Ranking

Nadzieja Matko, w twoim ogrodzie same jabłonie. Uginają się pod ciężarem dojrzałych owoców. Pozwól, zabiorę jedno jabłko. Zanim przekroję na pół, wyłuskaj pestkę miedzianą. Wymień na szczerozłotą. Sztokholm, wrzesień. 2021.

Bez początku, końca, toczy się niezmiennie i zapewnia ciągłość trwania pośród istot. Cztery krańce Ziemi, cztery strony nieba, cztery wiatry wieją, cztery pory roku. I tyleż żywiołów szarpie wielkim ciałem, a fazy Księżyca popychają życie. W centrum prasiła, czuwa nad Wszechświatem, mocarna istota, jak światło istnienia.

Myślisz, że los ci sprzyja. Ufając swej sile położyłaś fundament codziennej pewności siebie - i z uczuciem beztroskiej błogości mnożysz wciąż swoich zwycięstw i sukcesów chwile. Niecierpliwie nawlekasz dni na sznur swych planów; żonglujesz zadaniami, a nic nie upada; czy twą drogą jest szczerość, czy też maskarada, dzierżysz ster – bo nie zniesiesz innych kapitanów. A jego wierność wisi na nici pajęczej, którą ja w trzymam w dłoni – wiotką i nietrwałą; jak mało trzeba, by co wzniosłaś się rozwiało odsłaniając znienacka złudnych marzeń tęczę... Nie bój się – moje ręce tej nici nie przetną; ciebie chroni przysięga – i on jej nie złamie; na to masz moje słowo: bezstronności znamię; nie wymknie się z twych ramion ścieżyną sekretną Nie jestem ci przychylna – nie licz na współczucie, pozostając w bezruchu wstrzymam dłoń jedynie; ja wiem, że twoje życie to taniec na linie popisy na trapezie, skoki na batucie.

życie jest tak samo nieuniknione jak śmierć jedyną różnicę czyni w którą stronę biegniesz

Z końcem nocy, bliżej ranka odwiedziła mnie kochanka milcząc o nic nie pytała lecz na tapczan się wepchała. Sytuacja nietypowa ja, małżonka i teściowa jak by tego było mało w nogach jeszcze dziecko spało. W piątkę było niewygodnie a więc wstałem, wdziałem spodnie resztę ciuchów i po paru chwilach stałem obok baru. Kiedy siadłem przy stoliku pomyślałem, ty grzeszniku. I co dalej, jak myślicie? Dalszy ciąg dopisze życie. HJ - 20.09.2021

Gdy blady świt nadchodzi I nowy dzień przychodzi Modlitwę cichą zanoszę By dobro przyszło proszę O to by bliscy przy mnie byli Wspierali obecnością swoją A w chwilach niepowodzeń Byli mi ostoją O dobrą pogodę proszę Do nieba piosnkę zanoszę By słonce promieniami Ziemię pieściło Lub mokrym deszczem Tę suchą rosiło Poproszę jeszcze O dar rozeznania By myśli pozytywne były I oby moje słowa Nikogo nie raniły Na koniec jeszcze podziękuję Za każdą rzecz mi daną I każdą chwilę małą Co przychodzi zawsze rano

Spytał adiunkt studentkę, czy wie, co oznacza skrót RWPG ? Rzekła: Panie adiunkcie, fioła mam na tym punkcie, a najbardziej mnie kręci punkt G!

HAIKU Z MEWĄ kadr znad jeziora mewa złowiona w locie znieruchomiała kadr znad jeziora mewa na fotografii zapamiętana fot: Marianna

Jak tu nie wierzyć w splot przeznaczeń. Przypadkiem dziś upiekłam sernik i mianowałam dopełniaczem do celownika. Pan, jak biernik tkwił do tej pory w narzędniku i przy herbatce czytał słownik. O kim? Zapytam w miejscowniku. Przypadkiem inny znam miejscownik, gdzie woń maciejki, z nieba kołacz księżyca kruszy się na pościel. Przypadkiem tu pasuje wołacz: Księżycu! Nieśmiałego ośmiel! Odmieniam pana przez przypadki, chociaż pan trudnym jest przypadkiem. Przyniosłam sernik do herbatki. Może pan prosić o dokładkę.

