anna_barbara__czuraj-struzik Opublikowano 4 Sierpnia 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Sierpnia 2017 szkarłatnych obłoków żagle pod stopami cisza falami na gwiezdny mur w dolinie szumi smutek odległy głos z wiatru łopotem i noc jak wodnica chmur armadą płynie a oczy moje i twoje w deszczu strugach a oczy twoje jak kwiat magnolii płoną usta i ręce zarzucam ci na szyję i słowa jak perły strącone przy drodze 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Marlett Opublikowano 4 Sierpnia 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 4 Sierpnia 2017 Aniu, wiersz bardzo klimatyczny. Pięknie wyrażony smutek pożegnania. pozdrawiaM. 2 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Waldemar_Talar_Talar Opublikowano 5 Sierpnia 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 5 Sierpnia 2017 Witam Barbaro - jak mówią życie to nie bajka - trzeba i to przeżyć Barbaro - polubiłem twój wiersz. Radości życzę 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Deonix_ Opublikowano 7 Sierpnia 2017 Zgłoś Udostępnij Opublikowano 7 Sierpnia 2017 Bardzo malowniczo, mistycznie i trafnie ujęty smutek pożegnania. Pozdrawiam serdecznie :) 1 Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach Więcej opcji udostępniania...
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się