Ranking

poczułem delikatność jej dłoni zapamiętałem te cudne zawstydzone oczy usta malowane czerwone bo to była piękna kobieta

Nieraz bijesz słowami – kamieniami. Niedobrze gdy twoje usta, nawiedzi „ fraza pusta”.

Kładą się piwonie łanem, akacjowy pachnie bór, odurzone wiosny wonią platki z wiatrem lecą w dół. Już w kolejce pcha się lipa, kto zna zapach pewnie wie, że się trudno Pani oprzeć, kiedy w maju zakwitnie. Bez bez słowa czar roztacza: ośnieżone kwiatem pęki. Duszno, co może oznaczać, żeś odporny na bzu wdzięki. Jaśmin się nieśmiało budzi pręcikami wabi pszczoły. Pachnie w koło, pachnie wszędzie! Ludzki geniusz nie dogoni. Gdy przechodząc przez zagajnik ruch potarga nowe pędy, balsamiczny zapach sosny uspokoi każde nerwy. Wiosną bukiet świat roztacza. To przyroda tak uwodzi. Jedź do lasu, wciągnij zapach! buch natury nie zaszkodzi.

Gdy w Warszawie podjęli dysputę Wnet się starli przez sarmacką naturę - Możesz mieć swoje zdanie Lecz mój mości panie Ja też mam je prawo mieć w dupie

zanurz dłonie w oceanie a pieśń wielorybów niczym osobliwe światło cudownie błogie obudzi w twojej duszy wspomnienie świata czar szlachetnej myśli zanim wyszliśmy z wody

nie mogę się do ciebie dokrzyczeć ja strach na wróble z jedną nogą w tym świecie i gniazdem na głowie ukrytym pod kapeluszem czekam na powrót bujnej zieleni po obfitych deszczach w zapomnianym ogrodzie gdzie błękitne unoszą się motyle od zwykłego zielska do najbardziej urzekających polnych kwiatów ulatuje święty aromat jaśminowej herbaty zapraszam bo tak naprawdę tworzy nas miłość

Z cyklu: Śpiewnik pielgrzyma Na sto trzydzieści dziewięć Zima to czas ciszy Zima prawdę zna Że przed rankiem Zawsze noc trwa Że zanim wróci życie Schowane musi być Każdy musi się wyspać Aby móc dalej żyć Zima to podróż z zachodu Z zachodu pełnego miodu Z zachodu co słodyczą kusi Lecz nikt Cię do tego nie zmusi Abyś objadał się na umór Bo zęby od tego psują się Gdy nie omijasz tego co szkodzi Gdy nie omijasz tego co złe Idź, goń, biegnij Wschód coraz bliżej Zejdź z góry prędko Do ludzi w dolinę, niżej Na szczycie góry Niczego nie znajdziesz Nie ma tam życia Same widoki Widokiem nie nakarmisz Serca roztoki Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy Trzeba do ludzi Trzeba gdzie wszyscy Nawet jeśli w krainie owej Sami ludzie niscy //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

żywiołów rozmach i wichrów rozruch jak orkan - bo majem wiosna zniewolona drze się w wpiekłogłosy piorunem pierzastym

@Konrad Koper Żeby to słowami kamieniami... 😉 Zaczaruje wdziękami Zatrzepocze rzęsami Jemu serce szybciej zabije - a ta cap Krew mu wypije Tymi ustami 😉

Jak to się dzieje Że dwie dusze Może rozłączyć zwykłe Zabieganie I natłok obowiązków Że spląne serca Rozrywa zwyczajna Obojętność i brak czasu I tylko przez to nie widziałam cię od miesięcy I tylko przez to nie możemy śmiać się razem I tylko przez to już dla ciebie nie istnieję

gwiezdne śwaty do poduchy wczorajszego dnia okruchy śwatło lampy albo świecy to krużganek wielkiej wiedzy

Twoje dłonie przy moich Szukają ukojenia A spokojny sen Wcale nie przychodzi I tylko chłodna noc Pokazuje swoje oblicze Zawsze taka sama Odarta z intymności (Naga stoi przede mną)

