Ranking

Ryk wiatru i ściana wody gna weź oddech smak soli masz na ustach test woli czy radę sobie dasz "Do lin!!" krzyk, gwizdki, głos bosmana "I razz! " więc ciągniesz ile sił "I RAZZ!" ogłusza jego krzyk znów szarpiesz choć lina tnie do żył. Ryk wiatru, kolejna wody ściana, a z nią kolejny kompan twój. I znów: krzyk, gwizdki, głos bosmana "Trzymać!! Nie puszczać ani krzty!!" I pędzi w szaleństwie stara dama a na pokładzie zwycięsko stoisz ty. 2001

Lato już się kończy, trzy miechy od wiosny, a ja sobie siedzę, piszę wiersz radosny, jak to w domu klawo, na tarasie fajnie, trzy pieski w ogrodzie, a mój but w psim łajnie Kot się zesrał w cukier, kawa gównem śmierdzi, sąsiad wali żonę, a moja się sierdzi, że ja znowu piszę, miast spłukać kuwetę i żebym z lodówki wyjął już skarpetę Ach ma połowico, jak żeś romantyczna, jak się pobraliśmy, taka byłaś śliczna, a teraz?...no potwierdź, żem wówczas miał rację, przestań już marudzić i postaw kolację, zjemy ją radośnie, kochające grono: ja, trzy pieski, kotek i Ty, moja Żono

Życie ucieka z każdym dniem. Mówią, że często wraca nocą, by rzeczywistość barwić snem, jakieś nadzieje stworzyć - po coś? Wśród chmur kolejny wskazać szczyt, który w mozole zdobyć trzeba. Obrócić sprawy ważne w nic, rzadko uchylić skrawek nieba. Niesie najczęściej piekła smak, gorycz dozując nam z ochotą i przypomina znany fakt, że w ogniu się oczyszcza złoto

gołąbeczko pobielana pełna skarbów z tamtych lat czekasz na kwiaty na dzień matki ... w oknie za dużym na ten świat i mnie do ciebie nie daleko tu chwile mkną jak strzały matki samotne jak kapliczki a ptaki ciągle nie wracają nie będę budzić białych aniołów niespodziewanie przyjdę cicho przyniosę nasze chabry polne i złote kłosy żyta nie wstawaj znowu skoro świt tak trwoży nas oczekiwanie poczekaj przyjdę wnet i odejdziemy razem

miłość to głębokie słowo na którego dnie sens sens o życiu i kochaniu które otwiera drzwi dla każdego kto pragnie milion przeżyć chwil miłość to wyzwanie cienka życia nić po jakiej tylko uczciwie można iść

Kiedy tak stał na pomnikuzachciało mu się raz sikuzszedł zatem na chwilęspojrzał na piedestałodczytał tyle :PAN TUTAJ NIE STAŁ

Wiersz ma atmosferę, czuje się w nim sztorm i grozę morza. To jest wielka zaleta utworu, bo przecież o to chodziło. Ale niepotrzebnie powtarzasz bardzo blisko siebie słowo "bosmana" drugiej strofie. Przeredagowałabym coś tak, żeby uniknąć tego powtórzenia.

Belgowie dawno rozwiązali ten problem. :) pozdrawiam :)

pora kończyć: Zew broni ... Bierz! Won! Stąd rozpocząłem wędrówkę po MetroWarszawa: Riksdag, dzwońce ... Wac , zgred doński: - woń skarg Dzidce! I jeszcze jeden podwójniaczek. W skroń! - cedzi gad. Ceń! Dziw grad, kos. **************************** Ceń widz - drga kos!