Ranking

obarczony śmiertelnym wyrokiem oddechami strażników wiarą w siebie brnie Sokrates przez wzgórza oliwne do groty więziennej podziwia rytmiczność cykad nigdy go nie zawiodły jawi się idyllicznie nie daj się zwieść podajesz cykutę

przesmutny to wątek człowieczy wkochana w kochanka kobieta nikt nie ma dla niej litości nikt na nią w domu nie czeka żywi się chwil odpadami wżebrana w ostatnie ciuchy myśląc że spija ambrozję łez kaptur nosi ze skruchy pragnienia ma całkiem przeciętne jak dom którego nie będzie interes życia zrobiła dotyki kradzione w pędzie złodziejka przegłupia dziwka chętnie się z każdym zamieni by nie czuć tej bezradności co trwale pikuje do ziemi bez marzeń bo nierealne bez planów bo niegodziwe wkochana kobieta ma burkę i pętlą okutą szyję mówią że miłość wzbogaca a ona kochanie przeklina bo wpadła w głęboką studnię i nie wie jaka przyczyna hamulec nie działa w praktyce zmarnuje życie wczepiona chce odejść ale nie może na drugie ma NIESPEŁNIONA

płoń… płoń jak gwiazda, jak kometa w oceanie granatowego nieba… rozsnuwaj to drgające światło… pozłacaj kwiaty kosmicznym pyłem… płoń - tym płomieniem wiecznej miłości… bo jesteś już wolna… całkowicie wolna, mamo… (Włodzimierz Zastawniak, 22-04-2021)

trudna pisownia łatwy wzrost czasem lepiej nie pisać tylko patrzeć...

nic nie mówić nie dotykać warczeć na swoje ciało uciec od twojego ja o miękkich dłoniach kobiecych włóknach pełna wyczekiwań i fajerwerków wkładam palce w zimne podbrzusze i już wiem co zrobić z tym chłodem kurczowo uczepionym miejsc w których jestem (napoczęty owoc zatrutego drzewa nadal jest owocem) nie noś mnie na rękach mam ślady gwałtu wtórność jest jak melasa oblepia wbrew wszystkiemu wciąż oddycham przeciwwskazania nie wchodzą w grę dlatego pieprzyć całą delikatność nie zatrzymam się przed wysadzeniem skurwysyna zmówię modlitwę — o śmiertelność tak psyche — dusza musi umrzeć są rzeczy których nie da się cofnąć każdej nocy zimno jest coraz zimniejsze

Wiersz jest również inspirowany kulturą starożytnej Grecji. Czas toczy się przez wieki, kapie kroplami sekund, w rytm uderzeń serca wciąż przed siebie goni. Kolejny ranek jaśnieje, zapowiadany Jutrzenką... ciemnieje zmrokiem i tak wciąż na nowo. Czy widzisz, co ja widzę? Rok mija czworaki, zmieniając oblicza, przebierając szaty. Wczesną wiosną postać wątła jeszcze, słaba, rośnie z wolna w siłę, jasną zieleń nosi. Z czasem pełna, zwiewna młodą, soczystą zielenią, wielobarwnym kwieciem zdobna, niesie radosną nadzieję. Mocna już, uśmiechnięta, przybiera inną postać. Krzepki młodzieniec z urodziwą twarzą. Żywiołowy, płodny, ćwierkający radością, obdziela zdrowiem, obfitością do nieprzytomności. Z wolna nabiera spokoju... bujnej matrony ciało i oblicze. Dojrzałej Wielkiej Matki życiodajne łono. Złota suknia zdobna w kłosy, grona i warzywa obleka postać. Nie kryje łagodnego uśmiechu. Później siwieje na skroniach, kurczy się ciemnością, kształty starca przybiera w szarawych łachmanach. Chwiejny krok na wichrze, czerep z włosów odarty, pomarszczone ciało i wzrok wymęczony. Kres już nadchodzi wychudzonej mary i... znów świta nadzieja, nabrzmiewa sokami. Nic się nie kończy, znowu się zaczyna cykl życiodajny. Wiedzie w tysiąclecia.

nie by to mnie kręciło ale chciałbym ją dotknąć mieć pewność poczuj jej chłód oraz martwe spojrzenie które gwarancją że to już dziś że ona to na pewno nie przebieraniec że w konia mnie nie zrobi weźmie moją dusze a pogrzebu nie bedzie bo ja dalej będę wśród żywych

pobiec za ostatnim promieniem słońca w zieloną głębinę zanurzyć w gęstwie naturalnej maszynerii w komórkowej omnipotencji w zjawiskowej świeżości zatopić opuszki neurony oddychać do ostatniej kropli chlorofilowej szansy wierzyć że ten świat i każde życie ma sens i drżeć z rozkoszy odkrywając misterium cykliczności

Ona tam jest, Ona tam jest, Ona tam jest! I patrzy przez okno na ten sam deszcz.