Pająka dawno nie ma, choć nici wiszą srebrne. Był tu, lecz umarł biedak, jego pamięci - przędza. Nie ma go już z pół roku, wspomnienia powracają, jak straszył koślawością w pięknym, słonecznym maju. Dawno biedaka nie ma, a w oknie srebrna nędza, firankę naśladuje. Natrętna myśl zwycięża. A może jeszcze wróci, zamieszka na swej przędzy? Wystawi chudą nóżkę, wyszczerzy swoje zęby? Gdy nagle wietrzyk zawył i zerwał srebrną nić. Nie wróci tu już biedak! Zachciało mi się żyć!

Przyjaciele, kamraci i wszyscy pomiędzy, nie wiem kto bliższy. Towarzyszu, kompanie z atlantyckiej załogi, nie masz lepszych w rejsie. Gdzie dziesiąty, dwóch piątych, pierwszy i drugi. Na pokładzie w oddali, z gracją, flota tnie fale. Zaciśnięte szczęki mogą zerwać pół statku. Nie wydarzy się przecież, czego wieloryb nie ma w zamyśle. Idą listy do matek, żon, przyjaciół i dzieci, nie zobaczą cię wcześniej niż zakończy się misja. Poczerwienieją twarze, na widok marynarskich kołnierzy, przemieszanych granatem mundurów oficerskich. Muszą czekać cierpliwie, gdy dryfujesz po knajpach zalewając się ginem w arogancji natury żeglarza. Znam tę pewność rozmytą na morzu, gdzie topione są męskie sekrety. Ich szkielety opatrzone hymnami. Chłoną dusze. Nie słuchaj młody Odyseuszu, syreny zwiodą cię na bezdroża, pragną uwieść swym głosem. Zostań głuchym, by uniknąć cierpienia. To ostatni jest prezent, mały amulet. Gwóźdź ze statku na sznurku. Wsuń go za koszulę. Jest wygięty morską historią. Użyj go, kiedy noc zmieni kolor na zielony absynt.

To światło muzykę po swojemu kreuje (pigmenty dołączają się same) według wskazówek słonecznego zegara do mandorli sprowadzony chromatyczny walc okrąża wirując okrążając wiruje w pył rozbitą zlotawą bielą 17.08.2010

Pewnego razu rozgorączkował go żołądek w stopniu największym, co wzięło swój początek w jednoczesnym bólu głowy, serca, sumienia i rozumu. Poszedł zatem na przeboje w miasto gdzie idzie niekiedy powyższe uśmierzyć. Seranon, 17.05.2024r.

Nie całkiem ten komentarz rozumiem🤔 Na własne usprawiedliwienie dodam, iż ze mnie powoli robi się stara sklerotyczka 😬

Myśli spokojne i serce otwarte Twój powrót napawa mnie dumą A życie gorące jak ognie piekielne Schylam się do twoich ud powoli (Twój rajski ogród pachnie wanilią)

@Poezja to życie Oryginalnie! Pozdrawiam

odlot posenny dreszcz ekstazy niby we śnie w odległości czerwieni warg pod różowiejącymi srebrem powiekami tylko nam znany bród na skórze arabeski doznań ciepły brzuch meandruje pocałunki niżej i niżej dotykaj

@Somalija nie ma co, trzeba brać wolne. Dla mnie gorące dni nastały, nie nastrajają do pracy. Jutro i czwartek pracuje zdalnie, także luz, idę rano po truskawki i czereśnie i mam wszystko gdzieś:) a w przyszłym tygodniu biorę cały wolny i odpoczywam:)

Były kobiety W wòdce utopione Wino jak czas Lało się potokiem. Imprezy co nie znały czasu Wydmy nad morzem Były sypialnią Szum fal był budzikiem I kac o wschodzie słońca Zabijany śmiechem Bo noc była tego warta Cena młodości i chwil beztroski

w szyjnych tętnicach stary początek i koniec cierpienia mimo samorodnej nocy życia przeciągu w koło odtwarzanej codzienności dotarłam do ciebie żywa rozświetlony plechami porostów listopadowy las krzepnącym sokiem wiśniowych drzew sad podnoszę oczy ponad mgłę amorficzna bez rozległej rany małżeństwa miłość

