Ranking

idzie drzewo przez pole idzie po miedzy prostej za nim łopian kudłaty szczeka na dzikie osty wiatr mu mierzwi koronę smaga wychudłe boki lecz choć bardzo się stara nie zawróci go z drogi idzie drzewo przez pole mija chwila za chwilą wschody słońca zachody ile już ich przebyło ile jeszcze zostało nie ma kogo zapytać gdy samotne w tym marszu z żalu czasem usycha za ogrodem za sadem za parkiem puszczą knieją za łęgiem gajem borem gdzie inne drzewa żyją ale gdybyś je teraz wyrwał z całym korzeniem w las soczysty posadził w najzieleńsze zielenie umarłoby z tęsknoty za tym polem za miedzą za łopianem kudłatym wiatrem co je odwiedzał

A co, jeśli kiedyś dziecko we mnie powie: wystarczy, dalej nie przejdę. Nawet gdy ja-dorosły pochwali, ono się w środku rozwali. Zaweźmie się w sobie i powie: nie! przez traumę nie przejdę, nie ruszę się za żadne skarby świata, rozkosze. Nie zrobię tego, nie męcz, proszę. A potem zacznie walić pięściami zwyzywa, zwariuje, zaleje łzami a co jeśli się prochów nałyka, zapomni w roli nieszczęśnika. I nie zdążę go reanimować, zawrócić z drogi i uratować, gdy będzie szybsze o tę sekundę. Umknie mi, sprzed nosa umknie!

Moja babcia jest wesoła i nad wyraz przebojowa Lubi jeździć na rowerze dobrze czuje się w plenerze Zimą to na nartach mknie ach to tylko deski dwie Takie o nich ma mniemanie nie zastąpią ich jej sanie Zawsze czas znajdzie dla wnuka sama zajęć przy mnie szuka Zaprowadzi do przedszkola sądzi że to babci rola Z babcią wszystko proste bywa babcia nigdy się nie gniewa Kiedy coś mi nie wychodzi babcia życie mi osłodzi Babcia robi to z miłością zawsze z sercem nigdy z złością Dziś za wszystko Ci dziękuję i serduszko ofiaruję Przyjmij babciu je kochana za swą miłość i starania

po swojej śmierci kupiła psa przeprowadziła się na wieś (boki zrywać) raz po raz nóż w brzuchu nóż w wodzie nóż a nuż uda się bo zdarzenia są tylko wyobrażeniem zdarzeń szaleństwo wyobrażeniem spełnienia ból wyobrażeniem nieba lepimy pierogi do trzeciej nad ranem *niepotrzebne skreślić 180121

z owocnych rozmów pozostały owocówki śmierdzą za firaną żale rozmiękły ogryzki jabłek - tak wyglądają nasze przełyki nie potrafią już Ulepić słowa dogryzane smaczne desery dojadają muchy latają na oślep jak wspomnienia później umierają nie powinny a jednak zbieram je z całego domu z parapetu gdzie podpierałaś głowę zbieram te czarne myśli wietrzę mieszkanie nie do wynajęcia kwiaty które pielęgnowałaś umierają ściany już więcej się tobie nie oprą pozostaniesz operą mydlaną w moim życiu to mieszkanie jest we mnie ulepione z resztek tego co zostało czyste pachnące gorącym obiadem pulchnieje świeżymi owocami rozmowy soczyste spływają w łzach będziesz najbliżej mnie Mamo

