Ranking

liczy kochanków na liściach akacji zrywając jeden po drugim ten mnie pożąda tamten całuje ten nawet trochę mnie lubi w gorączce lata i w cieniu zachcianek myli miłość z pragnieniem zerwany listek dumny kochanek zostaje tylko wspomnieniem smutna akacja w jesiennej szacie i smutna dziewczyna przy niej suchą gałązkę trzyma w dłoni zdziwiona że życie płynie u stóp jej leżą liście pożółkłe samotna mgła je okryła tego kochałam tego bym chciała tamtego nawet lubiłam

Spotkaliśmy się kiedyś tam w pubie myślą, uśmiechem, spojrzeniem, ciekawością i chęcią potem rozmowa, alko, morze, przytulenia i łóżko a nad wspólnym niespiesznym ranem ogarnęło nas interesujące napięcie dla dorosłych niczym Francję i Anglię a nasz mecz zrobił się z czasem z tych trudniejszych i nie było nam wcale tak trudno o kolorowe kartki w przerwach trzeba było latać z kwiatami (maniery) naprzemiennie przepraszaliśmy Inspiracja: poeta Wielebor

których nikt nie czytał nawet ja są tajemnicą ledwie przeczuciem pierwszym dotknięciem doskonałe póki przeze mnie nie przejdą

ponic niedziela znowu za oknem koty biegają płotostradą w szarym mgły szalu czekać próżno na śnieg podobno na północy piętro wyżej niedzielne dysfunkcje kobieta warczy na dziecko dziecko odwarkuje kobiecie kobieta nie chce by odwarkiwało dziecko nie chce by warczała warczą jednak odwarkują niedziela znowu być może czekać na śnieg próżno szukam ciepła na górze niedzielne dysfunkcje chcę wyjść w szare za oknem znowu nie wyjdę - na próżno

jak prawdziwy cygan kolejny raz na walizkach znajoma droga na lotnisko obwodnica śnieg zimno tętniący życiem terminal mojej mamy stryj zabrałeś leki paszporty masz w lewej kieszeni jessica nie biegnij jeszcze trochę skarbeczku patrz jaki śmieszny typ piękny miks kultur a ja w środku tego tygla klupie w klawisze czekam w kolejce kocham tęsknię

Zimno mi w domu, zimno na słońcu, Zimno mi w tłumie i w samotności, Zimno mi nago, w swetrze i w kocu, Zimno na zewnątrz, zimno w wnętrzności, Zimno mi w jutro, zimno we wczoraj, Zimno mi w rozum i zimno w serce, Zimno w porankach, zimno w wieczorach, Zimno w kobiecie i własnej ręce, Zimno mi w stracie, zimno w korzyści, Zimno mi w czasie, zimno w przestrzeni, Ale najzimniej mi jednak w myśli, Że cieplej będzie dopiero w ziemi.

W pobliskiej spelunie kartkuje swą powieść Epilog się zbliża ze szkiełkiem lornety Oddala wraz z pięścią i sznytem na nosie Krew chłonie zawartość wczorajszej gazety Unika widoków w prostocie swej przykrych Więc stroni od lustra i wzroku przechodniów Umyka chodnikiem szukając w nim wyrwy Gniazdując w szczelinie wygląda zachodu Unika szarości śniąc snuje wyprawy Żegluje w obszary odległe dla oczu Siarczyście się krztusi krztą ostrej przyprawy Bo lubi coś poczuć (Choć wciąż niewydany)

Kiedy jest miłość? Kiedy nie pamiętasz. Siebie. Kiedy wydarza się Bóg? Kiedy warcząc nastroszone "nie wierzę" dostrzegasz w kącie tulącą się do ściany pokorę ... I pomagasz jej się wydostać na zewnątrz. Nigdy nie sądź, że wiesz lepiej, bo nie przeżyłeś nikogo poza sobą. Zamrożony łzami dyliżans z cukru ... Wyjeżdżając z baśni mijam gorzką prozę. Ale na pewno gdzieś tu jest wiersz. Szkoda, że jestem analfabetką ... Nie do opisania!