@Wędrowiec.1984 Trochę jestem 😊, chociaż staram się nie być 😅😅😅

@violetta@violetta u mnie ta opisana burza miała miejsce 16 lat temu. Aktualnie też jest brudno i sucho 🙄

Z żebra powstał model cudny Twórca dużo jej obiecał wystarczyło być posłuszną zapomniała – stąd problemy miała dostać księcia z bajki a dostała typ pokorny zakazane jabłko zjadła książę wcale nie obronił skulił uszy i bez walki Modelarza wyrok przyjął bał się złożyć apelację i pogodził się z jej krzywdą to historia bardzo stara ale nic się nie zmieniło Ewa dalej zrywa jabłka Adam w pubie pije piwo

@Nefretete dzięki:)

@Amber no no teraz już przynajmniej wiem za co lubię poezję ;))) dziękować !!

Wiesz co, ja sobie często podśpiewuję coś, gdy piszę. To bardzo zaskakujące usłyszeć swoje słowa, kto tego nie słyszał. 🌞 Ale niespodzianka. 😄 🌹💃 Chyba to nie będzie przebój światowy, ale kto wie, czy nie lokalny. Próbuj, próbuj, może wyślę do rodziny. Ale heca 🌞 Swoją drogą kilka dni temu napisałam piosenkę dla pani Ireny Santor, jest taki konkurs na tekst, możesz spróbować. Wyślę Ci, ale dopiero, gdy i jeśli 🙃 moja piosenka nie wygra, czyli to będzie gdzieś w grudniu. Próbuj, próbuj, ambitny tekst, jeśli pan Korcz się nie podejmie, opublikuję i każdy może spróbować 🌞 W każdym razie, póki co! Intuicję masz na pewno. Pozdrawiam 🌞

@any woll Zdecydowanie za ! Moje klimaty.

@befana_di_campi wiadomo że befany nie idzie zadowolić. A jak za mocno spróbujesz to zamieni cb w żabę. Mało tego, bo w żabę nie do odczarowania. No i dopiero wtedy jest realny dramat. @Amber no mnie akurat przezywali adwokatem. Z natury tak i z resztek po wykształceniu. Dzięki ;)

Być albo nie być (Oto jest pytanie) I na nic moje o twe serce staranie Gdy potem tylko cisza Unosi się w eterze A ty odeszłaś (Mam to na papierze)

@Poezja to życie Romantycznie... Pozdrawiam:)

@Leszczym cel uświęca środki, ale nie zawsze jet w stanie być dla nich adwokatem. Pozdrawiam:)

@Leszczym Trochę to bełkotliwe, przez co ciężkostrawne 😲

@iwonaroma Ha ha, rzeczywiście, samochód to wcielenie wolności, może jeszcze w tym życiu będzie mi dane, ale chyba motor bym przygarnął :D

@iwonaroma A tak, zapomniałem dodać że z tym wyjątkiem, a chciałem. Mowa dorosłych w ogóle jest wstrętna i brzydka... I szurają po chodniku co mnie irytuje :D

nim człowiek wyrównał dwunożny chód w nieruchomej źrenicy węża spostrzegł zło skarmiany strach wyrósł mitem w żonglerce kapłanów dzięki magicznym formułom awansował wyżej nasze święte świętych musi być świętsze od ich świętych w niskiej tkance mózgowej można jeszcze znaleźć resztki sztuki wojennej stań z orężem twarzą w twarz w czasie rzeczywistym bombardują szpitale niepojęte zacietrzewienie

z wierszami jest tak jak z ludźmi. obok niektórych przechodzimy obojętnie, spoglądamy im w oczy, krótki uśmiech i zapominamy. nigdy więcej do nich nie wracamy. są też ci, których poznajemy i zostają z nami na całe życie. niekoniecznie „z wyższej półki“, niekoniecznie tacy, którzy wystają i można nimi imponować, albo czerpać z nich profit. to są ci, których po prostu, tak zwyczajnie lubimy i to jest cała magia.