Moja matka Pierwsza z kobiet Moje ciepło i komfort Moje bezpieczeństwo Moja duma To Ciebie pragnę zadowolić To Twego zachwytu wyczekuję Mój ojciec Pierwszy z mężczyzn Mój nauczyciel i sędzia Mężczyzna, którym się stanę Starzejecie się Jesteście daleko przede mną I zawsze tak będzie Zaszliście dalej na drodze życia Wybaczcie, że zawsze chciałem, abyście zawsze byli silni Wybaczcie, że lękałem się Waszego nieszczęścia Jak Wy cierpicie ja cierpieć będę Jak Wy wytrwacie tak i ja wytrwam Weźcie mnie za ręce i chodźmy na spacer, po raz ostatni A potem mnie puśćcie PS. Powyższy tekst jest kontynuacją mojego pomysłu, aby na bazie dialogów wybitnych filmów tworzyć wiersze. Taką do nich wartość dodaną. W tym przypadku tekst powstał z dialogów do filmu Hope Gap (Co przyniesie jutro) w reżyserii Williama Nicholsona. https://www.cda.pl/video/5832017ff (piękny film z poezja w tle :-) )

Heniowi za inspirację Desperacko wraz ze świtem w pelerynę okutany na środku torowiska trząsł się z zimna oskubany ograbiła ze wszystkiego kwoka wredna oraz szczwana najpierw go wykorzystała bo chędożył aż do rana potem rzekła bardzo krótko: całą noc przyjemność miałeś aż w kurniku pękło łóżko ja dawałam tak jak chciałeś teraz mi się coś należy z twoich piórek chcę mieć futro przyjemności te kosztują zapamiętaj raz na jutro" a kogucik jeszcze młody więc uwierzył starej kwoce oskubała do gołego i na tory zdołał dotrzeć szczęściem tory są w remoncie i kogucik sobie przeżył dla was morał koguciki nie możecie kwokom wierzyć bo radocha obopólna płacić za to jakaś bzdura w satysfakcji ma zapłatę każda chędożona kura

wcisnął się spiker nie da rady go wyłączyć musi wygadać gada, niech gada a ja tymczasem popatrzę Ci w oczy

wczoraj inaczej świat widziałemdziś go nie rozumiemwczoraj do niego się śmiałemdziś patrzę nań smutniewczoraj podziwiałem jego różedziś nie czuje ich zapachuwidzę nad nim wielką burzewczoraj świat podziwiałemdziś się nim brzydzęwczoraj sens w nim widziałemdziś wszystko czarno widzęnie potrafię już zrozumiećczemu na pierwszym miejscustoi fałsz głód i śmierćjeszcze wczoraj myślałemze po pewnym gruncie chodzęlecz dziś czuje że ja teżpo kolana w tym łajnie brodzęwczoraj nie miałem dziś mamwątpliwościczy ten chory świat potrzebujemojej miłości

gdy się spotkamy i gdy się spotkamy w zaświatach mój panie wtedy jednym osobno się staniem nie jednym łzom zaprzeczym nie jednym losom człowieczym nie jednym i moją będzie już winą że ty zabroniłeś płynąć krwi swojej krwi naszej krwi @Antoine W nie czepiać się "i" ;)

@w kropki bordo Słuszna uwaga. Całe streszczenie, w dwóch pierwszych wersjach. I przerażenie. Ale czasami filmy oglądam po raz kolejny i znam każdy szczegół. bb

wydaje mi się, że w tytule bez spacji, ale nie chcę podnosić napięcia. Pozdrawiam

a ja dodam tu na koniec babcie są niezastąpione chociaż smartfon i komputer dostarczają mnóstwa uciech nie zastąpią nigdy babci bo kto spokój ciepło da Ci kto zrozumie wnuków problem babcia problem ten rozwiąże znajdzie niepowodzeń powód jest dla wnucząt plastrem miodu pozdrawiam

i tu druga puenta przylazła trudna rada pamiętaj cicho rzekła starych drzew się nie przesadza :))

