Ranking

jestem jak pisklę co niepewne skrzydeł wzbić się próbuje do chmur na skraju tęczy szukam skarbu złotego środka na życie jestem duszą ulatującą przy każdym oddechu a mimo to trzymam się życia dociskam palcami do siebie z nadzieją na trochę szczęścia

Poranek we Włoszech czyli w południe zbiegam po schodkach mej kamienicy pan z tatuażem w okienku schludnie czyści blat baru przy mojej ulicy i puk puk w szybę on cara! woła mią carą dla niego zostałam i puk puk w szybę i znowu woła mia cara! come stai? bene bye! I co mi z pana l’italiana gdy serce zostało daleko I co mi z pana z tatuażem gdy ono jest innego i puk puk w szybę on cara! woła w południe dnia następnego i puk puk w szybę i znowu woła mia cara! come stai? bene bye!

Stoją dwa durnie Przy jednej urnie I się próbują wyzbyć swych zmartwień Cóż za wysiłek Ledwo już żyją Żeby w szczelinę dziś wcisnąć kartkę Przyznam się szczerze Oczom nie wierzę Niech to zostanie pomiędzy nami Lokal wyborczy To kolektura Durnie skreślają na chybił trafił

dotknęło i rozbiera płatek po płatku jak magnolii już obleciały krzew jak Alanis na środku bez rozmytego łona włosy zbyt krótkie odsłonięta pierś potrącają dźwięki słowa otokę z kryształu - mur kruszą w chrzęst drobinek przezroczysta skóra ekranem przychylność serca rozdziela ochoczo krew wszystkiemu - dziękuję

Zatrzymałem się tylko na chwilę. Na skraju pięknego augustowskiego lasu, nieopodal majaczących wiejskich zabudowań. Pusta droga, cisza, powietrze robiło z moim miejskim zasmogowanym umysłem cuda. Było piękne złotojesienne południe, gdy nagle rozległ się przeraźliwy krzyk. Rozejrzałem się wokół, ale wtedy wszystko ucichło. Po chwili, jak z wnętrza ziemi albo z tunelu metra, krzyk przywędrował z powrotem, ale teraz uderzył ze zdwojoną siłą. Ujrzałem przerażającą scenę! Rozbierana była do goła, całkiem zgrabna i tłuściutka kura. Szaty rwał z niej napalony do granic możliwości młody myszołów. Pierze sypało się gęsto wokół na lewo i prawo, jak trociny spod ujadającej pełną mocą pięciokilowatowej krajzegi i jej stu pięćdziesięciu decybeli. W powietrzu i na ściółce zrobiło się rudo. Ponownie zaległa cisza. Bardzo wysoko, nad głową ujrzałem dwa piękne kruki. Gadały ze sobą w powietrzu, mimo dzielącej je dość sporej odległości. Pomyślałem, że pewnie rozpatrują małą przerwę na nadarzający się darmowy posiłek poniżej. Kiedy znikały za wierzchołkami drzew, krakanie przerwał ponowny krzyk. Drapieżnik tryumfował. Sprawiał wrażenie opanowanego, ale coś od spodu unosiło go, to w górę, to w dół i na boki. Musiał ratować się machając skrzydłami, żeby nie stracić równowagi. Nioska dzielnie się broniła, dziobała i na powrót darła wniebogłosy, wraz z trzema nieodstępującymi jej koleżankami. Te jednak po chwili, jak opętane popędziły w kierunku pobliskiej stodoły. Ale zrobiły to dopiero, kiedy wielki ptak na moment odwrócił się w ich kierunku i zatrzepotał skrzydłami. Zakończyło się szczęśliwie. Dla kury. Ale czy na pewno? Ciekawe, co na to kogut i na ten niemal ogolony ponętny kuperek? Kogut siedział cicho i patrzył na wszystko od samego początku, zza ogromnej pomarańczowej dyni w polu. Skubaniec. Zrobiło się nieprzyjemnie, a mnie zrobiło się żal kury. Pal diabli koguta - pomyślałem, ja byłem z niej dumny. A myszołów? Cóż, myszołów, pewnie był "wkurzony".

