Ranking

Nic nie napiszę - nie mam komu, odsunę pióro za nieboskłon. I pójdę za nim jakże prosto, Hadesu dotknę po kryjomu. Serce wykrwawię, łzami tęczy, deszczem posieję ku przestrodze. Na chmurze białej się położę, niech słońce blaskiem krzyż uwieńczy. Literą złotą... słowem wnętrza, podpiszę traumę atramentem. Jak trzeba będzie znów usiądę, na zgliszczach strofy przenajświętszej. Co też podpowie Bóg na ucho, weną wysłuży się jak zawsze? Z litością chciwą nań popatrzę i wieko trzaśnie jakże głucho. Ciemność rozjaśni, doda skrzydeł, odfrunę lotem ku przestworzy. A stwórca rylec mój odłoży, na blacie trumny zanim wyjdę. Zapal mi lampkę... niechaj świeci, rozwidnia łuną, skroń modlitwy. Ja smaku życia jakżem syty, przywróć jak możesz nieba błękit.

Raz młody szlachcic mistrza zapytał ciekawy, - Znudziły mi się z żoną w alkowie zabawy, co teraz mogę zrobić, by radość przywrócić? - Jedno jest pewne, żony rodzicom nie zwrócisz, możesz jednak fantazją wspomóc się w łożnicy i ze wszech stron korzystać, tak jak swawolnicy. Nikomu nie mów jednak, szczególnie jejmości, od kogo taka rada i przypływ jurności.

na koniec dnia jestem kolejną stroną księgi pisanej meandrą zapalam świecę wpatruję się w płomień niezachwiany pod moim spojrzeniem zależny od tlenu a jednak gotów zapalić tysiące innych świec bez ubytku dla swego istnienia zasypiam spokojna o jutro

Nie wiem, czemu tak się dzieje. Przecież ja nie jestem gejem. Na ulicach przezroczysty. Żadna na mnie spojrzeć nie chce. Co takiego mi brakuje, że pół wieku wciąż singluję? Nie pojmuję! Rzadko miałem powodzenie. W podstawówce czasem we mnie były jakieś zakochane. Średnia wieku mojej mamy. Czy byłem zadowolony? Byłem. Ale one były żony! Wiek w miłości nic nie znaczy. Jak ma męża to inaczej. Bardzo duże zagrożenie, że utracę uzębieni. Urok miałem specyficzny. Odstraszał licealistki. Głupie! Chciały coś innego. A dlaczego? Może byłem zbyt dojrzały? Tylko tych zielonych chciały? Jak mówiłem o Einsteinie to z początku było fajnie. Ale zawsze przed północą - wychodziły. Mówiąc. Po co? Słuchać kogoś kto wykłada, ale nie wie jak się wkłada. W tym temacie jestem mały. Powiem szczerze. Niedojrzały. Ale przecież to fizyka, gdy się ciało z ciałem styka. Rozwiązanie bardzo proste. Muszę inżynierem zostać. Medycyna też pomoże, gdy „miękiszon” to nie orzech. Ale trudno ją studiować. Jeszcze trudniej tam się dostać. Polibuda mnie nauczy. Jak usztywnić siłę uczuć? Spróbowałem. Studiowałem. Profesorem nie zostałem. Lecz doktorat się udało. Szybko zrobić i uwodzić? Fatum ze mną pozostało. Trafień mało. Zero szczęścia. Rozkład prawdopodobieństwa coś innego sugerował. Ciągle wtopa. Asystentki, doktorantki uciekały z pierwszej randki. Z studentkami trochę dłużej. Zda egzamin. Spadaj mule! Tradycyjnie to słyszałem. Tak nie chciałem. Naukowiec ze mnie żaden. Może w korporacji statek czas się przesiąść i spróbować. Do fortuny pożeglować. Są pieniądze, są kobiety. Spróbowałem i niestety. Znowu skucha. Nie rozumiem. Konto tłuste, ale u mnie Poza kasą zero zmian. Dalej sam. Co takiego mi brakuje, że mnie każda ignoruje? Fakt. Nie jestem zbyt przystojny. Wzrost przeciętny. Metr pięćdziesiąt. Niezbyt hojnie Bóg obdarzył. To się zdarza. Lecz poza tym. Wszystko w normie. Tylko ten malutki problem. Chcę powiedzieć - „kocham ciebie” A wychodzi - „krowa z ciebie”. Od dziecka mam wadę wymowy. Taką, że często mylę słowa. Zanim powiem, o co chodzi Dostaję z liścia, a ona odchodzi. Dzisiaj pandemia daje szansę. Mogę wyznać miłość w masce. Wersja będzie zniekształcona. Nie usłyszy, że jest krowa. Nowy obiekt wypatrzyłem. W markecie sprzedaje ryby. Krowa ją nie zdenerwuje. Flądra bardzie prowokuje. Ja już jestem po covidzie Nie wiem, co to zapach rybi. Będzie mało konkurencji. Będzie pięknie. A jak znowu się nie uda. Wrzucę program „Tylko głucha”. Dwadzieścia palców jeszcze sprawnych. Napiszą „kocham” ściszonym brajlem.