zaczynam się powtarzać wstając co rano piję kawę rytualnie paląc papierosa zastanawiam się ile jeszcze zostało powtórzeń co wieczór podczas kąpieli staję się dzieckiem Bożym coraz mniej przypominając jego syna przekleństw używam do upubliczniania emocji w jednym metrze kwadratowym umysłu jest więcej niż prostytutek przy drogach jak tu kurwa nie klnąć co drugi zakręt co miasto co państwo co kontynent wracam na tą samą prostą gdzie po lewej stronie lewa półkula pierdoli co ma robić prawa i na odwrót już za późno na zmianę skrzyżowania obaw przed jutrem wszystkie takie same nowopolska mowa kopulujące ze sobą dwa słowa na k i na ce ha mówią więcej niż godzinny wykład na uczelni czy w kościele w bibliotece obok milionów ton książek epilepsja zdarzeń zaczynam się powtarzać między powietrzem oddechów w kroku do przodu nie ma nic zaskakującego w kroku w tył tym bardziej nie ma niczego z wyjątkiem narządów a raczej przyrządów płciowych używamy wyjątkowo nieodpowiedzialnie powtarzając ten sam rodzący się zazwyczaj problem przechodząc chodniki ulice parki różne zakamarki otoczenia chodzę otoczony minami gestami wyklepany wyklepuję również klamki drzwi galeri handlowych okna urzędów i banków poczekalnie w szpitalach pułki sklepów ciąg linij papilarnych tworzy jeziora w których tonę kiedyś mnie znajdą obedrą ze skóry narazie zostawiam ślady zacierając poszlaki o dokonanym przestępstwie są w moich dłoniach kiedy przyjdzie moment niepowtarzalny zabraknie dotyku obraz się wyłączy niepowtarzalny stan

Zapakuj mi garnki proszę, może złotych kropli z łyżkę. Zapakuj też proszę, czerwone symbole dojrzałości, pomidory z tych ogrodów. Zapakuj mi garść odwagi, bo tych widm mi drogi wrą. Spakuj mamo krzaki jagód, bym nie czuł, a widział. Pomidory, wspinaczka po kościach altan. Symbol zdarzeń, tych ostatnich. Niech czerwień tuli do snu, Niech czerwień wyprawi do życia. Boję się, że zgniją wszystkie, zduszone lasem płytkowym. Wiatrem szarpią włosy, clematisy więdną z wolna. Spakuj odrobinę ciepła, tu od morza mrozem ciągnie. Brata mam, to jedna dłoń ku górze. Tu muszę się ciągle bić, pisać prace. Zdawać sprawozdania, protokoły myśli składać. Tu muszę być taki piękny, włosy przystrzyżone, karmię się, tym co słone.

- Jaki zwierz najgroźniejszy, co na mistrza czekał? - Groźniejszego na świecie nie ma od człowieka. Zwierz zabije gdy głodny, albo napadnięty, a człowiek tak bez celu, bo zabić jest chętny. Myśliwym i nie tylko https://www.onet.pl/turystyka/onetpodroze/rpa-kobieta-zastrzelila-zyrafe-to-byl-prezent-walentynkowy-od-meza/38jztq2,07640b54

Desperacko ciemną nocą w pelerynę okutany stał na środku torowiska i trząsł z zimna się skubany. Świt rozjaśnił nieco sprawę a gdy ustąpiły mroki to się wtedy okazało że to kogut jednooki. Nagi, bo go do rosołu piór pozbawił syn gosposi a wiadomo, że kogucik dumny jak paw ogon nosi. Pozbawiony opierzenia król kurnika a w nim grzędy chciał odebrać sobie życie bo utracił u kur względy. Może zrobił to celowo albo szczęście miał skubany bo choć było torowisko lecz tor był remontowany.

