Ranking

Dzisiaj czekam na Ciebie który raz sam już nie wiem może w końcu pojawisz się znów przyjdziesz weźmiesz za rękę nie obiecasz nic więcej tylko spacer ścieżką ze snów na początku po Brackiej dalej w dół Franciszkańską a ciąg dalszy zaśpiewa nam wiatr pod pomnikiem Grażyny zapomnimy kto winny tutaj nic nie rozdzieli już nas potem na Stare Miasto teraz chodzę tam rzadko ja niestety odczuwam wciąż ból ale w Rzeźniczej bramie usta nasze jak dawniej na Szerokiej nastąpi cud

powiedz jak opisać deszcz ulewny w parny wieczór powiosenny zapach jabłka prosto z drzewa kiedy lasu czerwień sennie ziewa w zimie zimno jest tak bardzo że nam czubki palców marzną potem wiosna w sny bogata bzy we włosy dziewkom wplata powiedz proszę jak opisać miłość

Coś ekshibicjonistycznego w tym pudrowym i migdałowo słodkim lila zapachu - w tej erotyce fioletu koronek na pokaz koszuli nocnej włożonej dla męża - - - - - - - - - - - - - - - - kochanka doskonałego 26.12.2012

Z cyklu: Śpiewnik pielgrzyma Na sto trzydzieści trzy Dobroć to piękna kobieta Dba o Ciebie co dnia Przyrządza Ci śniadanie Opiekuje się jak się da Podpowiada co dobre Przekonuje że kąpiele chłodne Są dobre dla zdrowia duszy Byś nie zginął w dzikiej głuszy Dobroć mówi szeptem Nie krzyczy, nie podnosi głosu Mówi to co warto usłyszeć A nie dla patosu Czy posłuchasz Dobroć Twoja to sprawa Możesz ją brać na poważnie Albo myśleć, że to tylko zabawa Jej wyrodny brat Zło Też mówi, przekonuje Że Zło nie jest złe Nie od dziś główkuje Jak Cie omamić Jak zataić prawdę Byś stał się jego psem Co na łańcuchu szczeka Byś chodził koło Zła nogi I Dobroć omijał z daleka Niby rodzeństwo A tak różni od siebie Dobroć i Zło A Ty szukasz wciąż siebie Niby rodzeństwo A tak różni od siebie Dobroć i Zło A Ty szukasz wciąż siebie //Marcin z Frysztaka Piszę opowieści, dialogi i wiersze Wszystkie moje książki Za darmo Znajdziesz na stronie: wilusz.org

Zajmował się czymś, co kazali mu rzucić w diabły. Często tak każą, bo najwidoczniej to lubią. Popadł dryfem w poezję wobec braku innych realnych perspektyw. A tam no to panie sztuka, elegancja Francja i tak dalej. Grasują też inne siły przyciągania międzyludzkiego i pracuje zupełnie odmienna grawitacja. Płynęły po falach te wszystkie poetki nie imając się ziemi, a raczej ładnych słów i porządnych zdań wypowiedzianych tonem intrygująco zaczepnym. Im bardziej nie mógł tego zrozumieć oraz pojąć jak pojąć należałoby tym więcej powstawało wielce przez niego niezamierzonego ubawu z gaf nietwórczo niebylejakich. Seranon, 30.04.2024r.

Akwen zbyteczny - balia wystarczy z klepek jasnych sklecona promieniście. Pływa w niej oko wody fioletowe. I mucha - Mydlnicy zapach w sadku. Studnia kołowrotem rzęzi. Zielony domek z romboidem w drzwiach rozkiwanych stoi w bezpiecznej odległości Chrypi tenorkiem kogut pordzewiały kur haremik się krząta. Kot w ucho skrobie z przejęciem. Pies zajada trawę Nad dachu gontem sczerniałym - obła jak okaryna - - chmurka. To ona wiedzie nutkę sielanki. Aurę dyktuje - - - i chandrę 7.01.2011

kwiaty nie mają dla kogo kwitnąć lody pękać ogłuszone świtem szczyty wypiętrzają się nienazywane w szczelinach skał zaciśnięty czas śnieg przemijania opuszczony cmentarz nie dziwi się przywykł boli gdy piękno umiera niepotrzebne

