Ranking

Piszę - tworzę... co prawda niekoniecznie pisząc trzeba od razu tworzyć,ale Ciebie to raczej nie dotyczy, wiec w tym przypadku masło maślane. Siadam, pisząc tworzyć mogę! - byłoby bardziej o Tobie :) A poza tym czytając odniosłam wrażenie, że byłeś na jakiejś miesięcznicy albo kontrmanifestacji ;) Jak zwykle zgrabnie napisane. Pozdrawiam :)

Dzień się zaczął tak normalnie, jeden wisiał, w szafie drugi, za oknami monotonnie przepływały deszczu strugi. Jakiś dureń gnał chodnikiem szybkość sprawdzać chciał reakcji grupki dzieci – czy są szybkie, lecz niestety – nie miał racji. Potem było coraz lepiej, ciemne chmury, czarne myśli, szarzy, smętni, otępiali, na ulice rzędem wyszli. W oczach smutek i szaleństwo, myśli pełne w nich odrazy, a na twarzach ich męczeństwo, symbol bólu i zarazy, cierpkie słowa, gorzkie tony, usta pełne czczej herezji. Jakiż jestem zachwycony, dzień tak piękny dla poezji! Mogę krzyczeć i narzekać, gromić świat i ludzkie wady, w wierszach zgubę wieszcząc czekać, kiedy dojdzie do zagłady. Jakżeś mnie ucieszył, Boże, Siadam, piszę i już tworzę!!!

Jeśli kimś się stałaś to pewne motylem co z grzechem się rodzi lecz czysty umiera Niewiele rozumie ale wciąż się dziwi że dzieci w siatkę próbują go złapać że mądry uczony a patrzy przez lupę Nie goni się piękna trzeba je oswoić stanąć w bezdechu i czekać aż przyjdzie gdy już nadejdzie zostanie na zawsze choćby wyszło z ciała i stało się duchem

Pewna uczennica z miasta Jabłonna, wiedzę o gąbkach chłonąć była skłonna. Temat ten zgłębiała, kiedy kąpiel brała; lecz jej percepcja nie była tak chłonna.

Ja czytałam ten wiersz pierwszy raz. I muszę przyznać, że coraz lepiej idzie Ci pisanie. Z tym wierszykiem można byłoby jeszcze popracować, wygładzić, dopieścić ;) Lekko, zwinie stół omijam - moja żona się obija omal się nie przewróciła ale udo sobie zbiła Spróbuj kiedyś :) Pozdrawiam ciepło :)