Ranking

nienawidzę ludzi skumulowanej masy ciał gdzie każde ego większe człowiek Pan cierpiący na amnezję patrzę kiedy to drzewo bez korzeni wreszcie się przewróci a może jednak pójdę

Zakwitnęły tulipany kwieciem się pokryła łąka w śpiew skowronka zasłuchany narcyz się wychylił z pąka Czyżby wiosna zawitała i przerwała sen zimowy złoty blask słońca rozlała na ten cichy sad wiśniowy Wierzby bazie wypuściły pod dotykiem pięknej wiosny każdy kotek taki miły świat obudził się radosny Już bociany przyleciały wróbel ćwierka gdzieś w leszczynie witaj witaj ptaku biały klucz żurawi ku nam płynie Wiosna tchnęła w wszystkich życie obudziła łąki drzewa spójrzcie tylko czy słyszycie jak ten las przepięknie śpiewa

Ty mi graj A ja będę zbierać dziecięce uśmiechy jak zgubione guziki schylać się po nie w roziskrzonych kałużach wszystkie dobre słowa pod kapelusz włożę będą szeptać do uszu szeleścić jak słoma w malinowe usta wkładać smak wakacji mam taką fantazję by stać się strachem na wróble który nikogo nie straszy jest sympatyczny jak bałwan zakochany w piecyku i nne bajki założę za uszy czereśnie z nabrzmiałą skórką niech się kalejdoskop zakręci z watą na patyku odejdę z chusteczką haftowaną w cztery rogi świata po bez majowy po słowika trele A ty mi graj aż dzwony zadzwonią na ucztę na kolejne niedziele życia

opuszkami palców by nie zranić myśli delikatnej jak motyle skrzydła dotykam ciszy to już tu tak lekka drżącym ciałem układam pieśń pochwalną o spokojnej nocy to już tu budzę kształt moich snów

Już pora na spoczynek W szarą pościel wtulam twarz Zasypiam i budzę rankiem W świecie brudnej miłości Kolejna butelka taniego wina Wyprute ma wnętrzności Spoglądam na jej nagość Zbyt wiele będzie przyjaciółek Nim zwinie noc swe skrzydła Ktoś leży przy mym boku To dziewczyna bez imienia Dziś spotkałem ją przypadkiem Ot tak bawiłem się jej ciałem Dobry kto da chwilę zapomnienia Na ścianie robię kreskę W szarą pościel wtulam twarz Zasypiam i budzę rankiem W świecie brudnej miłości

Postscriptum do Najświętszego Sakramentu Kiedy już topografię opuszkami palców liczę, pas skóry pachnie mlekiem, a przecież jak sól smakuje, tam gdzie pod piersi gzymsem pocałunek mój schnie. Kiedy już na rozstajach lędźwi ostyga kaplica, z tabernakulum świeci kropla jak hostia w lunulę łona wtulona, cisza oddycha i pół śmierć drga. I kiedy Ona nad nami zawisa schylona, by głaszcząc włosami gwiazd gasnące plateau naszych czół, kiedy mógłbym tak skonać, mógłbym zostać tak już. Wtedy krwawa eksplozja i błysk zórz— to papierosa zapalił w niebie Bóg.

miłość to drzwi za nimi tak wiele kochanych chwil złamanych serc to czas pięknych bukietów i słów gorącej krwi usmiechów łez to coś co nigdy nie wstydzi umie pieścić noc rozumie miłość to świat w nim można sie odnaleźć lub zagubić

dziękuję panu za to ile mi pan cierpienia zadał, wyświadczył mi pan przysługę, nie miałabym weny, by przelać na papier nieistniejącą stratę i złamane serce, co byłoby w jednym kawałku gdyby nie pan dziękuję, że mnie pan tak zniszczył zbeształ i złamał nie umiałabym tak pisać o cierpieniu, gdyby nie pan

Oprowadzają mnie tzw. "mądrości życiowe" Pomijam zatem życia, troski o strój i zegarek Zwiedzam zaniedbane ulice "tamtego świata" Mrukliwe tawerny, zmatowiałe kocie łby... ... Każda miniona chwila już jest na tamtym świecie! Niespokojnie spoczywa na zmruszałym cmentarzysku złudzeń i upiększeń, dopisywanych historii ... Na jednym z nagrobków: "przbudzenie nigdy nie powinno zakłócać snu" Przeciskam się niecierpliwie przez ten souk, wlewam w siebie litry rozpachnionego sentymentu Tęsknię. Sama nawet nie wiem, za czym, bo dobrze się odnajduję w labiryntach obojętności: nie zależy mi na tym, żeby odnaleźć wyjście Sprawdzam pogody na przyszłe dni: czy będą odpowiednie chmury do marzeń i właściwe pioruny do natchnień I słońce. Niech mnie zagasi.