nie kochasz wiem to na pewno co to by była za miłość bezczuła bezczynna niema nie nie obarczam cię winą co to by była za miłość zimna jak maj tego roku nie nie obarczam cię winą daruję najświętszy spokój zimna jak maj tego roku wychylam czarę goryczy daruję najświętszy spokój niczego nie chcę jak zwykle wychylam czarę goryczy zagryzam słodkim wspomnieniem niczego nie chcę jak zwykle nic nie wiem i nie chcę wiedzieć zagryzam słodkim wspomnieniem żeby złagodzić smak żalu nic nie wiem i nie chcę wiedzieć myślałam że będzie łatwiej żeby złagodzić smak żalu przesypiam piąty dzień z rzędu myślałam że będzie łatwiej zapomnij nie pisz i nie dzwoń przesypiam piąty dzień z rzędu podniosę się może jutro zapomnij nie pisz i nie dzwoń miłość wyleczyć jest trudno podniosę się może jutro bezczuła bezczynna niema miłość wyleczyć jest trudno nie kochasz wiem to na pewno

Odwrócone wszystkie karty, noc piękniejsza się wydaje. Teraz świecą wszystkie gwiazdy, ale nikt nie czyta bajek. W dżina też już nikt nie wierzy, tak się wyśpisz jak pościelesz. Zatem wyjaw mi dlaczego, nie masz nic a chcesz tak wiele? Powiedz o co tak się modlisz, w rękach te paciorki trzymasz. Każdy dzień jak perła z głębin, ile jeszcze tak wytrzymasz? Spójrz na niebo jak w swe lustro, tyle jeszcze w nim emocji. Grawitacja jest silniejsza, ty wciąż krzyczysz coraz mocniej. Zobacz odwróć się do tyłu, tam za Tobą świeci słońce. Obejmuje cały świat Twój, jesteś teraz na swej łące? Jakby Bóg rozsypał bukiet i Anioły Cię słuchały. Czujesz zapach tej euforii? Jesteś jakby oniemiały. Wszystko w życiu jest możliwe, chodzisz teraz jak po tęczy. Widzisz więcej i tak blisko, juz Cię teraz nic nie dręczy. Przecież jeden błysk jak słowo, jest jak uśmiech na twej twarzy. Więc zaufaj najpierw sobie, wszystko może się wydarzyć.

żeby zobaczyć jak wygląda coś o czym ludzie mówią udam umarłego czyli się przemycę by samemu osobiście ujrzeć bramę nieba lub piekła skoro do któreś mam trafić by poczuć panującą tam atmosferę o której gdy wrócę wszystkim opowiem chyba że się zawiodę i oprócz ciemności nic nie zobaczę nic a nic

usiądź obok mnie na ganku tutaj stoi puste drewniane krzesło nadszedł czas abyś spuścił wzrok w głąb siebie i zobaczył dziecko które jest tobą porzuciłeś wrażliwość jestem nią i wiem że mnie potrzebujesz czekam aż usiądziesz obok wsłuchasz się w śpiew ptaków przyjrzysz się połyskującym wzgórzom w przezroczystej tafli spokojnego jeziora jak długo jeszcze pozwolisz mi na siebie czekać

był najlepszym przyjacielem został moim mężem wróg mózg ofiary i dwie twarze zero-jedynkowy świat na wylotkach krótkie chwile przeciwzapalne odrabiałam lekcje i zrobiło się późno przyjdź założę tylko mały srebrny pierścionek pod wzrokiem jaśniejąc w dreszczach nabrzmieję całe to życie po nic rozsypię włosy na plecach senegalska noc nie zaręczaj

sinusoida dwa bieguny mocno ścierające sen jest lżejszy od dymu zatacza koło znów śni się jak przychodzisz wypełniony ciałem i krwią dojrzewasz we mnie mijają lata ubogie o wszystko co zastygło pomiędzy tym czego nienawidzę nie ma zależności podobno

będąc dzieckiem wolałem bajki niż filmy akcji bolek i lolek żwirek i muchomorek wilk i zając królewna śnieżka i inni poddani presji krytyki autorytetów w filmach dla dorosłych bezsensowna przemoc jak dawniej razy sto znów sięgam po bajki a tam mózg się lasuje dosłownie