Widziałem twój profil w półcieniu, w lustrze stojącego trema… ― w ogromnej fabrycznej hali… Szłaś zgarbiona, spowita gęstą czernią długich włosów… Twoje usta, twoje oczy… … twoje zamyślenie… Omiotłaś mnie spojrzeniem, zapachem kwiatów… … senną wyobraźnią… Świadomie? Bezwiednie? Nie wiem ― czy mogę… A gdyby ciebie zapytać? … pewnie i tak nie odpowiesz… Zbyt wiele oddziela nas pokładów czasu, przeszłych epok… Mieszają mi się obrazy w kolorze sepii ― z popękaną emulsją wyblakłych ust… Czyich? … pozaginane kanty zdjęć z głębokiej otchłani, przepełnione szumem milczenia… Twoje włosy opadają na mnie w wyobraźni… ― twoje oczy… Powiedz mi… Powiedz… … powiedz… Wiem, czuję… ... ale nie wiem czy mogę… Mogę? (Włodzimierz Zastawniak, 2021-09-20)

Wszystko było klasyczne. Od wódki - do śledzia. Trzynaście zgłosek w wersie. Frytki do kotleta. Karafka jak średniówka. A nad nią poeta który był już klasykiem, choć o tym nie wiedział. Nastrój był tak klasyczny, że trudno wysłowić. Przy sąsiednich stolikach podano kolację. W czarnych maskach, z powagą godną konsolacji, żałobnicy wznosili toasty za zdrowie. Tymczasem nasz poeta z pustej literatki i z karty kredytowej przewidywał koniec świata starej poezji i kreślił notatki. Jeszcze raz chciał zamówić. Ale z braku monet zadowolić się musiał dolewką herbatki. Kelnerce, w rozliczeniu, pozostawił sonet.

No patrz pan, jaki tuman! Zaszczepił się i umarł. Jest rozwiązanie prostsze. Wystarczy zwykły czosnek, byleby nie był chiński. Ten pomysł był kretyński. Że kiedyś i na ospę, się szczepił? Mógł jeść czosnek. Już było źle z nim, bo chudł. I patrz pan... Pod samochód! A gdyby czosnek jadł, mógł dożyć naszych lat. Co z tego, że był starszy? Już nie pożyje, zmarłszy. I po co mu to było? Tylu się nie szczepiło. Że go minęła ospa? Niesmak i tak pozostał.

miłość nie zawsze miłością bywa że umie kłamać jest nie tylko wiatrem potrafi płakać miłość nie zawsze prawdą umie brzegi podmyć jest niewiadomą umie kłamać miłość to nie tylko słońce to burza i zaćmienie to horyzonty spełnienia miłość to nie tylko cień to droga do prawdy w niej zawsze to czego szukamy

Napiszę noc. Wymaluję stagnację na miejskim bilecie. Przemilczę mózg. Zapnę melancholię na ostatni guzik. Ksylofon grzecznościowych pogawędek Wygram nietaktem. Wyraźność opuszcza rolety Paradoks gotuje łaskawość W kotle okrucieństwa Nie odwrócisz mnie do góry nogami. Chcę sama - czego nie chcę. Deszcz ma moc rozkazywania ... przypominasz sobie o domu? Bez ścian Porywam Bez okupu, bez tańca, bez godowych rytuałów wbijam motykę prosto w słońce Niesamowite! Jesteś - całkiem nie jeszcze, a trochę już Ugryzę światło Obręcz lodu ... Wypaliło! Przy suto zastawionym stole ... Głodujemy. Mił ... ość!

Tęcza udziela się roślinom, zwierzętom. Złotawa jest żaba, niebieskie są ptaki… Patrzę na krainę fantazji, dzieciństwa ?