nie wierzę w przeznaczenie ani w przodków Mieszka budujesz gród i wszystko znika nawet mechanizm tego nie wytrzyma znaleziono ciało pośród słów bywają różne w większości niepotrzebne między nami język mózgu i złoty dysk wiecznej podróży dusza potrzebuje wskazówki pustynią wyciszone niebo ja tobą iskrzy morzem brylantów to najpiękniejsza ubrana w srebrny pierścionek noc uwielbiam swoje ciało przebóstwione w twoich dłoniach wtedy każde z nas jest inne

Jeden kogut w Pobiedniku chętkę miał na fiku-miku. Kury go wyśmiały, bo miał fiucik mały, przez co skończył w psychiatryku. •Pobiednik (Wielki lub Mały) - wsie w Małopolsce

umilkły głosy rozsądnych z zaświatów gdy podstarzały "anioł" zatrzepotał rzęsami i tysiącem czułych słów więc przyrzekła ziemsko kochać ona zaradna modelka od czapek medium za pieniądze i za pan brat z klechą w nieszczerej modlitwie dla słabnących w wierze umiała liczyć i kochała tak jak umiała jak swoje nienarodzone dziecko otoczyła bezwarunkową opieką z jednym tylko ograniczeniem dla elementu dobranego pod względem upodobań i wieku element miał przyzwolenie przywileje i miejsce trzeciego kąta trójkąta wpisanego w życie a kiedy odchodziła przedwcześnie z dziurą nad łonem ten zwarł się nagle i wymazał swoje imię z nekrologu został tylko stary „anioł” z ciepłą strawą i bandażem w dłoni trzepocząc rzęsami koił jak umiał do końca

chcę jak łabędź wylatywać nad mistyczną wodą do lekkich marzeń tworząc własną magię

autorka Czas się zatrzymał nad głębią jeziora; Zachodzi słońce, już znika za lasem. Oderwać wzroku nie mogę, lecz pora. Skrada się schyłek dnia, a więc... tymczasem.

jak widno — aż można gasnąć w żywej opoce tych ramion co innym zdają się matnią skrzydeł bijących bez składu jak dobrze — nie rwać się z błędu że wabi nas bardziej czy mniej nie światło samo — a jednia ciem które też zagna tu ciemń

Życie to nie błąd to poezja fajnych chwil Życie to nie robak nie można go ot tak zgnieść Życie to prawda to tęcza i mgły oraz grzech Życie to godność warto je kochać nie bać się

Żelazna Maria postument z Lublina* Mówią ostatnia cnotliwa dziewczyna Takie żarty głupie Studenckie o pupie Cnota nie w modzie nie panien to wina inspiracja @ais *Studenci żartują, że to ostatnia dziewica na UMCS.

@violetta Wierząc pogodzie u mnie do następnego wtorku na minusie, więc jest szansa 🙂. Patrz jak się przygotowałam na zimę 😅😅😅

Może raczej często czuje za bardzo. Taki co się musi dodatkowo stymulować zdaje mi się wypalać. Szacun i pokłony technice :]] Z tą pisarską ferajną często tak jest, że lubi w cieniu. Ale historia zna i takich co to im dwa wiersze wydrukowali, po których np nie powstało nic więcej, ale oni już połeci, już pod strzechy ;]

Lubię drzewa szumiące niebo pełne gwiazd gdy sąsiad się nie kłuci Lubię słowo kocham gdy chleb na stole a w parku na ławeczce senior się uśmiecha Lubię gdy cień za mną łazi nic nie mówiąc a ja patrzę w dal w której sens Lubię gdy śmierć ma głupią mine a za grzechem czai się prawda Lubię te wszystkie lubienia w nich odnajduje świat który uczy pokory

