Wieszczu

Wlazł wieszczu na trybunę.
Okiem marsowym potoczył.
Ars poetikę zasunął.
Groźnym słowem zaskoczył.

Nowoczesność - powiada -
to ja i więcej nikt.
Na szaraczków mgła padła.
Czemu i o co krzyk?

Słucham i smutno myslę:
Takie czasy już znam,
kiedy jedynomyślność,
stąd dotąd, reszta - chłam.

Czyżby kolo fortuny
znów zatoczyło się
Nagle wieszczu się zaciął.
Padł i skończyło się...

...a może takie zakończenie ... ideolo?

A miała wolność kwitnąć.
Uścisk bratniej dłoni.
Zawsze znajdzie się ... pikuś,
co poleje - nie swoich.

Ooooo. Kogoś częstochowska rymowanka, bardzo dobra zresztą, pewnie ruszyła?
Ja też potępiam potępienie! I pragnę zaznaczyć, że spać mi się chce, a jednak mam siłę napisać komentarz, bo warto było się pomęczyć, żeby potępić potępienie
Pozdr.