wiara w anioły napawa otuchą zakładam zatem naprawdę istnieją jeden z milionów lazurowooki zstąpił na lasy Roztocza jesienią rozpostarł skrzydła złocistą pierzyną spod niej wypuścił czarowne płomyki języki ognia w gałęzie zawinął by udawały miedziane świeczniki i płonął liście na Bukowej Górze łuna pożaru niesie się na pola czosnek niedźwiedzi podpala to w błękit drgając powietrzem na ratunek woła zwolniły chmury przybiegły zwierzęta jaszczurka zwinka piżmak jenot traszka orlik krzykliwy przyleciał ogłasza że to nie pożar - anioła igraszka 19.10.2018r.

październik w ogrodzie potrafi zauroczyć na krzakach niczym czapki krasnali ostatnie pomidory podkradają ciepło chylącemu się słońcu dookoła mgły owadów i ptasie gonitwy zatrzymuję wzrok przy alejce klonów suknie w rudozłotach gotowe na sesję obiektyw aparatu czeka kiedy cienie położą się na wzgórzu zacznę polowanie w międzyczasie przy kawie wypominki układam w bukiety jesieni podbieram kolor do dziurki w skarpecie ale najpierw pozszywam siebie pająk mąciciel w zmowie z wiatrem na ramiona zarzucił babie lato przekorne łaskotanie i zarazem pewność z takich sieci nietrudno się uwolnić październik, 2018

Latał hen za morza pilot z Anielina Po dalekich krajach, ale nie wytrzymał. W końcu do dom wrócił, "Swojej" nie porzucił, Bo naprawdę dobra to była dziewczyna. Latał hen za morza pilot z Anielina Po dalekich krajach, marzył o blondynach. W końcu do dom wrócił, "Swojej" nie porzucił, Bo naprawdę dobra to była dziewczyna. Latał hen za morza pilot z Anielina Zwiedzał świat daleki non-stop biedaczyna. W końcu do dom wrócił, "Swojej" nie porzucił, Bo naprawdę dobra to była dziewczyna. Do wyboru :•]

Róźne na świecie się cudeńka zdarzają :) oj, róźne.

Deonix_ i Marcinie, bardzo Wam dziękuje za Wasze opinie. Niech to co najlepsze na tym forum nie będzie zapomniane. Pozdrawiam :-)

Jest klimat i sugestywny obraz. To lubię :)

Gdy w październiku stopni dwadzieścia, słońce grzeje po jasnej drodze bezwietrznie w końcu mógłbym iść. Wśród liści ognistych jak rozlane złoto tak uparcie wypatruję cienia obok.

Proszę bardzo :)) jeszcze nikt do mnie nie mówił królowo, wiem, że to żarty, ale miłe.

A była taka królowa? Może Andzia?

nie no, z tymi cudeńkami może i przesadziłem, ale chyba nie aż do tego stopnia? ;P

Jak piszesz Królowo Marysieńko, to możesz pić dalej ha, ha, ha :)

wnioski zasadniczo dość racjonalne, problem tylko z pkt. 3, bo "jak mówio" nasi piloci i na drzwiach stodoły polecą. Krukom chyba już nawet polecili :) Dzięki Tomaszu, dobrej zabawy.

Podobno nie ma jak dłuższa gra wstępna ;) Pozdrawiam również, dzięki! ;)

W punkt ;)

to tak jak ja, przynajmniej żeby coś napisać. Dziękuję, tym bardziej, że trafiłeś akurat na debiut :) Pozdrawiam

... i masz babo placek :) niby nic ,a wyszło ciekawie :) PozdrawiaM.

Masz duży dar i potencjał. Duży zasób słownictwa i to fachowego, tu akurat nazewnictwa związanego z antycznymi wazami. Gratuluję pomysłu:)

Ciepły i pełen radości wiersz :) PozdrawiaM.

Mnie się podaba ta zachłaność, nienasycenie, cikawośc życia i chęć próbowania. To nas tu trzyma. Nuda może zabić człowieka najzdrowszego fizycznie :) PozdrawiaM.

Ta druga zwrotka mówi najwięcej, a do tego mówi pięknie:) pozdrawiam

Zgadzam się z WarszawiAnką. Za szybko, trzeba się delektować i smakować. A jak tam z garściami u Peela? No to brać, póki czas. :) Pozdrawiam.

