Ranking

Cybersonet I co mi teraz powiesz, wszechtechniczny świecie, Klikany regularnie między screenshotami? Zmęczyłeś mnie już dzisiaj. Odejdź proszę, zamilcz, I przegraj się gdzie indziej, ja już muszę lecieć. Usuwam z przeglądarki cały stos ciasteczek, Bo strasznie się przejadłem tymi słodkościami, I znowu mi niedobrze. Chodzę niewyspany, Wciąż patrząc jak wraz ze mną tyje moja kieszeń. No dobra, przesadziłem. To nie twoja wina; Wybaczysz mi wzburzenie i złośliwy nietakt? Bo widzisz, ja naprawdę staram się wytrzymać, W tych twoich algorytmach, kompach i gadżetach. Ja wiem, że dzięki tobie ludzkość się rozwija, Lecz czemu procesory ciągle jej przyspieszasz? ---

Na Dzieja można by bo Dziej przepraszam - dzień taki niemrawy niebo zaczęło poić ziemię lepsze kadry z wczoraj tam wiośnią się w oczach gałązki drzew pąki zwiększają objętość jak drożdżowe ciasto babuni na krawędziach węchu przysiadają cytrynki wokół zbłękitniało nad głową trzmiele jak szalone pikują w okulary a ja przecież nie jestem łąką byle równowaga gdy koła roweru walczą z piachem nieopodal rudziki jak skaczące mandarynki przy drodze jeże liczą igły i węszą za nićmi by pozszywać poszarpaną wiosnę słońce raz po raz szturcha ramię że dom coraz bliżej a w zgiełku miasta kopciuszek zwyczajny zupełnie jak ja zwijamy z ulic dywan myśli bo nadzieja kotwiczy nieustannie w tym samym miejscu kwiecień, 2023

in excelsis wysoko wysoko anielskie chóry świętych zastępy biją skrzydłami organy o strzeliste sklepienia na niebie gwiazda w chmurze moczy stopy wysoko wysoko bóg sam palec do mnie wyciąga nie mogę dosięgnąć

w tobie cisza a we mnie pisklę krzyczy bezbronna leżę ze skrzydłami a jakby bez zagłębiona jestem w twoim niczym w bezdechu cichych piersi nie mówię też na przekór przepływom i odpływom trwam wiotka w postawie niepewna jak lebioda a ty wciąż milczysz tak obficie o nas wciąż bezboleśnie mi ciebie szkoda szarga mną żwawo upływający czas ty jak paw dumny obok mnie siedzisz patrzę i nie rozumiem co w sercu masz z każdym gestem blednie mi czerwień lic w tobie uporczywa cisza a we mnie wszystko i rozległe jak ocean nic

-Mistrzu, czy Bóg naprawdę na grzechy nie zważa. o co zawsze prosimy podczas mszy w kościele? -Ten który się znajduje w pobliżu ołtarza, też spać będzie snem wiecznym, jak sobie pościele.

kochaliśmy się wczoraj pamiętam jeszcze twój jedwabny dotyk i sprężyste mięśnie w szum wiatru pulsujące łaskoczące mnie gdzieniegdzie kochaliśmy się wczoraj i dziś mam cię w sobie nie wyszedłeś jeszcze jak dobrze że tak blisko jesteś gdzieś w mojej głowie na samym szczycie w emocji rozecie

Pozbierajmy się we dwie garstki i gromko wybierzmy ten pozór tylko na pozór pozorny. Bądźmy chociaż przez chwilę niezaangażowani w sprawy wielkiej wagi wespół oddychając najistotniejszą z nieważności gdzieś na pograniczu lub obrzeżach. I nie opiszmy wcale a wcale tej niczym nieskrępowanej sytuacji. Seranon, 25.04.2023r.

Serce bije Poruszone rytmem Miłosnego uniesienia A miłość to coś pięknego I nic innego nie ma znaczenia To jest chyba Cała tajemnica istnienia?

