Ranking

błyski podłogi i czystość kątów ściany sufity krzyczące bielą okna na oścież kiedy gorąco codziennie kuszą nową nadzieją pozorny spokój obsiadł wokoło wyglancowanych w mig do imentu kuchenek blatów mebli i stołów strachem milczących domowych sprzętów że konformistom łatwiej się żyje a ból ukoić najlepiej w ciszy zda się że polem jestem niczyim z którego ziaren już nikt nie liczy zielska zgryzoty szybują w niebo nadziei nie ma na marny grosik chodzę jak błędny spragniony czegoś by nagle ocknąć chwasty wykosić bo przecież po coś ja tutaj jestem aby wypełnić nieznaną wolę zlepiać samotnie z rzuconych resztek ciche nadzieje a czy spełnione 2011

Jako poeta miewam różne problemy. Bywa, że nie wiem o czym napisać, co chcę powiedzieć, ale jednocześnie mam nastrój do pisania. I piszę chociaż to mało chlubne pisanie. Bywa, że wiem o czym pisać, co chciałbym przekazać, ale jednocześnie nie chce mi się pisać, muszę się zmuszać. Wtedy zamiast pisać wyszukuję sobie najdziwniejsze, a nawet jawnie dzikie, zajęcia. Ale wierszy swoich nie bronię jak wilczyca młodych. To Odbiorca rządzi, to on decyduje, czy mój wiersz jest coś wart, czy nie. Wiersz nie jest dla mnie, ale dla tych którzy go będą czytali. Ja to co napisałem już wiem, a oni jeszcze nie wiedzą, albo nigdy nie spojrzeli na rzecz w ten sposób. Najczęściej chodzi o to drugie. Przynajmniej ja czytając dobry wiersz drapię się w głowę i mówię: cholera, jak on to zauważył, jak na to wpadł! "Pomyśleć abstrakcją" - OK. Ale pamiętaj, że nikt z nas nie jest w stanie czytać w twoich myślach. I chyba nikt tego nie chce. Możemy tylko czytać słówka, które napisałeś i albo te słówka przeniosą nas w świat abstrakcji, albo nie. To zależy nie tylko od mojego umysłu i jego zdolności, ale także od doboru słówek.

Wszystko wskazuje, że to słuszna uwaga, ale wydaje mi się, że " wprawny poeta" mógłby swemu mniej wprawnemu koledze czy koleżance w kilku przynajmniej słowach wyjaśnić, co go skłania do takiej opinii. Pewnie byłoby to z korzyścią dla tego początkującego.

kilka zdań wsyp do miksera każde wybierz z innej książki dolej wody i spójników dobrze pomiel nawet podpis pozbądź się wszelakich rymów i foremki zardzewiałej z rymem już się nie upiecze co najwyżej gniot zakalec jak ostygnie trzeba metki by nikt nie pomylił z chałą dumnej nazwy żeby prozą zbytnio nie zalatywało górnej półki na regale król jest nagi kto chce słuchać jaka moda taki przepis wiersza pod tytułem

Oto żytnia In, to żyto. O, lniana dana In, LO. Pszenna, ranne z SP... Manele, i miele nam. A mak, cal placka ma. A i taka mąka, jaka ma Katia. Leona mąka? Taką ma Noel. I laik, opoju; ryżu tu żyruj opoki Ali. O, ta lniana mąka, taką ma na In lato. I pęk w ó zboża na łan, aż o bzów kęp. To sok. O, kokosowa,. O sok. O, kokos to. O, ziemniaki na mąkę ręką ma Nika, In, me, Izo.