Opętałeś mnie, opętałeś, obecna wszędzie jestem tylko ciałem; a myśli ślę za tobą stada białe, opętałeś, oczarowałeś! Omamiłeś mnie, omamiłeś, straciłam rozum, zmysły, wolę, siłę, chcę wszędzie być, gdzie jesteś, będziesz, byłeś - omamiłeś mnie, odurzyłeś! Urzeczona, zachwycona biegłabym, by w twoje wpaść ramiona; usidlona, upojona, uwiedziona, oszołomiona – jak szalona! Odjechałeś – odjechałeś, a ja wciąż z tym samym szukam cię zapałem. Tęsknić znów za tobą będę wieki całe, chociaż wiem, że ty zapomniałeś... Odjechałeś...!

szczelne grodzie wściekłych dni uciekam w nie strącają szadź nie kończąc czekania sięgam po ciebie rozpinam guzik ogrzewam twarz w rozpaczliwie brzydkim ciele rzeźbisz mnie nową

SIEDMIOMILOWE BUTY Chodziłem po wodzie w drewniakach Woda łechtała mi przyjemnie stopy Pluskała cicho, potem dźwięk narastał staccato. Brodziłem po stawie w gumiakach Woda wlewała się do nich Plusk, plusk, Pluskatt. Wybrałem się na drugi koniec tęczy W poszukiwaniu szczęścia Ale nadaremnie. Teraz juz wiem, że szczęście znajdę w sobie Nie potrzebuję do tego Żadnych siedmiomilowych butów. Warszawa, 18.01.2021 Wiersz zainspirowany utworem Cz. Niemena ªSpokonym krokiemª

@w kropki bordo poważnie? Prawdę mówiąc to myślałem, że sama je usunęłaś. Cóż przepraszam, naprawdę nie chciałem. Nie zmienia to faktu, że lubię Twoje wiersze właśnie za swadę, zadziorność, płynność i też pewną odwagę. Zaczynam mieć tutaj swoich ulubionych autorów i to naprawdę cieszy;))

@Natuskaa nie za dużo ;)

@w kropki bordo ja prawdę mówiąc nie do końca rozumiem, a właściwie mniej rozumiem niż rozumiem, ale przecież nie muszę. Ale kupuję w ciemno Twoje wiersze i już. No ale nic, nie przeszkadzam.

Dobre, proste i zrozumiałe. bb

@Antoine W Dobrze, że ten czarny wiatr wywiało już. A piosenka ostała się zacna. Bo... Bo snuje się smutek jak z nut . Pozdrawiam, Antonio. ☺️

Źródło: https://www.greeka.com/ … jakbym odchodził w dzieciństwo świata… ― … i dalej…― poza granicę ― heliocentrycznego uniesienia… … W odbiciach alabastrowych ciosów ― zaistniało coś jeszcze ― obrysem szarżującego byka… Nie… … to ziemia ― pędzi ― jak wiatr... Czy może ― ja sam ― stałem się wiatrem? … … zamykam oczy ― i widzę ― bardziej… Otwieram… ― … ślepnę od nadmiaru kształtów… … Przede mną ― freski 2… ― Kamienny tron Minosa 3… ― Gryf leżący w liliach 4… … … lecz ― o dziwo ― nie czuję ― przyciągania kosmosu… Czuję za to ― zapach łąk… … szumiące gaje… ― … Ptaki śpiewają ― pomiędzy ― pomarańczami… … … kolumny… Schody… … podwórka … … Tracę oddech… ― … w mroku korytarzy i kurzu… … Tezeuszu 5… Bohaterze ― labiryntu … … pogromco Minotaura 6… … … słyszę ― tak jakby ― daleki szept… (Włodzimierz Zastawniak, 2013-05-21) ... * Chodzi o Pałac w Knossos (Pałac Minosa), znajdujący się niedaleko miasta Heraklion, na wyspie Kreta. Jeden z najsłynniejszych starogreckich zabytków architektonicznych, pochodzący z okresu kultury minojskiej (2000 – 1400 p.n.e.) Związana jest z nim legenda o Tezeuszu i Minotaurze. 2 Fresk – Rodzaj malowidła ściennego, wykonywanego na świeżym, mokrym tynku. Najczęściej o tematyce religijnej, roślinnej czy zwierzęcej. 3 Minos – W mitologii greckiej – król Krety, heros. Syn boga Zeusa i bogini Europy. 4 Gryf – Mityczne zwierzę. Przedstawiane najczęściej jako hybryda lwa i orła. W minojskiej Krecie gryfy były strażnikami sal tronowych. 5 Tezeusz – W mitologii greckiej – heros. Syn boga Posejdona i bogini Ajtry. Pogromca Minotaura, w zaprojektowanym przez Dedala (mitycznego architekta i wynalazcy) Labiryncie, pod Pałacem w Knossos. W zgładzeniu potwora pomogła Tezeuszowi – Ariadna – córka króla Krety Minosa i królowej Pazyfae. 6 Minotaur – W mitologii greckiej – potwór, przedstawiany jako hybryda człowieka i byka. Strażnik Labiryntu pod Pałacem w Knossos. Zrodzony ze związku królowej Krety – Pazyfae, żony Minosa, i byka – zesłanego przez boga Posejdona.

