wszystkomierz

wystarczy  grzechomierz

Witam -  no to pofantazjowałaś sobie -  znaczy dobrze jest -  

                                                                                                                                       Miłego życzę

ciekawe,zatrzymały mnie te słowa Aniu

@Teslicus ja też, ale póki co już są zegary mierzące czas odwrotnie tzn. cyferblat jest lustrzanym odbiciem i wskazówki

"idą "w drugą stronę, można kupić na allegro i nawet taki mam :) 

@ja_bolek też pewnie by się przydał, a może jednak nie ? :)

Waldemarze, wszystko się dzieje w głowie podobno - cały nasz świat :)

Dzięki za słówko

Miłego dnia :)

Macieju, miło mi, że wiersz zatrzymał

Pozdr :)

Dla wszystkich mój ulubiony ostatnio Tiersen :)

Annie,

świetna fantazja.

Było by cudownie gdyby czasu przybywało

i mam nadzieję, że nie wszystkie kolory życia są nam znane:)

PozdrawiaM.

aleś mnie ruszyła:

być może kiedyś przyjdą zmiany

czas zacznie rosnąć  miast ubywać

a zegar smutny zadumany

dziś niepotrzebny niechaj spływa

świat się urodzi pewnie w tobie

chciałabyś poznać kolor duszy

gdy wrzaskiem zdmuchnie senność z powiek

od razu cały kosmos ruszy

...

pozdrawiam Jacek

Bardzo ciekawa tematyka, fajnie napisane, tylko

ten fragment mi jakoś zgrzyta.

Jakoś tak trudno mi wyobrazić sobie rośnięcie czasu, jako takiego,

już prędzej ilość czasu może wzrastać albo maleć,

i te dwa czasowniki bym wobec siebie przeciwstawiła.

Albo napisałabym "czasu zacznie przybywać miast ubywać",

wtedy te dwa czasowniki łączyłyby się z rzeczownikiem w dopełniaczu,

a czas w mianowniku,

na początku nie gryzłby się z łączącym się zwykle z dopełniaczem ubywać.

Ale w takim wypadku pojawiłby się brzydki rym wewnętrzny,

więc już sama nie wiem, co gorsze.

Także nie musisz mnie słuchać, bo być może wydziwiam :)

Pozdrawiam serdecznie :)

No nie wiem, Annie, czy to dobry pomysł, aby czasu przybywało.  Na krótką metę? Tak. Ale tłoczyłoby się nas już wtedy na tej niewielkiej, szczerze mówiąc planetce, 100 miliardów. Więc pewnie ponad 90 popełniłoby samobójstwo, nie mogąc znieść myśli o wiecznym tłoku, na który zostali skazani.Ropa i węgiel skończyłyby się dwa tygodnie temu. A więc jest jakiś pozytywny aspekt śmierci? Przychodzimy, zmieniamy ten świat ociupinkę i zwalniamy, rozleniwieni, puszący się zmianami,  oddajemy pole młodym, głodnym wilkom, bo nam już się nic nie chce. 
Chciałbym zwrócić Twoją uwagę, na niespójność czasową. Coś, co się urodzi nie ma jeszcze duszy i ta dusza nie może mieć obecnie koloru. Nie może istnieć coś czegoś, co jeszcze nie zaistniało.

jaki będzie miało kolor duszy?

Pozdrawiam

Też mnie ko(r)ci, żeby

Też mnie ko(r)ci, żeby ten wers poprawić; więc za Szaroburym - wersja minimalizująca odstępstwo od oryginału:

o jakim kolorze duszy? nie wiem

Pozdrówka :)

s

@Marlett dzięki za wizytę :)

Właśnie, to byłby wspaniały  czas  :)

Pozdr

@Jacek_Suchowicz ha,ha ale świetnie spuentowałeś :)

Twoja wersja, bardziej mi się podoba :)

Pozdr

@Deonix_ masz rację ,to rośnięcie czasu jest trochę dyskusyjne, muszę nad tym pomyśleć i może poszukać jakiś synonimów. Może: czas zacznie wzrastać- byłoby lepiej?- do przemyślenia :)

Dzięki za uwagi, są dla mnie zawsze cenne.

Pozdr. serdecznie :)

@kot szarobury

Kocie, patrzysz pod względem praktycznym  i racjonalnym :) Ale w poezji wszystko dozwolone :)

Też jestem za tym, żeby tu za długo nie siedzieć, bym chyba zwariowała jakbym miała tu się męczyć z 1000 lat tak jak żyli w Biblii.

Już abstrahując od wiersza, ja wierzę, że dusza już dawno jest i ma kolor jej przynależny, no ale to już inne dywagacje z pogranicza metafizyki i filozofii.

Pozdr serdeczne :)

@samm dzięki, ale chyba to niewiele zmienia w przekazie, a wydaje mi się, że byłoby za dlugie :)

Pozdr serdecznie

 w poezji czas może rosnąć - wszystko możliwe

pozdrawiam

:)