Otóż! Zapewne wiecie, że - jeśliby internet padł :czy będziemy wysyłać wiersze wiadomościami?Dzisiaj potrzeby nie mamy, w pergamin zawijać;skrzętnie zatajonych informacji, gołąb szponamistrzegłby prywatności - kontrola ze strony niebajedynie napawałaby skrzydła, w powiewie Zefira.Meandruje i jakieś delty ujścia na dłoni wypatruje,wewnętrzna strona staje się dla niego lotniskiemZawsze wyląduje, busola nie zawiedzie nadawcyNiby ptasi móżdżek, czas rozróżnia i przestrzenie,kremuje życie abstrakcją, deszcz balsamuje nasw słońcu

bardzo bym chciała mimo zakazu zwyczajnie być sobą wstać przed wschodem słońca nie patrząc na krytykę spojrzeć Ci w oczy spędzić te chwile daleko od noszy zmęczonej rutyny powtarzających się godzin stoimy nad brzegiem Gangesu gdy słońce nisko tarczę trzyma wiem czego pragnę bardziej niż zdrowia Twojego dotyku nawet rozsądek którym władasz zatrzymuje mnie nakazując milczenie jesteś rozsądny ja zakochana oboje wiemy jak wygląda otwarte niebo wszystkie na nim gwiazdy to nasze pocałunki chwiejne pobudki przed kolejnym zerwaniem zakazanego a jak smacznego rajskiego owocu Klaudia Gasztold

Do młodości. Coraz bliżej matur, coraz więcej stresu, więcej niepewności. Niepewności związanej ze wszystkim, bo matury to w końcu furtka do zupełniej innej rzeczywistości. Tak nam mówią. Zadecydują one o tym, jak będzie wyglądać nasze życie, nieprawdaż? Czy pójdę na studia? Czy pójdę do pracy? Jak będą wyglądały moje wakacje? Pytania kłębią się po głowie. To wszystko stresuje. Obraz w mojej głowie jest wyklarowany na następny miesiąc i nie dłużej. Nie wiem nawet gdzie iść, bo jakie jest moje powołanie? Czy to nie jest życie każdego nastolatka? Przepełnione niepewnościami i zagubieniem. My chcemy się w końcu bawić, a każdemu z nas zakłóca to inna troska. Jednym finanse, drugim rodzina, trzecim zupełnie inna wartość. My nie możemy żyć, jak chcemy, mimo bliskiej dorosłości. Żyjemy pod kloszem społeczeństwa. Nie radzimy sobie w dorosłym życiu, ponieważ skutecznie bronią nam go poznawać. Śnimy na jawie, ale tylko w swojej głowie. Zapatrujemy się w coraz to nowsze kompleksy i próby pozbycia się ich. Odkrywamy nowe rzeczy, lecz są dla nas zakryte. Wszystko wkoło się zmienia, ale nie zmienia się u nas. Brakuje nam stabilności, pewności i wsparcia. Zabijają naszą osobę, ale bez wykroczeń. Dorastamy i widzimy nasze martwe marzenia, szary dzień za oknem. Przemija to wszystko tak szybko, aż budzimy się w fotelu na ganku, widząc śmierć zaglądającą przez nieśmiertelną duszę. I co mamy zrobić? Czy nam odpowiesz?

Już za samo pochylenie się nad tematem wywodzącym się z antyku serce wielkie i ukłony. Z aporią sam niejednokrotnie się zmagałem. Szczególnie w chwilach kiedy traciłem kogoś mi bardzo bliskiego. A świat pozostawał bez zmian. Niebo było błękitne, a ptaki wciąż śpiewały. Szacunek raz jeszcze i ukłony!

siedzimy razem ja i mój pasożyt dwie szklanki butelka wódki pasożyt polewa po pełnej dziękuję nie piję nie wiesz co tracisz przechyla jedną przechyla drugą kiedyś byłem tak blisko by w końcu go zabić dziś nawet pijany w sztok może siedzieć spokojny zdobył przewagę skarmiłem go jak świnię obrósł w piórka i moc niebawem przestanę jeść i rybę wypalam nagle nie bój żaby rób co chesz dopóty nie zmienisz głowy będę siedział tam i pił za trzech zrozumiałem że nigdy ciebie nie pokonam to dobrze miło mi to słyszeć od dzisiaj w takim razie będę już tylko pił na wesoło

Krótkie o spokoju głupotki...choć ten spokój może być kiedyś naszym synonimem szczęścia. Czasem warto się cieszyć z dnia bez-tragedii...