@Gathas "czymam" za pana kciuki ;)

świat się nie skończył, znosi nas ziemia można dziękować i prosić kochać nie zwlekaj już chyba się ściemnia

@Antoine W Bo po-o-mszy ;-) Dziękuję za słowo, pozdrawiam ☺️ @Dag Bo to moja prywatna wyspa wiosennie wielkanocna w środku mroźnej zimy, Daguś ;-) Pozdrawiam, buziaki! ?

@Arsis daję serduszko (ale te odnośniki - tutaj? myślisz że nie wiemy kto zbudował labirynt? i dla kogo :)) i złe te odnośniki - minotaur nie był strażnikiem labiryntu, było dokładnie odwrotnie..... @Gathas jak uwielbiasz mity greckie to znaj je chociaż trochę, bo autor podał złe odnośniki a ty nawet nie wiesz, że jesteś w błąd wprowadzany....

Pokazaliśmy język. Ja losie, a on…

Prawda. Jest takie porzekadło. Dzięki i pozdrawiam Różnie chyba z tym bywa. Jeden z moich pradziadków miał ponoć w zwyczaju mawiać, że ludzie dzielą się na krzoki i ptoki. Krzoki zapuszczają korzenie, a ptoki latają po świecie. Dzięki za czytanie. Również pozdrawiam

Uważam, że trudne tematy powinny stawać się domeną sztuki, tu poezji i chwała Frankowi, że to podjął. Instynkt, pożądanie bywają silniejsze od nauczania, czy kultury i takie przypadki zachodzenia w ciążę przez bardzo młode dziewczyny zdarzały się zawsze, a strach przed następstwami wywoływał różne gwałtowne reakcje do opisanej włącznie, były tylko zwyczajnie ukrywane. Wyciąganie dział jak to tęczowe, czy kościelne ideologie mają cos z tym wspólnego jest niepotrzebnym dodawaniem, bo powtarzam, tak było zawsze. Wydaje mi się, że sprawa taka byłaby w innym środowisku "załatwiona" przez znajomego ginekologa i nikt by o tym nie wiedział.

@Jacek_Suchowicz Któż z nas chciałby tkwić w zakazach i poddańczo żyć pod butem? Przeto każdy na swój sposób swą prywatną ma porutę. Nie przejmuje się ogółem jego musi być na wierzchu nawet słońce może zmusić by wschodziło mu o zmierzchu. Zna tysiące różnych obejść i wciąż nowe wynajduje bo choć może są bez sensu ważne, że on znów triumfuje. Pozdrawiam:) He Ja

@Natuskaa (prąd) przemienny mniej szkodzi niż stały. ale wiersz o... przeciążeniu duszy, ciała - bezpieczniki nie wytrzymują ;( w każdej fazie.