Oprócz kąciku w świecie mam jeszcze swój własny kącik. Mój kwadrat marzenia. Kącik to niewielki i panuje w nim półmrok, bo nie potrzeba mi dużo światła, wrzasku. Wystarczy mi, że przymknę zmęczone oczy i już, w barwy stonowane wzrok przystraja ten mój świat. Mój mały świat. Pełen wspomnień, które się wydarzyły albo tych, które jeszcze nie, bądź w ogóle. Nie ma tu nikogo innego – ale to dobrze. Ale to dobrze. Tu jestem sobą, nie nie-sobą; i uczucie, i dźwięk, i szept – wyznania i przeżycia – w mój własny kosmos, choć może i trochę samotny, przeobrażają się oczarowując zmysły. Przeistaczając ciszę w słodki powiew westchnięcia duszy. Jeśli chcesz, co jakiś czas możesz wpaść z wizytą. 25 IV 2023

@Tectosmith Nie wiem skąd tam zalążek przybył, ale życie wyszło na ląd z praoceanu, to fakt. Miło mi, że wiersz Cię zainteresował. Pozdrawiam :) @iwonaroma Zastosowałam określenie pojemne, bo było pełne rozmaitego życia. Złote nie oddało by według mnie tej właśnie zasobności i różnorodności. Dziękuję, że zajrzałaś. Pozdrawiam :) @Rafael Marius To fakt niezaprzeczalny. W zasadzie tak to sobie można wyobrazić. Celne spostrzeżenia. Miło mi, że znalazłeś czas dla tego tekstu. Pozdrawiam :) @Nata_Kruk Rzeczywiście, akurat ten mit można było zaprezentować we w miarę spójny sposób. Tym bardziej wierszem, bo gdyby przyszło pisać prozą, braki informacyjne zaraz by się ujawniły. Dziękuję, że pochyliłaś się nad tym tekstem. Pozdrawiam :) @jan_komułzykant Dżem trochę na inny temat chyba, ale piosenka niezła. Jak to nie wiesz o co chodzi? O powstanie świata ;) Dziękuję, że zajrzałeś i zostawiłeś ślad. Pozdrawiam :)

Nie wiem jakie to wszystko będzie. Kiedy odejdę. Nie wiem czy we wspomnieniach przetrwa obraz. Którego nie mam. Nie wiem czy czas zastąpi ból i rozczarowanie, Czy wystarczy być!!! Nie wiem czy płakać będę, czy krzyczeć, czy prosić! Czy to będę ja? Ten zatracony? Słucham gołębia po raz kolejny, słucham muzyki... Słucham szeptów i słów. Słucham dnia każdego... Nie wiem czy warto otwierać tę Skrajność. Czy warto Jest!... ... Czy warto zakończyć ten niby Dar! A jednak Przekleństwo! Czy warto sądzić siebie samego. Czy jednak trzeba być dla kogoś Innego... Nie wiem. ... A Ty wiesz? ... Rozwinięty na Skrajnościach przemierzam Pustkę... I tak bardzo Kocham... I tak bardzo Kocham. . .

Każdego ranka Diệu Lệ Linh z Hanoi oddaje siebie, kiedy się upoi. Upajać się z krytykiem uwielbia limerykiem, albowiem krytyk, żadnych się nie boi.

W szczególe świata perła ukryta w uważnym teraz życie się toczy przyszłość umknęła z planów bitewnych przeszłość utknęła na dziejów szczytach Łapanie chwili zawiła sztuka nim wpadnie w czasu pazerne sieci myśli rozbije o mury z pytań entuzjazm zedrze na szarych brukach W zachwycie pąkiem zbudzone dziecko patrzy nie czując upływu rzeki motyl ulotny przysiadł na listku zostań na dobre zwinna chwileczko

Nie dźwigam ciężaru uczuć Nad którymi nie panuję

Jestem wielbłądem fenomenem ewolucji cudem natury choć mało atrakcyjnym idealnie przystosowanym tłusty garb rozdeptane kopyta stwardniały pysk wielkie atuty jestem wielbłądem od wielu pokoleń żyjącym w ogrodzie zoologicznym

Pewien woźnica, mieszkaniec Sienny czując swój oddech niezbyt przyjemny, po nocnych hulankach u szwagra bratanka, do konia cmoknął rankiem - Wio - senny. @raf@Ewelina@Nata_Kruk Jeszcze raz dziękuję za wszystkie polubienia. PS. To są niezobowiązujące podziękowania:-)

tak długo celował ze wszystkich stron że cel zdążył umrzeć a później on

kamienie i chmury prześcigują się w ciężkości jedne po niebie zwiewnie u góry drugie leżą bez ruchu głęboko w dole zadumane nad swoim losem

