Ranking

malasz raz jeden malasz poszed na łonke, wzioł sfe sztalugi, farby i pendzle, szkicowau kf'atek - taki maczeg i czekau rezultatu - niczego nje zobaczył, jeno b'ałom plame, bo namalowau piżame. justyna a.

Krytykowi Czyta, czyha, ściska, prztyka, z każdym słowem skubie brodę, prycha, syka, zgrzyta, spłyca, bada liczbę sylab w strofie. Szarga, targa, szuka garba w rymie, w rytmie, lub w średniówce, smarka, mlaska, parska, charka, bladych składni pies na bubel. Szczypie, tyrpie, wbija szpilkę, szyk linijek szarpie za szew, przytnie, wytnie, wszyje, zryje, banał znajdzie — wskaże snadnie. Sprzeciw smęci, jęczy, męczy, gulę czuje, jadem pluje, szpetny, cierpki, zły i wściekły, że sam pisać tak nie umie.

Patrzysz na mnie, gdy jestem daleko, patrzysz, kiedy cię mijam bez słowa; nawet wtedy, gdy nie drgnie ci głowa widzę oczu twych błysk pod powieką. Dążysz do mnie niezmiennie, wytrwale, szukasz miejsca, by być przy mnie blisko; w pamięć wryć chcesz mi swoje nazwisko, postać twą przed oczami mam stale. Ja też patrzę, gdy jesteś daleko, patrzę, kiedy mnie mijasz bez słowa; nawet wtedy, gdy nie drgnie mi głowa zdradza mnie oczu błysk pod powieką. Szukam cię, czasem nawet wbrew sobie, wzywam siłą mych myśli szalonych; tęsknię do oczu twych niezgłębionych, wiersze nawet już piszę o tobie... Czemu więc, gdy pochylasz się ku mnie, Kiedy nawet cię czasem dotykam wzroku twego jak mogę unikam, albo milczę uparcie i dumnie? Czemu ty, kiedy jestem tak blisko, gasisz uśmiech i usta zacinasz, a gdy czasem rozmowę zaczynasz obojętny się zdajesz na wszystko? Coś nas ciągle do siebie przyciąga, coś nas ciągle od siebie odpycha; każde z nas trochę szybciej oddycha, każde z nas się tak samo ociąga... Ja już jestem zmęczona, przyznaję, dosyć mam już tych ciągłych podchodów; sama jutro krok zrobię do przodu - jutro już będziesz mój. Głowę daję!

Kamienny wiatr Pustynia wcale nie próżna, (u)kamienowana jak Szczepan, pełna drobnicy rozpalonych głazów, piasku w źrenicach męczennika. Krwi poległych bez bólu straceńców. Czarnych okryć nomadów, które ukrywają szkarłatną juchę. nozdrzy, ust, ciemnej skóry, ale nie oczu... pełnych dobrej nienawiści. Broni się sama, wyznaczając szlaki karawanom wielbłądów ludzi. Tylko tańczący bezlitosny wiatr targa nią bezgranicznie od tysiącleci. A ona nie umie podrygiwać w jego rytmie. J. A.

Do poetów jutra Czy zdolna jeszcze pisać martwa dłoń poety Stalówką zardzewiałą co papier kaleczy, Zwilżając kartek rany w szafirowej cieczy, Zgorzkniałe swego życia spisując wersety? Natchnienia zmarnowane ojca już nie znajdą I pragnąć będą serca jak głodne sieroty, Co przyszłość układają z upiornej taroty, I płaczem się zanoszą za chlebową pajdą. A my, poeci jutra, ileż sierot mamy? Ileż to wielkich przesłań nie skutych w atrament, Na wieki zapomnianych – czy się domyślamy? Dlatego pisz poeto, nieba twórz firmament I Słońca rozpalając niszcz goryczy ramy, By został po Twej śmierci nie popiół lecz diament. --- Do napisania powyższego utworu zainspirował mnie ten oto wiersz: https://poezja.org/utwor/166948-nie/

Kula ziemska w kosmosie wisi niczym w próżni, ale w miejscu nie stoi, wokół Słońca krąży, nie śpieszyła się nigdy, zawsze na czas zdąży od wieków taka sama, a ludzie tak różni. Chociaż z jednego szczepu wszyscy pochodzimy, nie spotkasz w Ameryce, Azji, Australii, Grenlandii czy Afryce, nawet w Oceanii identycznie podobnych. Wszystkim się różnimy. Niby z tej samej gliny, a różni garncarze formułują poglądy, kulturę, zwyczaje, mieszanką wybuchową jaką życie daje, nikt nigdy nie odgadnie, co los niesie w darze. Czy nastaną szarugi, czy zakwitną maje, a co z tego wyniknie, przyszłość nam pokaże.

