Ranking

przy dotyku poczułem delikatność jej dłoni zapamiętałem te cudne zawstydzone oczy usta malowane czerwone bo to była piękna kobieta

Nieraz bijesz słowami – kamieniami. Niedobrze gdy twoje usta, nawiedzi „ fraza pusta”.

Kładą się piwonie łanem, akacjowy pachnie bór, odurzone wiosny wonią platki z wiatrem lecą w dół. Już w kolejce pcha się lipa, kto zna zapach pewnie wie, że się trudno Pani oprzeć, kiedy w maju zakwitnie. Bez bez słowa czar roztacza: ośnieżone kwiatem pęki. Duszno, co może oznaczać, żeś odporny na bzu wdzięki. Jaśmin się nieśmiało budzi pręcikami wabi pszczoły. Pachnie w koło, pachnie wszędzie! Ludzki geniusz nie dogoni. Gdy przechodząc przez zagajnik ruch potarga nowe pędy, balsamiczny zapach sosny uspokoi każde nerwy. Wiosną bukiet świat roztacza. To przyroda tak uwodzi. Jedź do lasu, wciągnij zapach! buch natury nie zaszkodzi.

W stolicy szlachcice w dyspucie Starli się przez sarmacką naturę : Możesz mieć swoje zdanie Lecz mój mości panie Ja też mam je prawo mieć w dupie

zanurz dłonie w oceanie a pieśń wielorybów niczym osobliwe światło cudownie błogie obudzi w twojej duszy wspomnienie świata czar szlachetnej myśli zanim wyszliśmy z wody

nie mogę się do ciebie dokrzyczeć ja strach na wróble z jedną nogą w tym świecie i gniazdem na głowie ukrytym pod kapeluszem czekam na powrót bujnej zieleni po obfitych deszczach w zapomnianym ogrodzie gdzie błękitne unoszą się motyle od zwykłego zielska do najbardziej urzekających polnych kwiatów ulatuje święty aromat jaśminowej herbaty zapraszam bo tak naprawdę tworzy nas miłość

Z cyklu: Śpiewnik pielgrzyma Na sto trzydzieści dziewięć Zima to czas ciszy Zima prawdę zna Że przed rankiem Zawsze noc trwa Że zanim wróci życie Schowane musi być Każdy musi się wyspać Aby móc dalej żyć Zima to podróż z zachodu Z zachodu pełnego miodu Z zachodu co słodyczą kusi Lecz nikt Cię do tego nie zmusi Abyś objadał się na umór Bo zęby od tego psują się Gdy nie omijasz tego co szkodzi Gdy nie omijasz tego co złe Idź, goń, biegnij Wschód coraz bliżej Zejdź z góry prędko Do ludzi w dolinę, niżej Na szczycie góry Niczego nie znajdziesz Nie ma tam życia Same widoki Widokiem nie nakarmisz Serca roztoki Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

żywiołów rozmach i wichrów rozruch jak orkan - bo majem wiosna zniewolona drze się w wpiekłogłosy piorunem pierzastym

@Konrad Koper Żeby to słowami kamieniami... 😉 Zaczaruje wdziękami Zatrzepocze rzęsami Jemu serce szybciej zabije - a ta cap Krew mu wypije Tymi ustami 😉

Jak to się dzieje Że dwie dusze Może rozłączyć zwykłe Zabieganie I natłok obowiązków Że spląne serca Rozrywa zwyczajna Obojętność i brak czasu I tylko przez to nie widziałam cię od miesięcy I tylko przez to nie możemy śmiać się razem I tylko przez to już dla ciebie nie istnieję

gwiezdne śwaty do poduchy wczorajszego dnia okruchy śwatło lampy albo świecy to krużganek wielkiej wiedzy

Twoje dłonie przy moich Szukają ukojenia A spokojny sen Wcale nie przychodzi I tylko chłodna noc Pokazuje swoje oblicze Zawsze taka sama Odarta z intymności (Naga stoi przede mną)

Czy jest w planach wdrożenie trybu nocnego na naszym Forum? Fajnie byłoby, gdyby strona reagowała na ustawiony w systemie motyw, tak jak to jest zrobione np. przez Wirtualną Polskę albo Google: jeśli wykryty zostanie ciemny motyw systemowy, strona również się na niego przełącza. Bo wiecie, kiedy w systemie wszystko jest ciemne, a tu nagle, chcąc poczytać Forum, dostaje się białym światłem prosto w oczy... :)