Czas dla nikogo nie czyni wyjątków jedynie babol: rozdziawa-głupola stale i wciąż skrzeczy nawiedzona że to ona – i tylko ona kwiecień przywabia do Żupnych Ogrodów który przemieszcza po gazonach fiołki różowy pył strzepuje krzewuszkom i pąki rozwija kremowym magnoliom A wtedy wiosny kluczyki złote dzwonią w rozprysłe fontanny forsycji pachną morelą prymulki czerwone żółte tulipany kłaniają się pięknie 24.04.2021

przesmutny to wątek człowieczy wkochana w kochanka kobieta nikt nie ma dla niej litości nikt na nią w domu nie czeka żywi się chwil odpadami wżebrana w ostatnie ciuchy myśląc że spija ambrozję łez kaptur nosi ze skruchy pragnienia ma całkiem przeciętne jak dom którego nie będzie interes życia zrobiła dotyki kradzione w pędzie złodziejka przegłupia dziwka chętnie się z każdym zamieni by nie czuć tej bezradności co trwale pikuje do ziemi bez marzeń bo nierealne bez planów bo niegodziwe wkochana kobieta ma burkę i pętlą okutą szyję mówią że miłość wzbogaca a ona kochanie przeklina bo wpadła w głęboką studnię i nie wie jaka przyczyna hamulec nie działa w praktyce zmarnuje życie wczepiona chce odejść ale nie może na drugie ma NIESPEŁNIONA

od dziś będę tworzyć całkiem inną sztukę wiązać na supełki co się związać nie da dokąd zajdę nie wiem może to polubię może gdzieś zostanie spuścizna i scheda po niewinnych ludziach obłąkanych myślach poranionych sercach i tłumionym krzyku który nie pozwala żadnej nocy przespać mając tylko jedno słowo na języku samotność to psina co się w sobie kuli a podszyta strachem tkwi jak śmierć przy budzie zagląda nam w dusze plecie mocne sznury by zarzucić pętlę biedakom na szyję nie trzeba poezji wystarczy tęsknota i człowiek co zawsze z myślami się bije

dwa atramenty rozlane mezalians wieczorny żywiołów popełniają swoje pięć minut w zakątku miasta aniołów niebo kładzie się ufnie na wody bezmiernym pulpicie ocean przegląda się w niebie chwila narcyza w zachwycie nasycam się tym romansem kroki wymierzam dyskretne ta chwila jest tym, na co czekam gdy dzień nudystą zbyt szpetnym zazdrosna miedziana struga wije się pasmem westchnienia choć zza horyzontu, to wciąż czujnie beze mnie kobalty, was nie ma

Intelektualne szlachectwo zostało mi nadane wtedy, kiedy tak bardzo chciałbym zostać głupcem i w oparach niemyślenia odurzyć się trwale Błękitna krew podobno w mojej głowie płynie co z tego, gdy przed każdą konkluzją jest tama Cierpię, patrząc, jak się o nią rozbryzguje

obarczony śmiertelnym wyrokiem oddechami strażników wiarą w siebie brnie Sokrates przez wzgórza oliwne do groty więziennej podziwia rytmiczność cykad nigdy go nie zawiodły jawi się idyllicznie nie daj się zwieść podajesz cykutę

uwielbiam ten minimalizm, nic tu się nie przegadało nic się niedopowiedziało. Wiersz trwa i ciągnie się jak dźwięk tybetańskiej misy. Wiem, że nic nie wiem - to mój ulubiony cytat, niepokój dotyczący niewiedzy jest chyba najlepszym motorem uczenia się i nauczania. Pozdrawiam Pan Ropuch

Pewien dubler z okolic Bostonu wyprostować się nie mógł ze skłonu. Lubił królów dublować - musiał sobie darować: nie pasował już nijak do tronu.

Lis pod stacyjką w gminie Leżajsk metodą "chińską" ból uśmierza. Przy czym, jak łupi skórę za tę akupunkturę, dzieląc to z jeżem, się nie zwierza.

