po co ci to było

był raz sobie wiersz przebrzydły
co w rozpaczy się przydarzył
sierścią z kurzu poobrastał
i z szuflady nie wyłaził

lecz zrozumiał dnia pewnego
w ciemnym miejscu jestem niczym
chcę do ludzi recenzentów
innych wierszy do stolicy

wszystkie zwrotki wziął pod pachę
sprawdził czy się nie przeliczył
po czym wyszedł z pipidówki
wnet się znalazł na ulicy

i tak zaszedł na salony
licząc że go ktoś pogłaszcze
nie ma wiersza przemielony
dostał manto wyszedł pasztet

Alu, nie rozumiem sformułowania: sprawdził czy się nie policzył. poza tym wszystko ok, moim zdaniem :).
pozdrawiam i do poczytania :)

powstał nagle wiersz przebrzydły
co z rozpaczy się wydarzył
jakby sierścią poobrastał
więc z szuflady nie wyłaził

lecz zrozumiał dnia pewnego
w ciemnym miejscu będę niczym
chcę do ludzi recenzentów
pięknych wierszy do stolicy

swoje zwrotki wziął pod pachę
sprawdził czy się nie przeliczył
po czym wyszedł z pipidówki
i wnet wkroczył do stolicy

kiedy zaszedł na salony
liczył że go ktoś pogłaszcze
jęzorami przemielony
został wstrętnie niczym pasztet


Daruj, proszę, że śmiałem śmieć tknąć Twoje "dziecko"

Sylwestrze, oczywiście masz rację.
Poprawiłam, przeliczył być powinno, poprawiłam.

Dzięki :)

no i teraz wszystko jasne :)))

Ha ha ha! Świetne!!! Boskie!!! Baaardzo mi się podoba!
Żal mi tego wiersza, że jego "mamą" rozpacz i że tak się rozczarował, kiedy wyszedł do ludzi... Smutna rzeczywistość.
Ale podana w humorystyczny sposób.

trochę weselej u Ciebie Alu:)tak trzymaj!:)
Beata

wersja 3 )

Powstał raz wiersz bez natchnienia
chyba z nudów się przydarzył
więc się schował do szuflady
z której długo nie wyłaził

Pozdrawiam.

on jest żartobliwy ;)więc chyba taki ma miec charakter.pozdrawiam

Alu!
Jak Ty to robisz?
Trzymałaś pasztet 7 lat w szufladzie (nie w lodówce)
a mimo to nadaje się do jedzenia,
ba, rzekłbym nawet, żę bardzo smaczny ten pasztecik:)
pozdrawiam.

Lubię pasztety a ten wcale wcale .....

Ha ha, świetne, bardzo mi się podoba. Z jednej strony szkoda mi tego wiersza, z drugiej - te wiersze, które powstają pod wpływem bardzo silnych emocji, te najczęściej wymagają odsiania ziarna od plew po ochłonięciu umysłu. Czasem się okazuje, że chwast zdusił już wszystko, co było dobre.
Świetne, pozdrawiam :)

Fajnie bajkowo i z humorem o tym naszym pisaniu i bidulach pochowanych w szufladach:)
Pozdrawiam:)

ładny melodyjny wiersz, Alicjo
miło było poczytać :)