Ranking

Na betonowych pustyniach ziemi ponure snują się wciąż szkielety, twarze wychudłe, szare berety, słowo na ustach złością się pieni. Po niezliczonych ziemi bezdrożach smętne człowiecze kłębią się zwłoki, oczy zapadłe, niepewne kroki, szyje rozpaczy więzi obroża. Na zadeptanej ziemskiej pustyni ci nie przyjęci, ci odrzuceni, ludzkie odpady, durnie, kretyni pełzną do mety życiem zgarbieni, rozdeptywani ze śmiechem szczerym przez rozpędzonych królów kariery

Betonowe pustynie to dla mnie miasta, zespoły miast, tzw konurbacje, szczególnie ich dzielnice nędzy, są wszędzie. Dzięki za wizytę i pochylenie się nad wierszem. Pozdrawiam AD

Witaj Entchan - miło ci gościć - cieszy mnie że choć końcówka się podoba... Dziękuje za czytanie. Udanego dnia życzę