Sporadycznie tutaj zaglądam, ale warto było poświęcić chwilę.

A.Mleczko mówił "baranie, nie jesteś sam" Rysunku jednak nie zamieszczę - mógłbym, nieopatrznie, sprawić komuś przykrość. ;))

Dobry wiersz :) Peelce tylko jeszcze powiem tak: Nie myśl, że trzymając się życia postępujesz niewłaściwie. Jakkolwiek trywialne to by nie było... Pozdrawiam :)

Czy to też dotyczy domowych porządków?:)

Te ze Skandynawii u nas też bo tu jest im ciepło.Taki paradoks.Jak się okazuje nawet ciepło i zimno stanowią jedność. Pozdrawiam.

jak pozbyć się lęku i zaufać biegowi zdarzeń w sytuacjach zdawałoby się bez wyjścia albo bez wpływu na nie jak dla mnie świetne ujęcie pozdrawiam

Pomysł wirtualnego tomiku miesięcznego mi się podoba, co jakiś czas można by się również postarać o papierowe wydanie, to z pewnością byłoby miłe dla autorów wyróżnionych wierszy, ale... Idea "profesjonalnego jury" mnie jakoś słabo przekonuje. Być może znajdziemy chętnego polonistę, krytyka literackiego i historyka sztuki chcących dokonywać takich ocen, lecz czy opinia tych osób jest bardziej rzetelna i cenniejsza od oceny publiczności? Dla mnie nie. W związku z tym proponowałabym, aby były dwie ścieżki głosowań - tomik wierszy wybranych przez publiczność i tomik wierszy wybranych przez jury.

Uwielbiam takie wiersze-duometafory. Na pierwszy rzut czytam go jak erotyk pod metaforą poezji ( a jak piszesz o odwróceniu kartki to mam pewien obraz w głowie heh), potem o poezji pod woalem erotyku, i to mnie rozpala jeszcze mocniej - na myśl - jak czasem potrafi rozpalić poezja:) troszkę szkoda, że to praca zbiorowa, tak wywnioskowałam, można powiedzieć więc - poetycka org.ia :P pozdrawiam

Ta rytmika doskonale odpowiada zbieganiu po schodach. :)

Oj, to ryzykowne! To picie duszkiem - czy to alkoholu, czy życia... Grozi utratą świadomości, przytomności i poczucia rzeczywistości! :) Dla mnie, ten wiersz składa się z dwóch odrębnych części - jak gdyby z dwóch wierszy. Pierwszy by mi nawet wystarczył. :) A co do umierania w miejscu urodzenia - tysiącletnie , potężne sekwoje stoją dziś w tym samym miejscu, gdzie wykiełkowały... :) Pozdrawiam

Podpisuję się pod komentarzem @WarszawiAnka, urokliwy, romantyczny moment, może trzy zatrzymane w kadrze. Plus za niespotykaną, acz ciekawą rytmikę:)

Widzisz jak u nas wesoło, musisz częściej zaglądać ha, ha, ha Teraz nie mam czasu, ale jak wrócę do domu, postaram się obalić mit urokliwych, pulchnych, beznamiętnym aniołków krążących w obiegu ludzkich zniekształconych wyobrażeń wypracowanych pędzlem malowideł sakralnych. Przecież aniołowie to posłańcy Boga wykonujący przeróźne zadania. Na razie Tomaszu :)

A niech pourzeka wirtualnie:) W trakcie pisania nawiedziła mnie naga Morissette. W transie? W sumie można to tak nazwać, bo nie jest to stety niestety naturalny ani częsty stan. Niemal każdy bodziec - delikatnym pogłębiaczem, rozbieraczem, ale muzyka i słowa chyba największym, niesione od ucha wgłąb wielką falą. Dziękuję Tomku:)

Spierał się malarz artysta z Susza Że żadna nowość go nie porusza Jednak gdy mocno chlapnął Spierania plam zaraz łaknął Nawet w stu stopniach Celsjusza

Intryguje ta odsłonęta pierś, urzeka niby statyczny klimat utworu, a jednak? … podmiot liryczny, ta kobieta (pewnie Ty) jest w jakimś urzekającym transie, może się porusza?, delikatnie i finezyjnie, coś ją rozbiera "płatek po płatku", może melodia, tak, raczej na pewno, skoro przybliżasz: "Imagine" Lennona. Wciągający jest nastrój tego wiersza. Pozdrawiam.