Przyjaciele, kamraci i wszyscy pomiędzy, nie wiem kto bliższy. Towarzyszu, kompanie z atlantyckiej załogi, nie masz lepszych w rejsie. Gdzie dziesiąty, dwóch piątych, pierwszy i drugi. Na pokładzie w oddali, z gracją, flota tnie fale. Zaciśnięte szczęki mogą zerwać pół statku. Nie wydarzy się przecież, czego wieloryb nie ma w zamyśle. Idą listy do matek, żon, przyjaciół i dzieci, nie zobaczą cię wcześniej niż zakończy się misja. Poczerwienieją twarze, na widok marynarskich kołnierzy, przemieszanych granatem mundurów oficerskich. Muszą czekać cierpliwie, gdy dryfujesz po knajpach zalewając się ginem w arogancji natury żeglarza. Znam tę pewność rozmytą na morzu, gdzie topione są męskie sekrety. Ich szkielety opatrzone hymnami. Chłoną dusze. Nie słuchaj młody Odyseuszu, syreny zwiodą cię na bezdroża, pragną uwieść swym głosem. Zostań głuchym, by uniknąć cierpienia. To ostatni jest prezent, mały amulet. Gwóźdź ze statku na sznurku. Wsuń go za koszulę. Jest wygięty morską historią. Użyj go, kiedy noc zmieni kolor na zielony absynt.

Jestem. Jak listek, gdy bystrze ciągnie, przecinam lustro jak ostrze noża. Lśni rzeka dalej świeża i hoża, opadam z nurtem, ślad milczy po mnie. Nad łachą zieleń, zdziwiony owad w meandrze prosto w dziób pliszki siwej. Pnie czerwienieją — stwarza bóbr głębie. W ciemnych kopułach topól się chowam. Wśród wyzłoconych kwieciem stanowisk, irys jak żołnierz na Warcie stoi. Pojmiesz, że jedno co w Mirski Przełom wedrze się — obłok. Nie patrzy woda. Chyba że hałas — rytm jednostajnych walców jak wiosła sążni i mordęg. Zetrze cię siła, choć nie pozwolą ciosy wapiennych młynów — ostańców.

Podziękowanie Za każde złe słowo. Każdą skrzywioną myśl. Gdy mogłam na nowo obudzić się by iść. Dziękuję. Za miłość której nie zauważyłam. I za tę niedojrzałą. Jedna uleciała, drugiej nazbyt mało. Dziękuję. Za metaforyczną herbatę od losu, gdy była zbawieniem. Kęs chleba rzucony ptakom co był objawieniem. Dziękuję. Za obraz który mam przed oczyma. Zima czy wiosna, wiosna czy zima. Nie topi się. Dziękuję. Za wszystko czego nie wyśpiewałam. Chciałam unieść nie mogłam. Nie mam. Dziękuję.

śpiewa mi pod balkonem nie obchodzi go hałas ulicy mój przyjaciel kos śpiewa mi pod balkonem i nie drży mu głos śpiewa wytrwale śpiewa niestrudzenie czysto i pięknie on kocha życie naprawdę!

nieme słowa spoglądają w lustro budzą myśli nie są tajemnicą marzenia chciałyby zerwać się do lotu nie klatka je trzyma horyzont zbyt daleki nie sięgają może… kiedyś 5.2024 andrew

gdzie szukać prawd gdy noc ciemna a dzień niepewny gdzie szukać prawd gdy droga kręta a las milczy gdzie szukać prawd gdy smutek obok nadziei brak gdzie szukać prawd gdy pada i wieje a tęcza czarna gdzie szukać prawd gdy za karawanem płacze żal gdzie szukać prawd skoro lustro ma rysy jest na nie gdzie szukać prawd skoro kłamstwo się uśmiecha gdzie gdzie gdzie pytam sam siebie czy może odpuścić

Pewnego razu rozgorączkował go żołądek w stopniu największym, co wzięło swój początek w jednoczesnym bólu głowy, serca, sumienia i rozumu. Poszedł zatem na przeboje w miasto gdzie idzie niekiedy powyższe uśmierzyć. Seranon, 17.05.2024r.

Myśli spokojne i serce otwarte Twój powrót napawa mnie dumą A życie gorące jak ognie piekielne Schylam się do twoich ud powoli (Twój rajski ogród pachnie wanilią)

@Somalija nie ma co, trzeba brać wolne. Dla mnie gorące dni nastały, nie nastrajają do pracy. Jutro i czwartek pracuje zdalnie, także luz, idę rano po truskawki i czereśnie i mam wszystko gdzieś:) a w przyszłym tygodniu biorę cały wolny i odpoczywam:)

Były kobiety W wòdce utopione Wino jak czas Lało się potokiem. Imprezy co nie znały czasu Wydmy nad morzem Były sypialnią Szum fal był budzikiem I kac o wschodzie słońca Zabijany śmiechem Bo noc była tego warta Cena młodości i chwil beztroski

@violetta@violetta u mnie ta opisana burza miała miejsce 16 lat temu. Aktualnie też jest brudno i sucho 🙄