@Jacek_Suchowicz Mój nad Twoim miał przewagę piękne pióra i ostrogi sięgał prawie czempionatu aż tu nagle mu pod nogi niecny człowiek rzucił kłodę i obnażył go przed światem to wpływ miało na psychikę kogut dzisiaj jest wariatem. Pozdrawiam:) He Ja

@Jacek_Suchowicz Piękny wyszedł Ci erotyk choć drobiowy, lecz nie drobny bo budzący śmiech i podziw bo seks w treści jest zasobny. Sytuacje niczym w życiu przewijają się w tej treści odsłaniając i przewrotność ale także spryt niewieści. Wiersz powinien być przestrogą zaślepionym w swej miłości kogucikom pod rozwagę - kurka sobie gniazdko mości. Pozdrawiam:) He Ja

Zawsze coś raj i piekło to suma tego co człowieka czeka na ziemi błyśnie słońce jesteś w niebiosach zawisną chmury licho się kłania ale ten ma wiarę który nie poddaje się toteż krzywdy jemu nie zrobi po burzy przychodzi spokój może nie tysiąc słońc ale nadzieja jest

żeby nie powiedzieć 500+ dzięki pozdrawiam uprasza się nie kojarzyć z rządowym 500+

Wiersz fajny, ale samiczki chcą mieć satysfakcję plus:). Takie prawa świata.

Heniu to chyba było inaczej: Desperacko wraz ze świtem w pelerynę okutany na środku torowiska trząsł się z zimna oskubany dalej powyżej Pozdrawiam

@w kropki bordo i znów podoba mi się Twój wiersz, bo znowu zadziornie, ale to jest subiektywna opinia;) Tak to prawda, że wszyscy jesteśmy trochę śmieszni...

A MOGLI! WYCIĄG (LUZ) ULGĄ I CYWIL GO MA

TO KRET, I NARTY, TRAN I TERKOT. - TO PANA NARTA, A TRAN? - A NA POT.

Pozoranci hipokryzji Płyną leniwie kukły marzann przez homoseksualistów topionych dzisiaj nad brzegiem.

wyobraź sobie brzeg którym idziesz niepewnie ślady znikające za mrugnięciem powieki wyobraź sobie świat wyrzeźbiony echem szczelnie zamknięty w konturze dłoni wyobraź sobie ocean rozwiany niczym włosy od horyzontu do nierównych granic życia wyobraź sobie wiecznie zanurzonych w nocy zastygłe łzy słońca w źrenicy księżyca wyobraź sobie ulotny zapach letniej bryzy zawilgłej na ustach mgieł porannych a gdybym Ci powiedział że to nie na niby będziesz w stanie to sobie wyobrazić