Morze szumiało szumi i będzie szumieć Wiatr wiał wieje i będzie wiał Pola były orane są i będą Niebo się chmurzyło chmurzy i będzie chmurzyć Kamień był niemową jest i będzie Echo wtórowało wtóruje i będzie wtórowało Deszcze padały padają i będą padały Noc była ciemna jest i zawsze będzie Słońce księżyc i gwiazdy świeciły świecą i będą świecić Kwiaty pachniały pachną i będą pachnieć Wilk wył do księżyca wyje i będzie wył Kura znosiła znosi i będzie znosić jajka Ptaki śpiewały śpiewają i będą śpiewać Kosmos był wielki jest i zawsze będzie Ogień płonął płonie i będzie płonął Rzeki płynęły do przodu płyną i będą płynąć Drzewa rosły do góry rosną i będą rosły Tęcza była barwna jest i będzie Człowiek nowe odkrywał odkrywa i będzie Był grzesznym jest i zawsze będzie Śmierć była złem jest i będzie Nuda nudziła nudzi i będzie nudzić Człowiek bał się śmierci boi i będzie się bać wierzył wierzy i będzie wierzył Czekolada smakowała smakuje i będzie Ból istniał istnieje i będzie istniał Seks podniecał podnieca i będzie podniecał Bogowie byli są i zawsze będą Głodni głodowali głodują i zawsze będą głodować Rak chodził do tyłu chodzi i będzie chodził Orzeł był naszym godłem jest i zawsze będzie Matki rodziły rodzą i będą rodzić Życie ludzkie było jest i zawsze będzie cenne Wielcy mówili mówią i będą mówić orędzie Sąd był jest i i będzie rozjemcą Jedzenie było jest i zawsze będzie kolędą Śmieci były problemem są i zawsze będą Ludzie kochali się kochają i będą się kochać Dzieci umierały umierają i będą umierać Wojny trwały trwają i będą trwać Ludzie rwali włosy rwą i będą rwać Płakali plączą i będą płakać Dobro walczyło ze złem walczy i będzie walczyć Ludzie marzyli marzą i będą marzyc Pieniądz rządził światem rządzi i będzie rządził Krew była czerwona jest i zawsze będzie Człowiek błądził błądzi i będzie błądził w tym trudnym świecie To wszystko klamra spięte niby takie proste a czasem niepojęte

@Tectosmith @zetjot @Marek.zak1 Wiem, że i tak niczego z tym zrobić nie mogę ale mnie owy technologiczny pęd coraz bardziej przestaje się podobać. Mam wrażenie, że za sprawą technologii życie staje się coraz szybsze, zamiast na odwrót. Stąd te nasze procesory w ludzkich mózgach są bez przerwy podkrecane, bo muszą nadążyć za technologią.

ulotne chwile łapię jak fotka ulotne chwile łapię jak motyle

Witam - tak bywa że nie zawsze trafiam do czytelnika - szanuje to - Pozdr. Witam - dziękuje za owe przemyślenia - Pozdr. Witam - miło że czytasz - poprawiłem - Pozdr.serdecznie.

@Tectosmith a może już skruszał? @poranki ale czy to się zapisze plusem w księdze życia? Pozdrawiam @Waldemar_Talar_Talar dziękuję @Rafael Marius taa, wtedy to się umieli kruszyć :)) @Nata_Kruk suoer, że się podoba. Dzięki Z pozdrowieniem @Natuskaa @Łukasz Jasiński Dziękuję

Podróże jestem na dworcu z niewielkim bagażem i zapasem czasu na kupno biletu z numerem miejsca wystarczy na poczytanie Emily Dickinson podróżni zajmą się sobą koła już dzisiaj nie stukają po torach spieszą wagony w wybranych kierunkach spieszą ludzie mało ich - do czasu gdy wsączy się okres świąt na półkach odpoczną prezenty u sąsiada podrzucony kot wyleją się dąsy że zima i znowu za zimno pomiędzy kosmaci się codzienność a ciepło ciągle szuka ciepła ale jak - skoro cień nie rozmawia z cieniem listopad, 2022

Chcemy zrozumieć złożony błysk. Poszukujemy przyczyn tajemniczych zjawisk. Energetyczny był początek i Boski wyczyn. Ludzkość zamieszkuje szary kątek i wplata wszędzie własny wątek.