Z żebra powstał model cudny Twórca dużo jej obiecał wystarczyło być posłuszną zapomniała – stąd problemy miała dostać księcia z bajki a dostała typ pokorny zakazane jabłko zjadła książę wcale nie obronił skulił uszy i bez walki Modelarza wyrok przyjął bał się złożyć apelację i pogodził się z jej krzywdą to historia bardzo stara ale nic się nie zmieniło Ewa dalej zrywa jabłka Adam w pubie pije piwo

Córkę utrzymałam do 8 roku życia bez komputera, z synkiem mi jednak się nie udało... po 5 roku zasiadł do laptopa... Wszystki sposoby wychowania wysiadają przy grach komputerowych... Wiesz, że to łatwy sposób... Nie musisz się starać a dziecko jest oczarowane... Rozmawiam dużo z mamami na placach zabaw, dzieci stają się nieobecne i normalne wypowiadanie słów do nich nie dociera... to najsmutniejsze, co ostatnio zauważyłam...

@Konrad Koper Powiedz to politykom. Pozdrawiam.

Wiesz co, ja sobie często podśpiewuję coś, gdy piszę. To bardzo zaskakujące usłyszeć swoje słowa, kto tego nie słyszał. 🌞 Ale niespodzianka. 😄 🌹💃 Chyba to nie będzie przebój światowy, ale kto wie, czy nie lokalny. Próbuj, próbuj, może wyślę do rodziny. Ale heca 🌞 Swoją drogą kilka dni temu napisałam piosenkę dla pani Ireny Santor, jest taki konkurs na tekst, możesz spróbować. Wyślę Ci, ale dopiero, gdy i jeśli 🙃 moja piosenka nie wygra, czyli to będzie gdzieś w grudniu. Próbuj, próbuj, ambitny tekst, jeśli pan Korcz się nie podejmie, opublikuję i każdy może spróbować 🌞 W każdym razie, póki co! Intuicję masz na pewno. Pozdrawiam 🌞

@befana_di_campi wiadomo że befany nie idzie zadowolić. A jak za mocno spróbujesz to zamieni cb w żabę. Mało tego, bo w żabę nie do odczarowania. No i dopiero wtedy jest realny dramat. @Amber no mnie akurat przezywali adwokatem. Z natury tak i z resztek po wykształceniu. Dzięki ;)

Być albo nie być (Oto jest pytanie) I na nic moje o twe serce staranie Gdy potem tylko cisza Unosi się w eterze A ty odeszłaś (Mam to na papierze)

@Poezja to życie Romantycznie... Pozdrawiam:)

Z wrażenia chyba zapomniałam zaznaczyć, żeby się gdzieś przypadkiem nie zgubiło. Dziękuję :-) No z wyjątkiem Janka oczywiście, nikt ;-) No może jeszcze kilka osób. Dziękuję Olgerd!

Tak czuję :)

@iwonaroma Ha ha, rzeczywiście, samochód to wcielenie wolności, może jeszcze w tym życiu będzie mi dane, ale chyba motor bym przygarnął :D

@Olgierd Jaksztas Czasem takie lubię, żeby nie od razu było wiadomo dokąd prowadzi ;) Również przesyłam pozdrowienia. @Amber no ba że pojedynczy, u mnie jeden mądry włos, a reszta same głupie ;) Pozdrawiam. @MIROSŁAW C. czasem tak lubię, u nas to męsko jest rodzinne ;)

to jest najgorsze co może być mierzyć faceta do projektu z tego wiadomo nie wyjdzie nic czmychnie i zrobi to z efektem facet sam w sobie to jest gość on wokół palca świat zagina czasem też zrobi coś na złość jest głową którą kręci szyja :)

Ciężko jest mnie kochać Gdy mam w sobie tyle wściekłości Kiedy wije się jak zranione zwierzę Nie pozwalając sobie pomóc Cierpienie miało Wygładzić zgrubienia mojego spojrzenia Nadać szlachetnego wyrazu Wzmocnić Nie ono to zrobi A kojący koc I słowa, Że teraz będzie już cicho

Cierpienie samo w sobie nie jest twórcze z mojej perspektywy, ale to co zrobimy w odpowiedzi na nie – już tak. Tylko nie da się w pełni odpowiedzieć na nie, gdy ciągle jest kontynuowane i nie ma się możliwości przerwania go. Stąd ta wściekłość i frustracja, bo pozornie nie możesz nic z nim zrobić. Ciągle było mi powtarzane, że „cierpienie wzmacnia”, a cały proces post-traumatyczny był zupełnie pomijany. przynajmniej takie są intencje na ten tekst

@Jacek_Suchowicz cierpienie potrafi okraść z empatii, współczucia, obiektywizmu i zamknąć sferę pozytywnych uczuć na cztery spusty.