Krowa Za to mleko które chciałeś Za cielęta co zabrałeś Teraz na mięso sprzedajesz mnie... Jesteś człowiekiem? Zastanów się.

nasączony tekstem w okowach okładek malowanych klepsydrą stąd dotąd chciało by się bazgrać nawet ołówkiem z pękniętym grafitem wewnątrz powędrować kreską na blat stołu obejrzeć plecy horyzontu w miodowych cieniach szukać śladu pszczół zapełniać kartkę każdą chwilką dopóki nie wyrwana pognieciona tylko

/ Just a flow! / Począwszy od światła, narodzone na Ziemi, czystą kartą grzebały kolkami piaskownice, świadome tego, że za część Wszechświata odpowiada ona. Pozornie były nieświadome; gdy Świat przywitały płaczem ślepe oczęta, wplotła natura bezwarunkowo Nam odruchy Boskość sprawiła, że ślepięta otwierały czas, bez klepsydry, która reformowalną się stała. W cywilizacji dano nam wskazówki, sekundy każdego oddechu mijają się cieniem słońca; przez zegar, który tyka, a nie powinien wcale! Dziś pytamy i patrzymy, którą mamy godzinę? Nic kupimy... / Parafraza / Paręnaście temu, paliłem papierosa; pisząc dla was, po prostu usnąłem, czułem dym, że rozchodzi bawełną się smród, który zostawił czarne oko! Idę dalej, bo nockę mam, trzeba śpać. -:))

Mówią, że szczęśliwy poeta, to poeta bezpłodny, nieszczęśliwy to 300 % normy, wszystkim nieprzesądnym zatem życzę szczęścia i formy ;)

@emwoo Dziękuję!

@Marcin Krzysica Zdecydowanie lepiej pójść po... Ludzki odruch w świecie zmasowanych ego jest potrzebny. Mocny początek i zapętlona reakcja peel'a. Spodobało mi się.

Trafił Pan w sedno. Dziękuję za obecność :) @Nata_Kruk Trudno nie brać pod uwagę już drugiej osoby, która na to zwraca uwagę. "Się" tam jest.To jest "się" domyślne :) Widać za mało wyraziste.Wstawianie "zasypiam i budzę się rankiem" psuje mi klimat, dlatego chciałem się go pozbyć.Musiałbym to przebudować,a wiersz nie wydaje mi się aż tak ważny. Będę takiej składni unikał. Bardzo dziękuję za zatrzymanie się u mnie w gościnie :)

@Archie_J A wdarł się ten słownik Pozdrawiam kredens

Pierwsza zwrotka dziwnie odstaje od pozostałych i dla mnie jest niejasna no bo mam wrażenie że autorka jakby z kimś się rozprawia więc jest to osobiste i przez to niejasne A jeśli nie osobiste to przytoczone tu przydomki- babol rozdziawa etc. Nie są mi znane i nijak mają się do wiosny Ale to moze tylko ja tak nie kumam no bo coś mi świta że niby głupota i ciemnogród zawsze mają się dobrze,ale nie wiem czy to to Pozdrawiam kredens

Każdy ma swoją wiosnę ramiona świtu wydłużają się w spojrzeniach osiada pokój teraz dostrzegam więcej nie tylko skostnienie książek wyplute wiersze na podłodze i piach po zimie jak wydmy zakotwiczyły we mnie przesypując uśpiony czas kiedy łąki rzucą się w zielenie i tak pozostanę babką zwyczajną przy drodze skulona czujność próbuje rozgonić wrony to nie przypadek że największe usadowiły się w głowie pod powiekami ćmy bandażują skrzydła bez pytania podaję swoje w ciszy od czegoś trzeba zacząć marzec, 2021

No i jak Ciebie nie czytać, GrumpyElfko... :) Caaałkiem niedawno czytałam o Sokratesie, dzięki temu chyba łatwiej było wejść w treść. Niestety, aporię, musiałam sprawdzić. Pasuje jak ulał. Pozdrawiam.

A ominęło mnie coś naprawdę ciekawego? :) Troszkę sobie podyskutowaliśmy w miłym towarzystwie.

Pierwsze dwie strofy to próba odcięcia się, a kolejne dwie bardziej kojarzą mi się z próbą akceptacji, oswojenia swojego stanu, jakąś niezbuntowaną refleksją.bardzo ładnie napisane.

@Nata_Kruk bardzo charakterne wersy i na lekkim nerwie w stronę partnera - świetny efekt :)

Pan, niewymieniony z nazwy, najprawdopodobniej pomylił forum literackie z miejscem odosobnienia, do powinien się udać. Jest to zresztą jego szóste wcielenie, po różnych Guciach czy innych Pattach. Zarówno obrażanie innych użytkowników, trolling, stalking jak i zakładanie multikont jest tu niemile widziane. Każde jego kolejne konto będzie blokowane. Jak zauważycie - zachęcam do naciśnięcia "Zgłoszenie" w prawym rogu.