To prawda, każdy wiersz w myślach wydaje się doskonały, dopóki nie zmaterializuje się na piśmie :)

widziałam ciebie na brudnej szybie w deszczu co strugą objął przeszklone ściany tulące miasto do siebie pewno ktoś zowie je domem ty — nieświadomie zgubiona rzęsa ścielisz się zwidem wśród obcych powiek jesteś promieniem w zdmuchniętym kurzu pamiątką po niepogodzie pośród neonów byliśmy sami świat umarł w butach a my przez chwilę zrodzeni z deszczu byliśmy prawdą — najtrwalszą smugą na szybie

autorka Wylać żal cały w jednym wierszu, nakarmić usta zgrabnym wersem; szeleszczą kartki na parkiecie, jak liście przemoczone deszczem. Usiane maczkiem słów zawiłych, jak łąka kwieciem w środku wiosny, zakwitną ciepym dreszczem miły, z podmuchu chłodu, ku radości.

Brama schronieniem dla życia szmeru na drzewcu strzępek tli się wspomnieniem o królu życia z baneru światła na ścianie szczytu migot wyboru Na skrawku bajki literki złudzeń na wierzbie gruszki zaklęte w próżnię polityk zębem głosu zrzucony na śmietnik losu w kącie niesławy W kapliczce niebyt modły zanosi do pustych okien resztek chaosu wśród gruzów lalka zamknęła oczy z dymem ostatnim rozwiana pamięć