Prawda dobry kłamca nie zająknie się zatem prawdy nie odkryjesz zaś patrzenie w oczy jest sztuką żeby w nich tę prawdę znaleźć patrzysz i co widzisz to co chcesz widzieć stąd pomyłki rozczarowania wielkie i zawody miłosne

nie chcę nieba gdzie indziej niż nad głową gdy tykanie wskazówek jak perkusja popędza ciche nuty chce się tu i tylko tu być tutaj dobrze gdzie podejrzewam istnienie diabłów i aniołów lecz te za nisko lub za wysoko na to żebym nabrała co do nich pewności

Kochaj tak samo jak jesteś kochany, Albo nawet odrobinę mocniej. Ciesz się przyjaźnią ci ofiarowaną, Jak orzeł cieszy się swym lotem. Szanuj prawo innych do własnej wolności, Uracz ich życie swym patronatem. Nie siecz dusz ludzkich mieczem powinności, Ani krytyki tęgim batem. Wejdź w głąb ran, które ci zadano, Czcij ogrom świadomości jaki ci dają. Nie wstydź się swojej bezsilności, Niech będzie czułości bramą. Nie rzucaj się z kopią na wiatraki, Ludzkich przesądów i przekonań. Znajdź złoty środek w swym życiu, w swej pracy. Na głowę załóż laurową koronę. Wydaj sobie samemu walną bitwę, Sądź siebie zaciekle i bez pardonu. Aż się wybielisz i oczyścisz I w końcu wrócisz do domu.

usiłuje przeboleć zamarznięte niedźwiedziątko na prawo i lewo kłania się z rozpaczą białym bezkresom żałuje niezdecydowania Powyższy wiersz powstał na podstawie jednego z odcinków serialu przyrodniczego pt. "Nasza planeta", zrealizowanego przez Netflix. Voorhout, marzec 2021

cc graphics CC0 Érotique Miromesnil centrum Paryża okazjonalnie bywam cukiernikiem straconego czasu nowszy Marcel Proust kremowy francuski oferent ciasteczek wanilio z Madagaskaru czekoladowo pochłaniać pożywny kruchy biskwit w chwili uchodzę w słodycz doświadczam estetyki jej smaku podżegam liryzm w syropie rumowo-cukrowym liczni się ślinią na widok baby au-rhum czy oby i tylko pędzlem umoszczonym w korpusie jagodowych ust? chłopy ze słonego karmelu podświadomie rozsuwają eklery z cukierni Stohrer pod kwiatkiem pomarańczy urywam głowy innym barankom z cukru a bywa niełatwo chcą wdzięków popróbować oblizać palce to z moją Madeleine Paulmier przelewam kuwerturę w słodsze formy metafor różowe praliny macaroniki z maliną dosładzam czulej i liryczniej lepkie języczki Lotaryngii w kremie brule ma słodki język podjudza kubki smakowe dogadza podniebieniu stoję piękny przesłodzony na stacji metra w Paryżu wieczór listopad Saint-Philippe du Roule — listopad 2015 r graphics CC0

codziennie uciekam do świata który nie ma prawa istnieć każdej nocy zamykam się w zatrzasku gubię się tam gdzie nie powinno mnie być myślę co dzień, czy inaczej powinienem żyć? w umyśle mam wielkie pole bitwy spotykają się tu wielotysięczne armie słów, dźwięków, myśli a ja naiwnie codziennie je karmię flagi powiewają ku niebiosom zewsząd słychać bitewne okrzyki utraciłem i tą noc na kolejnym sporze na rzecz zgrzytu metalu i konania zabitych po bitwie pozostaje jedynie kurz i pył wszechogarnia bitewne pola dym wojownicy rozchodzą się chaotycznie, przedtem nabazgrani w tej krótkiej bitwie nie ma zwycięzców, są tylko przegrani

samemu źle jest na tym świecie człek ma migreny bóle głowy w depresję nawet wpaść gotowy dlatego szuka drugiej połowy a człowiek potrzeb ma bez liku na przykład takie fiku-miku bzyknąć się czule przy kominku lub też na łące jak zające znaleźć się wcale nie jest łatwo życie uczciwą nie gra kartą pod nogi ciągle kłody ściele żeby nie było nam weselej więc kiedy znajdziesz swą połówkę lub kupisz ją w monopolowym to trzymaj mocno i nie puszczaj dzieleniem z nią się wybij z głowy

starsza kobieta w okularach tak się uśmiechała z klifu do wieloryba że aż sam dałem się złapać że to nie jest skała w oddali o którą uderzały fale za co jej dziękuję a młody mężczyzna również wyglądał na wesołego mimo służby w te piękne upalne popołudnie że nie musi nikogo upominać o maseczkę tylko kieruje ruchem

Życia fala przebrzydła wyrzuciła podle na otwarte morze. Cichutko się modlę Boże! Słodki Boże nadziei ześlij skrzydła.