noc kochankom sprzyja ich nagie ciała sobą okrywa noc kochankom pomaga roznieca uczucia wyzwala noc kochanków uwielbia namiętność budzi im schlebia każdej nocy w alkowach świata księżyca użycza noc kochanków dobrze zna doskonale wie że to najpiękniejsza gra

(z cyklu: Maryśkowe wierszyki ) Z podziękowaniem dla @8fun za podsunięcie tematu ? Gdzie tak płyniesz przez ocean, wielorybie, mój waleniu? Czy ci kryl smakował dzisiaj? Czy już jesteś po jedzeniu? Czy się mylę? Powiedz szczerze: Ton z pięćdziesiąt ważysz chyba? I nie jesteś żadną rybą, choć w twej nazwie ryba pływa. Wielorybie mój kochany, płyń na północ, jak najdalej. Tam jest zimno, tak jak wolisz, ciepła nie ma prawie wcale.

W obronie przed zniszczeniem Kłamię milczeniem. Ze strachu przed zwolnieniem Kłamię milczeniem. Z lęku przed otoczeniem. Kłamię milczeniem. Z cynicznym westchnieniem Kłamię milczeniem. Prawda rani i boli, I żadnej nie gra roli. Z czystym sumieniem Kłamię więc milczeniem.

Oczy ma duże jak szklane kule, koślawe łapy, pryszczatą skórę, jeśli go spotkasz to już jest bieda, bo cię zatrzyma i przejść ci nie da. A jak cię złapie, to cię przekona, że co rozkaże, musisz wykonać. I chociaż nie chcesz, kręcić się będziesz jak kołowrotek, na jednej pięcie. Raz się zdarzyło, ktoś do przedszkola, chyba niechcący, wniósł żabobona, a ten na dzieci się rzucił od razu i niemal w oczach jak balon się nadął. Gdy pani Zosia go tylko ujrzała, to wszystkie dzieci wnet zawołała. Wzięła do ręki malutką szpilkę i nią ukłuła podłą bestyjkę. W całym przedszkolu rozległ się jęk i nasz żabobon jak balon pękł. Już nas nie straszy, już nas nie smuci i raczej nigdy do nas nie wróci.

(z cyklu: Maryśkowe wierszyki) Inspirowane "Pogadanką" autorstwa@Justyna Adamczewska ? Pewien ślimak rozmarzony leżał w chmurkę zapatrzony. "Miękka, lekka, śnieżnobiała, w smaku pewnie doskonała.. Waniliowo- śmietankowa. Chętnie trochę bym skosztował.." Gdy tak marzył ślimak mały, inne chmury nadleciały. Ciemno się zrobiło wszędzie, chyba zaraz burza będzie. Ślimak schował się w skorupce, w ciasnej, ciepłej swej chałupce, listki dwa sałaty mlasnął, i o chmurce myśląc - zasnął.

Jego słowa,Jego 《obiecuję》,Czuła mowa,To, gdy mnie całuje,Jak trzyma mnie w taliiI w oczy spogląda.Vanitas vanitatumEt omnia vanitas.

Czeka... Na starej komodzie obok wazonu z różami stoi zegar ze złotymi wskazówkami. Naprzeciwko niego siedzi kobieta, wkłada binokle na nos i patrzy na ruchomy czas. Nie lęka się już niczego, przytula tylko kota czarnego, starego, schorowanego. Wie, że nadejdzie godzina, gdy odejdzie kocina. Czeka… J.A.

@Wędrowiec.1984 jak jest naprawdę nie odgadniesz choćbyś wysilał się i trudził tyle zagadek ilu ludzi kryje się gdzieś w ich sercach na dnie

czy bardziej jesteśmy podobni czy jednak się bardziej różnimy pozornie do zgody sposobni odmienni jak lato od zimy różnice mogą być złudne podobieństw pozór zwodniczy przymierza i spory trudne i myśli bieg tajemniczy

He, he. evicco.

W ogóle za wiersze dla dzieci powinny być rozdawane uśmiechnięte ślimaki, a nie serduszka, o! :D

Jakie fajne i wesołe. No i jaki wielki ślimak! :D

Stokrotki.Konwalie.Mimozy. Dyliżans.Rydwan. Parowozy. Cylindry.Wektory.I Muszle. Tarzan.Markiz i buszmen. Czy na tym padole łez jest miejsce na szczęście i miłość ? Na wiosnę pachnie upojnie bez Rozkoszna jest wieków czułość ! a nawet powiem po dobroci.... ......hiperboliczna!