Ciężko jest mnie kochać Gdy mam w sobie tyle wściekłości Kiedy wije się jak zranione zwierzę Nie pozwalając sobie pomóc Cierpienie miało Wygładzić zgrubienia mojego spojrzenia Nadać szlachetnego wyrazu Wzmocnić Nie ono to zrobi A kojący koc I słowa, Że teraz będzie już cicho

Cierpienie samo w sobie nie jest twórcze z mojej perspektywy, ale to co zrobimy w odpowiedzi na nie – już tak. Tylko nie da się w pełni odpowiedzieć na nie, gdy ciągle jest kontynuowane i nie ma się możliwości przerwania go. Stąd ta wściekłość i frustracja, bo pozornie nie możesz nic z nim zrobić. Ciągle było mi powtarzane, że „cierpienie wzmacnia”, a cały proces post-traumatyczny był zupełnie pomijany. przynajmniej takie są intencje na ten tekst

@Jacek_Suchowicz cierpienie potrafi okraść z empatii, współczucia, obiektywizmu i zamknąć sferę pozytywnych uczuć na cztery spusty.

@Natuskaa Bo nowe otwarcie, i nowe rozstroje To jest jedno zwarcie, gdy kochają oboje Piękny wiersz Fajnie pokazana rzeczywistość Pozdrawiam miło, M.

Ciepły wiatr Uderzył wczesnym rankiem A nasze cienie Rozpłynęły się jak we mgle I został tylko ból Z dnia wczorajszego Nie pytaj dlaczego

Witam - dokładnie tak jak napisałaś - miło że czytasz - Pzdr.serdecznie. Witam - miło że czytasz - a gdzie szukać - tylko los wie - Pzdr. @Lidia Maria Concertina - dziękuje -

@Andrzej_Wojnowski Bardzo ciekawy i fajny wiersz! Pozdrawiam!

Moje ciało całe drży na wspomnienie tamtych dni, już dawno zapomnianych przez ciebie. Chcę jeszcze raz poczuć ciebie, twoich pulsujących ud wspomnienie, poczuć się jak w niebie, albo piekle, sam to oceń. Moje gorące ciało mówi nie, na twoje grzeszne myśli i pragnienia, wiodą ku unicestwieniu mego ciała i duszy, ku wiecznemu potępieniu. Pozwól to poczuć jeszcze raz w moim śnie, pokaże czas, czy moja jaźń kochała cię? Czy to był tylko sen zapomnienia.

Witaj - podoba się - też mam koło domu piękną wierzbę którą posadziłem dawno temu - lubię obok niej przesiadywać - Pzdr.

@Sennek zmrożony zachwyt na rzęsie. Pozdrawiam :)

@agfka Cały czas czytam w wolnych chwilach. I na razie powoli z przyjemnością zgłębiam "Dział Świadczeń Rodzinnych. Człowiek nielinearny." Powoli, bo tu często trzeba się zatrzymać, czasem zawrócić, żeby w 'kostkę brukową' się wcielić, a potem 'balustradą' ku 'ziółkom' popędzić. :) To jest "Dział", tak myślę, dla koneserów i sympatyków poezji niezwykłej. Przez Hanami do Haiku, drogą wierszami wysianą. A te do przemyśleń, ale i wzbudzające uśmiech sympatii. To, co najbardziej mi się podoba, to dość szczególna umiejętność obserwacji ludzi, otoczenia i rzeczywistości. Szczerze polecam dzieła <Pi>, <et cetry> i <agfki> w jednej osobie, czyli Pani Agaty Furczyk. Brawo i Serdecznie Gratuluję Jest jeszcze druga książka "Księżyc na wietrze, Gonimy w chmurach Wśród nocnej ciszy", której jeszcze nie zdążyłem przejrzeć. Ma więcej stron, to i smakowania będzie też co niemiara, więc na pewno jeszcze TU zajrzę. @agfka Bardzo dziękuję za lekturę i serdecznie pozdrawiam. jan_ko