Ranking

Można bez strachu zostać wampirem i debiut wyssać przez krótką chwilę bo też wiadomo już od stuleci że najsmaczniejsi młodzi poeci Stary poeta z krwią tą zgorzkniałą jest gruboskórny trudno ząb wbić No i tej weny dużo za mało A nam cholera chce się wciąż pić

Tęsknię sobie czasem, ot, głupotki takie, niekiedy mi w głowie myśl powstaje płocha, by znowuż ktoś kiedyś nazwał mnie „szczeniakiem”, największym zaś bólem było „czy mnie kocha” Ech, lata szczeniackie, młodzieńcze marzenia, tej jednej cud żaden nie zwróci nam straty, choć można potęsknić, przywołać wspomnienia lecz chyba nie warto, „to se nam ne wrati"

Kim jest ta Pani, czy ja ją znam Kiedy ją spotkam, to nie wiem sam Kim jest ta Pani, co w biel odziana W sidła nas łapie, nocą i z rana W podróż zaprasza panią i pana Dając im bilet, ten w jedną stronę Zawsze wizytą musi zaskoczyć A śpiewa wtedy, swój song uroczy Ziemski robaku zapomnij, że Z piekieł otchłani wywiniesz się Za twoje czyny zapłaty czas Rzadko przychodzę częściej niż raz O biała damo, omijaj mnie Próbuję zmienić to życie złe Zostawić światu też coś po sobie Potem spokojnie gnić w ciemnym grobie Pozwól mi jeszcze, brnąć w życia lesie Twoja wizyta mnie nie ucieszy O piękna Pani gdziekolwiek jesteś Proszę o jedno do mnie się nie spiesz

Gorzkim grymasem i przykrym słowem gdy pada, buzią sterczącą w oknie krzyczą bezgłośnie. Czy zgadniesz - o czym? Wśród komputerów żyją samotne nieumiejące nigdy poprosić: o garstkę czasu spomiędzy dążeń, byś dał im siebie - tyle co grosik, umiał oswoić - jak mały książę. Odpowiadając na pytań kilka zgłębił utkany z domysłów światek zdobył bajkami o młodych wilkach chociaż dorosły był starszym bratem. Wtedy pozwolą nakarmić kaszką: ramieniem wielkim przytulić czule, w wannie wykąpać by wreszcie zasnąć, misiowym baśniom, szczęśliwe, ulec.

Siadłem z nią w parku, ot, na ławeczce (w czasach, gdy w parkach jeszcze nie bili), ona w zielonej była czapeczce, takiej jak oczy. Po krótkiej chwili do jej kolana przysuwam nogę, palcami lekko pieszczę jej uszko cichutkim szeptem pytam: Czy mogę? Tak- odpowiada, już drży serduszko! Chwytam za ręce moją dziewczynę, do ust podnoszę ciepłe jej dłonie.... a księżyc, marszcząc srebrną łysinę, mruknął z uśmiechem - „ech, wy gamonie”.

Eh, Oxyvio, jak rasowa kobieta potrafisz poprawić nastrój i wprawić w zadowolenie. ;) Dziekuję :) AD

Nie, nie mówi się: "w kierunku: północ". To jest ewidentny błąd gramatyczny, wierz mi. Czasem pisze się na drogowskazach czy w tytułach filmów: "kierunek północ", ale na pewno nie należy tak pisać w utworze literackim, a szczególnie poetyckim (chyba że mamy do czynienia z jakąś stylizacją na skrótowy język drogowskazów, tytułów, sms-ów itp.).