Jeszcze raz dziękuję. Oczywiście, że możesz się tak do mnie zwracać - zresztą robisz to już od jakiegoś czasu...:) Determinacja jest kluczowa, gdy do czegoś dążymy. Oczywiście, gdy cel jest zły, trudno pochwalać działanie podejmowane, by go osiągnąć, tu jednak może być różnie. Czasem człowiek dążący do niewłaściwego celu z rozpędu uderza w ścianę i to go otrzeźwia... Natomiast gdy cel jest dobry, lub przynajmniej nic nie wskazuje, aby był zły, wtedy determinacja jest po prostu bezcenna. Czasem potrzeba jej najbardziej w ostatnich momentach, jak biegaczowi na finiszu. Ostatni wysiłek decyduje o zwycięstwie. I jeszcze jedna uwaga: trzeba umieć dostrzec granicę pomiędzy determinacją a zaślepieniem... Pozdrawiam

stwórz się z deszczu gwiezdnego pyłu domieszki ziemskiego lata piasku różowej muszli krwawych stygmatów.. porusz ustami wydobądź dźwięk tchnij go nad stawem nie proś o lęk

Czy synów ma dwóch ów z Rzymu Ben Hur, czy córki, czy nul - gość darł się z Glamour. Bo piękne są kroje dla dwóch, albo dwoje, /\ gdyż gender to strój, nieważne ze skór... |

, Dziękuję - i udaję się do królestwa Księżyca, który już dawno wzeszedł. I psy się uśpiły... :) Dobranoc. :)

Proszę bardzo. To jest naprawdę ładne. :)

W trójwersach ABB / ABA A o to Ci chodzi. Jakoś tak mi samo wyszło. Ostatnio nie mam zbytnio czasu, ale pomyślę. Pozdrawiam

Powiem więcej: kiedy miałam dużą przerwę w pisaniu, mało też miałam kontaktu z poezją. I jestem przekonana, że to jakoś wyjaławia. Wyobraźnia owszem, działa, ale nie tworzy poezji... najwyżej małe jej okruszki, które szybko znikają, jak płatki śniegu na mokrym chodniku...

Mam tak samo. Czytam czyjś wiersz i nagle pojawia się koncepcja na mój własny :)

Posyłam uśmiech. :)

Widzicie @evicca, @Justyna Adamczewska - inspirujecie :)

Zatem - 3msie!!! - heeeeeeejjjjjjj!!!

Czymże... Eh, życie jest piękne, weź je za rękę i idźcie razem do świata marzeń, poprzez witraże i słów miraże. Ach, cudnie będzie, w słońcu gałęzie, niebo przykryciem, może odkryciem lub oceanu odbiciem? @Justyna Adamczewska

Samm :))

Taroty to już moja osobista inwencja :) Słowotwórstwo ;)

Szalenie mi się Twój sonet podoba. ;)

cudowne :) nie sposób się u Ciebie nudzić :)

Sądzę, że dziś nie jeden zamiast stalówki, papieru i szuflady wybiera klawisze, pliki i foldery :) A reszta? Reszta się nie zmienia, umieć oddać fragment rzeczywistości w paru słowach to nadal jest sztuka! A, i nie każdy twórca jest przecież zgorzkniały, ale o tych radosnych mniej chce się pamiętać :) Pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję za zrecenzowanie! Trafnie spostrzegłeś, że mam na myśli narkotyk, dokładniej alkohol. W tym wierszu chciałem opisać uczucie które mi towarzyszyło niejednokrotnie, ową nadzieję, między ostatnim a następnym łykiem zdradliwego trunku. Starałem się zawrzeć parę subtelnych nawiązań do butelki, o tym że stoi "na wyciągnięcie ręki", o tym że "wierzysz jeszcze (...) że nie pocałujesz jej szyi" - szyjki butelki. Podmiotem w drugiej części wiersza staje się owe naczynie. Zastanawiałem się czy nie zmienić ostatniego wersu na "odkąd tylko pamiętasz - butelka", ale pomyślałem że tak jest bardziej uniwersalnie. Tylko czy słusznie nie doprecyzowałem co miałem na myśli?