Wciąż szukam miejsca na ziemi swego błądząc życia krętymi ścieżkami coś się skrywa daleko przede mną nowe dni witam z tajemnicami. Błądząc życia krętymi ścieżkami odkrywam ciągle piękno na świecie nowe dni witam z tajemnicami koło fortuny ciągle się kręci. Odkrywam ciągle piękno na świecie wszak nie wiem przecież co będzie jutro koło fortuny ciągle się kręci dając nadzieję na zmianę złudną. Wszak nie wiem przecież co będzie jutro od nowa rzeczy co są poznaję dając nadzieję na zmianę złudną to mimo wszystko się nie poddaję. Od nowa rzeczy co są poznaję coś się skrywa daleko przede mną to mimo wszystko się nie poddaję wciąż szukam miejsca na ziemi swego.

@Ewelina Wiadomo złota rybka została gwiazdą. Każde dziecko ją zna. I teraz spełnia życzenia. Celebrytka wyobraźni.

Ale chyba tych sławnych, bo mną to się raczej nikt nie interesuje.

@Rafael Marius Tak, ale temat prywatności wśród poetów i pisarzy jest niezwykle interesujący ;))

Prywatność każdemu się należy.

@koralinek Ja też mam taki kącik, ale nikogo do niego nie zapraszam.

@Dared fakt, bo i takie historie się zdarzają ;)) @Tectosmith Bardzo Ci dziękuję, bo miło usłyszeć takie słowa od niezłego poety ;)

A ja przyznam, że twoje komentarze wprawiają mnie w dobry nastrój. Dlaczego? Bo są groteskowe i nie trafne nietrafne :-) Ja sam używam takich rymów i nie uważam tego za wadę czy błąd. Tu akurat nie masz racji. Nie wszystko musi wznosić się na rajskie wyżyny. Wbrew temu co by się chciało życie codzienne opiera się na cholernie banalnych, prostych i dziecinnych zasadach. Pozdrawiam wiosennie :-)

@Leszczym Halleluyah;-)) tyle że dwie zawsze muszą się różnić aby być , to powód zaciskania w pięść

Nie trzeba dodawać muzyki.🎶 W słowach jest wszystko: rytm, melodia, harmonia… Wyjątkowy wiersz — na skali od 1 do 100: 101. Pierwszy raz w wierszu spotykam wzmiankę o tej skromnej, niepozornej roślinie porastającej płytką, lichą glebę, przy płotach i na zmurszałych cegłach wzdłuż zrujnowanych murów. Moja żona, kiedy jeszcze nie była moją żoną, bardzo lubiła szpinak, a ja nie miałem szpinaku pod ręką to nazrywałem i ugotowałem liści lebiody i udawałem, że to szpinak, a ona na to, że to nie może być szpinak, bo smakuje o wiele lepiej…

Pomimo swej wielkości często miewam wrażenie że jest czymś bardzo małym w czym brakuje mi powietrza Pomimo swej wielkości czuje bliskość jego ścian które mnie przytłaczają zmuszając do rozpychania Dlatego dziwie się czemu w czymś tak wielkim jak świat ja często czuje się jak plastuś mieszkający w ciasnym pudełku

@Dragaz Z jednej strony nieprawda, ponieważ całe mnóstwo ludzi na świecie jest niezakochanych i o dziwno są szczęśliwi i funkcjonują prawidłowo. Zostaje jeszcze uczucie np. względem rodziców ale to miłość innego rodzaju, niż ta, opisana przez Ciebie w pierwszych trzech linijkach, więc się nie liczy jeśli chodzi o ten utwór. Z drugiej strony zakochanie to cudowne uczucie i kiedy już człowiek jest w tym stanie, nic innego go nie obchodzi. Gdyby tylko trwało dłużej... :)