Produkcja dzieci w naszym kraju drastycznie spada. Co się dzieje? Przecież podobno żyjemy coraz lepiej. Niestety, statystyki pokazują, że od kilkunastu lat przyrost naturalny jest odwrotnie proporcjonalny do wzrostu stopy dobrobytu naszego społeczeństwa. Największe krajowe autorytety pochylają się nad tym problemem. W przestrzeni medialnej krąży dużo teorii na temat przyczyn spadku dzietności w Polsce. Ostatnio bardzo ciekawą teorię przedstawił bardzo dojrzały kawaler obdarzony przez matkę naturę bardzo niepospolitą radiową urodą. Twierdzi on, że kobiety w wieku rozrodczym za dużo piją. A nie powinny. Ta zabawa nie jest dla dziewczynek. Alkohol tylko dla mężczyzn. Kobietom robimy szlaban. Stwórca był mężczyzną i na swój obraz i podobieństwo stworzył Adama. Dał mu dużo dehydrogenazy alkoholowej. Dlaczego? Wiedział, co to kac? Ewie dał mniej. Dlaczego? Nie lubił kobiet? Dehydrogenaza alkoholowa to enzym, którego stężenie w organizmie ma decydujący wpływ na osobniczą odporność na zamroczenie alkoholowe. Osoby z dużym jego stężeniem są określane, jako mające „mocną głowę”, gdyż mogą wypić więcej etanolu i wciąż zachowywać umiarkowaną przytomność umysłu.. Bóg wiedział, co robi. Solidarność plemników. Pójdźmy dalej tą drogą. Ograniczmy alkohol dla kobiet. Wprowadźmy porządek boski – w ludzkim wydaniu. Na początek segregacja „Dających w szyję” Będzie się działo. Oczami wyobraźni już widzę sklepy monopolowy. Każdy kupujący przed kasą ściąga spodnie, sukienkę, habit itp. W kasach samoobsługowych skan podbrzusza - weryfikacja płci. Jestem pod wrażeniem. Skąd się wziął taki pomysł? Luki w wykształceniu czy brak kontaktu z rzeczywistością? Trudna odpowiedź – myślę, że jedno i drugi. Pomysłodawca to osoba wykształcona Doktor nauk prawnych. Wiedza wszechstronnie ogromna - wszystko zawsze wie najlepiej. Jest przecież prezesem wszystkich Polaków. Co prawda w temacie kobiet praktyka mizerna, Żony nigdy nie miał. Ani swojej ani sąsiada. Temat kochanki też pewnie jest mu obcy, ale mówi, że rozumie problemy płci pięknej. Rozumie? Jego c.v. nie świadczy o dużym doświadczeniu w temacie kobiet, dzietności i rodziny.Dużo czyta. Jest mądry. Idźmy dalej jego drogą. Uratujmy matki Polki. Są dobre wzorce. Wprowadzamy ucywilizowane prawo szariatu. Kto w tym pomoże? Daniel, co wszystko może. Największa spółka narodowa Orlen przejmuje Polmosy i na półkach przejętej wcześniej sieci sklepów detalicznych Żabka pojawia się nowy produkt - „Wyborowa bezalkoholowa”. Uśmiechnięta twarz pomysłodawcy na butelce i napis – „Kobiety wiedzą, co dla nich najlepsze” zachęca skutecznie płeć piękną. I co dalej będzie? Będą dzieci. Za kilka lat tłumy uśmiechniętych bobasów w wózkach pchanych przez je wypoczęte, trzeźwe i również uśmiechnięte mamy pójdą ulicami miast w marszu poparcia dla nowego wieszcza – wizjonera. To takie proste. Rozwiązać problem alkoholizmu kobiet i będzie dobrze. Będą nas miliony. Będą albo i nie będą. A może będzie gorzej. A może bez tego alkoholizmu kobiet dzieci będzie rodzić się jeszcze mniej. Prokreacja jest bardzo podobna do tanga. Żeby do niej doszło też trzeba dwojga. Kobiety i mężczyzny. Ze znalezieniem odpowiedniego mężczyzny kobiety zawsze miały problem Mężczyzn po prostu brakowało. Wojny i marskość wątroby dziesiątkowały samcze legiony. Statystyczna Ewa nie miała dużego wyboru. Brała, co zostało. Płakała, w szyję dawała i się rozmnażała. Teraz dzieci rodzi się mniej. To fakt. Ale czy to tylko wiana kobiet? Statystyczny mężczyzna jest mniej apetyczny niż jego rówieśnik 50 lat temu. Wystarczy spojrzeć. Ma bardziej obły kształt, dostaje zadyszki na schodach, częściej ogląda się za reklamami niż za atrakcyjnymi kobietami. Jest, co raz bardziej leniwy i ma coraz bardziej leniwe plemniki. Akt prokreacji jest trudny. Jak leniwy plemnik nie dogoni szybkiego jaja to dzieci nie będzie. Muszą pić. Pijane jajo jest wolniejsze. Może któryś je dogoni i bingo. Nowe życie, a za osiemnaście lat nowy wyborca. I będzie nas dużo i będzie szczęśliwi i będzie prawo i sprawiedliwość. Alkohol u kobiet zwiększa dzietność Kobiety pijcie, ale nie z każdym.

czerwone ramiączka na zakładkę szyte i ludzka do nich kość a oto jest człowiek wygięty jego grzbiet w wielki most pozuje niby duch a ciało niby a jednak duch spaceruje sobie po nim jak po włościach brzegi fastrygując rozum ubezpiecza żeby się nie zsunął do dali niechcianej na zakładkę szyte czerwienie dostaje

@iwonaroma zamiast w odpowiedz klikam w Mention ??? === Nie to jakby spointowanie, żadne poprawki,,, Pozdrawiam :)