"Zaprawdę powiadam ci, mały pomidorku nie szukaj wolności tocząc się po posadzce pana balkonu Zaiste twoja macierz, do niedawna zielona zwinęła swe liście, jakoby ze wstydu pokrywszy się plamami jako truchło więdnące Zważ na me słowa, bo nie masz już powrotu i nie znajdziesz ukojenia w swej swobodzie twój los jest dawno zapisany na zwojach nieuniknionego Nim zapadnie ostrze przeznaczenia a powietrze napełni woń jadła rozważ cożeś chciał spadając ku swobodzie Otwórzcie swe oczy, zacznijcie słuchać albowiem każden może być pomidorkiem zwiędłą macierzą lub panem dopełniającym przeznaczenia"

nie warto płakać gdy horyzont udany nie warto kłamać gdy prawda obok nie warto głośno mówić gdy cisza cieszy nie warto Boga udawać lepiej w niego wierzyć nie warto być cieniem który tylko milczy ale warto być człowiekiem któremu daleko do łez zaś bliżej do uśmiechu ozdabiającego dni które świat rozumie nie opluwa o nie

wybiła szesnasta wskazówka kliknęła z zegara kukułka łagodnie wyjrzała na ścianie dyplom wyblakły już teraz w gablocie podobna też się ostała w bezruchu zdziwione oczy rozwarła dziób też w śpiewie zastygł na chwilę okrągła tarcza chustą przetarta by wymiar czasu domknąć w mogile skórzany pasek zdobił przegub dłoni kukułka schowała się wśród innych ku-ku wskazówka wskazówkę na osi życia goni napędza by ginąć w społecznym huku

@Michał1975 Kolejny wiersz o Atlantydzie, ciekawy, tytuł ?

Wrota prowadzące do Atlantydy, znajdują się przy Trójkącie Bermudzkim, za pomocą pola siłowego… W życiu są Atlantydy i Trójkąty Bermudzkie.

@Konrad Koper Myślę, że to ciekawa hipoteza.pozdrawiam.

Prosta i szczera modlitwa. Oby się jej słowa spełniły. : Pozdrawiam

Nie da się wytrzymać w tej ciemności. Za bardzo tęsknię za babcią, ojcem, psem. Biegnę na cmentarz z motyką. Pożegnań nie było. Wykopię światło na dzień dobry.

@[email protected] Kręci się, kręci świat dookoła Grzegorzu. Dziękuję, że znalazłeś czas na ten wiersz. Pozdrawiam :) @dach Ojej... przyznam, że zaskoczyłes mnie tak wysoką oceną. Dziękuję, choć prawdę mówiąc nie wiem jak zareagować :) Pozdrawiam :)

@[email protected] ja chętnie odstąpię randkę, Pan adiunkt ma kochankę poza tym chodzą słuchy Że punktu G często gdzie Indziej szuka, jakoś w okolicy Stolicy. Całkiem możliwe że na szczyt lub imprezę gajową Choć mi dokładnie nie wiadomo

@Leszczym czekam na Twój tomik wierszy. Mam nadzieję, podrzucisz dedykację. Prozą nie jestem zainteresowany. Poezja tak. Czytałem na forum. Daj znać, jak dotrzesz do realu. Pozdr i dziękuję.

@GrumpyElf być może dla takiego komentarza napisałem ten wiersz. Być może właśnie takiej świadomości przechodnia potrzebowałem. Jestem pod wrażeniem, jak dotarłaś do tego wiersza. Masz w sobie ogromną inteligencję. Jesteś młoda osobą, jak domniem, a tak przebrałaś ziarno, które autor zasiał. To nie zdarza się często, gdy czytam komentarze. Nie traktuje tego wiersza - nie stawiam ponad. Jest szczery, jak każda moja próba poetycka. Ty, dałaś mi piękne kopyto. Bo jest szczerze pomimo startych symboli. Jednak jest życie w poezji. Czasem warto. Pozdrawiam i dziękuję. Teraz mogę spokojnie udać się na sen. To nie jest z mojej strony żadna lipa. Takie wiersze się zdarzają i takie komentarze również. Nie robię wierszy dla komentarzy. Robię dla siebie. Czasem mam nadzieję, ktoś zrozumie. Pozdr.

@WarszawiAnka nie wiem do kogo, ale widzę niezły, dopracowany wiersz o dwóch kobietach. Trochę niechęci, może konkurencji spojrzeń. Osobiście lubię teksty o sprawczości, a nawet pewnej władczości kobiet, bo są bliższe mojemu spojrzeniu na rzeczywistość i doświadczeniom. Jestem zaintrygowany tym wierszem. Wiersz nie zawsze musi być obiektywny, bezstronny i prawdziwy, ale ten chyba jest. Brawa!!!

@corival w Twoich wierszach jest dużo pokory i szacunku dla otaczającego nas świata. Nie ma miejsca na zbędna filozofię i bunt wobec istnienia. Jest równowaga pomiędzy Tobą, liryczną sytuacja. To cechuje ludzi o czystej duszy. To jest mądrość. Pozdr.

