jak Tommy Lee Jones

przechadzamy się na obcasach
ja Dorota i Marta
(chociaż Marta wysoko głowę nosi
a Dorota gra w siatkę) idziemy równo

z tym że Marta jest sama - uboga
Dorota ma na esperalu, ale się trzyma
mój wiadomo ten z drewnianym nosem
mietkiem gania

idziemy dalej
ja, uboga Marta i Dorota co ma na esperalu
z tym że ja nieco utykam bo miałam zderzenie
ideologii misiek nie uznaje cudzych

idziemy a każda wydaje się rada
nawet Marta co sama jedna
i Dorota co na esperalu go ma
i ja po remoncie stłuczki

na pasażu kupujemy po szmince i odciskamy
usta na szybie cukierni

dajemy stówę dziwce
bo nam jej szkoda
(o pardon. zziębniętej niebodze co dzieckiem patrzy ufnie
jak Tommy Lee Jones w nożowniku)

to już na parkingu

zwijamy rzęsy i uśmiechy do bagażników
Marta sama, ja zdrową ręką
i Dorota z dygocącym podbródkiem

Zajmujące.
Z tym, że chyba za dużo gadania, te trzy pierwsze zwrotki kołujące niby unosząca sie chmura, odsłaniają po kawałku temat jednocześnie zasłaniając to, co ważne. A ważne jest chyba już po wyjściu (i nie : NA pasażu, please ;). Konfrontacja z "innym" (do czego odsyła też tytuł).
Razi mnie też brak konsekwencji w przecinkowaniu i ta jedna dziwna kropka, drobiazgi, ale po co mają psuć wrażenie?
pzdr. b
os. no i zupełnie nie nadaje się na zoned, niestety ;[

prosze [poprawic/.

Witam!
Dziękuję za komentarze.

P. Bogdanie – założenie wstawienia znaków interpunkcyjnych w te, a nie inne miejsca, czemuś miało służyć /interpretacja to rzecz względna, a popełnianie błędów, to przywilej twórcy – chociaż nadal obstaję przy swojej wersji :) Dziękuję za odcięcie mnie od kategorii zonedu :)

Panie poeto 2 – Życie jest piękne! Bez czasowników nijak nie mogę go sobie wyobrazić, chyba tylko, gdy śpię, ale to też czynność ;) .. i zawsze miałam skłonność do przełamywania nakazanych form.

Pozdrawiam serdecznie
a.

Pan Poeta dobrze zauważył te "emy", a raczej ich ciąg. Czy są niemodne? W takiej ilości na pewno ;)
Chociaż można do przecież dopasować to "narracyjnego" (he he) stylu wiersza, a niech tam.
Drugi dobry wiersz tutaj, odzwyczaiłem się, naprawdę.
Plus.
Pozdrawiam.