Czytałem twój pamiętnik, łzami napisany, przybrudzona okładka jak w starej kronice. Zapach perfum Sauvage w literach ukryty, a serce bez namysłu zostało za drzwiami. Popłynąłem wspomnieniem gondolą Wenecji, a na mostach Paryża, ujrzałem Gavroche'a. Literackich "Nędzników" w jednej chwili płoszę, Esmeralda pod Luwrem sunie kroczkiem lekkim. Cała przeszłość ożywa, jestem w samym środku, przytulam pocałunkiem, ciepło mi oddajesz. Oddech nowego świata, witasz wielkim żarem, wiekuiste kajdany... słowem własnym odkup. Patrz... ostatnia stronica i znak zapytania, nostalgiczna zaduma - zajrzeć czy zostawić? Co też ona pisała, jej zaprzeszłe ślady ciekawość krok do piekła - sumieniu ból sprawia. "Wiecznie będę cię kochać - choć nie zawsze wierna". "Gdyby kobiety były wierne, z kim mężczyźni zdradzaliby swoje żony." - Roberto Rocca.

Majowy poranek Rozbłysły w pierwszym słońca promieniu W traw pajęczynie diamenty rosy Wiatr gra melodię na drzew grzebieniu Poranną piosnkę śpiewają kosy Chmur czarne kłęby w dal uciekają Światło króluje w nieba błękicie Poranek w jednym z ostatnich dni maja Trzeba z uśmiechem spojrzeć na życie Za chwilę słońce na dobre wstanie Z dali kukułki się odzywają To taki zwykły jasny poranek W jednym z ostatnich dni tego maja D.G.

opowiem ci o dziewczynie sprzed siedmiu gór sprzed siedmiu lasów jej chrzestna matka pracowała w biurze z dyni robiła tylko zupę a ty ją chyba denerwowałaś kazała ci iść do psychologa wydarła cię nawet z podręcznika dla klasy czwartej mówiła do córki nie czytaj mała tym którzy każą ci oddzielać mak od gorczycy mów nie a wredna siostra pamiętaj nosi pantofle mniejsze od twoich tak że ten numer tym razem nie przejdzie

@[email protected] nie marudź, nawet nie poczujesz, jak pióro znów zaiskrzy, to jak z miłością. Ciągle sobie coś obiecujemy ?, przynajmniej ja. A na razie w ramach odpoczynku, napisz coś dla wnuczki.

Jeszcze nie podsumowuj. Czytać pragnę twoje wiersze. Nuta nostalgii dodaje treści takiej całkiem ludzkiej wymowy i w świadomości czytelnika buduje płaszczyznę podświadomej integracji z autorem tu z tobą oczywiście. Dobry zamysł. Poza tym jak zawsze bardzo dostojnie-klasycznie. Jest 9 zgłosek rymy ABBA, rytmika bez dysonansów - metrum wyznacza średniówka, dlatego utwór czyta się płynnie, bez zakłóceń. Klasyk pełną buzią! Pozdrawiam Grzegorz ☺?

@Tomasz Kucina ale masz stajla w komentarzach ???. Za świadomą kobietę, łap buziaka ?, oczywiście w czółko, ponieważ nasz tyle fanek, że nie chcę być wyrzucona z forum ?. Dziękuję, że wpadłeś bo, tu u mnie pod wierszem jak w grobowcu ???.

@error_erros To tylko zabawa słowem. Dziękuje i pozdrawiam @[email protected] Dzięki. Pisanie głupot mnie wciąga. Nie wiem kiedy przestać. Pozdrawiam

Oj świetne! Dozbrajasz wiersz w te aspekty konkludywne. Gdzie ponad tym wrażeniem niemal wotywnym unosi się duch świadomej kobiety - uzbrojonej w środki zaradcze... i Siłę. Super! Pozdrawiam ?