Łapie mnie w szczypce swego żalu Rozpaczy karmionej pustką Podsuwa bólem zniekształcone tony I tonę w nich Z rozkoszą Pozwala mi na to Potem Pieści aksamitem dźwięku Aż nadto wygładzonym - Zawsze mu powtarzam - Druga część Sonaty Jest wymuszona On na to - Pieprzysz - I zaciąga się cygarem Jakby upajał się tym słowem Po czym przedstawia mi Obłęd Który wyłania się z Chaosu W trzeciej części Sonaty ............................................ Jeszcze nigdy wymiana uprzejmości Nie była tak głęboka A chocholi taniec - Tak złudniczo żywym

Noc na świerkach ciemność przędzie jeszcze we śnie są żołędzie jeszcze krążą ćmy upiory jeszcze władza nocnej pory jeszcze cisza głucha wszędzie czy dzień będzie czy nie będzie nocne zjawy się majaczą kroplę rosy z liści toczą całą nockę od wieczora to ich czas to jest ich pora W całym lesie pusto wszędzie tylko puchacz huka smętnie nocy nie oddamy tanio dzisiaj pewnie dzień nie stanie Jednak z czasem czerń rzednieje ciemność nocy subtelnieje chociaż jeszcze las milczący już napięcie czekających kiedy nocy przyjdzie kres już na pierwszy promyk czas Noc umyka brzask powrócił pierwszy śpiewak się obudził najpierw cicho jednym trelem jakby się pomylił z celem swego śpiewu w tej scenerii ale dźwięk ten choć mizerny budzi innych do koncertu śpiewów arii i uwertur aż się nocka pochyliła taka śpiewów była siła więc uchodzi szybkim pędem za nią światło wpada wszędzie tutaj rąbkiem strzałą indziej to posłańcy pana światła słońca co za chwilę przyjdzie Na tę chwilę ten momencik ciszą las się wstrzymał wszędzie dając pokłon tą cichością słońcu które tu zagości z woli Stwórcy Wszechmocnego On ustawił czas wszystkiego Potem za zdwojoną siłą dzióbki ptasie grają kwilą terlikają czuszykają podśpiewują modulują aż się wiatr do życia zbudził chuchnął dmuchnął liśćmi ruszył pofiglował sobie z sosną sprawdził czy konwalie rosną i poleciał ku przestworzom głosić wszystkim chwałę bożą – bo też modli się przyroda aby dobroć miłość zgoda przez dzień cały były z nami roślinami zwierzętami I już widno ranek ciepły w jasne barwy las oblekły na mchach jasnej plamy smugi w pajęczyny nitkach długich woda świeci kropelkami czyściutkimi brylantami dźwięczną radość słychać wszędzie już jest słonko już dzień będzie no i Ania z Krzysiem Grzesiem pewnie wkrótce tu przybędzie

Wzrok rozpaczliwie jeszcze wciąż do góry, reszta w otchłani, gdzie w tańcu szalonym, w dzikim rytuale szare ludzkie szczury gonią bezustannie swe własne ogony. Głowa wciąż w górze ,lecz mdłe opary słodką podłością wieszczą podniecenie niosąc zawiści rozkoszne koszmary, jakże przyjemne rozbudzają drżenie Cały się nurzam, opary wdycham, niech podniecenia wstrząsną mną dreszcze, zazdrość i zawiść, podłość i pycha, a ja w zachwycie! Jeszcze, no jeszcze ! Wyzbyty śmiesznych moralnych sznurów pędzę na czele wyścigu szczurów.

Każdy chce porządku na swój własny sposób, stąd awantury i większy bałagan. Pewnie Mateusz wyciągnie wnioski ...miejmy nadzieję.

- Kolejny błąd administracji(Mateusz) forum, pogłębia zamieszanie wokół nowego wystroju stron. Wprowadzenie blokady wypowiedzi - hurtem dla wszystkich - dowodzi o bardzo małym doświadczeniu osoby serwującej nam takie rozwiązanie. Blokada - i owszem - ale jedynie dla trolli internetowych, których jedynym celem jest prowokacja autora, a nie merytoryczna dyskusja nad zamieszczonym tematem. Bo tej zabraknie, gdy kliknę w moderację blokady. Jeśli tego nie zrozumie administracja forum, to... ręce opadają. - Kolejnym tematem jest zamiar wprowadzenia ocen. Nic tak bardziej nie skłóci użytkowników, jak ten pomysł będący zaczynem do powstawania TWA - ja tobie... ty mnie. Ja tego doświadczam (lub doświadczałem) na wielu forach i nigdy nie uwierzę w bajeczki o szlachetności oceniających. Pewno część takich też jest, ale w swojej, znakomitej mniejszości zostaną zepchnięci na margines przez członków kolejnych TWA...