@[email protected] w rzeczy samej. Jednak staram się unikać - powielać wytarte i bananowe środki. Tutaj jednak doszedłem do wniosku- jest świeżość metafory związana 'ciężarem pestek'. Jednak trudno jest czasem oceniać własne wiersze. Pozdr. @izabela799 ale dobrze wpływają na perystaltykę jelit. ;) Pozdr. @Gosława miło, że trafiłem w Twój gust. Takie wiersze są niezależne od mojej otartej twórczości. Od stylu, jakiego poszukuję. Jednak są we mnie i czasem potrzebuję tak właśnie i nie inaczej dać wyraz emocjom i swojego rodzaju melancholii. Pozdrawiam.

@dach To bez znaczenia, pestki i tak są niejadalne.

„ Sercem zwalczamy zło”. Dzieciaku !

@Marianna_ Wiraż w przestrzeni i skrzydła rozpostarte, gdzie moja droga? Miłego dnia... aż się prosiło - wypełnić kropki.

złowiłem złotą rybkę ale powiedziała że nie spełni moich trzech życzeń bo przecież mam dach nad głową jedzenie i zdrowie zapytała też czy nie oddałbym komuś jednej pary butów albo dziesięć procent swojej wypłaty na pomagam czy innej stronce gdzie pieniądze szczęście dają więc bogatszy o to co czyni lepszym mówię zmykaj do kogoś naprawdę w potrzebie a ja zanim następnym razem o czymś zamarzę najpierw pomyślę o kimś innym

@corival W koło Macieju - zazieleniło... ach wiosna, słońcem wzruszyło - wody polały... już lato. Jesień liściasta - u jubilera... nieznośna, zima jak zawsze - w mig spopielona... mróz paszoł! Pozdrawiam Cori... a jednak się kręci!.

@corival Miałem kiedyś koleżankę i kolegę jedno stadło u nich ciągle były kłótnie lecz o wódę a nie jadło. Choćby nawet i na czterech dostawali się na metę bo zwycięzca oraz vice dostawali za to setę. Za zwycięstwo dodatkowo było jeszcze pół literka a więc było, o co walczyć więc zacięta była gierka. Dziś oboje już nie piją bo nie muszą, brak potrzeby a nad nimi odpowiednia grubość przysypanej ziemi. Pozdrawiam :))) HJ

ƺ Opuszczam cząstką me ciało, Gdy płynę przez żyły, Po to co na skórze grało Gdzie one się wbiły, Tam boli... ƺ Dotykam w najsubtelniejszej mej formie Choć wtedy nie zostaję sam z świecami Dotykam tych skrzydeł, nim mnie kolejne Zbyt bystre spojrzenie duszy omami ƺ I walczę ze sobą czując puch smętny - Pamiątkę pewnego oblicza... Baśń zasianą przez płatek namiętny, Który w darze niosły moje demony ƺ I tak patrząc między chmury, Między deszczu łzy błękitne Widzę według mej natury Swoje samotne odbicie. ƺ Gdybym tylko dla porządku sumienia, Nie romansu czy starej już przygody Wracał zwrócony do przodu istnienia Lecz nie potrafię... ƺ Znów mnie we śnie będzie nękał sentyment I odurzony marą znów zawołam: "Trwaj chwilo! Ach, piękna chwilo trwaj!" By rano zbudzić się z duszą sprzedaną. Nikomu innemu jak...

To droga prywatna anonimowa bez podróżników droga do punktu bez celu dla słowa z kwiatami w niewidzialnych ogrodach co nauczyły się kochać bez słowa. To kres drogi bez nazwy i może bez końca i może bez pragnie też kochać więdnąc w dłoniach adresatki ale jest cały w pszczołach bez kartki o jego słowach.

kawałek nieba przecinany skrzydłami pora odlotów * pora odlotów wachlowany skrzydłami kawałek nieba