Jestem John Reagan teraz mam tak z 76 lat (w dniu, kiedy to pisze, jest rok 1940), urodziłem się w wiosce Lippitt niedaleko miasta Ark Nebury w stanie Rhode Island. Kiedy miałem dwadzieścia pięć lat, wyjechałem do Nebury, żeby zająć się antykwarstwem. Rok po tym, jak założyłem swój antykwariat (w którym mieszkałem) ożeniłem się z najpiękniejszą kobietą Sophie Blanc, była francuską z nią, spłodziłem trzech synów: Trevora, Franklina i Carla (Nie wiem, dlaczego wtedy razem z żoną wybrałem te imiona).Przez wiele lat zdobywałem szacunek wśród mieszkańców Nebury, moje dzieci, gdy podrosły poszły w świat, Trevor założył firmę ,,Reagan and Clockwork Company,, , Franklina ożenił się z Beth Lincoln córką prezesa wielkiego koncernu ,,Nyth,, , a Carl został archeologiem i wyjechał do Egiptu. Jeszcze została moja adoptowana córka Angelina, jej rodzice Henry i Eva Samson (moi przyjaciele) umarli w wypadku samochodowym. Przez to, że byli mi bliscy (pomogli mi finansowo na początek założenia sklepu) zaadaptowałem ją, Beth uważa nas za swoich rodziców (oczywiście powiedzieliśmy jej, że jest adoptowana).1 marca 1919 skończyła się moja sielanka, moja droga żona umarła z powodu jakieś nieznanej choroby, właśnie wtedy wpadłem w objęcia butelki, pokłóciłem się z najstarszym synem i ogólnie nie wychodziłem z domu. Po około roku takiego życia coś się wydarzyło. Spojrzałem w lustro, ale nie widziałem tam Johna Reagana tylko mnie Pawła Dobrzyńskiego.Tak naprawdę jestem skazańcem z innego świata. Mam w sobie geny istot zwanych Starszymi Bogami byłymi panami Ekstariatu. Przez to, że miałem w sobie te geny, dostałem się do wielkiego Syndykatu (chyba przestępczego) Rodziny Uffeli panującej nad połową Miasta Wież jednak po trzech miesiącach nic nie robienia, rodzina Uffeli przegrała wojnę z Rodziną Uneku. Patriarcha Junx uciekł i nikt nie może go znaleźć, reszta rodziny została zabita lub zamieniona w coś podobnego do ghula, a ja przez to, że nie byłem kimś ważnym lub groźnym jeden z przywódców tej rodziny Smok Uneku, zaproponował mi układ, że zmienią mi pamięć i od czasu do czasu będę pomagać agentom w tym świecie.Przeczuwam, że wstrzyknięto we mnie jakieś ustrojstwa, które jednak przez duże, ale to duże ilości alkoholu prawdopodobnie uszkodziły maszyny i odzyskałem swoje wspomnienia. Wtedy zacząłem myśleć, w jakim ja jestem bardzo, ale to bardzo złym punkcie. Gdyż nie jest to normalna Ameryka, w latach dwudziestych, ale coś bardziej podobnego do świata fantastycznego.Są różnice takie jak zamiast Providence i stanu Maine mamy moje kochane miasto Ark Nebury i stan Korwich i wielu innych. Do tego w rynsztokach miast w niedobytych kniejach i głębinach oceanów żyją różnego rodzaju potwory z wyobraźni kogoś, kto jest fanem Lovecrafta i ma pewne dewiacje, wiążące się z tymi istotami. Nie liczę jeszcze relacji z sąsiadami czy moimi przyjaciółmi a w ogóle boje się coś powiedzieć do swej przybranej córki, która miała 18 lat i moich synów. Miałem umysł dwudziestopięcioletniego prawiczka z częstym dodawaniem memów czy innych głupich (i suchych) tekstów (twór początku dwudziestego pierwszego wieku) ze wspomnieniami pięćdziesięcioletniego mężczyzny, który założył rodzinę i stracił żonę. (Mogę wspomnieć też, że śmierć Sophie jest dla mnie od teraz rzeczą jakby obojętna, niby pamiętam to, lecz to jak wtedy kiedy umiera postać, którą bardzo lubisz, opłakujesz trochę, jednak to nic nie zmienia w twoim życiu). Więc musiałem funkcjonować…

on głodny jak świnia ja nażarty jak świnia ruszamy podobnie ryjami brodząc w tym samym korycie stojąc naprzeciw siebie w tym samym niepokoju czekamy na obuch pierdolnie nie wiadomo kiedy i gdzie jest upał co najmniej we mnie upalny nastrój aniołów powoduje że deszcz piecze on zapewne jest tylko w rozstroju pyta całkiem dobrze mówi jak na świnię ja całkiem dobrze rozumiem nie chce papierosa nie chce pieniędzy nie chce wina prosząc o trzy bułki dołożyłem pizzerkę wychodząc ze sklepu zawsze czuję niedosyt jakby urwano mi przed rozgrzeszeniem spowiedź jestem już na zewnątrz upał daję o co prosił odchodzimy do swojego chlewu upał gotuje się chlew stacja 15 - bezdomny czy też niepełnosprawny Jezus szuka pomocy wśród nas a może to anioł na kwarantannie?