Ranking

Szyja głową obraca, no cóż, taka jej praca choć przyjemność ta nie w mym jest guście,gdy w pościeli już leżę (mówię to całkiem szczerze) chętnie głowę pokładam na biuście Przyznać Stwórcy tu muszę,iż uznanie mam duże nawet zachwyt - to zwrot odpowiedni,mając żebro Adama skonstruować aparat zwany biustem to pomysł był przedni

Zatrzymuję się w nagłówku bo nie wiem co dalej prócz tego że tato brzmi jak lato beztroskie maki raki stogi kwaśne mleko morwy z drzewa i pierogi tato nie było cię a jak zamykam oczy to cię widzę i wiem że gdybyś miał powtórzyć rolę wiedziałbyś co znaczy berek i że nic nie jest stracone jak dobrze że sens między wierszami nadajemy sami gdy zajdzie potrzeba. To tekst sprzed lat, ale dziś okazja do publikacji.

Kraina horroru spod stołu - wyzwolenie Kraina jest pod stołem, lecz patrząc, to tam pusto. Miejscem poza widocznością dnia i nocy... Wymiar to niedorzeczny, załamujący normy, gdzie ser w łapce na szczury daje nam ucztę. Jego nieuświadomienie jest twoim szczęściem. Przy tym miejscu Bastylia to plac zabaw. Nagle smok zjawił się rozjuszony..., jak zjawa z za grobu, kościsty przyjaciel, i wyprostował tory nadziei na pierwszy wschód. - Ten tu, w odmętach wymiarów niewidzialnych, pod stołem, gdzie spadają resztki od królów, gdzie trwam przy gwardii opętanych czartów.. I w ogniu nienawiści smoczym utonęły - sępy nie odpuszczające nigdy... Zapach spalonych ciał strażników wywołał wizję, mogła być niepowstałym obrazem Bruegla. Wisi teraz w moim pokoju, łkającym o zapomnienie, w domu pamięci i niepamięci. Autor: Dawid Rzeszutek

jak dogonić marzenia gdy rowy przednimi wiatr prosto w oczy noc bez księżyca jak gdy się wstydzą boją się zła które karze zasmuceniem zmusza do bólu a może zwyczajnie podać rękę uwierzyć że owe rowy i wiatr nie są przeszkodą że mimo wszystko można je spełnić upiększyć nimi życie nie tylko na niby

Co nie zmienia faktu, że przyjęty za prawdę mit o stworzeniu kobiety z żebra mężczyzny uczynił płeć piękną ludźmi 'drugiej kategorii' skazując na dyskryminację i upokorzenia.

Ze słońcem przyjdę /od wschodniej świata strony, nie czekaj mnie dziś / nie patrz wzrokiem zamglonym, drżenie źrenic ścisz / oczy otwórz szeroko, wyglądaj tęczy / płynącej ku obłokom. Kolorami szkła / dotknę pierwszych promieni, przyjdę po ciebie / aby życia bieg zmienić. Krwisto zamglone / neurony zbitych pragnień jednym dotykiem / zabiorę lub wykradnę. Poczujesz wolność / ciepło po ciele spłynie, bez krępujących / życie powrozów pójdziesz, popłyniesz w przepaść/ ciemną, obcą krainę, tylko nie czekaj / smakuj życie, bo minie. 18.06.2018r.

wwierć się przez skórę przez mięśnie do wnętrza przepłyń pod prąd przez strumień czerwieni wejdź do przedsionka zajrzyj w okienko nie spłosz mieszkańca co skrywa się w cieniu poczekaj chwilę niech się oswoi słuchaj uważnie bo cicho szepcze o tym co kusi unosi i boli o snach pewności gonitwie za pięknem pora już wracać bo woła wskazówka pora o bzdury toczyć wojenki odwiedź go czasem bo strasznie się boi że zgubisz gdzieś sens artysto maleńki

Dokładnie bb

Dobry wiersz, przychodzi mi na myśl że warto cieszyć się życiem i teraźniejszością, a nie szukać oświecenia za wszelką cenę.

Albo ten wiersz jest zbyt abstrakcyjny na mój rozum i nic z niego nie rozumiem, albo jest pełen nielogiczności i absurdów. " Biez wodki nie razbieriosz” :) A ponieważ jest rano, to raczej zostanę z tym dylematem. Pozdr :)

Nie wiedziałem co począć kiedy się dosiadłas - do czego ona się dosiadła, do stołu do obiadu, do piwa? itd.

Miłe do przeczytania, dzięki