Hihi, zmysłowa zaiste :) i nie, nie wiedziałam że jesteś osobą wierzącą, aż tak cię nie śledzę choć w mojej szklanej kuli i tak dość dużo widzę ;) nie patrzę na człowieka poprzez pryzmat jego religijnych poglądów, każdy z nas ma swoją podróż i drepcze własnym leśnym duktem czy też gna autostradą. A czy będzie to odyseja czy tułaczka to zależy od tak wielu czynników, że nie da się tematu wyczerpać w jednym komentarzu. zróżnicowanie istot na ścieżce ewolucyjnej ujmuje mnie swym pięknem i inspiruje, jest tu bowiem miejsce dla każdego ? być może gdzieś na styku ludzkich odmienności powstaje możliwość ekspansji naszej duchowej istoty :) różnijmy się zatem cudnie, hihi

Świat to jedno akwarium, piranie i delfiny Wieczni cierpiętnicy i ci rzekomo bez winy Cynamonowe zamsze I ósma w nocy ... nad ranem Codzienna niejednostajność - zupełnie taka sama Chcę światła świec i miodu I twoich rąk pod gorsetem: pretensji, namiętności, gongów i kastanietów A jutro chodźmy do kina Nawet jak nic nie grają Gdy zamiast "The end" pojawi się: "Żyjcie!!!" - dublerzy nas zawołają ...

W życiu chcę poezji W byciu chcę pełni Kwiaty frezji Nocne niebo się mieni Gwiazd konstelacjami Dzwonkami pięknymi Idę za moimi myślami Które sprawami małymi Mamią oczy Wyruszę może zatem W świat uroczy Latem

@Annuszka ładne jest niebo, takie kobaltowe z białymi kłębami chmur... ładnie szumią drzewa, zwłaszcza pod wieczór.. smugi blasku na piaszczystej alei... motyle...

chyba muszę już spisać testament zapisać to komuś kto coś dostanie ciuchów ma parę możecie rozdać kapcie i buty da straż przyboczna książki oddajcie do biblioteki jakieś notatki bzdury na ścieki kasiory mam trochę to ten dam Pietrusiowi N. ah to był mój dzień rycerzem zostałem tylko mnie nie proszkujcie JA PRZYRZEKAŁEM.

gdy wstaje o 4 rano ptaki za oknem śpiewają lecz Ciebie przy mnie nie ma bez celu ludzie gnają pochodzę trochę po kuchni wstawię w czajniku wodę kawę muszę pić z rana by zacząć z dniem przygodę później praca jak każdy moja zbyt nudna by pisać zmęczony po 8 godzinach człapie do domu i kwita W zimnej pościeli zasypiam snów wcale już nie pamiętam tylko czasami widzę twoje oczy jak na mnie zerkasz i wtedy wszystko wraca uczucie utracone coś czego teraz żałuję bo mogłem mieć Cię za żonę.

dobra miłośćdobre świętaja to sobie zapamiętamdobry chlebdobra wodato dziś jemtaka pogoda.

pisze tu do was sam zielony szyszka nikt zupełnie tutaj żaden specjalista . pisze o głupotach jak to zwykle ja totalna ciemnota jak to mówi fach. a fach to żaden nie łódzmy się bo ze mnie jest po prostu leń. nie byle jaki bo patentowany niejednokrotnie już wymyślany. A robiły to nie istotne damy z portalu poeto bo tam jestem znany tam możecie znaleźć wierszy moich wiele jeśli tylko chcecie drodzy przyjaciele zapraszam serdecznie do czytania mnie pseudonim jest znany antoś szyszka leń. .................................... Na tapczanie siedzi leń, Nic nie robi cały dzień. "O, wypraszam to sobie! Jak to? Ja nic nie robię? A kto siedzi na tapczanie? A kto zjadł pierwsze śniadanie? A kto dzisiaj pluł i łapał? A kto się w głowę podrapał? A kto dziś zgubił kalosze? O - o! Proszę!" Na tapczanie siedzi leń, Nic nie robi cały dzień. "Przepraszam! A tranu nie piłem? A uszu dzisiaj nie myłem? A nie urwałem guzika? A nie pokazałem języka? A nie chodziłem się strzyc? To wszystko nazywa się nic?" Na tapczanie siedzi leń, Nic nie robi cały dzień. Nie poszedł do szkoły, bo mu się nie chciało, Nie odrobił lekcji, bo czasu miał za mało, Nie zasznurował trzewików, bo nie miał ochoty, Nie powiedział "dzień dobry", bo z tym za dużo roboty, Nie napoił Azorka, bo za daleko jest woda, Nie nakarmił kanarka, bo czasu mu było szkoda. Miał zjeść kolację - tylko ustami mlasnął, Miał położyć się - nie zdążył - zasnął. Śniło mu się, że nad czymś ogromnie się trudził. Tak zmęczył się tym snem, że się obudził.

@Antosiek Szyszka Antoni zabłądziłem chyba, ale błądzić jest rzeczą ludzką.