Są ludzie, którym na noc potrzeba przytulenia, dotyku i zapewnienia, że śmierć może przyjść w każdy dzień oprócz "nigdy"... W przestronnym hallu mojej samotności obserwuję cienie parasolek: czy w Barcelonie ludzie chrapią tak samo, jak tu, w tym marmurowym śródmieściu? Fascynujący jest ten ciagły letarg w pośpiechu! Stolice to zawsze zjawisko wykraczające poza budynki i ludzi. To zlepek historii, obłoków perfum, smug farby na cierpliwych murach, które widziały wiele, ale nigdy wszystko. Bezdomność duszy i serca włóczy się po staromiejskich uliczkach, gdzie każde drzwi, uchylone, zapraszają zapachem kawy Mackintoshe, kalosze, zakochane pary, niespiesznie, pod rękę, a później gdzieś, w ciepłych wnętrzach, przy kominku zwierzeń, koronkowych zaufań i nabrzmiałych planów ... ... Nikt nie tworzy wtedy wierszy wiedząc, że świat żąda, aby go przeżyć, aby go nie pominąć A może - wszyscy? I "właśnie dlatego?" (Pocałuj mnie teraz. Zgaś lampkę. Spadł notes. Podniesiesz? Ja jutro muszę wczesnie wstać. Ty - na którą masz?) Najgorszy jest obłęd. Mijasz go codziennie, gdy cicho i posłusznie wraca z pracy Szykownie ubrany, zawsze milczy. Dziękuje za obiad, ale nie ma dziś apetytu ... Szwedzki stół. Ulice zmiatają mnie jak liść, zaglądam chciwie w okna ludzi, którzy mają dom. Ciepłe światło sączy się jak likier, czas odejść we własną stronę. Strofuję kompas: "nie podpowiadaj nic, bo nie wiesz." Zza świata dochodzi: "Ty też."

@Doomed nadgodziny życia we śnie - zwłaszcza koncept mi się podoba :)

* a kiedy rozpędzi się wir marzeń niespełnionych co serce trawią sen zabierają bo brat szczyt upragniony zdobywa i laurem mu czoło wieńczą * lecz wstaje znów wiosenna jasno-błękitna mgiełka nadzieja do kształtów dnia co trwają nad urwiskiem lecz przemówić nie mogą * w dolinach pieśń pasterska milknie czasu płomień liże zgrubiałe palce śmiechem wybucha kamień * BS

@Waldemar_Talar_Talar jest i bez niej by nas nie było

Wymiana pamiątek Za kotarą Usta uchylone Znajome mi powietrze Ślepa głucha cisza Szczerze mówię szczerze Mów do mnie Zahamuj rozkład jutrzejszych zachcianek Powróć z miękkim dywanem Miłość mówi Węgiel już zbyteczny Jak dzisiejsza darowizna po mszy Ochłoń jakby do płomienia mówić nienagannie Bronią jest dziś każde słowo Pamiętaj Życie krótkie jest Teraz to tylko wymiana pamiątek Z miejsca wystrzelił wieczór Od kolorów chińskich zabawek Mieni nam się w ochach Jesteśmy tak miło szaleni Jak bajki z lat dziewięćdziesiątych Tak skazani na stratę Jak wszyscy ludzie którzy żyją Nawet jak umarli Którzy tracą naszą pamięć

Większość ludzi na świecie zapier..żeby przeżyć do jutra, część, żeby bardzo skromnie żyć, a bardzo nieliczni (sukces, status, ego) po, jak piszesz, te najsłodsze winogrona. Czy to oni zostają sami, opuszczeni, a nie ci na dole społecznej drabiny, to bywa różnie. Jakoś ci najbogatsi sportowcy, a ich znamy, sami nie są, mieszkają w pięknych domach i mają fajne babki, więc może jednak warto zapier..... Pozdrawiam.

Pani Kasia ze Studzianek ze swych włosów chce pleść wianek jednak nim zaczęła decyzję podjęła, że być muszą znad kolanek.

Ołów Czy pachnie, gdy trafia, tam, dokąd zmierzał? Jeżeli tak, to radośnie jest zbierać łuski, czyste ziarna na zupę, dla tych, którzy zgłodnieli, dla tych, którzy wszystko niedługo oddadzą. J.A.

Samotność Dostałam pierścień od kochanka, mieniący się w świetle poranka. Kamień szlachetny go zdobi ciekawe co serce zrobi? Bić będzie z prawdziwą szczerością? Obdarzy największą miłością? Ja jednak nie chcę pierścienia - moment i w samotność się zmienia. J.A.