Mówi się, że od miłości do nienawiści Cienka granica cienia, Że całe istnienie Jest kruchym bukietem martwych liści. I wiesz co? To gówno prawda. Szczerze? Tak szczerze, między nami, Gdyby one były książkami, byłyby w różnych bibliotekach. W to wierzę. Jedna, w twardej, wytartej oprawie, Wciśnięta między bajki a poradniki, A druga, miękka i złocona, w śmietniku, Misternie zdobiona barwnym pawiem. W pierwszej drobnym, pokreślonym drukiem, Więcej komentarzy niż treści, Druga inkrustowanym tekstem Mieści paragrafy i wszelkie hasła głupie. Czasami opuszczone, chłodne dłonie, Szukając raz zaznanego ciepła, Wolą chwycić cokolwiek z gnijącego piekła, Zdziwione tym, że cokolwiek znajdą, płonie. Podobno lepiej wracać z tarczą niż na tarczy. Nie wiem. Nigdy serca nie chroniłem Przed czymś, co sercu miłe. Wiem tylko, że lepiej rozumieć, niż warczeć. Mamy całą wieczność na poznanie kwasów, Badanie cierpkości słodyczy. Wtedy dopiero zaczynamy w ciszę krzyczeć, Gdy na życie zabraknie nam czasu. Dlatego, choć nie jestem bibliotekarzem, Wolę szwendać się między regałami, Bo może kiedyś obok przypadkiem staniesz I razem wśród bajek siebie odszukamy.

Doobree! Współczuję peelowi czego musi słychać na codzień. Sam mam szczęście pracować przy audiobookach. Jest tak duże, że byłbym w stanie za to dopłacać.

A proszę Znajomy, który szukał ze mną wtedy mówi, że wiernie oddałem tamtą atmosferę. Ale to był jedynie, wyrywek.

Nigdy nie będąc Byłam Osobą bezosobową Krople moich bezbarwnych myśli Umierały we mnie co noc Gdy spoglądałam w dal Widziałam ślepo Horyzont mojego świata Jak narkoman Codziennie dawkowałam do mojego mózgu Bezsensowne ilości Ciebie Teraz leżę na kamiennych schodach Patrzę poprzez sufit Za dużo na mnie spadło Chyba Świadomości (K.97)

@Kwiatuszek Jesteś telepatką. Skąd wiedziałaś, że na herbatkę miałem ochotę? @iwonaroma Dziękuję i pozdrawiam.

...muśnięciem... :) Pozdrawiam :)

Heh zdarza się Że trafiam w gust A czasem cóż Potrafię przestrzelić Na szczęście ziemia nadal się kręci I ludzie chodzą uśmiechnięci

Pasuje mi takie pisanie Jakbym przeczytał polska wersję Bukowskiego Na luzie z werwą

@Cor-et-anima Na takie historie mam jedną radę, żeby uważać na siebie. Wiem, że takie historię kosztują ://

Niewątpliwie, dlatego też wdzięczna jestem za kazdy komentarz, uczciwa opinia daje szanse na progres :)

Synku, gdy stoisz na schodach szkoły, siebie trzydzieści widzę lat temu. Tak samo jak ja jesteś wesoły, te same miewasz czasem problemy. Niepewnie jeszcze, trochę z obawą kroczysz w dorosłość ciesząc się wszystkim. Życie wypełniasz ciągłą zabawą. Prosisz o pomoc głosem cichutkim. Koledzy patrzą - odsuwasz rękę. Odważnym chcesz być i samodzielnym. Uśmiech mi dajesz jednak w podzięce. Nie mam Ci za złe, jest tak czytelny. Tak samo stałam, przed drzwiami szkoły. Uśmiechem darząc kochaną mamę. Zakręcił koło ten świat szalony. Teraz z powrotem wszystko dostanę.

Ładnie to opisane :)

Zdzicho, co mieszkał pod Starogardem, dostał od żony rozkazy twarde: "Do świąt, poproszę, wymyć te klosze." Odmówił. Wolał zostać kloszardem.

