Cała aktywność

@Waldemar_Talar_Talar Piękne są Twoje wiersze. Mądre i dojrzałe

@Andrzej_Wojnowski tak, wiele jest ludzi na świecie, trudno o Człowieka- ale są na szczęście jeszcze są. Piękny.

@Andrzej P. Zajączkowski lubię Rilkego. Jest w nim- w jego wierszach czułość- nie wiem, tak mi się zdaje

@Czarek Płatak jadąc pociągiem przez życie, mijamy stacje, wybieramy wagoniki- kolorowe bardziej lub mniej, i mijamy ludzi- jedni dosiadają się tylko na chwilę, drudzy będą trochę dłużej. z podobaniem

@Czarek Płatak dziękuję

@andrew dziękuję @Waldemar_Talar_Talar dziękuję @Czarek Płatak i to jest pięknie dziękuję @Andrzej P. Zajączkowski, @Leszczym dziękuję

@Czarek Płatak dziękuję

@Kwiatuszek ... wspomnienia spacerują plażą pamiętają piękne chwile zabawiały mewy piasek grzał stopy morska bryza chłodziła pragnienia a my ... ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia @Kwiatuszek ... wspomnienia spacerują plażą pamiętają piękne chwile zabawiały mewy piasek grzał stopy morska bryza chłodziła pragnienia a my ... ... Pozdrawiam serdecznie Miłego dnia

Nurkuje między jej udami I sam biję się z myślami Zostać czy odejść? Całować czy zadać ból? (Jestem niezdecydowany!) A jej ostatnie spazmy rozkoszy Słychać przez otwarte okna

- I on; - gnoi kot obornik; - skin robot ' Ok.

Żąda, dopina, rani, podaje jad; opina, rani, poda - dąż.

To jedź Dejot.

Ocali Melisa; zasil Emila Co.

Ile żabo żeli?

A głaz; smal, sitodruk. i Kurd. Ot, islam załga.

Ot, i smak łez: zełkam sito.

Ocali Melisa zła; wał zasil Emil, a co.

To baba bot. E, i baba ma wąsy, są wam. A, Babie.

O, cap - ma wielka łapa. Łże - też łapał, a klei wampa, co?

Czarny jestem — jak czarny piątek. Krew mam czarną, wyciśniętą z jeżyn. Ciało — czarne, wymoczone w smole. Na pozór jestem cały czarny. W środku mam czarne trzewia, myśli — najbardziej z czarnych myśli. Ręce czarne jak heban, piersi — na węgiel spalone, a oczy i usta spieczone, i czarny głos — niski. Jeden z ciemniejszych czarnych głosów — w czarnym werniksie, na czarnych kartach zapisany mój żywot — czarny jak Piotruś.

Niezwykły wiersz. Z kosmosu, nadprzestrzeni i alternatywnej rzeczywistości w zwykłe życie, prostotę, przaśny folklor i poczucie bezpieczeństwa. I odwrotnie. Trochę przypomina mi swoim zamysłem mój niegdyś napisany Termobiocykl. Przedostatnia zwrotka podoba mi się najbardziej, zostawia po sobie uczucie spokoju i stabilizacji, a to jest coś, czego mi ciągle brakuje. Dopytam tylko jeszcze, czy w ostatnim wersie miały być trzy kropki, czy jedna? Po te dwie mi tu jakoś za bardzo nie pasują... Pozdrawiam Deo

@brt abacadaba malowanka

4321

Trudności sprzyjają zmianom.

@Rafael Marius Dziękuję :)))