjący w głowie dla motlochu będzie kiedyś czarną polewą to nie wojsko to oni judząc wywołują wojny nie pierwszy raz historia to pomięta kartka papieru 11.2024 andrew

@Rafael Marius Jest w Sekretowie poeta Rafael co tworzył pieśni, treny, sonety niestety wszystkie sylaby pogubił gdy się wpatrywał w dekolt kobiety

@Rafael Marius bardzo śliczny i ładne kolory :)

@Leszczym Niewesoła perspektywa.

@viola arvensis Dziękuję Ci bardzo. Staram się. :-)

@Leszczym Dziękuję, choć moje pisanie może się równie niespodziewanie zakończyć, jak się rozpoczęło. Nadal mnie to zaskakuje, że piszę od czasu do czasu wiersze. Nie przywiązuję się nadto do tego. Może też i dlatego publikuję w Warsztacie. Prędzej spodziewałam się po sobie prozy, która za mną długo chodziła. Zobaczymy. Dzięki za ciepłe słowa i pozdrawiam.

@Leszczym wszystko trzeba trenować, najlepiej na świeżym powietrzu 🙂

jaki będzie nasz kraj za sterami AI ?

@viola arvensis Głowa to jedno, o duża sprawa, serce, dusza itd., ale ja nie jestem pewien, czy przypadkiem znów nóg nie trzeba trenować :))) Bo skrzydła tylko w teorii są możliwe :) Pzdr.

@Leszczym wszystko jest dla ludzi, trzeba zachować zdrowy rozsądek, umiar i dystans. Nikt nie musi się wyłączać z tego świata, potrzebna jest świadomość i głowa na karku - niekoniecznie zwieszona w DÓŁ. Pozdr.

Gajowy w gajówce Zalesie spać nie może, żyje wciąż w stresie, bowiem krasnoludki, nie stroniąc od wódki, dzień i noc balangują w lesie.

@viola arvensis @Sylwester_Lasota O czym oboje, a nawet nas troje, piszemy w internecie :)))

@FaLcorN Dobre, a i tak wszystko wiadomo. Przypomniał mi się utwór BigCyc - W małych miastach na zadupiu.

@Wędrowiec.1984 mi też:)

Olbrzym wysysa materię z Karła.

Byłaś ty Byłem ja I ta płynąca łza Łza radości Łza miłości I łza smutku A co będzie dalej?

Czas pokaże. A wiersz dość zawile, ale jednak pokazuje problemy wielu mężczyzn wychowanych w kulturze, którą niektórzy nazywają patriarchalną.

jak to miło i przyjemnie mieszkać w takim pięknym cudownym kraju jak Polska morze niziny góry mamy wszystko co trzeba klimat wymarzony i ciepło i zimno jak kto woli i ludzie przede wszystkim oni mili sympatyczni radośni i piękni środek Europy przetaczały się przez nas wojny przeżyliśmy w dobrej kodycji zachowując. korzenie chrześcijańskie to wiara pomogła przetrwać najgorsze okresy naszj historii dziś możemy pomagać innym i gościć ludzi z całego świata bez kompleksów jesteśmy dumni z naszej Ojczyzny zapraszamy wszystkich chcących poznać jej piękno nie kiedyś ale dziś czy jest piękniejszy bardziej przyjazny naród jesteśmy wyróżnieni przez Stwórcę a może nawet narodem wybranym 5.22/24 andrew Kochajmy ojczyznę, niezależnie od poglądów mamy ją jedną. Ojczyzna jest jak mama.

@agfka Wiele masz racji a Jean de la Bruyere napisał kiedyś, że czas wzmacnia przyjaźń, ale nie jest przyjacielem miłości. Pozdrawiam. iz

@andrew Rzeczywiście, kraj mamy cudny, taki urozmaicony, dla każdego coś fajnego, coś pięknego:) Ale ludzie również urozmaiceni ;) Trzymajmy się tych fajnych :)

Mur, co ma? Róg gór, a moc rum.

W kuchni? Łukasz Jasiński