Szybko biegnąc, mijam rzeczy, sprawy… podniecając się. Ciekawość czeka na wielu drogach. Wiecie dlaczego wolę biec, zamiast iść ?

opleciona tobą byłam jak z perskiego fresku teraz twoja narzeczona z gugułą w środku mi się śni wracam nierównym brukiem soliród się płoży zerwij kartkę pogrzebową zostanę nieświadomą

Myślę, że poznał świat i był ciekawy, co potem.

*** Ałła wykonuje ten utwór do poezji jednej z najwybitniejszych rosyjskich poetek, Mariny Cwietajewej… http://www.tsvetayeva.com/ *** płoń… płoń jak gwiazda, jak kometa w oceanie granatowego nieba… płoń, rozsnuwaj to drgające światło… pozłacaj kwiaty kosmicznym pyłem… płoń, tym płomieniem wieczności… bo jesteś już wolna… całkowicie wolna, mamo…

Pan chce zapobiec moralnemu upadkowi. No ale to są... Takie sprawy, których... Właśnie o takich ludziach, którzy są tutaj u nas... Pragnąłbym żebyśmy ZAINICJOWALI... Dla ! Pasażerów znajdujących się na naszym statku ! Wieczorek. Ps. @tetuMój wpis, na który odpisałaś to sarkazm :) Moim zdaniem, to nie słowo "skurwysyn" wywołało oburzenie, ale to, w jakim jest towarzystwie.Mnie tekst się podoba w całości, ale jeżeli mamy wydać sprawiedliwy sąd, powinniśmy opierać się na faktach. Fakt - "skurwysyn" to wulgaryzm i zgodnie z punktem regulaminu... Czyli, Grzegorz ma rację, więc wypadałoby zmienić tekst, bądź regulamin. Pozdrawiam :)

Żaden krok do przodu nie ma znaczenia, gdy później robi się dwa w tył i zapomina, że... Chwila nie odzwierciedla życia, bo jest to tylko jedna z barw całej tęczy ludzkiej egzystencji.

Być ręcznikiem na twym ciele gdy wychodzisz naga z wanny wilgoć twoją wchłonąć w siebie trochę bardziej być mniej twardym Być grzebieniem co rozczesze potargane twoje włosy przefarbować je i upiąć i nie mówić nigdy dosyć Być bielizną biustonoszem co okiełzna twoje piersi lub stringami co się wpiją w twoje ciało gdy się wiercisz Być bamboszem kapciem butem najmodniejszą być sukienką otuliwszy twoje biodra muskać je palcami lekko

zawsze niebo chyba że w głowie popsuł się projektor

Ciepła, słodka i mokra Kiedy pękają ślimaki to trzask obietnicy urodzaju pomarańczowe jest co będzie czerwone A drzewa buczą kiedy rosną liście I świszczy dżdżownica Dziś nie zakładam szalika

kiedy wyszłam z siebie wszystko było takie nowe ciekawe słoneczko ukazywało świat w złotych barwach później jednak rozhulał się wiatr wokół pociemniało sczerniało postarzało się czas wrócić do siebie i wyjść jeszcze raz w innym miejscu

@Konrad Koper Nie zdążysz - wiem. Pozdrawiam Konradzie.

Najbardziej na wiosnę Lubię robaki Beztroskie są to głuptasy Nic tak radośnie nie brudzi mi szyby Jak motyl lub jak gąsiewica pulchna Wesołość ich bezmyślności to absurdalny jest upór wiosny Nikt tak radości nie niesie po świecie jak kolorowa gromada pokrak

@GrumpyElf Tak mi się wydaje. Można przypuszczać, że w ten sposób chciał potwierdzić swoje racje. Wykazać, że jest wierny własnym słowom i zasadom. Honor... zawisł nad nim, a on mu się poddał ;)

@GrumpyElf Doskonale odmalowałaś obraz ostatnich "chwil" Sokratesa :) Wiele z jego zachowań wówczas, wynika z jego filozofii jak sądzę. Coś z moich klimatów, więc przybiegłam czytać i się nie zawiodłam. Spodobało się :) Pozdrawiam :)

@szubazdolka Wiem :) Ale drzewo jest tu porównane do przyjaciela i chcialam to podkreślic.