nie zawsze wschodzi słońce bywa czas gdy w zimie kwitną kwiaty nie tylko na łące ranek budzi zapach kawy zegar się nie spieszy życie prowadzi pod rękę uśmiechamy się nie tylko do siebie bywa... dziś tak jest 4.2024 andrew

w pogodny letni miękki dzień ubrani na jasno pobiegajmy dookoła majestatycznych bzów przyniosę do domu pachnący fioletowy bukiet pocałujemy się romantycznie

Konstytucja* Powiewa flaga w kolorach trzech: to biel i czerwień i powstańców - fiolet i zamach stanu to nie był grzech, piastowski bielik - drapieżny ptak, Michał Archanioł: kościotrup - epolet i jeszcze pogoń - zwycięstwa znak, tak mocno grzeje kolejny maj: to biel i czerwień i powstańców - fiolet, zjednoczonego królestwa raj... *więcej informacji Państwo znajdą w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (kwiecień 2024)

Daleko na widnokręgu Stoi, jak mgłą malowane, Miasto ze swymi wieżami, Mrokiem zmierzchu omotane. Powiew wilgotnego wiatru Marszczy szarawą rzeki toń; W smutnym rytmie zanurza W wodzie wiosło szypra dłoń. Słońce unosi się znowu Nad ziemią, w górę, wspaniałe, Pokazując mi to miejsce, Gdzie straciłem, co kochałem. I Heinrich: Am fernen Horizonte Erscheint, wie ein Nebelbild, Die Stadt mit ihren Türmen, In Abenddämmrung gehüllt. Ein feuchter Windzug kräuselt Die graue Wasserbahn; Mit traurigem Takte rudert Der Schiffer in meinem Kahn. Die Sonne hebt sich noch einmal Leuchtend vom Boden empor, Und zeigt mir jene Stelle, Wo ich das Liebste verlor.

Z ust do ust I z rąk do rąk Przechodzi tajemnica (Istota życia) Moja droga czy masz Coś jeszcze przede mną do ukrycia?

w trójkątnej przestrzeni twoich ramion zapadam się całkiem pokaźnym ciężarem - bezwładu i twojego czekania na więcej... póki nas nie rozłączy - Ktoś... mów do mnie mów szeptem

nie tylko uśmiech kochajmy ale też smutek i łzy uczciwie grajmy nie bójmy się snów i mgły życie to paleta wielu barw pilnujmy ich nie pozwólmy by zły dzień je zamazywał kochajmy dziś oraz jutro ono też nasze jest

wróżę ze szczątków słów porozrzucanych jak okruchy chleba przy ławce w parku wiosna zieleni moje myśli kwitnie tysiącem marzeń i sprawia że ciepło wspomnień wylewa się tęczową strugą na dumne bzy i białe kasztany chciałbym umieć latać jak gołębie albo lepiej jeszcze być lekki jak twoje sny ukojony ciepłem twoich oczu przyjmuję noc jak starą baśń i rozpoczynam rankiem życie z radością wciąż na nowo a wiosna niewzruszona pachnąc obietnicą lata i maturami trwa naokoło

Tutaj Adela typa Pyta ile da Adeli, a typa typ: Ale daj atut?

wiosna tajemniczą obietnicą lato często chce pokory jesień więcej daje jak zabiera zima szaro białą baletnicą

Fizyk teoretyk z Bremen, gdy mu organ był problemem, brał niebieskie wsparcie i by zmniejszyć tarcie obficie smarował kremem.