18.11.2012 gigant chcę z tobą żyć, więc ucieknijmy z tego wiersza, a poezję zostawmy tym, którzy nie zaznali miłości. 2019 75 miesięcy cały czas na gigancie. a jednak. dla ciebie nie jestem priorytetem, pilną sprawą, deadlinem. czego chcesz? przecież nie odmówię. muszę, bo czekają, bo zewsząd naciski, wszędzie być nie mogę, przecież się nie rozdwoję, a messengera nie da się wyłączyć. myślisz, że robię to dla siebie, mnie też to męczy. przecież wiesz, że cię kocham, wiesz, prawda? idziesz tak daleko przede mną, że ledwo cię widzę. wracasz tylko, gdy szukasz jakieś rzeczy, nie mnie. czy krzyczę, czy milczę, bez lajków jestem niekompatybilna. "ucieknijmy (...) a (...) zostawmy tym"

Ja również! Z "rajskiej dziedziny ułudy" do twardego świata biznesu... Do zobaczenia! :)

A zatem "Niech nad martwym wzlecę światem..." :)

Rozumiemy się. :)

"...nowości potrząsa kwiatem..." :)

Tak, gdy przychodzi choćby widmo śmierci, wszystko jest plastikowe. Podoba mi się Twój wiersz. Sztach.eta

Trochę przypomina wiersz A. Mickiewicza"Niepewność" Ostatni wers bardzo wiele determinacji, ANIU. Pozdrawiam, J.

Nie Ty nie musisz już pisać o naszych emocjach. Zamknij dziennik, odłóż pióro i nie pytaj więcej - Po co nam to było? Nie wpadaj także w popłoch. Nie rób zamieszania. Po prostu wyjdź z mieszkania, nawet nie zamykaj drzwi. Nie trudź się, idź. J.A.

Nie to wiersz pisany pismem fonetycznym a w nim nie ma "ó" Dziękuję Evicco. :))

Pewnie ja. https://literatura.wywrota.pl/wiersz/54496-witold-szwedkowski-pustac.html https://literatura.wywrota.pl/wiersz/55946-witold-szwedkowski-ulotnosc-cz-1-fragment.html https://literatura.wywrota.pl/wiersz/56470-witold-szwedkowski-poemat-z-jedna-strofa-szesnastowersowa.html https://literatura.wywrota.pl/wiersz/56291-witold-szwedkowski-na-szczescie.html ...i wiele innych, które w takim gronie jak tu się udziela, nie dotrą, choćby do głowy kilofem wbijać. Choć w poezji to nic nowego, to tylko rozwinięcie długiej tradycji wierszy wielu rodzajów - wizualnych, haptycznych, konceptualnych, konkretnych, repetytywnych, lingwistycznych, dźwiękowych itd. itd. Ale tu dociera to tylko do nielicznych. Dlatego dłuuuugo jeszcze czasu upłynie, jeś w ogóle jeszcze kiedyś, ktoś z kraju nad Wisłą dostanie nagrodę Nobla z dziedziny literatury za swoją działalność poetycką. Dam sobie rękę uciąć, jeśli będzie inaczej. Dlaczego? Bo jeśli nawet w gronie samych ludzi uważających się za poetów rozchodzi się lęk przed stworzeniem czegoś niepospolitego, to poezja polska będzie wegetować na takich poratalikach, na jakich wegetuje. Tu też. A ilu ja się tu inwektyw nasłuchałem, szyderstw, obelg, kpin, wyzwisk. Od kogo, od tutejszych wierszokletów! Zjbnych dziadów. Bo prym wiodą składacze rymów na emeryturze. Ludzie których można porównać do orędowników poglądu, że Piotr Rubik jest wybitnym polskim kompozytorem współczesnym, a Zenek Martyniuk zasłużył by wreszcie wydać jego dizeła w aranżacjach symfonicznych. Ot, polskie gwno ale to i tak mało powiedziane... Trzeba mieć twarde jaja, żeby tu publikować. Dlatego tym bardziej gratuluję Robasze.

Jak zawsze 100 na 10 uwielbiam :)

Super łamaniec językowy z zaskakująca puentą ;)

Oczywiście, że niedojrzale to wygląda Rolkin, bo takie jest życie peela. Mówi o tym zakończenie. Tragizm tej postaci, pokazanie jej, było celem nadrzędnym do tego stopnia, że jak napisał Teslicus tytułem zwróciłem treść przeciw sobie- mężczyźnie. Dziękuję jeszcze raz za obecność, cieszę się, że wiersz zaintrygował Cię i wróciłeś do niego. Pozdrawiam.