Idealna miniaturka i tylko 10 słów. Robi wrażenie! :)

@Marcin Szymański ani ja, ale chciałbym zdążyć:) dziękuję i pozdrawiam:) @Rafael Marius to już jest nas dwóch:) dziękuję i pozdrawiam:) @iwonaroma kierowcą rajdowym nie jestem, ale dziękuję:) Pozdrawiam:) @ais jestem za, jeśli żar go odmłodzi:) dziękuję i pozdrawiam:)

Jak żyć w matrixie, Gdzie każdy jest zakochany w sobie, Nie ma wad, za to wyśmiewa innych, Bo sam czerpie stąd satysfakcję? Jak żyć w Nie-świecie, Tak idealnym, że bardziej nie można, Gdzie ludzie błagalnie wołają o cud, A prawda jest zakłamywana? Jak mamy żyć w komputerze, Stajemy się avatarami, wydmuszkowymi produktami, Bez żadnej fałdy ni skazy, Ani, co gorsza, zmazy?

Lubię samotne spacery bez celu do takich chwil się dorasta gdy wystarcza myśl własna i pies o którym mówię - przyjacielu równina wokół w bieli zasypana i wstęga rzeki szaroniebieska droga też w śniegu prawie po kolana toruję przejście dla mojego pieska a myśl własna gdzie ona wędruje czy też się bez celu błąka czy może po latach tak wielu czegoś tam jeszcze wygląda i badam siebie bo czasem warto zobaczyć wszystko od środka i stwierdzić muszę że no niestety to straszna ze mnie sierotka bo kiedy chciałam to nie umiałam sięgnąć po to co chciane i często no cóż pozwalałam by wykręcono się sianem lecz gdyby było inaczej wiele spełniło zdobyłabym wiele czy nie byłby mi też najmilszy samotny spacer z psem przyjacielem ? Zima 2022

Ad manus medici* Każdy mały lekarzyk, by zwrócić światło w naczynie: żyć kilka musi ograbić, a inne zmienić w drobinę. Gdy rośnie własny cmentarzyk, na drugiej szali Twe imię. W złą stronę może przeważyć, gdyż dusza jak woda płynie. Raz moja kolej się zdarzy; Jak wielu - z pyłem przeminę, lecz wtórnie żyć będę z każdym, kto zginął po mojej godzinie. * łac. do rąk lekarza

Gdyby Jezus rozdawał moc, jak chrupiące bułeczki, każdy by w niego wierzył, dlatego nie pytaj: co Jezus zrobi dla mnie, ale co ja mogę zrobić dla Jezusa? ❤️

@Michał78 Tona uśmiechu w Twoją stronę ☺️ Może któregoś dnia poczujesz chęć, by znowu dzielić się tutaj wierszami. Dobrze wiedzieć, że czuwasz, jesteś.

@Arsis Włodzimierzu Dziękuję za piosenkę... Czy Ty wiesz o tym, że nasza znajomość skończy niedługo półtora roku 🙂🙃🙂

49 900 starych polskich złotych za kilogram cukru? Wychodzi więcej niż jeden grosz za pojedynczy kryształek… Nie słodzę niczego cukrem, gdyż jestem wystarczająco słodki w środku, ale pamiętam kiedy teściowa odwiedziła mnie dawno temu i od razu zaczęła narzekać: tyle u was otyłych kobiet, szafy dwudrzwiowe, lochy… i tak dalej. Trzy lata temu (przed covidem) przyjechałem do Polski i co widzę? Kiełbaski, brzuszki, piwko, większe brzuszki… Polacy naród nieruchawy: dwudziestu dwóch wariatów gania po boisku za piłką, a dwadzieścia dwa miliony tuczy się przed telewizorem… A mówią, że za PRL było źle. Ciekawie napisane opowiadanie na jakże istotny temat. 👍

Bycie za wodą, wielką, czy małą.. nie jest łatwe.. i to czuć w wierszu. Trzymaj się.. liny myśli.. o Polsce. Pozdrawiam.

Gdy na ulicy Smulikowskiego usłyszał gość nagle głos Noego: "Ty znasz się na stolarce, to pomożesz przy arce", odrzekł: "Mam zasiłek, więc nic z tego".