esy floresy tańczące po ścianie oraz trele morele słyszane z dworu wczesnym rankiem zwabiły mnie z łóżka na taras zmuszając do uśmiechu i wyciągnięcia rąk do kogoś kto siedząc w wiklinowym fotelu tulił filiżankę z kawą patrząc z żalem tam gdzie powoli znikała noc widząc to powiedziałem - nie smuć się proszę miła gdy dzień się zmęczy i pójdzie spać ona wróci i otuli swą powłoką pod którą nasze ciała znowu zakosztują najpiękniejszej że wszystkich gier we wszystkich istniejących światach

wystarczy wachlarz z plastiku wstążek w miejsce drzwi lekki przeciąg w upale w nocy za oknem psy ujadają pralka miednice i niski schodek zawsze tu uśmiech i szybkie słowa złota koronka u cioci świeci niezrozumiałe dla dziecka łkanie gdy ciocia prędzej kieliszki chowa śpię dzisiaj sama przy niskim oknie w bezpańskiej nocy psy ujadają poznaję rewir Żabki szłapanie która z przejęciem strzeże od złego — na sen czerwony jak nos pomidor kiełbasa wiejska i chlebuś z masłem gdy margaryna też u nas wyjdzie (noga za łapą — łapa za nogą) szłap, zootechn. nieprawidłowy kłus konia (słychać 4 uderzenia kopyt zamiast 2).

wiatr jesień rozebrał stoi golusieńka stoi zapłakana zobaczył ją strach oddał swą kapote oraz szal mówiąc nie martw sie ja sobie jakoś radę dam pójdę do lumpeksu kupie sobie tam używany frak jesień uśmiechnięta powiedziała dziękuje miły z ciebie dziad

@Bożena De-Tre @Bożena De-Tre w sumie fakt, coś w ten deseń :// Taki lajf po prostu :// I nie to żebym narzekał tylko czasem po prostu nie wiem śmiać się czy płakać? Ogólnie też doszedłem że będę starał się pisać "fajnie".

Pytanie z ogrodu filozofii. Ilu ludzi tyle możliwości... Pozdrawiam.

@Łukasz Jasiński No tak. Jak okiełznać nasze wady, skoro wojna plemienna zmieniła im "status" - na cnoty. Przepraszam, nie wiem.

wszystko i nic czarne i białe otchłanie w nas i w wszechświecie otchłanie i czeluści bytu człowieczego falami obryzgują myślenie wszystko i nic oświecenie

Ot - stalker; Irek lat sto. Karambol; glob ma rak.

@agfka bardzo mi miło, że ci się podoba. dziękuję i pozdrawiam ps. ja kocham wszystkie cztery pory roku...😊

Przykładny mąż i ojciec w Szczecinie, po spacerze o późnej godzinie, znikł, ziemia się pod nim zapadła, nawet sławna wróżka nie zgadła, że żyje z dużo młodszą w Szczuczynie.

Wiosna jest piękna, a tak jej mało, bo zima zamienia się od razu w upalne lato. Dlatego bliżej mi do jesieni ;-) Bardzo ładne wyznanie uczucia, miło przeczytać. :-)

@Łukasz Jasiński no tak, każdy sobie radzi z tą rzeczywistością, jak może.

@koralinek A proszę bardzo...

Prawdziwe?

a bez w wazonie się rozfioleci piękny aromat wypełni przestrzeń co będzie dalej - ...sza bo dzieci a bez zazdrośnik ze smutkiem westchnie :)

Violu, o ile wydźwięk przyjemny i pachnący, o tyle zatrzymałam się przy przymiotniku. Majestatyczny (dla mnie) może być wiekowy dąb, platan, grab. Bez za niski, cienki, nietrwały. Dzielę się, bo mi w tym spójnym tekście to jednak nie pasuje. Pozdrawiam, bb

@ja_wochen Dla tych stopów, i wyznania Oto efekt, zatrzymania Fajny wiersz Podoba mi się, Pozdrawiam miło, M.

@andrew Na zdarzenia, zaufania Prawda w Bogu, na wyznania Piękny wiersz! Pozdrawiam miło, M.

@violetta Na całusy, dokonania Romantyczne, te uznania A u CIebie dalej wiosennie I pięknie! :) Pozdrawiam miło, M.

A duży ryżu da? Mały pamiętaj, a... tę, i mapy łam. A malca mac lama.

