świadkowie

dziś
drzewa milczą
spierzchniętymi ustami
nie grają

serca ciche

drżące skrzydła ćmy
osłoniły powieki

szarość

zepsute zegary
jak puste klepsydry
zastygła żywica
złamany smyczek

nieme łzy
krople czasu
balsamują wspomnienie

świadczą
żeby wybaczyć









[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 29-06-2004 17:33.[/sub]
[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 29-06-2004 17:34.[/sub]

...jak skomentować taki wiersz, by nie zakłócić chwili bólu
ogromnego, schowanego poza słowy
jak powiedzieć, że wiersz jest przepiękny, acz nie o pięknie
tylko jedno mogę zrobić
schować go w swej szufladzie
tam nikt mu spokoju nie zmąci
a ciebie Ireno
pozdrawiam cichutko i tkliwie
seweryna

Wiersz ładny lecz jak dla mnie mało optymistyczny wręcz defetystyczny.Pozdrawiam.

Już jest lepiej...takie jest właśnie życie. Ból ukryłam,zabalsamowałam,wymyśliłam sobie ozdrowienie!

I uśmiech już przesyłam, i podziękowania,że zechciałaś tu zajrzeć
I.

Dla tych właśnie czytelników będę pisać same słoneczne , dzięki,że zaglądnąłeś do mnie,
pozdrawiam
I.