Wszystko umie my zapominamy

drzewa drzewom

ptaki ptakom

gwiazda gwieździe

wschód zachodowi

głodny głodnemu

smutek smutkowi

prawda prawdzie

umieranie śmierci

to wszystko umie

sobie się kłaniać

tylko my o tym

zapominamy 

Nie sposób za tym wierszem nie powrócić do kolędy Czerwonych Gitar

Chociaż Twoje przesłanie, Waldemarze, jest nieco inne od tego, które wyśpiewał Seweryn Krajewski z zespołem.
W takim dużym mieście jak Warszawa widać to najdobitniej. Ale muszę przyznać, że jak wędrujemy z Oxyvią po lasach i górach to dzień dobry odzywa się coraz częściej. Pozdrawiam :)

Witam serdecznie - dzięki za czytanie oraz  przypomnienie tekstu Seweryna Krajewskiego.

Małe podobieństwo jest - ale tylko małe...

                                                                                                                                      pozd.

Zgadzam się z przesłaniem Twojego wiersza, Waldemarze: w przyrodzie każda żywa istota wykonuje gesty powitalne na widok pobratymca (niekoniecznie znajomego, a nawet niekoniecznie tego samego gatunku), tylko ludzie zapominają ostatnio, że kłanianie się jest rzeczą naturalną i wyzbywają się naturalnych, miłych odruchów.

Dziękuje bardzo - jest jak piszesz -  zapominam tego co tak miłe...

                                                                                                                               Radości życzę