WiesławieJ.K... ta fotka to mój real, lubię pobocza i jakoś daję radę... na takich drogach czujesz bluesa, bo jesteś z naturą za 'PanBrat', a... nadzieja.. ona żyje w każdym z nas, czasem ledwo dycha, ale nigdy nie umiera.... :) Dziękuję Ci. Tectosmith... cieszę się, że dla Ciebie ładny to obrazek, a okolice... jest cudnie, no jest.. szczególnie teraz... Dared... :)) dyplomatyczny post, a ja łudziłam się, że roztkliwisz się zdjęciem.. ;) Dzięki.! JankoMuzykancie... ostatnie ciepłe dni naprawdę mnie nastroiły, wtedy ruszam przed siebie... Karmnik.?. hmm.. można dwa, mam młoteczek i gwoździki, i umiem trafić w łepek.. :) nie po placach. Dziękuję Ci za obecność i sympatyczny komentarz. Panowie... ślę 'zbiorowe' pozdrowienie.

@Tectosmith Bardzo się cieszę że Ci się podoba :) Pozdrawiam nieustannie :)

@TectosmithW pewnych sytuacjach to nawet dobrze, że zanikają. Pozdrawiam.

@Ewelina ładny i ciekawy wiersz. Faktycznie czuć w nim spokój. Pozdrawiam serdecznie :-)

Dziękuję Ci bardzo za serduszko i komentarz. Pozdrawiam również :-) Masz rację. Takiej właśnie bezpustki potrzebuję. Dziękuję za serduszko i komentarz. Pozdrawiam serdecznie :-)

Nie wiem, musiałbym wpierw to napisać. Pewnie mniej zmysłowo, za to monochromatycznie, filozoficznie… Temat mnie przerasta, gdyż kobieta to najpiękniejsza rzecz jakiej facet może doświadczyć. 😊

chciałbym co rano widzieć Ciebie w Twoim uśmiechu ❤️ odnaleźć siebie w lustrze ujrzeć radosne Twoje odbicie przywitać nowy dzień w zachwycie 4.2023 andrew

Co by nie powiedzieć: osią życia, wokół której świat wiruje jest relacja mężczyzny i kobiety — do tego wszystko zmierza, a kiedy ten krótki, piękny moment przemija, wszystko umiera.🥀 Typowo kobiecy punkt widzenia; ja bym to wyraził zupełnie inaczej, ale tym ciekawiej jest czytać czyjeś myśli. 👍

... troszkę tak, ale, ale... da się wyłowić też sporo, przede wszystkim. Bije spokój od Twojego pisania i nie są to "lektury" na jeden raz. W treści powyżej można chyba obejść się bez źródeł... ogólna myśl zachowana, życie podobno wyszło na ląd z wód ziemi. A gdzie światy, czy zaświaty.. może kiedyś każdy się o tym przekona. Pozdrawiam.

Podobnie jak w Biblii zaczęło się od rozdzielenia całości na części. A zakończy połączeniem wszystkiego w pierwotną jedność zarówno w skali świata, jak i indywidualnej każdego człowieka.

@Tectosmith jak to zwykle w życiu, tyle jest pytań, a gdzie są odpowiedzi? Ale może sam fakt, że te wątpliwości się pojawiają, że jeszcze wszystko nie zobojętniało, to jest dobry znak? pozdrawiam :)

@corival Mitologii Słowiańskich w ogóle nie znam, ale to co opisujesz nie jest dalekie od prawdy. Według obecnej wiedzy to faktycznie był praocean a zalążek życia przywędrował z kosmosu stając się właśnie tym złotym jajem. Ciekawy wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

najgorsze ze strachów mieszkają w wieżowcach na ostatnim piętrze drugie okno z prawej przyciemnione wnętrze czekają bez ustanku byś raczył je zobaczyć przypadkiem własnym oknem mieszkania z naprzeciwka w niższej kondygnacji i zanim ktoś zapyta ktoś bliski z głębi domu po co wyglądasz na świat skoro tu masz wygodnie wyjdziesz pomimo strachu z budynku bo przyjemnie oświetla słońce błękit zapraszając na spacer wśród wysokich wieżowców sąsiedzkie życie tętni tam łatwo zapomnisz że gdzieś po osiedlu przechadza się także jakieś widmo strachu z ostatniego piętra