Witam - byłem czytałem ale na obecną chwilę trudno mi ocenić wiersz. Muzyka i to poważna nigdy nie była dla mnie wygodna - wybacz więc moją skromność pod wierszem. pozd.

Witaj Entchancie - miło że zajrzałeś -aś - dziękuje za dobre słowo - cieszy mnie że mój styl przypadł . Cieszy mnie że tak odczytujesz wiersz - ma zatrzymać zastanowić... Jeszcze raz dziękuje. Pogodnego dnia życzę

Witam - jak na mój nos Marlett długo to nie potrwa - ktoś lub coś z tym skończy. I zapanuje ład i porządek - zacznie się poważne pisanie i masz rację z tymi rąbankami rymowankami...dopowiem jeszcze że w tej chwili forum się ośmiesza. pozd.

To prawda, na forum coraz więcej rąbanek - rymowanek, ku zadowoleniu ogółu. hej ha - zabawa trwa!

Powiem krótko: jest moc! ;) Pozdrawiam serdecznie ;)

Z chęcią przeczytałabym Twój felieton. Daj proszę znać o publikacji.

raz dwa trzy raz dwa trzy wesoło i śpiewnie raz dwa trzy raz dwa trzy leciutko i zwiewnie raz dwa trzy raz dwa trzy w muzykę wtopiona za siebie nie patrzy tym tańcem spojona raz w prawo raz w lewo to z jednym to z drugim raz łzawo raz śmiewo trwa w tańcu zbyt długim wciąż w biegu na palcach bez końca wiruje porwana w rytm walca nie widzi nie czuje lecz już tak nie biega bo nogi wciąż bolą aż w końcu dostrzega że jest to walc solo a strach i obawa dech w piersiach zapiera bo smutna zabawa ten walc bez partnera i płynie po twarzy łza jedna za drugą a każda tak parzy i boli tak długo muzyka gdzieś znika rytm nic już nie znaczy i tylko wciąż tyka ten zegar raz dwa trzy raz dwa trzy, raz dwa raz____________ * krytykom zarzucającym nadmiar rymów gramatycznych przyznaje rację, ale to jeden z wierszy wyciągniętych ze starego bruliona.

Żal pryska, ból znika ulata gdzieś wszystko, a z góry głos słychać "witajże duszyczko" :)))

po chwili odnowa zaczęta zabawa gdzieś grają mkną słowa witają i brawa już płynnie bez bólu niosą po obłokach nie można nie ulec tańczymy w podskokach niebieska planeta już znika w przestrzeni a drogą tą z mleka pędzimy zmienieni w rytm walca co żyje gra w sercach na trzy pas raz dwa trzy raz dwa raz :))

* Z portalu tego chętnie korzystałem; jednak skazano mnie - a to ci heca: za moją pracę przykaz dostałem, chwalić zakalce z czyjegoś pieca... Więc ja - z natury góralskie dziecię, co mu nie sprzyja "głupiego robota" - "róbta se sami - co tylko chceta" - Mnie już odeszła na to ochota ... Od czasu do czasu może głos zabiorę - lecz kłaniać się nie będę za łyżkę zupy - Jak tylko wypatrzę odpowiednią porę - zbieram zabawki... wychodzę z chałupy - Jak powiedziałem - mój kark się nie zegnie - sam ugotuję gdzieś swoją zupę. Wtedy tak powiem na pożegnanie: - pozamiatajcie już swoją chałupę... Wersem Tuwima Was nie poczęstuję - bo pewnie padłbym tu zaraz trupem. Bardziej "kumaci" wiedzą o co chodzi Inni? - opuszczą niech tą chałupę...

Ech, Drogie Panie, 90% wiersza to omalże ekstatyczna pochwała kobiety, a Wy tylko na tapetę to ostatnie zdanie!!! No i jak ten biedny chłop może Was zrozumieć? ;)))