Przyznam, coś w tym jest. Drastyczny sarkazm. Taki lubię ;)

Może z braku zdecydowania, lub złego samopoczucia. Hiperbola (hiperbolizacja, wyolbrzymienie) - określenie z dziedziny teorii literatury, stosowane także w innych rodzajach sztuki. Hiperbola jest środkiem stylistycznym, rodzajem przenośni, w której dana rzecz opisywana jest celowo i jawnie w sposób wyolbrzymiony. Służy do wywołania odpowiedniego nastroju, nacechowania danego wyrazu, zwrotu lub wypowiedzi dużą ilością emocji oraz do zwiększenia jego znaczenia i nadania odpowiedniego wydźwięku zazwyczaj negatywnego). Przeciwieństwem hiperboli jest Litota. Przykłady hiperboli: morze łez (zamiast dużo łez), oszalały z gniewu (zamiast zdenerwowany), szatański pomiot (zamiast zły człowiek)

Witaj Mario. Jesień, to najbardziej poetycka pora roku, moim zdaniem. Namalowałaś słowem tak urokliwy obraz, że rzuca się w oczy i zatrzymuje. Wieszam więc go sobie, oprawiając w ramki zachwytu, żeby się napatrzeć. Dziękuję za przyjemność czytania i wrażenia, także za tytuł jakim mnie obdarzasz, do którego jak mniemam jeszcze nie dorosłam, serdeczności :)

Nie mnie wyrokować, kto się będzie smażył w piekle i za co - ale obraz diabłów zagrzewających się nawzajem do działania wywołuje refleksję. "Inkwizycyjny" ton mi się podoba, chociaż forma tego wiersza raczej przypomina mi szanty. Od strony technicznej wiersz wymaga uporządkowania - wyraźnie wyczuwa się nieregularność. Pozdrawiam

Wyprowadzam Basię na spacer, a ona nie umie chodzić, podskakuje chwiejąc się, wygląda to śmiesznie i wszyscy na nas patrzą, ale jest śliczna. Starsza pani zajrzała jej w szare oczy. Na placu zabaw, siedzi dziewczynka, pięknie uczesana, ze wstążką i w ładnej sukience w kratkę, zapatrzona gdzieś w dal. Basia nie nawiązuje z nią kontaktu, choć mija ją. Wracamy szukając. W domu czytam jej, że masło śpi, łóżko, moje rano otula mgła. Basia chce szybko zmieniać kartki, powtarza, jestem delikatna. Wczoraj ją uczyłam tego słowa. Zna już kolory i liczy, słyszę w zabawie. Każe mi mówić jednorożcem. Ma same koniki, uwielbia relacje między nimi. Wkłada mi rękę do piersi, ale nie pozwalam jej, mówi: są dla aniołków, a ja: tak.

Witam na forum. :) Urokliwy obrazek, jak kadr z romantycznego filmu. Zobaczyłam tę scenkę. :) Od strony technicznej wiersz wymaga jednak przepracowania. Pozdrawiam :)

a ja mam swój swój "Paryż" i sen nocy letniej zapach wczorajszego wieczoru i wspinaczki do Ciebie pełne tajemnic próbowaliśmy rozebrać siebie bez słów jak najlepszą powieść bo przecież nasze serca uwiodła złota polska jesień

Bardzo dziękuje za Twoją opinię. Wydaje mi się, że od technicznej strony zaistnienie wirtualnego tomiku poezji, o którym tu mowa, na poezja.org jest do osiągnięcia. Jest to nieporównywalnie łatwiejsze od zaistnienia tomiku "papierowego". W mojej opinii jego zaistnienie przyniosłoby wiele dobrego. Tak naprędce: mogłoby mieć charakter edukacyjny, parę osób zyskałoby potwierdzenie swych literackich talentów, co by było dla nich zachętą do dalszych prób literackich, no i być może zachęci innych czytelników forum do podjęcia własnych prób. A na pewno prestiż poezja.org zyskałby znacząco.