@Andrzej_Wojnowski Tak, na strony i rozstaje Wrak, się nigdy nie udaje Ciekawie napisałeś Fajne odniesienie Pozdrawiam miło, M.

@Natuskaa Bo nowe otwarcie, i nowe rozstroje To jest jedno zwarcie, gdy kochają oboje Piękny wiersz Fajnie pokazana rzeczywistość Pozdrawiam miło, M.

@Andrzej_WojnowskiTak, znana to historia dla tych, którzy czytali Stary Testament i całą Biblię, a także poszukiwali podobnych przykładów w innych tak zwanych świętych księgach.

w końcowym efekcie letniej wiosny mokre ulice i kamienice diabeł częstuje zimną kawą jak zwykle spóźnieni o jeden łyk pomruk czasu i pięć linijek niezapisanych wierszy jeśli liczy się piękno będziemy się nim cieszyć w zaułkach Niemna trolejbus pojechał dalej cień miasta ociera się o ludzi deszcz krzyczy bez haniebnego celu

Ciepły wiatr Uderzył wczesnym rankiem A nasze cienie Rozpłynęły się jak we mgle I został tylko ból Z dnia wczorajszego Nie pytaj dlaczego

Dałabym trzy serduszka gdyby się dało :) Fakt, gdy facetowi brak siły kobieta szaleje a on ucieka do przysłowiowego pubu :)

Ludzie migoczą jak horyzonty. Nie potrzeba egzotycznych kurortów i parków rozrywki, by przeżyć chwilę ... "Nie" do zapomnienia. Ta nie-ludzka partykuła, ten kalejdoskop, epopeja, wodospad, plejada, układanka, wir i krater ... Wystarczy tylko uważnie patrzeć. Patrzeć - ze zrozumieniem, które wcale nie musi być empatią. Wystarczy tylko nie bać się zapachów palt przesiąkniętych kulkami na mole, tatuaży krętą czcionką opisujących proste życia, czy skórzanych toreb wypchanych po brzegi kajdankami papierowych dokumentów ... Stop. Nie mieszaj się do tego. Tylko przyjmij do wiadomości, że nie jesteś tu sam. Że wszystko polega na dzieleniu się i ustępowaniu, ostrzeganiu i przestrzeganiu, rozpychaniu się i 'podkulaniu ogona.' Możesz też mieć pieniądze. Przy tzw. odrobinie szczęścia. Dziwne, że jak świat światem jeszcze nikt nie obmyślił systemu, żeby je dodrukowywać, gdy tylko komuś zabraknie. Zielony ład. Życie to podróż przez przydrożne stacje benzynowe. Pieszym nie przysługują zniżki. Myślę także i o miastach, w których podstawowym niedoborem jest ludzkość. Białe sypialnie i możliwość spowiedzi przez infolinię. Cietrzewie. Świat należy do siwiejących Piotrusiów Panów, do Molierów z korporacji, a nie do nocy nieprzespanych ze szczęścia. Całe życie muszę brać tabletki nasenne, całe życie odkładam do krówki-skarbonki. Być może wszyscy rodzimy się z chromosomem rozsądku A później wybieramy: wykładzina albo klif. Jakieś dodatki? Skrzypiące lite drewno - wyciosane w Krzyż.

@slow Wzajemnie i ciepło.

Witaj - podoba się - też mam koło domu piękną wierzbę którą posadziłem dawno temu - lubię obok niej przesiadywać - Pzdr.

@Sennek zmrożony zachwyt na rzęsie. Pozdrawiam :)

@agfka Cały czas czytam w wolnych chwilach. I na razie powoli z przyjemnością zgłębiam "Dział Świadczeń Rodzinnych. Człowiek nielinearny." Powoli, bo tu często trzeba się zatrzymać, czasem zawrócić, żeby w 'kostkę brukową' się wcielić, a potem 'balustradą' ku 'ziółkom' popędzić. :) To jest "Dział", tak myślę, dla koneserów i sympatyków poezji niezwykłej. Przez Hanami do Haiku, drogą wierszami wysianą. A te do przemyśleń, ale i wzbudzające uśmiech sympatii. To, co najbardziej mi się podoba, to dość szczególna umiejętność obserwacji ludzi, otoczenia i rzeczywistości. Szczerze polecam dzieła <Pi>, <et cetry> i <agfki> w jednej osobie, czyli Pani Agaty Furczyk. Brawo i Serdecznie Gratuluję Jest jeszcze druga książka "Księżyc na wietrze, Gonimy w chmurach Wśród nocnej ciszy", której jeszcze nie zdążyłem przejrzeć. Ma więcej stron, to i smakowania będzie też co niemiara, więc na pewno jeszcze TU zajrzę. @agfka Bardzo dziękuję za lekturę i serdecznie pozdrawiam. jan_ko