Naiwność bez granic Jest celem twym lub prześladowaniem Dobrze ci z tym żyć I tylko czasem takie przychodzą dni Gdy chce ci się wyć. Gdy nie ma już nic Na nowo znów oszukasz się Być może przyjdzie ten dzień Gdy promień słońca ogrzeje Serce twe i duszy cień. Gdy jeszcze możesz sprawdzić Siłę swojej słabości Nie jest z tobą tak źle Gorzej ,gdy w ociężałej bezradności Odnajdziesz swój dzień, życia sens. Być naiwnym, to nie grzech Choć często budzisz na ustach śmiech Tak to już w twym życiu jest Że płaczesz , a inni śmieją się. Nie załamuj rąk. Jesteś im potrzebny.

@GrumpyElf Oczywiście ,że jest kanciasty i nie zawsze rytmicznie siedzi. Gdyby był okrągły i siedział, to ja byłbym poetą :) Ty piszesz "wybacz" , ja napiszę dziękuję :)

@beta_b Nie jestem strażnikiem nikogo i niczego, raczej obrońcą Regulaminu, czasami mnie też wyleci wiązanka, bo emocje w poezji to normalność, ale do jasnej anielki, nas obowiązuje ten papierek który każdy niejako podpisał przystępując do tego portalu. Betko prof. Bralczyk jak dobrze napisałaś jest i był dla mnie językowym autorytetem tak samo jak prof.prof Miodek czy Markowski i dobrze by było żebyśmy ich wskazania brali sobie do serca a nie ich sekowali. Eufemizmy kontra wulgaryzmy - uśmiech mi się na twarzy pojawił. Zdrowia Betko i zrozumienia innych. @M.A.R.G.O.T Margot jakby nie było tego sakramentalnego słowa Tetu miałaby u mnie serce, do tego momentu było wszystko oki, po tym słowie jakby mnie na stosie palili - powiedziałem dość tego. Miłego dnia.

Joanna - Anna, oj! Oj, nieładnie... Nie, ładnie Nieład? nie... Ład-dał... On już wysiadał. Wy, żuj no... ład, siad... :)

Ten wers jest najsłabszy, bo pod rym. Całość na tak.

wczucie się w kogoś, ale się wcielić jeszcze fajnej.

@[email protected] nie biorę udziału w kłótniach, ale odbija mi się ustawa antyaborcyjna i podobna postawa. Co Ci daje misja strażnika moralności? Tu piszą dorośli. Czytanie też jest dobrowolne. Gdyby ktoś Cię krzywdził, obraził to rozumiem. Rozumiem, że masz potrzebę podpierania się autorytetem, ale tu eufemizmy nijak mają się do życia.

@[email protected] ??? Grzegorzu, to mocny tekst o gwałcie. Nie masz z tym nic wspólnego, nie jest o Tobie, ani wbrew Tobie. Przypomina mi to jesienne demonstracje kobiet i purystów wskazujących brzydkie słowa na kartonach. Naprawdę? Dla mnie: ciężar treści wymaga ekspresji. Zarzut jest nieadekwatny a nawet niestosowny, sorki. bb

@[email protected] Nie wiem skąd takie oburzenie, Grzesiu. Co do faktu, że to słowo jest wulgaryzmem, osiągnęliśmy chyba wszyscy zgodność. Wulgaryzm jednak to mniej niż treści wulgarne. Jakby Ci to wytłumaczyć. Czy nie oglądałeś nigdy filmu, w którym padają wulgaryzmy, a potem uznałeś film za dobry? Nie wiem dlaczego reakcje innych osób traktujesz personalnie, z doświadczenia wiem, że to z reguły jest bardzo dalekie od prawdy. Przyznam, że Twój komentarz jest dla mnie obraźliwy, zwłaszcza ostatnie zdanie. Czy dostrzegasz to czy być może władasz dziś uważnością wybiórczą?

@szubazdolkajeszcze raz dziękuję. @Lily Hamon Ty się odnieś do wiersza, nie do Grześka;) Niech pokazuje co chce:) Ma takie samo prawo do wyrażenia swojego zdania jak ja:) Ino niech mnie nie straszy Mateuszem, resztę zniosę:)

@[email protected]ą wiersze, są treści w których nie sposób uniknąć wulgaryzmów. Nie róbmy z siebie świętych. Tam gdzie wulgaryzm jest zasadny, nie ma powodów do rozstrzygania. Inna inkszość, gdyby to było niepotrzebne, naciągnięte, zbędne, rażące, to ok. Myślę, że zrozumiałeś o czym jest wiersz, natomiast wątpię czy rozumiesz co czuje zgwałcona kobieta. Nie strasz mnie Mateuszem, tylko znajdź mi odpowiedni zamiennik do słowa "skurwysyn" Będę wdzięczna. A wiersz, jak najbardziej możesz eliminować. Pozdrawiam. @Michał_78dziękuję. Pewne emocje trzeba z siebie wyrzucić, żeby się nie udusić. Nie wolno bać się nazwać rzeczy po imieniu. Serdeczności. @szubazdolkadzięki za akceptację. Pozdrawiam.