@Lidia Maria Concertina Lidio czyżby życie w starym samochodzie, jedziemy, jedziemy, tylko ze mną się podziel. Pozdrawiam, tych klamotów masz dosyć dla dwoje.

A i lat i Amor nora. Kama bar Ron kura. Dar u Knorra ba! Makaron Roma Italia.

Co milo na wyro traw lazaret? Mata bili lasem. o Komesa Lili batami. Teraz, a lwa to rywanol i moc!

Iwa but, e jak wół o koty do karety? I mit, era, kody, tok, ołów, kajet, ubawi ,

A psy wikt. Oli kat i Odysa - Z? Co i los o Penelopa? Ja po-len. E-pos-oli! O czasy. Do Itaki - lotki wyspa.

Szczęśliwego Nowego Roku 2010, życzy wszystkim, Wiechu :-)))

Dowiedział się niedźwiedź ze swej czytanki: Mrówki najlepsze są w jesienne ranki Miś zbierał co wtorek Nastawił gąsiorek Na zimę mieć będzie butlę mrówczanki

Misia już w krzyżu nic tam nie łupie odkąd ma żądło w swej futrzanej dupie a kiedy jad z żądła działać przestanie znów uda się misio na polowanie albo usiądzie na big- mrówek kupie.

Jeden Francuz wprost z Paryża wszystkim wkoło wciąż ubliża robi głupie minki do swojej "cytrynki" gdy się tylko do niej zbliża.

uprasza się szanownych kierowców jeździć trzeźwo tzn. bez cytrynki

A czy ten wierszyk, który poniżej nie był przypadkiem też dla marianny? Nie mogę przeciez tu, na tym forum przesyłać wierszy dla każdej panny. Moje życzenia choć poszły hurtem były dla Ciebie a więc kobieto nie pisz żeś życzeń tych nie dostała i cofnij swoje chybione veto. Pozdrawiam serdecznie - HeJa W Dniu Święta Kobiet W Dniu Święta Kobiet Przemiłym Paniom zero słów, które serca Wam ranią a za to multum słów o miłości, które sprawiają wiele radości, przecudnych kwiatów od kochanego i komplementów od znajomego a od przechodnia poszanowanie - tego Wam życzę Przemiłe Panie. Bo od młokosa aż po wiek starca wielu z tych panów Ósmego Marca co tylko chcecie migiem uczyni dla swojej Pani, swojej Bogini, gdyż Płeć Nadobna warta jest tego by ją hołubić Marca Ósmego a także w ciągu całego roku być wielbicielem Waszych uroków.

Wicher zawyje nad Wilczyńskim jeziorem, gdy lato przyjdzie bo tchu mu braknie, by ochłodzić panie.

Jest pewna zasada i się jej trzymamy - limerykiem wątek tylko zaczynamy i nie każdy zaraz musi być klasyczny bo raz bywa pieprzny a nieraz liryczny. Bywa, że rytmika także zwichrowana a treść rozmydlona, nie poukładana bo to jest zabawa, nie szranki konkursu lecz pole do śmiechu a także dyskursu. Pozdrawiam serdecznie:))) HJ

Julia ma swojego chłopa a ten Barni to jełopa i to okaz bardzo rzadki bo uderza do mężatki. Że uderza to normalka choć to z samym sobą walka czy uchodzi od bliźniego zabrać to co było jego. Chce być łajzą, to nią będzie kiedy w samczym swym popędzie sam opinię swoją zbruka bo to przecież żadna sztuka. Lecz ten głupi frajerzyna kiedy rzekła mu dziewczyna, że go nie chce, że nie znosi przez telefon inną prosi. Ten lebiega, ta zakała wredny huncwot, żmija mała zszargał prestiż Casanovy tym, że taki ugodowy. Gdzie taktyka, gdzie zasada, spryt, podejście i ogłada, gdzie subtelność, czarowanie, komplementy, flirtowanie. Żeby zdobyć coś cennego nie wystarczy dnia pewnego wpaść i rzec od progu miła chcę byś męża porzuciła.

Nie chcąc sobą ubogacać szefa statystyki Dając odbój chuciom dziada skradła mu antyki Zerknął w IPN-ie Znalazł oświadczenie Bercia jest dziś częstym gościem „Dam pracę” rubryki

Komóreczkę gdzieś w ogródku by tam sobie po cichutku ptak Kakadu robił gadu-gadu w chwilach smutku.

Bo na wysokich grzędach w kurzęcych urzędach słychać tylko ptasie gadanie... Jaj nie znoszą już kury złotych, nawet tych denominowanych nie w złotych. Pilnują swych miejsc w urzędach, by nie osiąśc na niższych grzędach...