@iwonaroma Nie zastanawiałaś się, że niemal wszystko, co nas otacza, jest dualne, a w środku łatwiej ujrzeć prawdę. Balansować nią środek, jaki pokazuje, tobie, za i przeciw i łatwiej jest podejmować decyzje, jak i tak nie będą w stu procentach pewne, za nimi stoją okoliczności, na jakich wpływ nie mamy władzy.

@poezja.tanczy, @Leszczym Dziękuję, wam pozostawiając ślady pozdrowienia!

@poezja.tanczy dziękuję i pozdrawiam:) @andreas a doznania może podobne:)) Dziękuję i pozdrawiam:) @iwonaromanie przewidując skutków lądowań:) Dziękuję i pozdrawiam:)

@poezja.tanczy bo wiosna jest miła i inspirująca:)

@poezja.tanczy :) Dziękuję, również miło pozdrawiam

@poezja.tanczy ↔Dzięki:)↔Też zmyślna sentencja Twoja:)↔Pozdrawiam:)

@poezja.tanczy Dziękuję za słówko pod tekstem :) Pozdrawiam również!

@MIROSŁAW C. Dzięki za uznanie. Pozdrawiam. @poezja.tanczy Dzięki za komentarz. Pozdrawiam.

Już wszystko skończone, tego już nie ma. Mrok cię pochłonie - płomień lub ziemia. I choćby słowa stawiać przeciw powodzi, Żadna myśl szczerozłota już się nie zrodzi. Niechby ktoś ciało w łuk skalny wyprężał, Pęk pięknych myśli w stos ksiąg natężał, Bogów cudzych, gdyby błagał na kolanie, Ktoś `dust to dust` powie i tak pozostanie. A przecież niedawno z własnej próżności Wielkością lśniłeś, wśród świata szarości. Talentem się czasem dzieliłeś - na scenie, Lecz spadła kurtyna, za progiem zbawienie. Więc ujmą ci z karku twardy rzemień uzdy I złożą cię w kopczyk ziemi suchej bruzdy, By zgłoski martwe w mosiądz przekuwać, Byś mógł na wieki pod krzyżem spoczywać. Czasem ktoś przyjdzie, by ci świec zapalić, By rozgrzać modlitwą, lecz szybko oddalić. Deszcz skropi cię z góry zimnym oddechem, Zmiesza garść kurzu razem z twym grzechem. A może coś zostanie ? Może coś uchronisz ? Jeśli zatrzymasz chwilę, słów nie uronisz. Myśl jasną jak kryształ wlejesz w złoty kielich, Myśl w górę wystrzeli, by zajaśnieć w bieli. I ta myśl zapłonie jak krzew, co goreje, Co niesie szczyptę prawdy, radości, nadzieje - I rozleje się światło, które kryłeś w sobie. Więc może nie wszystek złożą cię w grobie ? YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

@befana_di_campi odmłodziłam się poezją:)

Czasem korci mnie i kusi, Do dzieciństwa wziąć i wrócić. I jak bobas na obrazku - Gołym stawiać babkę z piasku. Szorstki patyk ręką lewą, Brać i gonić gdzieś za mewą, Lecz po drodze nabić guza; Z płaczem biec gdzie lśni meduza. Tam z fantazją wybujałą, Kopać się z upartą falą. Zbijać w piasku wbite tyczki. Zbierać muszle i kamyczki. Pod spłowiałym parasolem, Strasznie ważne snuć historie, Które w dziurę wykopaną, Wpadną i tam już zostaną. Zawinięty w koc przekornie, Nudzić, nudzić się potwornie. Zaś pytaniem - oczy mrużąc - A dlaczego ? - Wszystkich nużąc. Potem urwać się cichawcem, Łowić chmurki pstrym latawcem. Za dziewczynką przez kopczyki, Biec i chwytać warkoczyki, Które szarpał wiatr niesfornie. Lepić zamki i warownie, A gdy słonko w końcu zbrzydnie, Liczyć gwiazdy, sam na wydmie. Dziś, gdy w garbie liczę grzechy, Wciąż powraca myśl nachalnie - Do dzieciństwa dla pociechy, Można wrócić tak bezkarnie ? YouTube - wersja dla leniuchów (wersja udźwiękowiona)

inna mapa . Co dwie głowy ...