Szum fal opowiada zamierzchłą historię, ptactwo brzmi zdumieniem, słońce dopowiada... Prześliczny pałac wodny welon skrywał, błyszczący ciepłym i miodowym blaskiem. Niepokój budzą wielki w słonym, wodnym świecie, wyprawy rybaka. Żniwo nazbyt duże. Zemsta być miała, rezultatem miłość. Trwała niedługo. Zakazany owoc. Perun usłyszał, gniew jego ogromny. Kara odpowiednia, piorun zniszczył zamek. Gruz bursztynowy zaścielił dno morza, fala przenosi czasem urocze fragmenty. Zginął rybak, królowa przykuta do skały gorzkie łzy roni, słoneczne okruchy. Mezalians ukarany, tragiczne miało skutki odstępstwo królowej, prześliczne efekty.

@error_erros A czym jest nasze pisanie jeśli nie rozmową z sobą samym, poeto?

koniec zabawy?

orkanem ognia stajesz pośród kwiecia halny w błyskawic pobrzask wrosły me sny uczysz pokory gdym uwikłana w niszczycielskich braw burzę filarem jesteś pochodnią cyklonu dojrzały mój kosmos hołubisz gdy ból ronię na glebę co pod kopułą raju skrzypi i nalewasz mi w skrzydła srebrzyste heksagramy sklepieniu wydarte

W krainie szeleszczących deszczy czas kończy się - zaczyna. W poszumie kropel rośnie, w te pędy, soczyście, nadzieja. W krainie szeleszczących deszczy kołysze cisza. Drzewa w półcieniach tańczą. Liście w prześwitach, beztrosko, w zaśpiewach. Kochanie, przyjdź z gwiazdami... Boso, by nie obudzić licha. W szemrzących dzwonkach, nocą, miłością, mną, ciszą - oddychaj. Wilgotnych i dzikich szukaj słów, drobin czułością obmytych. I mów do mnie, mokro mów. W krainie szepczących w nas dreszczy.

A tam nie powinno by przypadkiem istnienie. Tekst trudny warty studiowania tj. wielokrotnego odczytu @GrumpyElf tej piosnki dobrze nie znałem depesze to była działka mojej starszej siostry ja z ich repertuaru ostałem się na speak i spell cała od deski do deski... Wracając do wiersza mam jedno skojarzenie muzyczne cóż począć tak już mam. Dla bajek i baśni jest zarezerwowana fraza żyli długo i szczęśliwie... tu na tym padole łez, choćbyś miał czego dusza zapragnie nie jesteś w stanie osiągnąć spełnienia, człowiek ograniczony ciałem ulega liofilizacji bezwarunkowo i niezaprzeczalnie. Dziecko które rodzi się bez płaczu dostaje klapsa życia co by zaczęło oddychać. :D Mam nadzieję że nie zabrzmiałem zbyt pesymistycznie. Nastęnym razem postaram się lepiej. Pozdrawiam Pan Ropuch

Hej Czarek. Podoba mi się temat i jak prowadzisz w wierszu przez naszą doczesną cielesność, w którą opakowani jak pralinki potrafimy tak wiele doznać, ale jednak lądujemy na czyimś języku. Wybacz trywialne porównanie. Czuję ciekawość peela, który rzuca wyzwanie i zaproszenie do "walking in my shoes" "(tu @Pan Ropuch - pozdro :) - podrzuca trafnie klip Depeche Mode). Jest też żal, bo bycie człowiekiem tak, by sięgać na co dzień istoty bycia człowiekiem nie jest po proste! Spalamy się każdego dnia po troszku, a chcemy przecież przybywać, istnieć mocniej; jednak los skafandra jest nieubłagany i z tym wyrokiem żyjemy. Cytat powyżej, ponieważ czekanie peel'a również mnie zastanowiło - choć pewnie nie miałaby być to wymiana 1:1, peel chce poczekać na boczku i spokojnie poobserwować, zobaczyć jak ta pralinka (już będę konsekwentna) bawi się, gdy licznik tyka nieubłaganie. Przeczytałam z zainteresowaniem.

od wielkich rzeczy dzieli mnie przepaść rzucam się ląduję na dnie a w górze wielkie sprawy dla zabawy puszczam oko za wysoko wspinam się mozolnie być na szczycie co za życie to tylko mrzonki